Συμβολικό αφιέρωμα-πόνημα στον πολύπαθο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.
Του Αντώνη Αντωνά.
Πρόλογος.
«Και προσδοκούμε, Ανάσταση, Αναγέννηση με αισιοδοξία, πίστη και πείσμα, για το μέλλον των παιδιών μας, των εγγονιών μας, του πανέμορφου μας κόσμου, που τα εγκληματικά μας λάθη τον οδήγησαν στα πρόθυρα του ολέθρου. Σε λίγο δεν θα είχαμε οξυγόνο να αναπνεύσουμε, οι θάλασσες μας έγιναν αποθήκες λυμάτων και μόλυνσης, βόθροι. Τα πάντα που η θεία φύση μας κληροδότησε απλόχερα, όμορφα και τέλεια, τα φθείραμε τα μολύναμε και φέραμε επάρατες πανδημίες και καταστροφή…
Σε λίγο δεν θα βλέπαμε τον ζωοδόχο ήλιο, την σελήνη, τα αστέρια. Μαύροι καπνοί σκέπαζαν τους πάλαι ποτέ γαλάζιους μας ουρανούς… Ξεχάσαμε το παν μέτρο άριστο, το νόημα της Αγάπης, της Αλληλεγγύης. Παντού μίσος και αδιαφορία, παντού πόλεμοι, παντού οι άνθρωποι ήθελαν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο. Αδειάσαμε από ανθρώπινα συναισθήματα και μας επισκίασε ο υλισμός και η ευμάρεια, ξεχνώντας οι ασεβείς εγωϊστές, ότι μετά από εμάς, ακολουθούσε μια νέα γενιά, που και την υποτιμήσαμε και ασέβεια δείξαμε και έναντι της και έναντι της φύσης με την οποία έπρεπε σιαμαία να ήμασταν δεμένοι….. Αλήθεια τι κόσμο θα κληροδοτούσαμε, αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο ορισμός ΚΟΣΜΟΣ, που σημαίνει ότι ωραίο και Θεϊκό υπάρχει στον πλανήτη Γη;
Μονάκριβα αγαπημένα μας ανεκτίμητα παιδιά, ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΑΣ. ΟΥΚ ΟΙΔΑΜΕ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΑΜΕ…
Χαράξαμε ανεξίτηλα και έχασε την ομορφιά του ένα αψεγάδιαστο μοναδικό διαμαντένιο ανεκτίμητο κόσμημα την γη μας, την ιερή γη των προγόνων μας, αυτό τον κόσμο με τη συμπαντική μονάκριβη αξία, που εν σοφία εποίησε και έπλασε ο πανάγαθος Θεός.. Αυτό τον κόσμο που ορίζεται ως Άπειρος Διατεταγμένος και Κεκοσμημένος, ο αιώνιος αυτός κόσμος, ο σφαιρικός, ο άφθαρτος ο αναδυθείς, αφ εαυτού και ο μόνος αρχιτέκτων της εσωτερικής και εξωτερικής απόλυτης τάξεως… Πρώτος ο Πυθαγόρας αποκάλεσε ΚΟΣΜΟ το σύμπαν την γη, λόγω υπέρτατου θαυμασμού και τελειότητος, που κοσμούν τα πάντα στην απόλυτη ευταξία του και αρμονία του… Εκ της εν εαυτώ απολύτου τάξεως, που ο φιλοπερίεργος άνθρωπος (Σενέκος), έπρεπε να είναι θεωρητής και προστάτης των θαυμάσιων της φύσης τέλειων έργων, του θεωρήσαι τον ουρανό και την περί του όλου κόσμου απόλυτη άπειρον τελειότητα ….(Παράφραση από λόγια του Αναξαγόρα)
Τα τελευταία ιερά ειρηνικά λόγια του Ιησού. (Αποσπάσματα)
Και είπε ο Ιησούς προς τους Απόστολους μαθητές του, προτού ανέβει τον Γολγοθά και σταυρωθεί: Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν. Ειρήνη – Αγάπη – Ου φονεύσεις – Αγαπάτε αλλήλους (Και άλλα ειρηνικά διδάγματα και εντολές.) Και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος. Αμήν.
Το μίσος των ανθρώπων, εν γνώση του, ΤΟΝ οδηγούσε σε ένα ανείπωτο μαρτυρικό θάνατο. Και όμως το Ύψιστο Μεγαλείο της Ειρηνικής Θεϊκής Του Ψυχής και υπέρτατης Σοφίας και Αγάπης, δίδασκε μέχρι τέλους, τους μαθητές του, να συγχωρούν ακόμη και τους εχθρούς τους και να αγαπούν αλλήλους. Επί του Σταυρού του μαρτυρίου, είπε, απευθυνόμενος στον Πατέρα του, τα τελευταία λόγια. Είπε για τους δήμιους του, που τον σταύρωναν: «Άφες αυτοίς, ουκ οίδασι, τι ποιούσι. Τετέλεσθαι!» Λόγια ανεπανάληπτα της ατέρμονης θείας μεγαλοψυχίας και ιερής φιλοσοφίας του, που αντιλαλούν μέχρι σήμερα και διδάσκουν ειρήνη, σε αντίθεση με τα αιματοβαμμένα διδάγματα και εντολές του Μωάμεθ και του *Κορανίου.
Είναι το υπέρτατο μεγαλείο ιερής παρακαταθήκης, που χάρισε και δίδαξε σε όλο τον κόσμο, που επιλέγει μέχρι σήμερα τους πολέμους, αντί της Ειρήνης, την καταστροφή αντί της σωτηρίας του εύμορφου πλανήτη του ….
*Σημ. Οι Μωαμεθανοί αναγνωρίζουν τον Ιησού (isa mesih) σαν το πρώτο προφήτη του Αλλάχ προ Μωάμεθ, αλλά εσκεμμένα οι φανατικοί Σουννίτες Σαλαφιστές ,όπως ο αιματόβρεκτος Ερντογάν ΠΟΤΕ δεν εφάρμοσαν τα ιερά διδάγματα περί Ειρήνης. Επιλέγουν να εφαρμόζουν μόνο τις πολεμοχαρείς διδαχές του Μωάμεθ και του Κορανίου.. Όταν το ISIS κατέσφαζε Σιϊτες και Χριστιανούς αυτοί οι αιματόβρεκτοι έτριβαν τα χέρια…. Μαζί και ο Ερντογάν μετά συζύγου Εμινές, η οποία έχει αποστηθίσει όλες τις πολεμοχαρείς εντολές του Μωάμεθ και τις απαγγέλλει με Ερντογάν….
Ελπίδες τρέφει σήμερα ο Ελληνισμός για Ανάσταση, ο οποίος μαρτυρικά σήμερα ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά και σταυρώνετε, ανά τους αιώνες, από «δημίους» που «Οίδαν τι ποιούσαν και εγνωκότες ήταν»
*(Αναδημοσίευση μικρών αναγκαίων ενδεικτικών αποσπασμάτων εντός κειμένου από παλαιότερα άρθρα μου.)
Το αίμα, που τρέχει από τον μαρτυρικό σώμα του Ελληνισμού, ποτίζει ιερούς αθάνατους σπόρους, στα καθαγιασμένα του, ήδη χώματα από αίμα Αγίων και Ηρώων. Αειθαλή, αθάνατα, αιωνόβια δέντρα ελευθερίας και ειρήνης φυτρώνουν, αλλά και δέντρα πείσματος επιβίωσης και ιερού αγώνα. Υπό την σκιά τους αγωνίζεται! Ο μυθικός Φοίνικας, είναι ο Ελληνισμός, που ανά τους αιώνες, από τις στάχτες του μόνος και έρημος, έπλαθε την ζύμη καρτερικά, με αίμα Αγίων Αποστόλων και ηρώων Ελευθερίας και δημιουργούσε και πάλι την δική του Αναγέννηση και Ανάσταση . Δεκάδες χαλεπούς αιώνες βιώνουν επώδυνα οι Πανέλληνες, αλλά το μαρτυρικό ιερό αίμα αυτού του μοναδικού λαού μετουσιώνετε σε νερό αθανασίας, που συνεχίζει να του προσφέρει αέναη δύναμη. Ναι, το τιμημένο αίμα αγίων, ηρώων και εθνομαρτύρων είναι το αθάνατο νερό, αφημένο, από τους *Αλεξανδρινούς χρόνους σαν ιερό κληροδότημα, που ποτίζει τα ιερά ματοβαμμένα Ελληνικά χώματα και καθιστά Αθάνατη την Ρωμιοσύνη….
Ρέει ασταμάτητα το νερό της Αθανασίας του *Μέγαλέξανδρου, από αστείρευτες ιερές πηγές, όπως και το Αγίασμα το ευλογημένο από τα κατεχόμενα, από βαρβάρους στη μαρτυρική Κύπρο Απόστολου Ανδρέα και Απόστολου Βαρνάβα, τα καθαγιασμένα σκλαβωμένα μοναστήρια στο ακρωτήρι της Ουρανίας Καρπασίας και της ένδοξης αρχαίας Σαλαμίνας……
*Ο Μέγας Αλέξανδρος (356-323 π.Χ.), άφησε τα ιστορικά του αχνάρια στην Κύπρο, όταν την απελευθέρωσε από τους Πέρσες και ίδρυσε και την πρώτη πόλη Αλεξάνδρεια ή Αλεξανδρέττα, κατά πάσα πιθανότητα στην Β.Δ. Κύπρο, στην θέση Καλλίνουσαι (Αρχαία πόλη), του ομώνυμου ακρωτηρίου Καλλίνουσα της Τυλληρίας. (Κατά τις ιστορικές αναφορές του Αρχιμανδρίτη Κυπριανού, στο έργο του «Ιστορία Χρονολογική» όπως επίσης και του ιστορικού του 15ου αιώνα Γ. Βουστρώνιου, αλλά και του Mos Latrie, Γάλλου ιστορικού κατά τον Μεσαίωνα.) Α.Α.
Το πιο κάτω συμβολικό λυρικό πόνημα, το αφιερώνω στην πολύπαθη αγαπημένη μου πατρίδα Ελληνική Κύπρο και τον απανταχού Ελληνισμό.
(Επαναδημοσίευση, λόγω του επίκαιρου συμβολικού άρθρου.)
Κύπρος, αθάνατη ψυχή..
Του Αντώνη Αντωνά.
Κύπρος, των αγίων, ηρώων και φιλοσόφων γενέτειρα,
από δημίους σταυρώνεσαι, Ανάσταση προσδοκάς.
Την καρδιά και την ψυχή σου ανά τους αιώνες,
περήφανα με πείσμα ψηλά κρατάς.
Το μαρτυρικό σου αίμα ρέει,
μαζί με τ΄ Αποστόλου Ανδρέα,
τ΄ αγίασμα, που και αυτό αέναο,
την ιερή σου γη ποτίζει,
σπόρους αθάνατους ευλογά.
Της Κύπρου άγιοι σπόροι είναι,
κανένας ποτέ δεν μπόρεσε να τους ξεριζώσει.
‘Αρκαστη έγιναν, απλώνονται παντού,
αθάνατοι αιωνόβιοι, ουδείς τους ορίζει.
Αθάνατο νερό απ΄ του Αλέξανδρου τα χρόνια,
στη Κύπρο αφήσαν οι Έλληνες Πτολεμαίοι,
αθανασία για νάχει, τ΄ απόκληρο άτυχο νησί…
Μυθικός Φοίνικας σε γέννησε και θα σ΄ αναγεννά,
τις στάχτες σου ανέμισαν στα πέρατα οι κατακτητές,
ούριος άνεμος τις επέστρεψε στης Κύπρου τ΄ αγιοχώματα,
αναγεννημένες, δυνατές, σε σένα, δώσαν ζωή και δύναμη.
Το δένδρο της ζωής σου σύρριζα το κόβουν,
και απ τις ρίζες του, από θαύμα ξαναφυτρώνουν,
χιλιάδες παραπούλια, βλαστοί και δέντρα αειθαλή,
που στην σκιά τους αγωνίζεσαι για την λευτεριά.
Δεκάδες χαλεπούς αιώνες, καταστροφής και οδύνης,
εβίωσες, στα πόδια σου, μόνη σου εστάθης.
Και είπε και προφήτεψε εικοσιδύο αιώνες πριν,
η ιέρεια Πυθία για τον έρμαιο,
σε φουρτουνιασμένες θάλασσες Ελληνισμό,
«Ασκός κλυδωνιζόμενος
Μηδέποτε βυθιζόμενος.»
Απόκληρη και ανάδελφη, Κύπρος αγαπημένη,
με αίμα αγίων και ηρώων, ποτίστηκαν,
τα ιερά χώματα σου, τα καθαγιασμένα,
που ευωδιάζουν σαν γιασεμιά, σαν βλογημένο μύρο.
Εσύ Κύπρος μας ποτέ δεν θα πεθάνεις,
σε προστατεύει ο Θεός, απ΄ την γαλάζια θεία σκέπη,
Αθάνατη ψυχή έχεις, με πείσμα οι Κύπριοι ΄ γίναν,
κανείς δεν θα μπορέσει για να τους αφανίσει,
ούτε ποτέ τα πόδια τους, θε να μπορέσει να λυγίσει.
Μόνο για ύστατη ικεσία και στους νεκρούς θα γονατίσει.
Την ζύμη σου μόνη σου πλάθεις, θεία κοινωνία,
βλογημένο αντίδωρο σου προσφέρει ο Πλάστης…
Και πάντα ζωή θε΄ νάχεις,
Εις τους αιώνας, των αιώνων…..
Και ο Μέγας εθνικός ποιητής της Κύπρου Βασίλης Μιχαηλίδης, έγραψε και λάλησε Απόσπασμα.
Όπου «Ρωμιοσύνη» ο Εθνικός μας ποιητής εννοούσε την ιδιαίτερη του πατρίδα Κύπρο και κατά προέκταση τον Ελληνισμό.
* 9η Ιουλίου 1821. Σφαγή των Ελλήνων της Κύπρου από τους βαρβάρους κατακτητές Τούρκους.)
(Μικρό απόσπασμα.)
«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
Κανένας εν βρέθηκε για να την ιξειλίψει,
Κανένας γιατί σιέπει της που τα΄ψη ο θεός μας,
Η Ρωμιοσύνη εν΄ να χαθεί όντας ο κόσμος λείιψει….
*Λόγω της αμέριστης συμπαράστασης και την συμμετοχής της Κύπρου στην Ελληνική επανάσταση ( Οικονομική βοήθεια της Εκκλησίας της Κϋπρου, συμμετοχή στη Φιλική Εταιρεία, αποστολή τροφίμων πολεμοφοδίων, εκατοντάδες Έλληνες Κυπραίοι συμμετείχαν σαν εθελοντές επαναστάτες, από τους οποίους αρκετοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ελληνικά χώματα κ.ά.π.), ο Σουλτάνος δίνει άδεια και εντολή στον Τούρκο αιμοδιψή κυβερνήτη Κουτσιούκ Μεχμέτ να αιματοκυλίσει τη Κύπρο. Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, Μητροπολίτες Πάφου, Κιτίου, Κυρηνείας, ιερείς, λόγιοι, προύχοντες καεκατοντάδες άμαχοι σφάζονται ανηλεώς. Κυπριοπούλες και Κυπριόπουλα, γυναικόπαιδα σύρονται στα σκλαβοπάζαρα της Τουρκίας… Τέτλαθι δη κραδίη και κύντερον άλλο ποτ έτλης ( Ομήρου Οδύσσεια)
Aν δεν υπάρχει Ανάσταση, αλλά το τέλος της ζωής μας είναι ο θάνατος, διέγραψε κατηγορίες και ψεγάδια, δώσε απεριόριστη εξουσία στο φονιά, άφησε τον μοιχό να επιβουλεύεται φανερά τους γάμους, ας διασκεδάζει ο πλεονέκτης με τα ξένα, ας μην διακόπτει κανένας τον υβριστή, ας καταπατεί συνεχώς τον όρκο του ο επίορκος, γιατί και τον πιστό στον όρκο του τον περιμένει θάνατος. O άλλος ας λέει όσα ψέματα θέλει, γιατί δεν υπάρχει κανένα κέρδος από την αλήθεια, κανένας να μην ελεεί το φτωχό, γιατί η ευσπλαχνία δεν έχει αμοιβή!
Aν δεν υπάρχει Ανάσταση, δεν υπάρχει ούτε κρίση και αν δεν υπάρχει κρίση, χάνεται μαζί και ο φόβος του Θεού. Kαι όπου ο φόβος δεν σωφρονίζει, εκεί χορεύει ο διάβολος μαζί με την αμαρτία. Aν δεν υπάρχει Ανάσταση, είναι μύθος ο Λάζαρος και ο πλούσιος και το φριχτό χάσμα και η ακατάσχετη φλόγα της φωτιάς και η φρυγμένη γλώσσα, η τόσο ποθητή σταγόνα του νερού και το βρεγμένο δάχτυλο του φτωχού (Λουκ. 16,19-31). Eίναι προφανές ότι όλα αυτά προεικονίζουν τη μελλοντική ανάσταση. H γλώσσα βέβαια και το δάχτυλο δεν θεωρούνται μέλη της ασώματης ψυχής, αλλά μέρη του σώματος. Kαι ας μη νομίζει κανένας ότι αυτά έχουν ήδη γίνει πράξη, αλλά αποτελούν μια προαναφώνηση για το μέλλον.. (Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης)
Αν περιμένεις το χειρότερο ελπίζοντας για το καλύτερο, θα σου ‘ρθει το χειρότερο. Τα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι σε πλήρη συμφωνία μ’ αυτά που πιστεύεις και πράττεις. Αν πιστέψεις ότι θα σε πατήσουν, θα σε κάνουν λιώμα.
Harold Sherman, 1898-1987, Αμερικανός συγγραφέας μεταφυσικής
Κανένας χριστιανός δεν μπορεί να είναι απαισιόδοξος, επειδή ο χριστιανισμός είναι ένα σύστημα ριζοσπαστικής αισιοδοξίας.
William Ralph Inge, 1860-1954, Βρετανός ιερωμένος & ακαδημαϊκός
ΚΑΙ Η ΕΠΑΡΑΤΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΛΙΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ……
ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ, ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ.
Επιμέλεια από Αντώνιο Αντωνά – Συγγραφέα από Ελληνική Κύπρο. 2020 μ.Χ. www.ledrastory.com
cyprushellenica.blogspot.com
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου