Υπέρμαχοι και απολογητές του καπιταλισμού, συνήθως, λένε: Αν αφαιρέσουμε απ’ τις οικονομικές δοσοληψίες το κίνητρο του κέρδους, τότε απονευρώνουμε τη δημιουργικότητα.
Κι όμως ο ισχυρισμός αυτός δεν αποτελεί, παρά ένα πρόσχημα για τiις κάθε είδους αδικίες και αισχροκέρδειες.
Σύμφωνα με τη χριστιανική δεοντολογία, το φυσιολογικό για τον άνθρωπο κίνητρο είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη. Παραδείγματα; Πάμπολλα! Τα πιο εύγλωττα και χαρακτηριστικά, απ’ το εορτολόγιο του Ιουλίου, οι Άγιοι Ανάργυροι (+1η) και ο Άγιος Παντελεήμονας (+27).
Ήταν, σύμφωνα με τα συναξάρια, γιατροί ξακουστοί. Και, με δεδομένη την επιστημοσύνη και τις περίοπτες θέσεις που είχαν, θα μπορούσαν να γίνουν πλούσιοι. Κι όμως κίνητρό τους δεν ήταν το κέρδος, αλλά η συμπαράσταση στους συνανθρώπους τους.
Οι σπουδές, οι κόποι, οι αγώνες και οι θυσίες ολάκερης της ζωής τους είχαν ως σκοπό να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Τους ήταν αδιανόητο αυτοί να σωριάζουν πλούτη και οι συνάνθρωποί τους να υποφέρουν και να πεθαίνουν. Και ο προσανατολισμός τους αυτός καθόλου δεν μάρανε τη δημιουργικότητά τους. Αντίθετα μάλιστα, όσο περισσότερα πρόσφεραν, τόσο περισσότερο τα φτερά της δημιουργικότητάς τους μεγάλωναν.
Και ασφαλώς το ίδιο κίνητρο σπρώχνει και πολλούς άλλους, που κι αν ακόμη δεν είναι χριστιανοί, εντούτοις παλεύουν για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, με μέτρο τη δικαιοσύνη. Και, κατά κανόνα, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες, διώκονται ή και συχνά θανατώνονται. Με διάφορα, κάθε φορά, προσχήματα, που, όταν δεν βρίσκονται, εφευρίσκονται…
Και συμβαίνει αυτό, επειδή ακριβώς τα μεγάλα φτερά της αληθινής δημιουργικότητας τροχίζουν τα νύχια και τα δόντια των μεγάλων αρπακτικών. «Χαλάνε την πιάτσα» του ανθρωποφάγου κέρδους. Εξασθενούν τη Λερναία Ύδρα, που κατασπαράζει, όχι μόνο χαρισματικούς ανθρώπους, αλλά και λαούς ολάκερους. Και, με καθοδηγητή το φθόνο ή το συμφέρον, η αντίδραση ενορχηστρώνεται, η υπονόμευση μεθοδεύεται και τα κακουργήματα τελεσιουργούνται…
Συγκρίνετε, αν θέλετε, τους ανθρώπους αυτούς με τα πάσης φύσεως αρπακτικά της δημόσιας ζωής, τα οποία «αποφασίζουν και διατάσσουν» να προσθέτουν στις αστρονομικές τους αποδοχές, τερατώδεις αυξήσεις. Έτσι ώστε να έχουν μηνιαίες αποδοχές, που ένας αγρότης χρειάζεται χρόνια, για να εισπράξει. Και σκεφτείτε ότι το όργιο αυτό της αδικίας και του παραλογισμού τελεσιουργείται εν ονόματι των νόμων, που ψηφίζει η Βουλή οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Και βέβαια, θα πουν κάποιοι, ότι οι πάσης φύσεως μεγαλόσχημοι δημόσιοι λειτουργοί δεν είναι ιεραπόστολοι, για να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Ναι, αλλά δεν μπορεί να είναι και κύκλωπες. Που σημαίνει ότι οφείλουν οι νομοθέτες να διατηρούν το μέτρο και να περιορίζουν τους πάσης φύσεως πλεονέκτες στα λογικά και φυσιολογικά τους όρια. Όπως τους έπλασε ο Θεός.
Έτσι ώστε, εκτός απ’ το συμφέρον τους να βλέπουν και να σέβονται και το κοινό περί δικαίου αίσθημα και την ηθική ευαισθησία των συνανθρώπων τους. Κι όχι να πάνε να δημιουργήσουν τον homo cyclopius (=τον κυκλώπειο άνθρωπο), ο οποίος βλέπει και αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του μέσα απ’ το κυκλώπειο μάτι της αχόρταγης απληστίας και αρπακτικότητας.
Γεγονός που σημαίνει ότι αυτοί, που πάνε να μεταλλάξουν τους ανθρώπους σε κύκλωπες και να μεταβάλουν τη δημοκρατία σε κυκλωπία (=κυκλώπειο πολίτευμα), είναι, σε τελική ανάλυση, εξαιρετικά επικίνδυνοι. Περισσότερο επικίνδυνοι, σύμφωνα με τονΗράκλειτο, ακόμη κι απ’ τους εμπρηστές. Δεδομένου ότι κινούνται μέσα στην περιοχή της «ύβρης», που, σύμφωνα, όχι μόνο με το χριστιανικό, αλλά και το αρχαιοελληνικό μέτρο, είναι το φοβερότερο έγκλημα. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν εγκληματούν και διαπράττουν τις προκλητικές αδικίες, φορώντας την κουκούλα της νομιμότητας…
Και βέβαια το ίδιο γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα κι απ’ τους «αρχιερείς» του καπιταλισμού. Όπως οι διάφοροι Ρότσιλδ, Ροκφέλερ, Σόρος, Μπιλ Γκέιτς,κλπ.Γεγονός που σημαίνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ένα κοινωνικό σύστημα περισσότερο ή λιγότερο άδικο. Αλλά ότι πρόκειται για έγκλημα σε βάρος του ανθρώπου και της ανθρωπότητας. Και για το έγκλημα αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι «αρχιερείς» του καπιταλισμού. Ευθύνονται και οι αρχιερείς του χριστιανισμού. Και, βέβαια οι, λεγόμενοι, ευσεβείς χριστιανοί. Που γινόμαστε συνεργοί στο έγκλημα αυτό σε βάρος των συνανθρώπων τους και της ανθρωπότητας ολάκερης. Και σε τελική ανάλυση και αυτών των ιδίων…
Η κοινωνία, λέει ο Απόστολος Παύλος (Κορινθίους Α: ιβ: 12-26), είναι σαν το ανθρώπινο σώμα, όπου όλα τα μέλη οφείλουν να συνεργάζονται. Να προσφέρουν το καθένα, ανάλογα με τις δυνάμεις του, και να παίρνει, ανάλογα με τις ανάγκες του. Κι αν πάσχει ή χαίρει ένα μέλος του σώματος, να συμπάσχουν και να συγχαίρουν και τα υπόλοιπα. Χωρίς το καθένα ν’ αδιαφορεί και να περιφρονεί τα άλλα ή να ζητεί να τα υποκαταστήσει.
Μπορεί το μάτι ή το κεφάλι μας να είναι τα πολυτιμότερα μέλη του σώματος. Αλλά για φανταστείτε, λέει ο Παύλος, τα σώματά μας να ήταν ολόκληρα μάτι ή κεφάλι! Στην περίπτωση αυτή, δεν θα είχαμε άρτια και υγιή σώματα αλλά αποκρουστικές τερατοπλασίες.
Και τέτοια αποκρουστική τερατοπλασία είναι ο καπιταλισμός. Όπου τα πολλά τα έχουν οι λίγοι, που γίνονται ολοένα λιγότεροι και τα λίγα οι πολλοί, που γίνονται ολοένα και περισσότεροι και φτωχότεροι. Μέχρι που να μην έχουν τίποτε. Και τα εκατομμύρια των θανάτων από πείνα αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές.
Και είναι αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι μέτοχοι, σ’ αυτή την τερατοπλασία, είμαστε, όπως προαναφέραμε, κι εμείς οι, λεγόμενοι, χριστιανοί. Συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι στην, εν ονόματι του Μαμωνά, δολοφονία εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.
Του Μαμωνά, που ο Χριστός καταδίκασε απερίφραστα, κι εμείς υπηρετούμε και λατρεύουμε ανερυθρίαστα…
ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου