Διάβασα κάπου και συμφωνώ, ότι στους καιρούς μας βιώνουμε μια μορφή "δημοκρατικής" δικτατορίας εναντίον της σκέψης και της έκφρασης.
Πρόκειται για την μονόπλευρη ερμηνεία, κατά το δοκούν, του όρου "πολιτικά ορθόν".
Είναι προφανές, κοινός τόπος και αυτονόητο, ότι ουδείς δικαιούται και μπορεί να εξυβρίζει η να αδικοπραγεί εναντίον της διαφορετικότητας (πολιτικής, κοινωνικής, φύλλου, θρησκείας, καταγωγής, γλώσσας κλπ), καθώς η κάθε μορφή νομιμότητας του διαφορετικού που οδηγεί σε ρατσισμό είναι κατακριτέα και μη αποδεκτή.
Άλλωστε η απόρριψη του διαφορετικού, επειδή είναι διαφορετικό, είναι δηλωτικό ρατσιστικής συμπεριφοράς και νοοτροπίας.
Και ενώ συμφωνούμε στην ανάγκη προστασίας της ορθής καθημερινής συμπεριφοράς των πολιτών, στα πλαίσια της ευνοούμενης πολιτείας, αυτό που ξενίζει και που δύσκολα μπορεί να γίνει κατανοητό, πολλώ δε μάλλον αποδεκτό, και γεννά πολλά ερωτήματα, είναι το γεγονός πως, σε ό,τι αφορά τον Χριστιανισμό, ο όρος «πολιτικά ορθόν» μοιάζει να είναι άγνωστος ή μάλλον… μη εφαρμόσιμος από όλους εκείνους που υπερασπίζονται την ορθότητα και αναγκαιότητα του.
Όταν, για παράδειγμα, έργα τέχνης, κινηματογραφικές ταινίες, αφίσες, κινούμενα σχέδια ως και ό,τι άλλο επιστρατεύεται από τους σύγχρονους…. μαστροχαλαστές των καιρών μας, ασεβούν και διακωμωδούν τα ιερά σύμβολα της πίστης του Χριστού (το σύμβολο του Σταυρού, το ιερό Πρόσωπο της Θεοτόκου, το Πρόσωπο του Χριστού κλπ.), με σκοπό και στόχο την αποδόμηση της πίστης, τότε όχι μόνον δεν εφαρμόζεται η λογική του «πολιτικά ορθόν», αλλά όποιος υψώσει ανάστημα διαφορετικού λόγου, άποψης, γνώμης και φωνής, από αυτό που υπηρετεί το «πολιτικά ορθόν», στοχοποιείται και βάλλεται ως δήθεν «σκοταδιστής», «ομοφοβικός», «χριστιανοταλιμπανιστής» κλπ., από όλους τους υπερασπιστές του.
Διερωτώμαι: Άραγε μήπως ο λόγος του Ουμπέρτο Έκο περί «φονταμενταλισμού της πολιτικής ορθότητας», ο οποίος μίλησε για τον φονταμενταλισμό ανθρώπων που, στο όνομα της υπεράσπισης ομάδων που υφίστανται κοινωνικές διακρίσεις, μετατράπηκαν σε μουλάδες που προσπαθούν να ελέγξουν τον λόγο συνανθρώπων τους, μήπως έχει μέσα του αλήθεια;
Γιατί, εάν η πολιτική ορθότητα έχει καταντήσει ένα εργαλείο που προσπαθεί να ελέγξει και να στρέψει την σκέψη και τον λόγο, προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αυστηρώς καθορισμένη και, εάν, όποιος έχει δημόσιο λόγο, εξαιτίας της «αυθεντικότητας» που έχει αποκτήσει η πολιτική ορθότητα, πολλές φορές καταγράφεται στην λίστα των ρατσιστών και των ομοφοβικών, τότε προφανώς και μιλάμε για ένα νέο είδος «φονταμενταλισμού της πολιτικής ορθότητας», όπως την ονομάζει ο Ουμπέρτο Έκο• είδος επικίνδυνο για την ίδια την Δημοκρατία και όχι μόνο για όποιους και όσους στοχοποιεί.
Αιτία των σκέψεων-προβληματισμού αυτού; Η τελευταία ταινία κινούμενων σχεδίων του Netflix, με τίτλο "That Christmas".
Ταινία που διαστρεβλώνει και βεβηλώνει το γεγονός της Γέννησης του Χριστού.
Ταινία που, όπως ισχυρίζεται ο σκηνοθέτης της, απαντά στο ερώτημα: «Τι συμβαίνει όταν ένα μάτσο τρελαμένα παιδιά της πολιτικής ορθότητας μαζεύονται και φτιάχνουν μια σχολική παράσταση για την ιστορία της Γέννησης;».
Ποιό το αποτέλεσμα «της πολιτικής ορθότητας», αυτών των.. «τρελαμένων παιδιών»;
Ο Ιησούς «δεν θα ήθελε να κάνουμε την ίδια βαρετή χριστουγεννιάτικη ιστορία κάθε χρόνο, έτσι δεν είναι, γονείς;», ρωτάει ένας χαρακτήρας με το όνομα Bernadette το κοινό της παράστασης.
«Θα ήθελε μια αυστηρά χορτοφαγική, πολυπολιτισμική γιορτή διασκέδασης με πολλά ποπ τραγούδια και πράγματα για την κλιματική αλλαγή», είπε. Αντί για τρεις σοφούς άνδρες, τρεις σοφές γυναίκες επισκέπτονται τον μικρό Ιησού, ενώ οι βοσκοί βόσκουν λαχανικά αντί για πρόβατα.
Η.. «πολιτική τους ορθότητα» δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά.
Πως περιγράφει η ταινία την Γέννηση; «Το πιο εξωφρενικό σημείο της παραγωγής, όμως, έρχεται, σύμφωνα με το CBN, όταν η νεαρή κοπέλα που υποδύεται τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού, τραγουδάει το "Papa Don’t Preach", ένα τραγούδι της Madonna του 1986, σχετικά με την απόφαση για το αν θα κάνει έκτρωση.
Το κορίτσι (η υποτιθέμενη Παναγία, συμπληρώνουμε εμείς) τραγουδάει καθώς σηκώνει ένα καρπούζι με ένα πρόσωπο σκαλισμένο μέσα του, που προορίζεται να αναπαραστήσει τον μικρό Ιησού. Κάποια στιγμή, ένας άλλος μαθητής χτυπάει κατά λάθος το καρπούζι από τα χέρια του κοριτσιού και αυτό πέφτει στο έδαφος, πιτσιλώντας πάνω στο κοινό».
«Η σύγκριση ενός καρπουζιού και των κατεστραμμένων κομματιών του με το σώμα ενός βρέφους, σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων που προορίζεται ωστόσο για παιδιά, είναι τουλάχιστον ενοχλητική, όσο δήθεν ανάλαφρα κι αν αναπαρίσταται.», δηλώνουν κάποιοι από τους θεατές, και συμπληρώνουν «..το φρούτο με το κόκκινο χρώμα προορίζεται προφανώς να προσομοιάζει με αίμα.»
Δηλαδή, με άλλα λόγια, και με τον κίνδυνο οι υπερασπιστές της «πολιτικής ορθότητας» να μας στοχοποιήσουν και να μας λοιδορήσουν, το μήνυμα που δίνει η ταινία αυτή• ταινία μάλιστα που απευθύνεται σε μικρά παιδιά, που δεν έχουν ακόμα αποκτήσει κριτική ικανότητα σκέψεως, το μήνυμα που δίδει δεν αφορά την Γέννηση του Χριστού, αλλά την έκτρωση ενός παιδιού!
Μια Χριστουγεννιάτικη, υποτίθεται, παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, «σχολική παράσταση», την ονομάζουν οι εμπνευστές της, που στο όνομα των Χριστουγέννων, δηλητηριάζει τις ψυχές των μικρών παιδιών που απευθύνεται, καθώς αντί να τους μιλήσει για τον Χριστό, περνά στο υποσυνείδητο τους την έκτρωση! Και όλα αυτά στο όνομα της «πολιτικής ορθότητας»!
Συμπέρασμα, ερωτήματα: 1. Έχει δίκιο ή άδικο ο Ουμπέρτο Έκο όταν μιλά για τον «φονταμενταλισμό της πολιτικής ορθότητας»; 2. Σύμφωνα με την λογική του «πολιτικά ορθόν», όπως εισαγωγικά αναπτύχθηκε, τέτοιους είδους συμπεριφορές «πολιτικής ορθότητας» δεν σηματοδοτούν Χριστιανοφοβία και ρατσισμό; 3. Αυτού του είδους η «πολιτική ορθότητα» δεν αποτελεί την πιο σύγχρονη, πιο επικίνδυνη, πιο βάρβαρη, μορφή ξενοφοβίας, ρατσισμού και αποκλεισμού; 4. Θα αντιδράσουμε ή παθητικά θα αποδεχόμαστε κάθε τι που θέλει να γκρεμίσει την πίστη, να αδειάσει την ψυχή, να αποδημήσει τον άνθρωπο από την ιερότητα του προσώπου του και την προοπτική της αιωνίου Βασιλείας;
Πανευφρόσυνα, ευλογημένα, χαρούμενα, φωτεινά, αγιασμένα Χριστούγεννα, γεμάτα Χριστό και αγάπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου