ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ Σιδηρόκαστρο Μεσσηνίας 28/9/2024
Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Στις 28 Σεπτ. 2024 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του ήρωα πατέρα μου Χρήστου Κωνσταντινίδη(Χ.Γ.Κ) στο Σιδηρόκαστρο(αρχαίος Αυλών) Τριφυλίας, στη Μεσσηνία. Έλαβε χώρα μία σεμνή εκδήλωση παρουσία εκπροσώπων Στρατιωτικών Αρχών, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του Ιερού Κλήρου και συγγενών και φίλων. Τα τρία παιδιά του ξετύλιξαν την Ελληνική Σημαία από την προτομή και εν συνεχεία έγιναν ομιλίες από τον Πρόεδρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κ. Αθαν. Κυριαζή, τον Στρατηγό ε.α και ιστορικό ερευνητή Παναγ. Γεωργακόπουλο και την πανεπιστημιακή ερευνήτρια της ιστορίας της περιοχής Δρ. κ Μαρία Κυριαζή, οι οποίοι μίλησαν για το έργο του ήρωα Χρήστο Γ. Κωνσταντινίδη.
Καθώς εγώ ήμουν 14 ετών όταν οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον πατέρα μου πολύ λίγο τον γνώρισα Σε γενικές γραμμές γνώριζα τη δράση του: στους Εθνικοαπελευθερωτικούς Πολέμους 1912-1013, στον Α’ Π.Π , στην Ουκρανία(Κριμαία) και τέλος στην Εκστρατεία στη Μικρά Ασία, ότι όλους τους βαθμούς από δεκανέας μέχρι Ταγματάρχης(ΠΖ) τους πήρε επ' ανδραγαθία στις μάχες, αλλά δε γνώριζα πράγματα που άκουσα για πρώτη φορά από τον Στρατηγό ε.α Παν.Γεωργακόπουλο και πραγματικά εξεπλάγην:
Πρώτη Έκπληξη
1/ Ήταν ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα
Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης με το βαθμό του Λοχία συμμετείχε σαν εθελοντής μαζί με τους συμπατριώτες του Μακεδονομάχους Ανθ/γούς: α/ Σαραντέλο (ή καπετάν Τέλο Άγρα) από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, β/ Λυμπερόπουλο Κωνστ/νο (ή καπετάν Κρόμπος) από την Ιθώμη Μεσσηνίας γ/ Βλαχάκη Αντώνη (ή καπετάν Νάκος Λίτσας) από το Γύθειο οι οποίοι συγκρότησαν αποσπάσματα από εμψυχωμένους συμπατριώτες τους εθελοντές και έδρασαν στις περιοχές Κεντρικής Μακεδονίας, Φλωρίνης και Καστοριάς όπου δρούσε ο σκληρός πυρήνας των Κομιτατζήδων.
Παρά τη σημασία που δόθηκε στη θυσία των εθελοντών, Μακεδονικός Αγώνας χωρίς την υποστήριξη του Ελληνικού Στρατού δε θα είχε ξεκινήσει ούτε τελεσφορήσει. Ο στρατός διευκόλυνε τη διαρροή εθελοντών με μάχιμη εμπειρία, σε σημαντικούς αριθμούς κατώτερων αξιωματικών, υπαξιωματικών και στρατιωτών (κυρίως ευζώνους). Το σύνθημα ήταν
«Σώσωμεν την Μακεδονίαν»
Ο αγώνας κατά των Βουλγάρων Κομιτατζήδων δεν άφησε ασυγκίνητο και τον Λοχία (ΠΖ) Χρήστο Κωνσταντινίδη (Χ.Γ.Κ). Πολέμησε τους Βουλγάρους Κομιτατζήδες οι οποίοι δολοφονούσαν άνανδρα τον Ελληνικό πληθυσμό. Συχνά αναμετρήθηκαν και με τον Οθωμανικό Στρατό που κατείχε τότε τη Μακεδονία. Έδωσαν σκληρότατες μάχες και διακινδύνευσαν πολλές φορές τη ζωή τους μαζί με τους αξιωματικούς τους. Στην περιοχή της Καστοριάς είχαν σκοτώσει λίγο πριν τον ήρωα Παύλο Μελά. Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή γιατί ο πατέρας μου υπήρξε Μακεδονομάχος και πολέμησε για την απελευθέρωση της χώρας του Μ. Αλεξάνδρου από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες, την οποία υπηρέτησα εγώ και ο στρατηγός αδελφός μου Θανάσης με πίστη και αφοσίωση.
Μακεδονομάχοι
2/ Δεύτερη Έκπληξη
Ο Χ.Γ.Κ πολέμησε στη μάχη του Μπιζανίου για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Βορείου Ηπείρου κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου (5 Οκτωβρίου 1912- 18 Μαΐου 1913). Όμως η Βόρειος Ήπειρος τρεις φορές ελευθερώθηκε και ακόμη είναι σκλαβωμένη στον άξεστο και απολίτιστο Αλβανό.
Οι μάχες για την κατάληψη των Ιωαννίνων κράτησαν 85 μέρες (29 Νοεμβρίου 1912 - 21 Φεβρουαρίου 1913) όταν οι Οθωμανικές δυνάμεις παραδόθηκαν στον διάδοχο Κωνσταντίνο. Ο Επιλοχίας Χ.Γ.Κ με το 9ο Τάγμα υπό τον ηρωικό Ταγματάρχη Ιωάν. Βελισσαρίου, με καταδρομική ενέργεια κατάφερε να φτάσει στις παρυφές των Ιωαννίνων, στον Άγιο Ιωάννη και αυτό συντόμευσε την πτώση της πόλεως. Μετά την απελευθέρωση των οι IV και VI Μεραρχίες της Στρατιάς Ηπείρου μεταφέρθηκαν στη Μακεδονία όπου έδρασαν εναντίον των Βουλγαρικών δυνάμεων στις κρίσιμες Μάχες Κιλκίς – Λαχανά, Δοϊράνης, Στενών Κρέσνας, Τζουμαγιάς, για την εκδίωξη των Βουλγάρων από τη Μακεδονία.
Οι απώλειες του ελληνικού στρατού στη μάχη του Μπιζανίου, ανήλθαν σε 264 νεκρούς και τραυματίες. Η αποφασιστική αυτή νίκη άνοιξε τον δρόμο για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Βορείου Ηπείρου. Στη Μακεδονία θα πάει ο Χ.Γ.Κ σαν Ανθυπασπιστής και θα συμμετάσχει στη μεγάλη και φονικότατη μάχη του Κιλκίς- Λαχανά.
3/ Τρίτη Έκπληξη
Ο Χ.Γ.Κ συμμετείχε ενεργά στο Κίνημα του Γουδή το 1909 με τον Συντ/ρχη Ζορμπά και έγινε έμπιστος του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Τον Ιούνιο του 1909 η Κυβέρνηση Δημ. Ραλλη στοχοποίησε τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο με κύμα μεταθέσεων και παραπομπή 12 αξιωματικών σε ανακριτικό συμβούλιο, προς απόταξη.
Τότε ο Σύνδεσμος, επιτέθηκε κατά «της βουλευτικής φεουδαρχίας των κομματικών συμμοριών και των Αυλών», ζητώντας μεταρρυθμίσεις και απομάκρυνση του Διαδόχου Κωνσταντίνου, καθώς και των πριγκίπων, από το στράτευμα. Ο Δημ. Ράλλης, διέταξε επιφυλακή και προέβη σε δεκάδες συλλήψεις. Τη νύχτα προς τη 15η Αυγ. 1909, ο Σύνδεσμος προχώρησε στο Κίνημα, το οποίο επικράτησε αμέσως χάρις στην καθολική λαϊκή υποστήριξη.
Τα αιτήματα του Συνδέσμου ήταν: 1/ Μεταρρυθμίσεις στον στρατό, στη διοίκηση και στην παιδεία, 2/ Αποκλεισμό ρητά κάθε καθεστωτικής αλλαγής, δικτατορίας, συνταγματικής τροποποίησης ή κατάργησης της κυβέρνησης 3/ Ζητούσε μόνο την απομάκρυνση του Διαδόχου Κωνσταντίνου και των πριγκίπων από το στράτευμα και 4/πρότεινε σειρά μέτρων για στρατιωτική αναδιοργάνωση. Εξ αιτίας του Κινήματος του Γουδή έπεσε η Κυβέρνηση Ράλλη.
Τους όρους των επαναστατών αποδέχθηκε η νέα Κυβέρνηση του Κυρ. Μαυρομιχάλη και οι επαναστατημένες μονάδες γύρισαν στους στρατώνες χωρίς να εγκαθιδρυθεί δικτατορία. Το Κίνημα συνέπεσε με την άφιξη στον Πειραιά του Ελευθερίου Βενιζέλου ο οποίος αγκάλιασε τούτο.
Πρωταγωνιστής του Κινήματος ήταν ο Ανθ/γός Θεόδ. Πάγκαλος. Ο Συντ/ρχης Νικ. Ζορμπάς δεν ήταν δραστήριο μέλος αλλά λόγω του μετριοπαθούς του χαρακτήρος επελέγη σαν επικεφαλής του Κινήματος. Λίαν δραστήριο μέλος ήταν ο υπαξιωματικός Χρήστος Κωνσταντινίδης Η τόλμη και ενεργητικότητα του τον έφερε κοντά στον Ελ. Βενιζέλο ο οποίος τον διόρισε στην προσωπική του φρουρά.(Θυμάμαι τη μεγάλου μεγέθους φωτογραφία με ιδιόχειρη αφιέρωση που του είχε χαρίσει κρεμασμένη στον τοίχο του σπιτιού μας στην Κυπαρισσία. Η δικτατορία Μεταξά το 1936 ερεύνησε το σπίτι μας και τα γραφεία της δημοκρατικής του εφημερίδας "ΑΓΩΝ ΤΗΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ" και κατάσχε τη φωτογραφία μαζί με τα προσωπικά αρχεία του εκδότη Χρήστου Κωνσταντινίδη). Ποτέ όμως δε χρησιμοποίησε τη φιλία του με τον Ελ.Βενιζέλο για να πάρει βαθμό ή προνόμια σαν εκδότης.
Είναι λίαν επίκαιρα σήμερα τα αιτήματα του Στρατιωτικού Συνδέσμου. να τεθούν και πάλι:
1/ Για την απομάκρυνση της σάπιας Κομματοκρατίας της Μεταπολίτευσης που έχει καταβαραθρώσει τη χώρα
2/ Για θέσπιση Άμεσης Δημοκρατίας
3/ Για επίλυση του Δημογραφικού και Μεταναστευτικού προβλήματος
4/ Για να φέρει Αναγέννηση, Ανάπτυξη και Οράματα στο Έθνος
5/ Για να βγάλει τη χώρα από τη μιζέρια (στασιμότητα, ακρίβεια, ανασφάλεια, έλλειψη υγείας, παιδείας κ.α)
6/ Για να σταματήσει τη φοβική πολιτική κατευνασμού προς τους γείτονες και να ανορθώσει το ανάστημα της στους ισχυρούς της γης
4η Έκπληξη
Γνώριζα τη δράση του Χ.Γ.Κ στους Εθνικοαπελευθερωτικούς Πολέμους και στη Μικρασιατική εκστρατεία. Παίζαμε σαν παιδιά με τα χρυσά αριστεία ανδρείας, τους πολεμικούς σταυρούς του, με τα στρατιωτικά αντικείμενα που είχε στο σπίτι, φορούσαμε την αντιασφυξιογόνο μάσκα του. Από γεροντότερους συγχωριανούς του πληροφορήθηκα ότι είχε πάει στο χωριό τραυματίας με αναρρωτική άδεια και η χλαίνη του ήταν διάτρητη από σφαίρες. Γνώριζα ότι έφθασε ως το Σαγγάριο ποταμό και μετά την κατάρρευση του μετώπου γύρισε με το Λόχο του συντεταγμένο. Αγνοούσα όμως τη συμμετοχή του στην εκστρατεία στην Κριμαία.
5η Έκπληξη
Δε γνώριζα όμως ότι κατά την υποχώρηση του Ελληνικού στρατού από την Μικρά Ασία, εκείνος με κίνδυνο της ζωής του οδήγησε με το λόχο του ασφαλώς 120 άλογα στη Δυτική Θράκη για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.
Είχε υποστεί το βάπτισμα του πυρός στη «15ετία της Φωτιάς"(1907-1922) και επέζησε, μετά νυμφεύθηκε τη μητέρα μας και γέννησε πέντε(5) παιδιά (εγώ ήμουν ο 2ος), μετά την εκτέλεση του στις 14/9/1943 από τα Γερμανικά στρατεύματα η οικογένεια ορφάνεψε. Ήταν μοιραίο να επιβιώσει σε όλες τις μάχες και να εκτελεσθεί στο χωριό του επειδή παρέμεινε για να το προστατεύσει με ελάχιστους προεστούς και τον γερμανόγλωσσο γιατρό για να μην το κάψουν, όπως έκαψαν τον Αετό.
Απολογούμαι
Μόλις στο τέλος του βίου μου εδέησε με παρότρυνση δική μου και του στρατηγού ε.α. Παν. Γεωργακόπουλου οι γιοί μου Χρήστος και Αλέξανδρος ανέλαβαν την πρωτοβουλία και τίμησαν τον ήρωα παππού τους, και τους είμαι ΕΥΓΝΩΜΩΝ. Για την άγνοια και ολιγωρία μου απολογούμαι και ζητώ συγνώμη.
Τώρα νιώθω ότι ξεπλήρωσα ένα ελάχιστο χρέος τιμής προς αυτόν, τους συμπολεμιστές του και στο ένα εκατομμύρια ψυχές (1.000.000) που σκότωσαν οι Γερμανοί στον Β' Π.Π χωρίς να δικαστούν, χωρίς να τιμωρηθούν ακόμη και χωρίς να πληρώσουν για τη Γενοκτονία σε βάρος του Ελληνικού Γένους. Εσσεται όμως Νέμεσις στην Ύβρι.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου