Όμως σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Earth’s Future» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι μέσα σε εννέα έως δεκατέσσερις μήνες ενός πυρηνικού πολέμου θα μπορούσε να υπάρχει συγκομιδή τροφής που να μπορεί να διατηρήσει στη ζωή ως και 1,2 δισ. ανθρώπους. Οι ερευνητές κάνουν λόγο για τα φύκια Kelp που θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν μαζικά στον Κόλπο του Μεξικού και σε όλη την ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Εκτός από τροφή τα Kelp θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή βιοκαυσίμων αλλά και ως ζωοτροφή για όποια ζώα κατάφερναν να επιβιώσουν από τον πυρηνικό όλεθρο.
Καλλιέργειες με τα εικονιζόμενα Kelp μπορεί να σώσουν την ανθρωπότητα. πηγή φωτό (National Park Service)
«Πάνω από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα κινδύνευαν από την πείνα μετά από έναν μέτριο πυρηνικό πόλεμο Ινδίας-Πακιστάν και 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο ΗΠΑ-Ρωσίας. Έτσι, υπάρχει ανάγκη για εξερεύνηση εναλλακτικών τροφίμων» αναφέρει η Σέριλ Χάρισον επίκουρη καθηγήτρια ωκεανογραφίας και παράκτιων επιστημών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Οι πιο άμεσες συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου, τουλάχιστον για εκείνους που βρίσκονται σε μια στοχευμένη περιοχή, είναι η αποτέφρωση ακολουθούμενη από δηλητηρίαση από ραδιενέργεια για όσους βρίσκονται στις γύρω περιοχές. Αυτά τα φρικιαστικά αποτελέσματα είναι γνωστά από τότε που οι ΗΠΑ έριξαν την ατομική βόμβα “Little Boy” στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945.
Η γεωργία
Το δυνητικά πιο θανατηφόρο αποτέλεσμα ακόμη και ενός πυρηνικού πολέμου μικρής κλίμακας είναι ο αντίκτυπος που θα είχε στη γεωργία. Στο σενάριο της καταστροφής του «πυρηνικού χειμώνα», η ραδιενεργή σκόνη και ο καπνός θα εμπόδιζαν ένα σημαντικό μέρος του ηλιακού φωτός. Αυτό θα προκαλούσε πτώση της θερμοκρασίας, πνίγοντας πολλές από τις καλλιέργειες του κόσμου και πιθανότατα δημιουργώντας έναν παγκόσμιο λιμό που θα μπορούσε να σκοτώσει δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Σε μια προηγούμενη μελέτη η ίδια ερευνητική ομάδα είχε αναδείξει μοντέλα με τις αποκαλυπτικές συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου. Τώρα, για να διερευνήσουν πώς μερικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να επιβιώσουν, οι επιστήμονες μοντελοποίησαν την ανάπτυξη των καλλιεργειών σε περιβάλλοντα που δεν θα έβλεπαν τις θερμοκρασίες να πέφτουν τόσο απότομα όπως είναι οι τροπικές περιοχές των ωκεανών.
«Ο ωκεανός και το νερό γενικά έχουν υψηλότερη ειδική θερμότητα από τη Γη, επομένως αποθηκεύει περισσότερη θερμότητα και είναι πιο δύσκολο να ζεσταθεί και να κρυώσει. Αυτός είναι ο λόγος που τα καλοριφέρ λειτουργούν τόσο καλά, αποθηκεύουν θερμότητα και την εκπέμπουν με την πάροδο του χρόνου. Έτσι, ο ωκεανός είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να στοχεύσουμε για εναλλακτική παραγωγή τροφίμων, σε αντίθεση με τα θερμοκήπια στην ξηρά, τα οποία θα χρειάζονταν πολλή θέρμανση σε μια εποχή που τα καύσιμα θα είχαν μεγάλη ζήτηση» λέει η Χάρισον.
Το μοντέλο των επιστημόνων αποκάλυψε ότι τα αγροκτήματα φυκιών όχι μόνο θα επιβιώσουν αλλά θα ευδοκιμήσουν και θα επεκταθούν καθώς οι επιφανειακές θερμοκρασίες έπεφταν. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ψυχρότερος αέρας θα ανάγκαζε τα επιφανειακά νερά να βυθιστούν περισσότερο, αυξάνοντας την κυκλοφορία του πλούσιου σε θρεπτικά συστατικά νερού από τα βάθη για να το αντικαταστήσει.
Καθώς το ιώδιο που βρίσκεται στα φύκια μπορεί να είναι τοξικό για τον άνθρωπο σε υψηλές ποσότητες, οι χρήσεις των φυκιών που καλλιεργούνται σε φάρμες θα ήταν κυρίως έμμεσες υποστηρίζουν οι ερευνητές. Αλλά με τη χρήση του για τη διατροφή των ζώων και την παραγωγή βιοκαυσίμων, θα απελευθέρωνε την επιζούσα καλλιεργήσιμη γη για άλλες καλλιέργειες. Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν έναν πυρηνικό χειμώνα έως ότου, δεκαετίες αργότερα, το κλίμα αρχίσει να ανακάμπτει.
Και τα φύκια δεν είναι διαθέσιμα μόνο σε περίπτωση πυρηνικού χειμώνα: Θα μπορούσε επίσης να είναι σωτήρια μετά από άλλες διαταραχές στα παγκόσμια συστήματα τροφίμων, όπως τεράστιες προσκρούσεις αστεροειδών ή γιγάντιες ηφαιστειακές εκρήξεις. Για παράδειγμα, η έκρηξη του βουνού Tambora της Ινδονησίας το 1816 οδήγησε σε αποτυχίες καλλιεργειών και ελλείψεις τροφίμων σε όλο το βόρειο ημισφαίριο που έγινε γνωστό ως «Έτος Χωρίς Καλοκαίρι».
«Σε όλη την ιστορία, μεγάλες εκρήξεις έχουν προκαλέσει λιμό τόσο σε περιφερειακό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Είτε έτσι είτε αλλιώς, χρειαζόμαστε ένα σχέδιο για να τραφούμε σε αυτά τα σενάρια ξαφνικής μείωσης του ηλιακού φωτός« λέει η Χάρισον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου