Κατά τη διάρκεια των λουκέτων (lockdowns), το να αποκαλείς τους αντιπάλους ναζιστές έγινε αντανακλαστικό. Αυτή η συμπεριφορά δεν ήταν καινούργια, φυσικά, αλλά έφτασε σε νέα επίπεδα επιτακτικότητας κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, καθώς οι υποστηρικτές της μιας ή της άλλης πλευράς ισχυρίζονταν ότι βρίσκονταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ενώ όσοι διαφωνούσαν βρίσκονταν στη λάθος πλευρά. Η ναζιστική αναλογία ήταν χρήσιμη για να καταστήσει σαφές πώς έμοιαζε η λάθος πλευρά της ιστορίας. Έτσι, το κομβόι των φορτηγατζήδων θεωρήθηκε ναζιστικό για τους ναζιστές του vax. Οι αντι-lockdowners και όσοι αντιτίθενται στον εξαναγκαστικό εμβολιασμό και τον διαχωρισμό χρησιμοποίησαν σβάστικες για να χαρακτηρίσουν τον κυβερνητικό αυταρχισμό ναζιστικό, και τα μέσα ενημέρωσης πήραν τις σβάστικες για να χαρακτηρίσουν τους χρήστες του συμβόλου, ναζιστές. Ορισμένοι φορούσαν το κίτρινο αστέρι που οι αρχικοί Ναζί υποχρέωναν τους Εβραίους να φορούν ως μέθοδο διαχωρισμού κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος για να διαμαρτυρηθούν για τις πρακτικές διαχωρισμού που συνέβαιναν κατά τη διάρκεια της υστερίας των κοβίδων. Οι ηγέτες των εβραϊκών οργανώσεων ανέλαβαν δράση και ανακοίνωσαν ότι αυτή η συμπεριφορά ήταν ουσιαστικά αντισημιτική και ευτελισμός του Ολοκαυτώματος, άρα, όσοι φορούσαν το σύμβολο ήταν Ναζί.
Ωστόσο, μου ήταν ξεκάθαρο ποιοι ήταν οι πραγματικοί Ναζί: ήταν οι διαχωριστές και οι αυταρχικοί που επιθυμούσαν το θάνατο σε όσους αρνούνταν να συμμορφωθούν με τις κρατικές επιταγές. Οι ομοιότητες μεταξύ της έναρξης του ναζισμού στη Γερμανία και του μαχητικού COVID-ανισμού σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν τόσο εντυπωσιακές, που ακόμα μου προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να μην αντιληφθεί την αναλογία. Αυτό που με συγκλόνισε ήταν ότι ακόμη και όταν το εκθέσατε σημείο προς σημείο, εκείνοι που ήταν αφοσιωμένοι μικροβιοφοβικοί και προσκυνητές στα πόδια της παντοδύναμης επιστήμης αγνόησαν τις ομοιότητες ως συμπτωματικές. Στο μυαλό τους, οι σημερινές συνθήκες ήταν διαφορετικές επειδή είχαμε τώρα την Επιστήμη™ (TheScience™) και η σημερινή επιστήμη είναι η μόνη αληθινή Αλήθεια. Η επισήμανση ότι οι Ναζί ένιωθαν το ίδιο για τις επιστήμες τους έπεσε στο κενό.
Σε γενικές γραμμές ήταν άθεοι (αν και όχι αποκλειστικά) που πήραν το μέρος των αυταρχικών, επειδή πίστευαν στην Επιστήμη™. Γι' αυτούς, η επιστήμη είναι αλάνθαστη. Όσο παράξενα αντιεπιστημονική κι αν είναι αυτή η θέση, αυτή ήταν (και εξακολουθεί να είναι για πολλούς) η βασική άποψη. Το κυρίαρχο παράδειγμα είναι ότι, τουλάχιστον, η επιστημονική θέση για οποιοδήποτε θέμα είναι ανώτερη από οποιαδήποτε άλλη. Λόγω της απώθησης από διακεκριμένους επιστήμονες στους τομείς της υγείας και της ιατρικής, ωστόσο, μέρος του προβλήματος ήταν να καθοριστεί ποιανού η επιστήμη ήταν η μία και μόνη αληθινή Αλήθεια, και οι πιστοί της επιστήμης ήταν ευχαριστημένοι με τους κυβερνητικούς εμπειρογνώμονες και την θεσμικά εγκεκριμένη επιστήμη. Με άλλα λόγια, οι πιστοί απέρριψαν την επιστήμη ως έναν σκεπτικιστικό τρόπο ζωής που ασχολείται με την αμφισβήτηση και τη συζήτηση. Για τα μυαλά τους, η επιστημονική γνώση είναι κάτι που μόλις αποκτηθεί είναι αιώνιο και όχι μια συνεχής διαδικασία έρευνας και αναθεώρησης, διόρθωσης και ανταπόκρισης σε νέα δεδομένα, νέες προσεγγίσεις και νέες προοπτικές. Για αυτούς τους τύπους, η επιστήμη είναι θεμελιωδώς αυταρχική επειδή αντιπροσωπεύει μια τελική αποκάλυψη. Άμεση συνέπεια της πεποίθησης ότι η επιστήμη είναι ανώτερη από όλες τις άλλες προοπτικές, είτε αυτές είναι θρησκευτικές είτε ανθρωπιστικές, είναι ότι επιτρέπει στην Επιστήμη να αναδιατάξει την κοινωνία σύμφωνα με τη μοναδική αληθινή της Αλήθεια. Όλοι αυτοί οι αιώνες ανθρωπιστικής προόδου προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης ενός δίκαιου και ανθρώπινου δημοκρατικού πολιτισμού θα μπορούσαν να πεταχτούν στα σκουπίδια. Ποιος χρειάζεται την ιστορία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ηθική φιλοσοφία όταν η TheScience™ μπορεί να κατασκευάσει έναν ανώτερο κόσμο;
Όσο σοκαριστικό και αν είναι για όσους πιστεύουν στην επιστήμη, η θέση αυτή ήταν χαρακτηριστική για τους Ναζί, και όχι απλώς συμπτωματική, αλλά κεντρική για την καταστροφική και ανήθικη συμπεριφορά του καθεστώτος. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι ένα βασικό αναγνωριστικό του ναζισμού είναι η υπεροχή της λευκής φυλής, αλλά πάρα πολλοί αγνοούν ότι ο ρατσισμός υποστηριζόταν από την επιστήμη. Ακόμη χειρότερα, η εξόντωση των κατώτερων φυλών, των αναπήρων, των ομοφυλόφιλων και των ψυχικά ασθενών ήταν αντικειμενικά ηθική με επιστημονικά κριτήρια, στα οποία, ιδανικά, δεν υπάρχουν συναισθηματικές ανθρώπινες αξίες και συναισθήματα που να θολώνουν την κρίση κάποιου. Στο βιβλίο της Hannah Arendt: Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ, μαθαίνουμε ότι οι γιατροί του Τρίτου Ράιχ "αισθάνονταν, λανθασμένα, ότι η "αντικειμενική και επιστημονική" τους στάση ήταν πολύ πιο προχωρημένη από τις απόψεις των απλών ανθρώπων".
Δεν μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο ανισόρροπο και άκρως επικίνδυνο είναι αυτό το είδος της ύβρεως. Αναμφίβολα, αυτός ο συνεχιζόμενος ναρκισσισμός της ιατρικής κοινότητας έχει να κάνει με την ιδέα (που τους εμπεδώνεται συνεχώς και στο ευρύ κοινό) ότι είναι "οι καλύτεροι και οι εξυπνότεροι" - μια αντίληψη που απέχει τόσο πολύ από την πραγματικότητα ώστε να χαρακτηρίζεται ως παραληρηματική. Αλλά η αυταπάτη δεν αποτυπώνει το πιο σημαντικό στοιχείο, το οποίο είναι το πόσο κοινωνικά καταστροφικό είναι να ανυψώνεται ένα επάγγελμα σε αυτό το επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ιατροί και τα ιατρικά συμβούλια προώθησαν την ιδέα του διαχωρισμού των λεγόμενων "ανεμβολίαστων" και πολλοί έφτασαν στο σημείο να εισαγάγουν πολιτικές που αρνούνται τις μεταμοσχεύσεις οργάνων σε αυτά τα ακάθαρτα και κατώτερα δείγματα της ανθρωπότητας. Ορισμένοι αναγνώστες μπορεί να θυμούνται από ένα προηγούμενο δοκίμιο πώς ορισμένοι ιατροί αρνήθηκαν τη θεραπεία στους ανεμβολίαστους και τους καταδίκασαν σε θάνατο. Θα πρέπει να είναι αυτονόητο ότι μια τέτοια συμπεριφορά έχει έντονο, ναζιστικό άρωμα.
Αυτή η κουλτούρα επιστημονικής υπεροχής δεν είναι μοναδική στο ναζισμό- η αναλογία ισχύει για κάθε αυταρχικό καθεστώς που αντλεί νομιμοποίηση από μια κοσμική πηγή. Με τις παλαιότερες μορφές εξουσίας, όπως η μαντεία και η θρησκεία, να παραμερίζονται, η επιστήμη γίνεται το μέσο για την πολιτική λογική. Μόλις μια κοσμοθεωρία καταλάβει αυτή την ιερατική θέση σε μια κοινωνία, σηματοδοτεί την παρακμή ενός πολιτισμού. Η μαντεία, η θρησκεία και η επιστήμη ξεκίνησαν ως καινοφανείς και επαναστατικοί οδηγοί για την ανάγνωση του μεγάλου βιβλίου των φυσικών φαινομένων. Αλλά αναπόφευκτα, όλα έγιναν πολιτικά εργαλεία που καθοδηγούσαν την κυβερνητική πολιτική και δράση. Η ιστορική διαδικασία καταλήγει με αυτά τα παραδείγματα να θεωρούνται διεφθαρμένα, ασυνεπή και ασυνεπή, δίνοντας αφορμή για συνεχείς αγώνες με νέα παραδείγματα που διεκδικούν την υπεροχή.
Όπως γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες, μου αρέσει να φέρνω τα θέματα στον εσωτερικό κόσμο, επειδή η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην ανθρώπινη καρδιά. Ένα άτομο μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο αν απλά επιλέξει να είναι έντιμο και να επιδείξει ακεραιότητα. Πράγματι, αν αρκετοί από εμάς συμπεριφέρονταν με αυτόν τον τρόπο, η κοινωνία μας θα ήταν υγιής. Όπως έχουν παρατηρήσει όλοι οι πολιτικοί φιλόσοφοι, χωρίς ενάρετους πολίτες, οι δημοκρατίες πέφτουν στα χέρια των δικτατόρων, επειδή κάποιος πρέπει να έρθει και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Κατά τη γνώμη μου, ένα μεγάλο μέρος αυτού που συμβαίνει έχει να κάνει με την αφήγηση ιστοριών, και έχω ασχοληθεί με αυτά τα θέματα σε προηγούμενα άρθρα, δείχνοντας πώς η επιστήμη λέει ιστορίες για τον εαυτό της, και πώς, στην πραγματικότητα, εφευρίσκει μύθους για την υπεροχή της. Έχω εξετάσει αναληθείς ιστορίες που αφορούν κάθε είδους επιστήμονες, από τον Γαλιλαίο και τον Παστέρ μέχρι τον Δαρβίνο, τον Αϊνστάιν και τον Φάινμαν. Και έχω εξετάσει ψευδείς αφηγήσεις σχετικά με την επιστημονική πρόοδο και την επιστημονική μέθοδο.
Υπάρχει ακόμη μια πτυχή που αξίζει να εξετάσουμε και αυτή είναι το μέλλον της επιστημονικής φαντασίας που πολλοί επιστήμονες οραματίζονται και αρκετά συχνά κρατούν υποσυνείδητα. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια προφητική οπτική γωνία στην επιστημονική υπεροχή, και είναι αυτή που υπόσχεται ένα μέλλον επιστημονικής κυριαρχίας των δυνάμεων του σύμπαντος. Είναι ένα είδος οράματος σούπερ ήρωα κόμικς που αποκαλύπτει τη λειτουργία της υπανάπτυκτης ψυχής και της παιδικής φαντασίας που δεν ωρίμασε ποτέ - μια κατάσταση που προκύπτει από την παραμέληση. Από τη στιγμή που η επιστήμη δεν τείνει σε αυτές τις πτυχές της ανθρώπινης ανάπτυξης, είναι λογικό ότι όσοι βυθίζονται στην επιστήμη αποκλείοντας άλλα παραδείγματα, θα αποτύχουν να αναπτυχθούν με επάρκεια σε αυτούς τους άλλους τομείς.
Για να δώσω ένα παράδειγμα αυτού του είδους των ψυχολογικών προβλημάτων, θα παραθέσω ένα απόσπασμα από τη φιλόσοφο της επιστήμης Mary Midgley (1919-2018). Πρόκειται για το βιβλίο: Evolution as a Religion ("Η εξέλιξη ως θρησκεία ") (1985):
Ο διακεκριμένος φυσικός J.D. Bernal τη διαμόρφωσε με τρόπο που έχει κάποια σχέση με αυτόν του Day σε μια αξιοσημείωτη μαρξιστική ουτοπία που δημοσιεύτηκε το 1929. Επισημαίνοντας ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν λίγο βαρετά και χωρίς προκλήσεις στο μέλλον, όταν το κράτος θα είχε μαραθεί μετά τον θρίαμβο του προλεταριάτου, ο Bernal προέβλεψε ότι μόνο τα πιο αμυδρά μυαλά θα ήταν ικανοποιημένα με αυτόν τον ήρεμο παράδεισο. Κατά συνέπεια, "η αριστοκρατία της επιστημονικής νοημοσύνης" θα έδινε το έναυσμα για νέες εξελίξεις και θα δημιουργούσε έναν κόσμο που θα διοικείται όλο και περισσότερο από επιστημονικούς εμπειρογνώμονες. Οι επιστημονικοί θεσμοί θα γίνονταν σταδιακά κυβέρνηση και έτσι θα επιτυγχάνονταν "ένα ακόμη στάδιο της μαρξιστικής ιεραρχίας της κυριαρχίας". Το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν ότι οι επιστήμονες "θα αναδύονταν ως ένα νέο είδος και θα άφηναν πίσω τους την ανθρωπότητα".
Όπως επισημαίνει η Midgley, αυτού του είδους η φαντασίωση της υπεροχής δεν αφορά μόνο τον Bernal ή μερικούς τρελούς του χώρου. Αυτού του είδους η αυτοϊκανοποίηση εμφανίζεται συχνά στις εισαγωγές και τα συμπεράσματα δημοφιλών επιστημονικών βιβλίων, οδηγώντας αφελείς, απλούς αναγνώστες στην αίσθηση ότι συμμετέχουν σε κοσμικές υπερδυνάμεις μόνο και μόνο επειδή διαβάζουν και πιστεύουν στις προοπτικές που υποστηρίζουν αυτά τα κείμενα.
Αυτό που επιδιώκω είναι ότι αυτές οι ιστορίες καταλαμβάνουν τον ψυχισμό ανθρώπων που δεν γνωρίζουν ότι έχουν καν εσωτερική ζωή -ή τουλάχιστον όχι σημαντική. Αντί να έχουν μυαλά και καρδιές που ξεχειλίζουν συνειδητά από ιστορικές ιστορίες, βιβλικές ιστορίες και λογοτεχνικές ιστορίες, μυαλά που ξέρουν τι είναι οι ιστορίες, πώς μοιάζουν και πώς λειτουργούν. . έχουν μια ελάχιστα συνειδητή αίσθηση ενός κόσμου της Marvel Comics στον οποίο κάποιο άβαταρ της επιστήμης μεταμορφώνει την κοινωνία σε έναν παράδεισο χωρίς πόνο, επειδή δεν έχει καρδιά. Κάθε ώριμο άτομο βρίσκει αυτές τις φαντασιώσεις ταυτόχρονα γελοίες και τραγικές γιατί μια τέτοια νοοτροπία μπορεί να οδηγήσει μόνο σε βαθύτερο πόνο και αυτοκαταστροφή. Δυστυχώς, δεν βλέπω κανέναν τρόπο να προσεγγίσουμε τους επιστημονικούς υπερόπτες. Και όμως, φαίνεται υψίστης σημασίας να βρούμε έναν τρόπο να προσεγγίσουμε αυτούς τους ανθρώπους, επειδή η προοπτική τους βρίσκεται στην καρδιά της πολιτικής παρακμής που βιώνουμε. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα κίνημα όπως αυτό που προέκυψε στα τέλη της δεκαετίας του 1800 προωθώντας την ψυχολογική αφύπνιση και την καλλιέργεια μιας υγιούς εσωτερικής ζωής.
Η ποίηση του Asa Boxer έχει αποσπάσει πολλά βραβεία και περιλαμβάνεται σε διάφορες ανθολογίες σε όλο τον κόσμο. Τα βιβλία του είναι": The Mechanical Bird (Signal, 2007), Skullduggery (Signal, 2011), Friar Biard’s Primer to the New World (Frog Hollow Press, 2013), Etymologies (Anstruther Press, 2016), Field Notes from the Undead (Interludes Press, 2018) and The Narrow Cabinet: A Zombie Chronicle (Guernica, 2022). Ο Boxer είναι επίσης ο ιδρυτής και συντάκτης του περιοδικού (analogy magazine).
Δικτυογραφία:
Science Nazis & Scientistic Supremacy - analogy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου