ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ…

Ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Καρούσος γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1928. Έλαβε μέρος σε 97 μάχες. Προήχθηκε 2 φορές επ΄ανδραγαθία. ‘Ελαβε 4 αριστεία ανδρείας, 4 πολεμικούς σταυρούς, 6 μετάλλια εξαιρέτων πράξεων και Εθνικής Αντίστασης, 2 Χρυσούς Σταυρούς Φοίνικος, αργυρά μετάλλια μετά ξιφών κ.λ.π. Τον αντιστασιακό ήρωα αυτόν το Χουντικό καθεστώς τον κυνήγησε αδυσώπητα. Τον εξόρισε, τον φυλάκισε αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει.. Ο Καρούσος, εκτός από στρατιωτικός, ήταν λόγιος και πνευματικός άνθρωπος, γνωρίζοντας άριστα και την Ελληνική ιστορία και την Κυπριακή. 

Στην Κατοχή, εντάχθηκε εθελοντής στις Εθνικές Ομάδες του Ν. Ζέρβα μαζί με τα δύο του αδέλφια και εκπαιδεύτηκε σε σχολείο αξιωματικών του ΕΔΕΣ. Έλαβε μέρος σε μάχες κατά των κατακτητών και σε αμυντικές επιχειρήσεις κατά του ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωση, εντάχθηκε στον νεοσυγκροτηθέντα Εθνικό Στρατό και μετά από φοίτηση σε στρατιωτική σχολή, συμμετείχε στις επιχειρήσεις 1946-1949.

Το 1964 στην Κύπρο, συγκρότησε την 31 Μοίρα Καταδρομών και την οδήγησε στις νικηφόρες επιχειρήσεις Τηλλυρίας, κατά των Τουρκοκυπρίων. Τον Απρίλιο του 1967, διαφώνησε με την ανάμειξη του στρατεύματος στην πολιτική και αποτάχθηκε.

Φυλακίστηκε, εξορίστηκε για 4 έτη, απέδρασε και κατέφυγε στην Κύπρο. Μετά τον θάνατο του Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή, τον Φεβρουάριο του 1974 με οραμα του την ΕΝΩΣΗ ανέλαβε την αρχηγία ης ΕΟΚΑ Β’. Αντέδρασε στην καθοδήγηση ορισμένων στελεχών της ΕΟΚΑ Β’ από το χουντικό καθεστώς των Αθηνών και ως εάν προέβλεψε την επικείμενη προδοσία, αποστασιοποιήθηκε παραιτήθηκε και διέφυγε στην Ελλάδα, όπου συνελήφθη και τέθηκε σε περιορισμό. 

Μετά την τραγωδία της Κύπρου και την πτώση της Χούντας αφού είχε αποκατασταθεί και αναγνωρισθεί ο αντιστασιακός του αγώνας, κατά της χούντας επανήλθε τιμής ένεκεν στον Ελληνικό στρατό και τοποθετήθηκε αρχηγός Καταδρομών και Ειδικών Δυνάμεων, όπου και επετέλεσε σημαντικό έργο στην ανασυγκρότηση του στρατιωτικού σώματος, που τόσο αγάπησε και αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι. Αποστρατεύθηκε το 1981.

Άφησε την τελευταία του πνοή στις 23 Φεβρουαρίου 2006 και θάφτηκε με στρατιωτικές τιμές. Εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι τον τιμήσαμε, ειδικά από την ηρωϊκή Τηλλυρία, που χάριν του Καρούσου και των ηρωικών του Λοκατζήδων παραμένει ελεύθερη μέχρι σήμερα. Ο Στρατηγός ήταν ένας ριζωμένος γρανιτένιος βράχος. Η οικογένεια μου σε δύσκολες στιγμές ακούμπησε επάνω του….. Ήταν για μένα, ανεκτίμητος φίλος και συμπαραστάτης. Αιωνία του η μνήμη. 

Ενδεικτικά αποσπάσματα από τα ιστορικά μου βιβλία ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΥΠΡΟΣ και ΕΣΧΑΤΗ ΙΣΚΕΣΙΑ με πρόσθετα σχόλια.

Ιούνιο 1964 θεσπίζεται ο νόμος περί Εθνικής Φρουράς. 4η Ιουνίου 1964 κατατάσσονται οι πρώτοι νεοσύλλεκτοι. Δηλαδή οι ηρωικοί Λοκατζήδες του Καρούσου, δεν είχαν συμπληρώσει ούτε καν δίμηνο εκπαίδευσης όταν έλαβαν μέρος στις νικηφόρες μάχες της Τηλλυρίας! Ο Καρούσος «βάναυσα» τους είχε επιβάλει σκληρή εκπαίδευση «ταχύρυθμη» και οι καταδρομείς του τον λάτρευαν Οι ηγήτορες τους Έλληνες αξιωματικοί έτριβαν τα μάτια, με τους Κυπραίους «δαίμονες του ανέμου, τους τρελούς Κυπραίους…»

Στον Καρούσο μου έκανε εντύπωση η ακεραιότητά του, η ανδρεία του στις μάχες, η προσήλωση στον στόχο της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα ακόμα και υπό αντίξοες συνθήκες, η προνοητικότητά του στην ανάλυση της πολιτικής κατάστασης και η διάθεσή του για συναίνεση σε πολύ δύσκολους καιρούς που τον έφερε αντίπαλο στην χούντα.
Δημήτρης Γ. Μπούσμπουρας

8η Αυγούστου 1964 ανελέητοι βομβαρδισμοί από σμήνη τουρκικών αεροπλάνων, κατά θέσεων της ΕΦ, αλλά κυρίως κατά αμάχων. Η ΕΦ ηρωικά αντιστέκεται και συνεχίζει τις νικηφόρες προελάσεις.

Η σαρωτική προέλαση των Λοκατζήδων, υπό την αρχηγία του ηρωικού Έλληνα, ταγματάρχη τότε Καρούσου Γεώργιου, ο οποίος αφού κατέλαβε τα στρατηγικά υψώματα Λωρόβουνου και τα ακριτικά φυλάκια των Τούρκων στα Κόκκινα (ήδη το 206 ΤΠ, παρά την αντίσταση είχε καταλάβει και τον ισχυρό Τουρκικό θύλακα της Μανσούρας) και ενώ βρισκόταν προ των θυρών του ΤΚ φρουρίου, ξαφνικά ανακόπτεται από ρητή εντολή του ΓΕΕΘΑ, να μην προχωρήσει! Η εντολή διαβιβάστηκε μέσω του Α/συνταγματάρχη Χουχουλή, που συμμετείχε στις επιχειρήσεις… Ο Καρούσος αγνοεί αρχικά την εντολή και επικαλείται βλάβη ασυρμάτου…… Η ειρωνεία…. ο διαβιβαστής του Απλητσιώτης, πέφτει ηρωϊκά μαχόμενος σε λίγο..

Παρ΄ότι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας Πέτρος Γαρουφαλιάς αρχικά αναίρεσε την εντολή με νεώτερη εντολή, όπως άμεσα καταληφθεί, όλη η εχθρική περιοχή το βράδυ μεταξύ 8ης και 9ης και πάλι όταν ετοιμάσθηκε η τελική επίθεση, ακυρώνεται επίσημα και τελικά… ήξεις αφίξεις… Και η ευκαιρία χάθηκε όπως συνήθως συμβαίνει, λόγω των υποχωρήσεων μας…. 

Ανεξήγητο και δραματικό, διότι ο Καρούσος με τους άνδρες του «πελλούς (τρελλούς) Κυπραίους» λοκατζήδες, όπως τους αποκαλούσε, είναι βέβαιον ότι σε μία ώρα το πολύ, με το ΑΕΡΑ, θα καταλάμβανε τα Κόκκινα.. και δεν θα ήταν ακόμη και σήμερα εκεί ένα καντόνιο 1.5 -2 τ.χ. που μολύνει τα άγια χώματα της Τηλλυρίας και που οι θρασύδειλοι Τούρκοι, πανηγυρίζουν κάθε χρόνο με λάβαρα και τουρκικές σημαίες την ανύπαρκτη «νίκη» τους επί των «γκιαούρηδων» που κατατρόπωσαν τους εξτρεμιστές και τους εκ Τουρκίας γιουρούκηδες… Πλην, αν οι εκδηλώσεις τους είναι για να τιμήσουν θρησκευτικά, τους εκατοντάδες νεκρούς γιουρούκηδες, που άφησαν πίσω τους οι «γκιαούρηδες», ηρωικοί Έλληνες Κύπριοι, μετά τις νικηφόρες μάχες.

Στον θύλακα των Κοκκίνων σημειώνεται, ότι βρισκόταν εγκλωβισμένος ο Ραούφ Ντεκτάς με ανώτερους Τούρκους αξιωματικούς οι οποίοι εάν συλλαμβανόταν θα ήταν ένα ισχυρό πλεονέκτημα στα χέρια της Κυπριακής Κυβέρνησης…

Ποια νίκη: Παρά τους συνεχείς αεροπορικούς βομβαρδισμούς, παρά τον άρτιο εξοπλισμό των Τούρκων, παρά τις τουρκικές ενισχύσεις τους, οι λίγοι αυτοί «ηρωικοί Κύπριοι με μπροστάρηδες Έλληνες ηγήτορες, τους κατατρόπωσαν και έπνεαν τα λοίσθια… (Σημειώνεται ότι στις επιχειρήσεις συμμετείχε ηρωικά το 206 ΤΠ, 216 ΤΠ κ.ά. στρατιωτικά τμήματα με νεοσύλλεκτους ΕΚ στρατιώτες.)

Υπό την σκιά των δεκάδων τουρκικών αεροπλάνων η ΕΦ θαρραλέα αγωνιζόταν, υπό βροχή βομβών εμπρηστικών ναπάλμ, πολυβολισμών που κτυπούσαν θέσεις της, αλλά σάρωναν και ΕΚ χωριά αμάχων …για λόγους αντεκδίκησης από την ντροπιαστική τους ήττα. Και όμως παρά την υπεροπλία τους, οι Τούρκοι έπαθαν πανωλεθρία. Οι γενναίοι Κύπριοι ξάφνιασαν τον διοικητή Γιώργο Καρούσο, ο οποίος μετά τις μάχες είπε: «Έλαβα μέρος σε δεκάδες μάχες, αλλά ποτέ δεν είδα τόσο απαράμιλλο θάρρος. Τους Κυπραίους τους θεωρώ «πελλούς» (τρελλούς), στα πεδία των μαχών…» 

Περίπου τα ίδια, δήλωναν και οι Ειρηνευτές, που παρακολουθούσαν από μακριά τους σίφουνες του Καρούσου να ισοπεδώνουν τα δεκάδες τουρκικά φυλάκια κάστρα των εξτρεμιστών. Μάλιστα οι κύριοι του ΟΗΕ, αφού εσκεμμένα, εγκατέλειψαν, τα στρατηγικά υψώματα του Λωρόβουνου, τα οποία ουσιαστικά παρεχώρησαν στους Τούρκους, γνωρίζοντας την υπεροπλία των Τούρκων, όπως επίσης ότι σε λίγο θα κτυπούσαν σμήνη τουρκικών αεροπλάνων, έβαζαν στοιχήματα, ότι οι Κύπριοι, ούτε καν θα προσεγγίσουν τους πρόποδες του Λωρόβουνου. (Οι Τούρκοι είχαν ήδη οχυρωθεί και ενισχυθεί από Τουρκία πολύ καλά.) Διαψεύσθηκαν οικτρά και δεν πρόλαβαν ούτε τα χέρια τους να τρίψουν, οι φιλότουρκοι…

Όταν οι μάχες εξελισσόταν ραγδαία, υπέρ της ΕΦ, οι κύριοι «Ειρηνευτές» θέλησαν να μπουν εμπόδιο σε νέες επίθεσεις των ΕΚ…

Τότε ο αδίστακτος Καρούσος, διότι και προηγουμένως οι κυανόκρανοι ειρηνευτές είχαν προτάξει τα τεθωρακισμένα τους σαν εμπόδιο πρόσβασης της ΕΦ και τα οποία απέσυραν, μετά από τελεσίγραφο του Στρατηγού Γρίβα, έφτασε στα όρια ανοχής των Ειρηνευτών, οι οποίοι πλέον πραγματικά χωρίς ντροπή έδειχναν την αθέμιτη τους συμμαχία και στήριξη προς τους εξτρεμιστές, οι οποίοι όταν πρώτοι άρχισαν επιθέσεις κατά αμάχων και παραβίαζαν τους όρους εντολής του ΟΗΕ, περί ανακωχής, ποτέ δεν παρενοχλήθηκαν. Ποτέ!

Αφού όπλισε τα δύο αυτόματα, που κρατούσε, μαζί με τους σκληροτράχηλους αδίστακτους άνδρες του, ρητά τους τόνισε, ότι «Εάν σε 5 λεπτά δεν αποχωρήσετε, τότε θα μείνετε μόνιμα εδώ μαζί με τους Τούρκους φίλους σας», δηλ. νεκροί. Παρακολουθώντας την αυτοθυσία και ηρωισμό του Καρούσου, μπροστάρη των Λοκατζήδων, κατάλαβαν πολύ καλά πλέον ότι σίγουρα δεν αστειευόταν… Οι ΟΗΔΕΣ αποχώρησαν μαζί με τα τεθωρακισμένα τους πριν περάσει το πρώτο λεπτό και δεν ξαναενόχλησαν… Είχαν πάρει το μήνυμα ότι ο Καρούσος δεν έπαιζε και δεν φοβόταν ούτε τα τεθωρακισμένα τους, ούτε και τις απειλές τους. Ήταν βέβαιοι πλέον οι κύριοι Σουηδοί του ΟΗΕ, ότι ούτε αυτούς θα άφηνε να τον παρεμποδίζουν, αλλά ούτε και τους Τούρκους πλέον να προχωρήσουν έστω ένα βήμα μπροστά. Μόνο πίσω και με ολοκληρωτική τους ήττα. Είχαν ξεπεράσει κάθε όριο και οι Τούρκοι και οι Ειρηνευτές! Προστιθεται ότι και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, όταν ενημερώθηκε για τις μεροληπτικές πράξεις των ΟΗΕΔΩΝ υπέρ των Τούρκων, συμφώνησε απόλυτα, για την σθεναρή αντιμετώπιση τους, εκ μέρους των Ελλήνων αξιωματικών και της Ε.Φ.

Ο σεμνός Καρούσος ποτέ δεν πρόβαλε τον εαυτό του, αλλά πρόβαλε τους Λοκατζήδες του, τους Δαίμονες του Ανέμου, που ήταν έτοιμοι να πέσουν στη φωτιά για τον αγαπημένο τους διοικητή, τον αείμνηστο πλέον φίλτατο Στρατηγό εν αποστρατεία … και προστίθεται κάτι που μέχρι σήμερα παρέμεινε άγνωστο… Όταν ο θρασύς πάντα και προκλητικός Ντεκτάς, αφού είχε τις πλάτες της Τουρκίας βρισκόταν οχυρωμένος και ενισχυμένος από δεκάδες Τούρκους αξιωματικούς και εκατοντάδες στρατιώτες στα Κόκκινα προκαλούσε τους Ε.Κ. στρατιώτες και μέσω ασυρμάτου έλεγε ότι: «Οι Ηρωικοί μαχητές Τούρκοι, είναι έτοιμοι να σας επιτεθούν και θα σας αφανίσουν γκιαούρηδες …, αφήστε τα όπλα σας και φύγετε για να γλυτώσετε…» Μαζί με άλλες ακατανόμαστες απειλητικές φράσεις…

Ο Καρούσος, που γνώριζε μερικά τουρκικά, του απάντησε με δύο ιστορικές φράσεις στα Τουρκικά, για να τα καταλάβει καλύτερα και αυτός και οι πραιτοριανοί του Τούρκοι αξιωματικοί, φράσεις που χρησιμοποίησαν οι ναύαρχοι Σαχτούρης και Κουντουριώτης, όταν τους καλούσαν οι Τούρκοι για ναυμαχία και οι ναύαρχοι, πάντα κατατρόπωναν τον υπέρτερο τουρκικό στόλο.. Έτσι και ο θρυλικός Καρούσος μέσω ασυρμάτου διαμήνυε στον αρχηγό της τρομοκρατικής ΤΜΤ Ντεκτάς και τους «γενναίους» Τούρκους αξιωματικούς: SENI BEKLIYORUZ. SENA GELIYORUM… Ερχόμαστε εμείς σε εσάς… Δεν σας φοβόμαστε…. και τους κατατρόπωνε. Ο δε Σαχτούρης παλαιότερα επίσης τους έλεγε…SIZE GELIYORUM- SENDEN KORKMUYORUZ… Eρχόμαστε …Δεν σας φοβόμαστε… και τους καταβύθιζε….. (Απολογούμαι που μεταφράζω και στα Τουρκικά, αλλά ας τα μάθουν τουλάχιστον οι Έλληνες ακρίτες μας, διότι μπορεί να χρειασθεί να τα βροντοφωνάξουν ξανά στους Τούρκους, για να τα καταλάβουν καλύτερα…)

Αφού έδωσε τις επικές απαντήσεις, ο Καρούσος, πήγε στους Τούρκους και με τους ολίγους «δαίμονες του ανέμου», τους λοκατζήδες του, τα παιδιά του, έριξε τους μυρίους βαρβάρους στην θάλασσα….
Αποσπασματικές πληροφορίες από αρχείο, ιστορικό ημερολόγιο Γ. Καρούσου.

Χονδρή γραμμή περικλείει τα εδάφη, που κατείχαν οι εξτρεμιστές, πριν τις νικηφόρες μάχες της ΕΦ. Λεπτή γραμμή, τα εδάφη συρρίκνωσης τους, τα οποία διατήρησαν όχι χάριν του «ηρωισμού» τους, αλλά χάριν των «υποχωρήσεων» μας…

1. Το Τουρκικό απομεινάρι.

2. Οι ηρωικοί Λοκατζήδες.

3. Επιστρέφουν Νικητές.

(Επεξηγήσεις για τις παραπάνω φωτογραφίες)

1. Σε μισή ώρα θα είχε εξαφανισθεί, η «κουτσουλιά», που μολύνει, τ΄ Άγια χώματα της Τηλλυρίας, την οποία οι Τούρκοι σχεδίαζαν να καταλάβουν ολόκληρη. 

2. Ηρωικοί λοκατζήδες με τουρκικά λάφυρα, που ανέκοψαν, άνωθεν εντολές, την ηρωική προέλαση τους προς το τελευταίο Τουρκικό φυλάκιο και όταν απείχαν 100 μέτρα. Όταν τους γνωστοποιήθηκε η «Άνωθεν ντροπιαστική ρηματική εντολή», οι καταδρομείς, με λυγμούς την δέχτηκαν, ο δε Καρούσος απομονώθηκε και δεν μιλούσε για μέρες…


3. Οι νικητές περνούν από τα ΕΚ χωριά της Τηλλυρίας. Οι κάτοικοι τους επαινούν και ευγνωμονούν. Αν δεν υπήρχε η άμεση ηρωική επέμβαση της ΕΦ, από τότε η Τηλλυρία στα χέρια των Τούρκων, θα ήταν και θα θρηνούσαμε αρκετές εκατοντάδες νεκρούς. 

Οι ΕΚ καταδρομείς με λάφυρο την τουρκική σημαία, μετά την κατάληψη και του τελευταίου φρουρίου των Τούρκων.
Στον τοίχο του μαζί με άλλα υβριστικά συνθήματα έγραφε «Γκιαούρηδες δεν θα περάσετε….» 

Οφείλουν μεγάλη χάρη οι Τούρκοι εξτρεμιστές, που οι σύμμαχοι τους και άσπονδοι σύμμαχοι της Ελλάδας και της Κύπρου, με ιταμά τελεσίγραφα, τις εξανάγκασαν να υποχωρήσουν και να αναστείλουν τις νικηφόρες ηρωικές επιχειρήσεις ... Συρρικνώθηκαν οι Τούρκοι σε μια κουτσουλιά γης, ενώ αρχικά είχαν καταλάβει ύπουλα αρκετές δεκάδες τετραγωνικά χλμ. με την ανοχή των ΟΗΕΔΩΝ, που υποτίθεται, ότι είχαν υπό την προστασία τους τα κυπριακά αυτά εδάφη και εγκατέλειψαν ή μάλλον τα «φιλοδώρησαν» στους φίλους Τούρκους…

Την ολοσχερή ήττα την γλύτωσαν τελευταία στιγμή και ενώ ετοιμάζοντο να τραπούν σε φυγή από θαλάσσης (Μόνο από θαλάσσης είχε πρόσβαση το Τουρκικό απομεινάριο στην Τηλλυρια), όπου έσπευσαν τουρκικά πλοιάρια για να τους φυγαδεύσουν…. Και με τον αρχηγό τους Ντεκτάς, να τρέμει και να δειλιάζει για την επερχόμενη πανωλεθρία… Αρκετοί από αυτούς ήδη άρχισαν να υψώνουν λευκές σημαίες και μετά το άκουσμα περί αναστολής της επίθεση των ΕΚ… ύψωσαν τις Τουρκικές…

Αυτή ήταν η νίκη τους… ένα όνειδος για τους ίδιους, αλλά και μια ακόμη ντροπιαστική υποχώρηση εκ μέρους μας, όταν απείχαμε από την ολοκληρωτική ένδοξη νίκη, μερικές δεκάδες μέτρα…
Οι Τούρκοι σήμερα την ντροπιαστική τους ήττα και απώλεια, την μετέτρεψαν σε γελοία ένδοξη νίκη…

Η ηρωική Τηλλυρία παραμένει ελεύθερη, αλλά βαριά λαβωμένη… Οι νικηφόρες επιχειρήσεις αναστέλλονται την στιγμή, που το τελευταίο τους φυλάκιο έπνεε τα λοίσθια και άμεσα θα κατέρρεε! Μέχρι σήμερα παραμένουν αναπάντητα ερωτηματικά, αλλά με αυτόνόητες απαντήσεις…(;) 

Έντιμος, ειλικρινής και περήφανος ο Καρούσος…. Απόσπασμα από παλαιότερη συνέντευξη του.

- Ο ρόλος του Ντερτιλή ποιος ήτανε εν προκείμενω;

Καρούσος: Ο ρόλος του Δερτιλή ήτανε του διοικητού της εξ ακολουθών επιτιθέμενης μονάδος κατά του τουρκοκυπριακού προγεφυρώματος. Έπαιξε η μονάδα ένα ρόλο στην επιχείρηση. Δεν υστέρησε κατά την επιχείρηση. Αλλά στην έκθεση κατεχωρήθει η κατάληψη του αντικειμενικού σκοπού από τη δική μου μονάδα, ως κατάληψη του σκοπού αυτού από τη μονάδα του Ντερτιλή. Εγώ δεν ασχολήθηκα με το να ψάξω να βρω εάν αυτό ήταν σκόπιμο ή μη σκόπιμο. Ασχολήθηκα με το καθαρά ηθικό μέρος και αν θέλετε, με τη λεβεντιά ενός διοικητή μιας μονάδος, ο οποίος βρέθηκε στο πεδίο της μάχης και δεν ανέχεται να τον παραγκωνίζουν. Έτσι λοιπόν εγώ βρέθηκα στο αεροδρόμιο έτοιμος να φύγω, διότι ο Γρίβας δεν συνήργησε στον επαναπατρισμό μου και εκεί φτάνει αμέσως ο τότε υπουργός Αμύνης της Κύπρου ο Γεωρκάτζης, ο οποίος μου είπε …, με τον οποίο είχαμε γνωριστεί (…), «Τι είπες θα κάνεις; Πας για να μιλήσεις …» και λοιπά και του λέω «Άκουσε υπουργέ, γύρνα πίσω και φέρε μου το φύλλο πορείας. Εγώ φεύγω και αν με εμποδίσει κανείς εδώ, θα γράψουν οι αυριανές εφημερίδες για τυχόν επεισόδια στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Λοιπόν μην μου…, πες και στον αρχηγό ότι αυτό είναι δεδομένη απόφαση. »
(Και ο Καρούσος αφού δεν υπήκουσε τότε στις εντολές, όπως παύσει τις νικηφόρες επιχειρήσεις και τέθηκε σε δυσμένεια για την ευτολμία του …απεχώρησε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ…) 

Έφυγα, δεν παραλείπω να πω ότι μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο του Ελληνικού με περίμενε ο τότε υπασπιστής του Γενικού Επιτελείου Στρατού, του Γεννηματά πλέον, ο οποίος μου είπε «Να παρουσιαστείς αμέσως στον αρχηγό. » Δεν αναφέρομαι στις ταλαιπωρίες μου εκείθεν….

Β΄Μέρος.

Συνεχίζονται αμείωτες οι προκλήσεις και σφαγές από τους Τούρκους σε πολλά μέρη της Κύπρου…

Η άφιξη της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο

Προ του κινδύνου πλέον, να υπάρξει γενοκτονία και να σφαγιαστούν χιλιάδες άμαχοι ΕΚ, αφού η Τουρκία ενίσχυε συνεχώς τους στασιαστές και σε ανθρώπινο δυναμικό και σε βαρύ οπλισμό, τότε ο Γέρος της Δημοκρατίας Γ. Παπανδρέου, θαρραλέα παίρνει την μεγάλη εθνική απόφαση και αποστέλλει μυστικά ελληνική μεραρχία στη Κύπρο. Μέχρι τις 20 Οκτωβρίου, 1964 ολοκληρώνεται η αποστολή (8.500 στρατιώτες, 3 συντάγματα πεζικού, 2 μοίρες καταδρομών, 2 ίλες αρμάτων.) 

Οι Έλληνες Κύπριοι υποδέχτηκαν με δάφνες και τον εθνικό ύμνο τους Έλληνες αδελφούς, κλαίγοντας από συγκίνηση και εθνικό ενθουσιασμό…

Και δήλωσε τότε ο Γέρος της Δημοκρατίας, Γ. Παπανδρέου: «Αν η Τουρκία ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου είμαστε αναγκασμένοι να εισέλθωμεν…» Η Τουρκία δείλιασε τότε, ούτε την πόρτα του φρενοκομείου άνοιξε, ούτε παρά τις απειλές της εισβολή αποτόλμησε. Ο Παπανδρέου ήταν βράχος ακλόνητος και εθνικά ήταν ο μόνος που απέδειξε, ότι μπροστά στην αποφασιστικότητα των Ελλήνων, οι Τούρκοι υποχωρούν και κρύβονται στο καβούκι τους! 

Η ένδοξη Ελληνική μεραρχία είχε γίνει, ο χειρότερος εφιάλτης για τους Τούρκους τότε.. Μαζί με τους αδελφούς Κυπραίους αποκλείεται να άφηναν πόδι Τούρκου να πατήσει στη Κύπρο, όπως θα συνέβαινε και το 1974, αν είχε η άοπλη Κύπρος παρόμοια στρατιωτική βοήθεια, ή ακόμη και μικρότερη… Φευ!

*Ο «Γέρος της Δημοκρατίας», Γεώργιος Παπανδρέου γεννήθηκε το 1888 και πέθανε το 1968. Τρείς φορές Πρωθυπουργός Ελλάδας, 1944 – 1945, 1963, 1964 1965.

14 Νοεμβρίου 1967, μετά από τις συνεχείς προκλήσεις και πυροβολισμούς κατά αμάχων και αυτοκινήτων ΕΚ. Με την σύμφωνο γνώμη και μετά από δικαιολογημένες ανησυχίες ο Πρόεδρος Μακάριος, αφού έφτασε ο κόμπος να σπάει τα χτένια και την χτένα, δίνει εντολή στον Διγενή για εκκαθάριση του στρατιωτικού ΤΚ θύλακα Κοφίνου - Αγίων Θεοδώρων που έλεγχε τον κεντρικό δρόμο Λευκωσίας – Λεμεσού – Λάρνακας. Η ΕΦ παρά τον βαρύ στρατιωτικό εξοπλισμό των ΤΚ και την ισχυρή οχύρωση τους, σε λίγες ώρες εκκαθαρίζει τον ισχυρό θύλακα.

Στις 17 Νοεμβρίου 1967 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την «συνδρομή» του εκπροσώπου των ΗΠΑ Σάιρους Βανς, εξουσιοδοτεί τον ΥΠΕΞ Τσαγκλαγιαγκίλ όπως επιδώσει αυστηρή τελεσιγραφική διακοίνωση με απαράδεκτους όρους στον Έλληνα Πρέσβη, του Δικτατορικού πλέον καθεστώτος (ΥΠΕΞ χούντας Παναγιώτης Πιπινέλης.)

Η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο

Μετά την πύρρειο αυτή νίκη η ελληνική μεραρχία αποσύρεται ντροπιαστικά εντός 15 ημερών, από την ημερομηνία αποδοχής των όρων των Τούρκων από την χούντα, μαζί τον Διγενή και άλλους Έλληνες αξιωματικούς (Οι φήμες λένε πως οι Τούρκοι επέδωσαν ονομαστική λίστα των ανεπιθύμητων Ελλήνων αξιωματικών) και η Κύπρος παραμένει ανοχύρωτη πόλη. Οι στασιαστές συνεχίζουν να εξοπλίζονται από Τουρκία και κρυφά και φανερά…

Αυτονόητο είναι ότι η Χούντα υποχώρησε ντροπιαστικά και άφησε ανοικτές τις πύλες, της Κύπρου πλέον στην Τουρκία… Η αρχή του τέλους… Ο νοών νοείτω..
Ήταν το πρελούδιο της μελλοντικής καταστροφής της Κύπρου.

Και κατά το παρελθόν…. 

Απελευθερωτικός αγώνας της Κύπρου 55-59 και η στάση των Ελληνικών κυβερνήσεων.

Σημειώνεται ότι η τότε Κυβέρνηση του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου - Πρωθυπουργού και Υπουργού Εθνικής Άμυνας (Από 19 Νοεμβρίου 1952 έως 4 Οκτωβρίου 1955 – Ο απελευθερωτικός αγώνας της κύπρου 1η Απριλλίου 1955 – 1959.), αρχικά ενέκρινε με επιφύλαξη την ίδρυση της ΕΟΚΑ, στην συνέχεια όμως απέσυρε κάθε βοήθεια και συμπαράσταση. Ήρθε σε μερική ρήξη και με Μακάριο και Διγενή, για τον οποίο σε κάποια φάση όταν ο Γρίβας βρισκόταν στη Ρόδο κατευθυνόμενος προς Κύπρο με φορτίο όπλων διέταξε την σύλληψη του (;). Ο Διγενής διέφυγε…. 

Θετική στάση για την Κύπρο, αργότερα κράτησε ο Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας υπουργός 29 Φεβρουαρίου 1956 – 5 Μαρτίου 1958 και από 17 Μαίου 1958 εως 20 Σεπτεμβρίου 1961 (Κυβερνήσεις Καραμανλή), ο οποίος μέσα στα πλαίσια, που μπορούσε σαν σημαντικός Έλληνας πολιτικός με απόλυτη μυστικότητα βοήθησε και έμμεσα φρόντισε να εφοδιαστεί η ΕΟΚΑ με μικρό μέρος οπλισμού.

Η διφορούμενη αυτή στάση του Στρατάρχη Παπάγου, πολλά ερωτηματικά δημιουργεί μέχρι σήμερα, αλλά αυτονόητο είναι ότι δέχθηκε τρομερές πιέσεις από Άγγλους και συμμάχους στις οποίες και υπέκυψε, για γνωστούς και άγνωστους λόγους. Είναι μόνο γνωστό ότι η Ελλάδα μετά τον εθνικό αλληλοσπαραγμό, είχε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση από τους Άγγλους και ήταν υποτελής ουσιαστικά των συμμάχων …Η ιστορία επαναλήφθηκε πολλές φορές και στο μέλλον με την Ελλάδα να αποδέχεται τις ιταμές πιέσεις των «συμμάχων και φίλων». 

Μετά από Ενωτικά Δημοψηφίσματα, μετά από εξεγέρσεις του Κυπριακού λαού με αίτημα την Αυτοδιάθεση – Ένωση, μετά και πριν την έναρξη του Απελευθερωτικού αγώνα, μετά από πιέσεις του Ελληνικού και Κυπριακού λαού, μετά από πιέσεις της Εκκλησίας της Κύπρου, του Μακαρίου, του Διγενή, των Μητροπολιτών, πνευματικών ανθρώπων, μετά....

Νικόλας Πλαστήρας: «Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή όπως η Ελληνική Κυβέρνηση αναλάβει πρωτοβουλία λύσεως του Κυπριακού!»
«Υπομονή και τήρηση εφεκτικής (επιφυλακτικής), στάσης για να μην συγκρουσθώμεν με τους Άγγλους συμμάχους!»

Γεώργιος Παπανδρέου: Η Ελλάς αναπνέει με δύο πνεύμονες, τον Αγγλικό και τον Αμερικανικό. Λόγω του Κυπριακού Δεν μπορεί να διακινδυνεύσει από ασφυξία!

Σοφοκλής Βενιζέλος: «Δια τους γνωστούς διεθνείς λόγους δεν δυνάμεθα να ζητήσωμεν την ευόδωση και επίλυση της Πανελλήνιας αυτής αξίωσης!» (Ένωσης)

Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Εθνική γάγγραινα το Κυπριακό, που πρέπει να θεραπευθεί σε συνεργασία με τους Τούρκους…και αυτονόητο συμπερασματικά με τους άσπονδους φίλους συμμάχους μας!» Πιο συγκεκριμένα: 

«Το Κυπριακό έχει μεταβληθεί σε εθνική γάγγραινα και αποτελεί εθνική περιπέτεια στην οποία σύρεται η Ελλάς και η μόνη λύση που σπομένει είναι μια απ ευθείας συνεννόηση με τους Τούρκους.» (Βουλή Ελλήνων 14-12-1958.) 

Και μετέπειτα μερικές ενδεικτικές σημαδιακές ημερομηνίες, που αναφέρουν τις «υποχωρήσεις» μας και «παλινδρομήσεις» μας π.χ. Νικηφόρες μάχες Τηλλυρίας, Κοκκίνων, Μανσούρας, Κοφίνου, Αγίων Θεοδώρων, Αεροδρομίου Λευκωσία. Πράσινη γραμμή κλπ

Οι ένδοξες νίκες, που μετατράπηκαν σε άδοξες διπλωματικές ήττες…

1963, 21 Δεκεμβρίου. Τουρκανταρσία. Ματωμένα Χριστουγεννα. Οι εξοπλισμένοι πλήρως από Τουρκία ΤΚ στασιαστές επιτίθενται και κατασφάζουν αμάχους.

Στις παραμεθόριες περιοχές οι εθνοφύλακες εθελοντές με «δίκαννα» απωθούν τους εξτρεμιστές, προστατεύοντας τους αμάχους από τις σφαγές…

Η Ελλάδα «αδυνατεί» να αποστείλει, ενισχύσεις και στρατιωτικό εξοπλισμό…Ακόμη και στην ΕΛΔΥΚ απαγορεύτηκε να υπερασπισθεί έστω αμάχους…. Η ΤΟΥΡΔΥΚ άμεσα και ενεργά συμμετέχει στις επιθετικές ενέργειες των εξτρεμιστών. Η ανάμιξη κατά το δόγμα του ΝΑΤΟ, Ελλήνων στρατιωτών θα ήταν θανάσιμο αμάρτημα. Η ανάμιξη Τούρκων στρατιωτών ήταν απλά πλημμέλημα και αμνηστεύετο…

Η Ελλάδα υπάκουε πάντα τις εντολές, απαιτήσεις και απειλές του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία τους αγνοούσε και πάντα κερδισμένη έβγαινε…

Τονίζεται ξανά ότι το ΝΑΤΟ, απαγόρευε ρητά στην Ελλάδα να αποστέλλει έστω και σφαίρα Νατοϊκής προέλευσης στην Κύπρο. Ως εκ τούτου, τα αποστελλόμενα μυστικά, όπλα ήταν μόνο από απομεινάρια αποθέματα ελληνικά του ΒΠΠ και του εμφυλίου πολέμου. Το αντίθετο επικρατούσε για την Τουρκία, που εξόπλιζε τους στασιαστές με κάθε είδους όπλα Νατοϊκά..

Υπενθυμίζεται ξανά ότι μετά την εισβολή το ΝΑΤΟ, αναπλήρωσε πλήρως τον χαμένο βαρύ οπλισμό της Τουρκίας, κατά την εισβολή… και λίγο αργότερα επέβαλε δήθεν εμπάργκο όπλων, διότι …χρησιμοποίησε Νατοϊκό οπλισμό στην εισβολή. Η Τουρκία απείλησε, αμέσως ότι θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες της, στην ΕΣΣΔ και θα κλείσει τους κατασκοπευτικούς αμερικανικούς σταθμούς.. Υπό την απειλή αυτή οι Αμερικάνοι ακύρωσαν το εμπάργκο. 

Η Ελλάδα ταυτόχρονα «αποχωρεί», από ΝΑΤΟ προσωρινά, αφού οι Αμερικάνοι την απειλούν άμεσα, ότι θα εξοπλίσουν την Τουρκία με επιθετικό βαρύ οπλισμό. Μύλος που μας άλεθε… και σύντομα επανέρχεται….

18 Ιουνίου 1964, απρόκλητη επίθεση στασιαστών, κατά του ΕΚ χωριού Μοσφιλιού. Οι Τούρκοι απωθούνται.

Ελλάδα: Καμμιά εμπλοκή για να μην έρθουμε σε ρήξη με το ΝΑΤΟ.

Σημειώνεται, ότι από Δεκέμβριο 1963 μέχρι και Ιούνιο 1964 οι στασιαστές ενισχυμένοι με βαρύ οπλισμό και εκατοντάδες «γιουρούκηδες», από Τουρκία, συνεχίζουν τις προκλήσεις και επιθέσεις κατά αμάχων..

Συνεχίζονται οι επιθέσεις των Τούρκων και οι προκλήσεις τους στην περιοχή Τηλλυρίας, την οποία σχεδίαζαν να καταλάβουν ολόκληρη. Στο «απόρθητο» κάστρο τους τα Κόκκινα συγκεντρώνουν χιλιάδες στρατιώτες (Γιουρούκηδες) από Τουρκία, (Η Τηλλυρία από Τουρκία απέχει περί τα 45 μίλια)

Η Ελλάδα, καταγγέλλει τις παράνομες ενέργειες των Τούρκων «μόνο σε διπλωματικό επίπεδο… Λόγος για στρατιωτικές ενέργειες ουδείς…» Οι ειρηνευτές αρνούνται να παρέμβουν και εγκαταλείπουν εδάφη τα οποία ήταν υπό την φύλαξη τους απροειδοποίητα (Μόνο τους Τούρκους ενημέρωσαν σκόπιμα περί εγκατάλειψης των εδαφών αυτών με επακόλουθο οι Τούρκοι να τα καταλάβουν ύπουλα και αμαχητί.. και να εγκαταστήσουν ισχυρά φυλάκια…

4-8 Αυγούστου 1964, προ τετελεσμένων γεγονότων και τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων με ορατό τον κίνδυνο να καταληφθεί ολόκληρη η Αγία Τηλλυρία, ο Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Μακάριος ανάβει το πράσινο φως στον Στρατηγό Διγενή ο οποίος επί τόπου συντόνιζε τις επιχειρήσεις και αρχίζουν οι τελικές νικηφόρες μάχες της νεοσύστατης ΕΦ στην Τυλληρία, η οποία κινδύνευε, από αφανισμό και γενοκτονία. Η Τουρκία συνεχίζει να αποστέλλει στρατιωτικές ενισχύσεις και βαρύτατο οπλισμό μέσω του θύλακα φρουρίου των Κοκκίνων. Οι Ειρηνευτές βλέπουν όχι μόνο απαθείς, αλλά και καλύπτουν τους τρομοκράτες «φίλους»…. Η ηρωϊκή ΕΛΔΥΚ με άνωθεν εντολές …. απέχει των επιχειρήσεων… Η νεοσύστατη Εθνική Φρουρά υπό την ηγεσία ΕΛΛΗΝΩΝ ηγητόρων …κατατροπώνει τους υπέρτερους και πλήρως εξοπλισμένους και ενισχυμένους από Τουρκία γιουρούκηδες…..

1974. «Οι Τούρκοι την Κύπρο χτυπούν. Εμείς είμαστε ΕΛΛΑΣ!» Άκυρη η γενική επιστράτευση! Τα υποβρύχια, που προσεγγίζουν τον τουρκικό αποβατικό στόλο, να επιστρέψουν πάραυτα στην Ελλάδα! Τα πολεμικά αεροπλάνα καθηλώνονται στα αεροδρόμια μέχρι νεωτέρας διαταγής! Όλα τα πολεμικά πλοία να επιστρέψουν στους ναυστάθμους και μόνο τα πλοία περιπολίας να εποπτεύουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα! Όποιαδήποτε αποστολή στρατιωτικής ενίσχυσης της Κύπρου, αναστέλλεται! Καμμία εμπλοκή! Η Κύπρος Κείται Μακράν… Εάλω η Κύπρος.

Παρένθεση: Το 450 π.Χ, ο γιος του νικητή του Μαραθώνα Μιλτιάδη και της πριγκίπισσας της Θράκης, Ηγισιπύλης, έπλευσε με 200 τριήρεις για τελευταία φορά, προς την Κύπρο….

Οι Έλληνες μετά τη νίκη τους επί των Περσών στην Ελλάδα κατά τους περσικούς πολέμους, ανέλαβαν να απαλλάξουν τις ελληνικές περιοχές, εκ των οποίων και την Κύπρο, από την περσική κυριαρχία. Το 478 π.Χ, έλαβε χώρα η πρώτη εκστρατεία εκδίωξης των Περσών από το νησί, με επικεφαλής τον Σπαρτιάτη Παυσανία και τους Αθηναίους, Κίμωνα και Αριστείδη. Οι Έλληνες κατάφεραν να απελευθερώσουν πολλές πόλεις με την βοήθεια κατοίκων τους.

Η Κύπρος, με τα διάφορα βασίλειά της, υπήρξε σύμμαχος του Αλεξάνδρου, συνεισέφερε δε στην νικηφόρα εκστρατεία του. Πιο πριν, η Κύπρος βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Περσών. 

Ο Μ. Αλέξανδρος απαλλάσει την Κύπρο από την περσική κυριαρχία: Η πολιτική του Μεγάλου Αλεξάνδρου σχετικά προς την Κύπρο και τους βασιλιάδες της, ήταν σαφής: τους απάλλαξε από την περσική κυριαρχία. αλλά προσάρτησε την Κύπρο στο κράτος του.

Ενδεικτικά λόγια επικά του αείμνηστου Στρατηγού Καρούσου, που κατέγραψε ανεξίτηλα η ιστορία της Κύπρου και της Ελλάδας.

Ο Ταγματάρχης Γεώργιος Καρούσος και ο Λοχαγός Μιλτιάδης Λάσκαρις, είχαν αναλάβει να στελεχώσουν στην Κύπρο την πρώτη Μοίρα Καταδρομών. Απευθυνόμενος στους νεοσύλλεκτους Κύπριους στρατιώτες, το τότε ταγματάρχης Δτής τους είπε….‘‘ Όσοι από σας θα επιλέξετε τις Καταδρομές, θέλω να ξέρετε από τώρα πως κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας σας θα πεινάσετε, θα διψάσετε, θα ταλαιπωρηθείτε, θα χάσετε κάθε επαφή με τους δικούς σας. Θα ξεχάσετε την καλοπέραση και τις εξόδους, αλλά να είστε βέβαιοι πως στο τέλος θα είστε υπερήφανοι λοκατζήδες. Οι λεβέντες της 31 Μοίρας Καταδρομών. Όσοι ενδιαφέρεστε να περάσετε τώρα δεξιά.’’ Και πέρασαν ΟΛΟΙ δεξιά….

Ο Ταγματάρχης Καρούσος, στην ημερήσια διαταγή του στις 2 Αυγούστου 1964, αναφέρει προφητικά: «Στρατιώτες, χαράξαμε του Εθνικού μας δρόμου το μήκος. Θα τον βαδίσουμε τώρα κι ας στέκει σκληρός. Δεν θα γυρίσουμε πίσω στρατιώτες. Οι Έλληνες ποτέ δεν γυρίζουν. Έλληνες είμαστε κι ενωμένοι σαν Έλληνες θα κερδίσουμε τη ζωή, ξεμολύνοντας τα άγια μας χώματα. Κι αν τύχει στην πορεία μας αυτή να χαθούμε, θεία η Δάφνη, ως Έλληνες θα πεθάνουμε». Το τίμημα της μάχης που θα ακολουθήσει στις 7 Αυγούστου 1964, θα είναι βαρύ.

Η Μοίρα, χάνει τρία παλικάρια της. Στην ημερήσια διαταγή του Διοικητή στις 10 Αυγούστου 1964, αναφέρεται: «Διαγράφονται σήμερα της δυνάμεως της Μονάδας, οι πεσόντες επί του υψώματος Λωρόβουνου της Τηλλυρίας Κύπρου, κάτωθι Αξιωματικοί και οπλίτες: Υπολοχαγός Παπαγεωργίου Νικόλαος Διοικητής του 33ου Λόχου Ορεινών Καταδρομών. Στρατιώτης Απλητσιώτης Γεώργιος. Διαβιβαστής καταδρομών του τμήματος υποστηρίξεως. Στρατιώτης Κουσουλίδης Μιχάλης. Οπλοπολυβολητής του 33ου Λόχου Ορεινών Καταδρομών. Νεκροί της Μονάδας μας. Σβήσατε θεληματικά την πνοή σας στο άνθισμα μιας πανέμορφης νιότης, προσφέροντας στο βωμό της πατρίδας μας τη ζωή σας. Δεν έχετε εσείς την ανάγκη των λόγων μας και ούτε προσμένετε κλάματα. Όμως εμείς, θαμπωμένοι από το μεγαλείο και εκστατικοί μπροστά στο τόλμημα, παίρνουμε θάρρος, για να μιλήσουμε πρόσημα στον καθένα σας και να προσφέρουμε ένα φόρο τιμής στις παραδεισένιες ψυχές σας».

Την ίδια μέρα αποστέλλει γράμμα «ΤΗΛΛΥΡΙΑ-ΚΥΠΡΟΥ 10.8.64.

«Σεβαστή μας, πονεμένη Μητέρα», απευθυνόμενος στις μητέρες των πεσόντων στις μάχες. Την μάνα του κάθε ηρωικά αγωνιζόμενου νέου στην Τηλλυρία που έχασαν τα παιδιά τους. Στην επιστολή αυτή αναφέρει: «Ο Διοικητής, οι Αξιωματικοί και οπλίτες που προχθές στη μάχη ΚΟΚΚΙΝΑ - ΚΥΠΡΟΥ έχασαν τον γενναίο τους σύντροφο γιο Σας, ανοίγουν την ψυχή τους διάπλατη για να δεχθούν με ευλάβεια τον απέραντο πόνο Σας.

Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς, Σεβαστή μας Μητέρα. Υπάρχει όμως μια παμμέγιστη περηφανής, ένας θαυμασμός και μια έκσταση, που ποτέ κανείς δεν θα νιώσει, όσο εμείς που ζήσαμε δίπλα στον γιο Σας. Που γνωρίζουμε την λιονταρίσια καρδιά του. Που δεχθήκαμε το τελευταίο υπερκόσμιο χαμόγελο και παρακολουθήσαμε μπρος από τις ανοικτές αγκάλες μας το φτερούγισμα της αγιασμένης ψυχής του στο ξεκίνημα της για το μεγάλο ταξίδι».

Σαράντα χρόνια μετά, την 1η Αυγούστου 2004, στα αποκαλυπτήρια του μνημείου πεσόντων της μάχης της Τηλλυρίας, ο Στρατηγός Γεώργιος Καρούσος αναφέρει: «Σας βεβαιώνουμε, νεκροί συμπολίτες μας, ότι είμαστε έτοιμοι να λογοδοτήσουμε για τον απρόσφορο θάνατο σας. Έτοιμοι για όλα, όταν σε λίγο εκμετρώντας τον βίο μας, βρεθούμε απέναντι σας. Αλίμονο στους ανέτοιμους που ζουν με τις ψευδαισθήσεις ότι θα αποφύγουν το κολαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, που επέρχεται ως καταλύτης και κριτής αδυσώπητος, για όσα έπραξαν εις βάρος αυτών που τους εμπιστεύτηκαν».

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΥΤΟΛΜΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΚΑΡΟΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΩΝ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΗΡΩΪΚΑ ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ…..

Επιμέλεια του Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα από Ελληνική Κύπρο.
www.ledrastory.com 
cyprushellenica.blogspot.com

Share