Καθόταν στὴ μπροστινὴ θέση στὴν ἐκκλησία. Τὴ γνώριζα. Ἦταν μιὰ ἀξιοπρεπής, συμπαθής κυρία, πάνω ἀπὸ 80 χρονῶν, μὲ ὁλόλευκα μαλλιά.
Δίπλα της καθόταν μιὰ πολὺ νεώτερη γυναῖκα, γύρω στὰ 55. Ἦταν ἡ κόρη της. Μὲ ἀπότομο τρόπο ἔκανε παρατήρηση στὴ μητέρα της γιὰ τὴ θέση ποὺ εἶχε ἀφήσει τὴν τσάντα της.
Τὰ λόγια της προσβλητικά, σκληρά, ἀπαράδεκτα. Μιὰ δίλεπτη σκηνή, ποὺ ἄθελά μου παρακολούθησα καὶ στενοχωρήθηκα. Τελείωσε ἡ λειτουργία, καὶ ἐπιστρέφοντας στὸ σπίτι πολλὲς σκέψεις πλημμύρισαν τὸ μυαλό μου.
Γυναῖκες ποὺ κάποτε κράταγαν ὁλόκληρο νοικοκυριό, μεγάλωναν τὰ παιδιά τους, μὲ ὄχι πολλὲς ἀνέσεις, προσπαθοῦσαν στὴ σχέση τους μὲ τὸν σύζυγο νὰ βροῦνε μιὰ κοινὴ πορεία, προσπάθεια γιὰ ὅλα…
Καὶ τώρα ἀνήμπορες, ἐξαρτημένες, ἄλλες λίγο ἄλλες πολύ, ἀπὸ τὴ βοήθεια ἄλλων, προσπαθοῦν νὰ συνεχίσουν τὴ ζωή τους…
Θυμήθηκα τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ: «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς Κύριος ὁ Θεός σου δίδωσίν σοι».
Αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τὴν ἔχει ἰσάξια μὲ ἄλλες, τὶς ὁποῖες θεωροῦμε πολὺ σημαντικὲς καὶ προσπαθοῦμε πολὺ γι᾽ αὐτές.
Οἱ γονεῖς μας ἔρχονται πλέον σὲ μιὰ φάση τῆς ζωῆς τους, ποὺ θέλουν μιὰ συμπαράσταση, μιὰ ζεστὴ ἐπαφὴ μὲ ὅ,τι πολυτιμώτερο ἀπέκτησαν στὴ ζωή τους: τὰ παιδιά τους.
Ἔχοντας κάνει μιὰ πορεία ζωῆς γιὰ ἄλλους πιὸ εὔκολη, γιὰ ἄλλους πιὸ δύσκολη, κάθονται καὶ ἀναπολοῦν τὸ παρελθόν, χωρὶς τὸ μέλλον νὰ τοὺς ὑπόσχεται πολλά.
Τοὺς φέρνω στὸ μυαλό μου στὸ πατρικό μας σπίτι, νὰ εἶναι δίπλα μας σὲ ὅ,τι τοὺς εἴχαμε ἀνάγκη. Ἡ ἀγωνία μας στὴν Α΄ Δημοτικοῦ μετριαζόταν μὲ ἕνα ὡραῖο δῶρο.
Ἡ παιδικὴ ἀρρώστια ἀντιμετωπιζόταν καλύτερα ἀγκαλιὰ μὲ μιὰ καινούργια κούκλα. Τὰ μαθήματα τοῦ Δημοτικοῦ γίνονταν πιὸ κατανοητὰ καὶ εὔκολα μὲ τὴ δική τους βοήθεια.
Ἡ προπαίδεια καὶ οἱ δασυνόμενες λέξεις, τί προσπάθεια! Καὶ αὐτοὶ ἐκεῖ, δίπλα μας. Οἱ οἰκογενειακὲς διακοπές μας μὲ τὸ αὐτοκίνητο ἀξέχαστες.
Ὄχι, ἡ αἰτία δὲν ἦταν κάποιο φοβερὸ ξενοδοχεῖο σὲ κοσμοπολίτικο μέρος. Ἦταν οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς μας, ποὺ τὰ εἶχαν ὀργανώσει ὅλα πολὺ ὡραῖα.
Οἱ ὑποσχέσεις τους γιὰ κάποια ἔξοδο, ὕστερα ἀπὸ τὴν κουραστικὴ μελέτη μας. Τὸ ἐνδιαφέρον τους καὶ ἡ παρουσία τους σὲ ἐπίσημες ἐξετάσεις ποὺ δίναμε. Ἦταν ἐκεῖ, ψύχραιμοι, αἰσιόδοξοι καὶ μὲ πολλὴ κατανόηση.
Τοὺς θυμᾶμαι… Οἱ ἀτέλειωτες συζητήσεις μαζί τους γιὰ πολλὰ θέματα μᾶς ἔδωσαν τὴ δυνατότητα ἀργότερα νὰ συζητήσουμε καὶ θέματα πιὸ σοβαρά.
Πάντα διακριτικοὶ καὶ ὑπομονετικοί, μᾶς ἔλεγαν τὴ γνώμη τους, χωρὶς νὰ τὴν ἐπιβάλλουν. Καὶ ὁ καιρὸς πέρασε, καὶ φέραμε στὸν κόσμο τὰ δικά μας παιδιά. Μὲ πολλὴ ἀγάπη, φροντίδα καὶ ἐφευρετικότητα, ἦταν συμπαραστάτες μας, ὅταν τοὺς εἴχαμε ἀνάγκη.
Σὰν κινηματογραφικὴ ταινία πέρασαν ἀπὸ μπροστά μου ὅλα αὐτά, ἐπιστρέφοντας στὸ σπίτι. Ἤθελα νὰ μιλήσω σ᾽ αὐτὴν τὴν κυρία, ποὺ μίλησε ἔτσι στὴ μητέρα της.
Νὰ τῆς πῶ, ὅσο ἀκόμα τὴν ἔχει κοντά της, νὰ τῆς δείχνει ἀγάπη, νὰ μὴν τὴν προσβάλλει, νὰ εἶναι ὑπομονετικὴ μαζί της, ὅπως ἦταν καὶ ἡ μητέρα της.
Μιὰ ἤρεμη βόλτα μὲ τοὺς γονεῖς μας, ἕνα κέρασμα, μιὰ συνήθεια ποὺ εἴχαμε μαζί τους στὴν παιδική μας ἡλικία, νομίζω θὰ τοὺς ἄρεσε πολύ. Νὰ βρίσκαμε λίγο χρόνο τὶς καθημερινές, νὰ εἴμαστε μαζί τους.
Τώρα δὲν εἶναι πολυάσχολοι, τώρα ἔχουν πολὺ ἐλεύθερο χρόνο. Ἂς βροῦμε κι ἐμεῖς λίγο χρόνο, ὅπως κι αὐτοὶ βρίσκαν τότε.
Ἕνας ἐκκλησιασμὸς λίγο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι μας, μιὰ ὄμορφη θεατρικὴ παράσταση, μιὰ ἐπίσκεψη σὲ ἐμπορικὸ κέντρο, ὅλα αὐτὰ μποροῦν νὰ φτιάξουν πολὺ τὴ διάθεσή τους.
Μὴν τοὺς φορτώνουμε τόσο μὲ τὰ προβλήματά μας. Πολλὲς φορὲς εἶναι ἀνήμποροι ψυχολογικὰ νὰ τὰ ἀντέξουν. Βέβαια, ὑπάρχει καὶ κάποια ἄλλη περίπτωση.
Ὅταν οἱ γονεῖς δὲν ἔχουν σταθεῖ σωστὰ στὰ παιδιά τους, ἢ ἐγκατέλειψαν τὸ σπίτι ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο, ἤ, κι ἂν ἦταν στὸ σπίτι, δημιουργοῦσαν πολλὰ προβλήματα.
Ἂς τοὺς δείξουμε ἐμεῖς μὲ τὴν ὡριμότητά μας ὅτι, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ πρῶτα, μπορέσαμε νὰ προχωρήσουμε στὴ ζωή μας. Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι καὶ αὐτοὶ θὰ νιώσουν μέσα τους ὅτι δὲν κράτησαν τὴ θέση τους ὡς γονεῖς ὅπως ἔπρεπε.
Εἶναι ὡραῖο, ἀνθρώπινο, ξεχωριστὸ νὰ δείχνουμε τὴ φροντίδα μας, τὸ ἐνδιαφέρον μας σ᾽ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔφεραν στὴ ζωή, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ μᾶς πρόσφεραν ὅ,τι καλύτερο.
Κι ἂς ἔχουν γίνει ὁλόλευκα τὰ μαλλιά τους, ἡ ψυχή τους ἀναζητᾷ ζεστασιά, ἀγάπη, φροντίδα.
Τοὺς ἀξίζει…
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
«Ὁ Κόσμος τῆς Ἑλληνίδος»
«Χριστιανική Ἕνωσις Ἀκτῖνες»
Ἔτος 62ο – Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2016 – Τεῦχος 617
Ἡ εἰκόνα εἶναι ἔργο τοῦ Sam Sidder ἀπὸ τὸ Pinterest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου