Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό.
Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν…
Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών. Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη..”
***
Εμείς στον αιώνα μας, είχαμε ιεράρχες μορφωμένους και διπλωμάτες, όχι όμως αποφασισμένους να γίνουν μάρτυρες. Αυτοί ερωτοτροπούσαν με το κομμουνιστικό καθεστώς. Εμείς δεν αξιωθήκαμε να έχουμε πολλούς μάρτυρες ιεράρχες – όπως είχαν οι Ρώσοι και τώρα οι Έλληνες και οι Σέρβοι – αποφασισμένους να αγωνιστούν, για να διατηρηθεί άμεμπτη η Ορθόδοξη αλήθεια.
Οι μοναχοί ας συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να γίνουν ‘’φως’’ για τον λαό. Ας σκεφθούμε ότι εκτός απ’ τον καθημερινό κανόνα μας και τις ιερές ακολουθίες – τη Λειτουργία, τον εσπερινό, τον όρθρο και το απόδειπνο – που έχουν σημαντικό ρόλο, εμείς οι μοναχοί θα δώσουμε απολογία ενώπιον του Θεού, για το πως υπερασπιστήκαμε τις αλήθειες που οδηγούν στη σωτηρία μας.
…ούτε στην Ανατολή ούτε στη Δύση μπορούμε να στηριζόμαστε, επειδή όλοι οι άρχοντες του κόσμου τούτου κολυμπάνε στη σκοτεινή θάλασσα της μασονίας…
Οι χριστιανοί πρέπει να καταλάβουμε ότι, πάντοτε, με το αίμα μας και με τους διωγμούς μας διαφυλάξαμε την αλήθεια.
***
Ο Χριστιανισμός δεν επιβιώνει μέσω των πολλών αλλά μέσω των ολίγων, χάρις στην υπομονή τους, διότι μέσα από την υπομονή γεννήθηκαν οι άγιοι. ..
«Θα έρθουν δύσκολες εποχές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ακηδιάσουμε. Εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να εργαζόμαστε να προσευχόμαστε, να είμαστε κοντά στον Θεό, να προσπαθούμε για τη σωτηρία μας κάθε στιγμή…
Μας απασχολεί το τέλος του υλικού κόσμου. Αλλά υπάρχει και το τέλος του πνευματικού κόσμου και αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό. Αυτή η φροντίδα για το σώμα έφερε τον κόσμο σε μια πνευματική κρίση, απ’ όπου δύσκολα ξεφεύγεις. Επειδή κανείς δεν φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής του. Η κρίση αυτή δημιουργήθηκε για ν’ ασχολείται ο άνθρωπος με τα υλικά. Ασχολείται μ’ ένα εντελώς δευτερεύον πρόβλημα. Αλλά για να ξεφύγει από εκεί πρέπει κι εμείς να του απλώσουμε το χέρι. Να αγαπιόμαστε και να αλληλοβοηθιόμαστε, να προσευχόμαστε μαζί, ο ένας για τον άλλον και να είμαστε συνοδοιπόροι προς τη Βασιλεία του Θεού.
***
Σκοπός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την διάλυση του ανθρώπου και τη διάλυση της επαφής μεταξύ των ανθρώπων.
Εάν κάποια πολιτικά συστήματα καθυποτάσσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτό το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα θα βάλει σε ζυγό την ψυχή, θα καταδυναστεύει τη σκέψη του ανθρώπου. Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα, όπως οι κρατούμενοι. Προσπαθούν να διαλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Είναι μια προσπάθεια να γίνει η κοινωνία “ρομπότ”». Σιγά – σιγά θα εξαφανιστεί απ’ αυτήν ο κανονικός άνθρωπος και θα μείνουν μόνο τα ρομπότ που ελέγχονται από τάχα ‘’ανώτερους’’ ανθρώπους, εκείνους που διευθύνουν τον κόσμο. Ο σημερινός πολίτης μας είναι τυφλωμένος, δεν καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δέχεται σαν ζώο την προσωπική του διάλυση.
Πρέπει εμείς να διαλύσουμε εκ των προτέρων αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, να κάνουμε ο,τι είναι δυνατόν για να μην δεχτούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων, αυτόν τον ‘πολιτισμό’’ της εικόνας και των οπτικών μέσων στο διαδίκτυο.
Παρατηρούμε την μείωση της αξίας του ανθρώπου ο οποίος ολισθαίνει από πρόσωπο σε όνομα και, τέλος σε αριθμό. Ο άνθρωπος όμως μοιάζει στον Θεό, είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του και διαθέτει έμφυτα μέσα του όλα τα αποθέματα, ώστε να μην πέσει στην ύπουλη παγίδα. Ας μην πουλήσουμε την ελευθερία μας και το δικαίωμά μας να μοιάζουμε στον Ύψιστο Θεό!
Ο ηλεκτρονικός διωγμός είναι χειρότερος από άλλους. Παρατηρήστε σε τι βαθμό γνώσης έφθασε τώρα η επιστήμη, πως αναπτύχθηκε η τεχνολογία. Όσο πιο εξελιγμένη είναι η τεχνολογία των ανθρώπων, τόσο πιο αποτελεσματικός είναι ο διωγμός. Τους ανθρώπους αυτούς εγώ τους βλέπω σαν δούλους του σατανά, και πιστεύω ότι εκείνοι που χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή με κακό σκοπό, εις βάρος του ανθρώπου, είναι πρόδρομοι του Αντιχρίστου…
Μία νύχτα,αφού επέστρεψα από τη Θεία Λειτουργία,… είδα τρία φρικτά όνειρα. Είδα ότι υπηρέτες του Αντιχρίστου βασάνιζαν τους ανθρώπους. Τους έβγαζαν έξω στους δρόμους και μετά σ’ ένα εργαστήριο τους σφράγιζαν υποχρεωτικά μ’ ένα ηλεκτρονικό chip, μεγέθους ενός κουκουτσιού δαμάσκηνου.
Ασφαλώς, γενικά δεν πρέπει να πιστεύουμε σε όνειρα. Όμως έβλεπα κάτι πολύ ενδιαφέρον: εκείνοι που κυκλοφορούσαν δυό ή περισσότεροι μαζί κατάφερναν να παραμείνουν ασφράγιστοι, ενώ εκείνοι που ήταν μόνοι τους, αυτούς εύκολα τους άρπαζαν και τους σφράγιζαν… Πιστεύω ότι, αν δημιουργήσουμε μία πνευματική ενότητα και αντισταθούμε μαζί, ο Θεός θα μας λυπηθεί. Επειδή μόνοι μας δεν θα αντέξουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο αυτοί θέλουν να μας χωρίσουν. Η αγάπη και η προσευχή έχουν πολλή δύναμη και η τεχνολογία τους θ’ αποδειχθεί αδύναμη, όπως λέει και ο Θεός στο Ευαγγέλιο: «Ου γαρ είσι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις τό εμόν όνομα, εκεί είμι εν μέσω αυτών» (Ματθ. Ιή:20)(σ. 143).
***
Η τεχνολογία γεννά τέρατα!
Το σφράγισμα του ανθρώπου δεν είναι ακριβώς κοντά, αλλά ούτε μακρυά. Πολύ λίγοι θα γλυτώσουν από το σφράγισμα, όμως, αν σφραγιστούμε δια της βίας δεν θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι, αλλά αυτοί. Σημασία έχει να μην υποχωρήσεις και να πεθάνεις ως μάρτυρας. Αυτό είναι το σημαντικό!
Εδώ όμως παίζει ρόλο και η πνευματική κατάσταση. Όσο πιο προετοιμασμένος είσαι, πνευματικά, τόσο λιγότερο θα επηρεαστεί η λογική σου και θα έχεις και τη δύναμη να γίνεις μάρτυρας. Όλη η ζωή του χριστιανού πρέπει να είναι μια προετοιμασία για να πεθάνει ως μάρτυρας…
Όσο αυξάνονται οι γνώσεις μας τόσο απομακρυνόμαστε από τον Θεό ενώ, κανονικά, η γνώση θα έπρεπε να μας φέρει πιο κοντά Του. Αυτό συμβαίνει σε όσους επενδύουν στη γνώση, επειδή δεν έχουν ταπείνωση και ερευνούν με αλαζονεία. Πάντα πρέπει να φοβόμαστε μήπως μας εγκαταλείψει ο Θεός και παγιδευτούμε στα δίχτυα του εχθρού. Χωρίς τον άγιο φόβο Θεού παρασυρόμαστε στις πλάνες του μυαλού μας. Ας φροντίσουμε να μη χαλαρώνει η πνευματική μας δύναμη, για να μη γινόμαστε λεία του κακού…
Είναι ένας τρόπος καταστροφής του ανθρώπου αυτός.
… Είναι καλύτερα να μην δεχόμαστε πια τα δηλητήρια τους από τα φάρμακα, αλλά να προσπαθουτμε εμείς οι ίδιοι να θεραπευτούμε με τα χόρτα και τις ρίζες που μας έδωσε ο Θεός. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αυτοκτονήσει, ξέρω καλά ότι τα φάρμακα και οι τροφές τους είναι δηλητήριο. (σ. 146).
Ο νους είναι βεβαρημένος και το σώμα εξασθενημένο απ’ τις δηλητηριώδεις τροφές, που μας ταΐζουν αυτοί που μας κυβερνούν· και δεν είμαστε συνηθισμένοι στο να διεξάγουμε οποιονδήποτε πόλεμο, είτε πνευματικός είτε σωματικός είναι αυτός. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, μην ψάχνετε για λύσεις! Αγαπητοί μου, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η λύση είναι να πεθαίνεις για τον Χριστό».
Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός.
Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος, προετοιμασμένος με αναμμένη την λαμπάδα της ψυχής του, για να συναντήσει τον Ουράνιο Νυμφίο. Ο γνήσιος χριστιανός δεν ζει με φόβο και αγωνία για το πότε θα ξεσπάσει ένας πόλεμος ή πότε θα πέσει μία βόμβα στο κεφάλι του. Αναζητεί τρόπους να θυσιάζεται περισσότερο για τον πλησίον του και για τον Θεό. Ο αληθινός χριστιανός αναζητεί μέσα του την Βασιλεία των Ουρανών και δεν φοβάται τίποτε στην εφήμερη τούτη ζωή. Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός είναι ανάσταση. Ούτως ή άλλως, η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού και μόνον Εκείνος γνωρίζει το τέλος του ανθρώπου. Επομένως, ας μην φοβόμαστε όταν ακούμε για πολέμους και άλλα φοβερά γεγονότα, διότι όλα αυτά πρέπει να συμβούν, όπως είπε ο Σωτήρας μας (πβ. Ματθ.24,6 και Μαρκ. 13,7) Φόβο θα έπρεπε να έχουμε για το γεγονός ότι οι ψυχές μας δεν είναι έτοιμες να συναντήσουν τον Χριστό» (σ. 81)
***
Είδα ότι ελάχιστοι ιατροί διαμαρτύρονται ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα που επικρατεί στην Υγεία. Είναι μία θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι οι διανοούμενοί μας ήταν και παραμένουν οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι φοβισμένοι, κάνουν εύκολα πίσω, για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Παρατήρησα το ίδιο και στη φυλακή. Πιο εύκολα αντιστέκονταν οι απλοί άνθρωποι, παρά οι διανοούμενοι. Ήταν ελάχιστοι οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν. Ο απλός άνθρωπος αντιλαμβανόταν πάντα πιο γρήγορα την πραγματικότητα…
Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα. Ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός φροντίζει για το σχέδιο αυτό. Το σύστημα δούλεψε με τέτοιον τρόπο, ώστε ο απλός χωρικός να αποβλακώνεται και ο διανοούμενος να εκτίθεται. Ακόμη και ο ιατρικός κόσμος συνέβαλε σ’ αυτό: ήταν ένας παράγοντας μέσω του οποίου το σύστημα πέτυχε και συνεχίζει να πετυχαίνει το σατανικό έργο της μείωσης του πληθυσμού, μέσω επικίνδυνων εμβολίων και χημικών δηλητηρίων… Εάν υπήρχε μία κυβέρνηση αληθινών ηγετών, πιστών διανοουμένων, θα υπήρχε δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης. Aλλά με τέτοια παράσιτα που μας κυβερνούν… γίνονται παράσιτα και οι υφιστάμενοί τους, όποιο κι αν είναι το επάγγελμά τους-δήμαρχοι, δάσκαλοι, ακόμη και ιατροί. (σ. 142).
«Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μία παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις «κυβερνήσεις» των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα» (σ. 183).
Από το βιβλίο «Ζωή θυσιαζόμενης ἀγάπης»· Γέροντος Ιουστίνου Πίρβου, εκδόσεις Ἄθως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου