Το παράλογο και η Συμφωνία των Πρεσπών: Πως βάφτισαν τους Σκοπιανούς “Μακεδόνες”

File Photo: Επεισόδια σημειώθηκαν μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών σε συλλαλητήριο ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών, έξω από το κτίριο της Βουλής στο Σύνταγμα, Αθήνα. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Του ΚΡΕΣΕΝΤΣΙΟ ΣΑΝΤΖΙΛΙΟ

Και έτσι μέσα σε αυτούς τους τελευταίους έξι μήνες γίναμε μάρτυρες του μεγαλύτερου εμπαιγμού της Ιστορίας στους αιώνες, της πιο μεγάλης εξαπάτησης στη παγκόσμια ιστορία, εξαπάτηση που είναι συνάμα και χλευασμός: η «βάπτιση» ενός λαού, μιας χώρας και ενός κράτους από ένα άλλο κράτος!

Συγκεκριμένα: ο πληθυσμός, ο απ΄ τον 7ο αιώνα και μετά αμιγώς, στα βάθη του αίματος και της ψυχής του, Σλαβο-βούλγαρος βαπτίστηκε erga omnes και έγινε Μακεδόνας!

Και το πιο ωραία τραγικό ποιο είναι; Πολύ απλό: η ίδια η Ελλάδα τέλεσε αυτή τη τελετή βάπτισης και την ευλόγησε δεόντως, η ίδια η Ελλάδα πατρίδα της Μακεδονίας, βάπτισε «Μακεδονία» μια χώρα σλαβο-βουλγάρικη όπως αδιαμφισβήτητα δείχνουν όλα ανεξαιρέτως τα δεδομένα της.

Οπότε η εξίσωση είναι: πολιτικός τυχοδιωχτικός οπορτουνισμός – Ιστορία = 2.500-0!

Ναι γιατί 2500 χρόνια ιστορίας του ελληνικού ονόματος και της ιστορικής, πολιτικής, φιλοσοφικής και πολιτιστικής έννοιας του χάθηκαν και έγιναν (ή πάνε να χαθούν και να γίνουν), με το «ιερό» αυτό βάπτισμα, αποκλειστική εθνική κατοχή μερικών εκατοντάδων χιλιάδων Σλάβων οι οποίοι όμως αποκλειστικά Σλάβοι θεωρούνται (και ανέκαθεν θεωρήθηκαν) από όλους τους άλλους «αδελφούς» Σλάβους που γνωρίζουμε σε Βαλκάνια, Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Να λοιπόν ένα άλλο παράλογο της «Συμφωνίας: όλες οι άλλες σλάβικες χώρες να θεωρούν τους Σκοπιανούς Σλάβους και μόνο η Ελλάδα όχι μόνο να τους θεωρεί Μακεδόνες αλλά και να τους κάνει η ίδια Μακεδόνες!

Μήπως αυτό έχει ένα όνομα;
Και το ότι τώρα έρχονται κάποιοι, σύγχρονοι σοφιστές της κακιάς ώρας, και μας λένε ότι αυτοί οι «Βόρειο-Μακεδόνες» δεν έχουν καμία σχέση με τους Έλληνες Μακεδόνες, είναι «διαφορετικοί Μακεδόνες» που έχουν διαφορετική «μακεδονική ιστορία» από τους Έλληνες Μακεδόνες και γι΄ αυτό μπορούν να ονομαστούν κι αυτοί «Μακεδόνες», θέλοντας να μας πείσουν ότι μας λένε μια ιστορική αλήθεια, δυστυχώς χειροτερεύουν την κατάσταση και προσθέτουν μια άλλη κοροϊδία και άλλη απάτη στην κοροϊδία της «βάπτισης».

Και ακόμη μερικοί να μας πουν ότι η βουλγάρικη γλώσσα της βαπτισμένης «Βόρειας Μακεδονίας» είναι η «μακεδονική γλώσσα» που όμως δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική-μακεδονική γλώσσα της ελληνικής Μακεδονίας!
(Μια άλλη «βάπτιση» μέσα στη «μεγάλη κρατική βάπτιση», και θα μπορούσε να είναι απλά γελοίο αν δεν ήταν βαθειά προσβλητικό και παρανοϊκό).

Και μας λένε επίσης πως οι Βούλγαροι-«Βόρειο Μακεδόνες» έχουν κι αυτοί «μακεδονική ιστορία», «μακεδονική συνείδηση», «μακεδονική ιθαγένεια», είναι κι αυτοί «ιθαγενείς Μακεδόνες του Βορρά» χωρίς όμως να έχουν καμία σχέση με τους «Νότιους Μακεδόνες», όπως κατέληξαν να είναι οι πρωτότυποι, αρχικοί και μοναδικοί Μακεδόνες της μιας και ιστορικά ελληνικής Μακεδονίας!

Λόγια και λόγια όσων προσπαθούν να σκαρφαλώσουν πάνω σε ένα καθρέφτη.

Αναμφίβολα τους αξίζει ένα μπράβο, διότι αυτοί οι όντως «πολιτικοί-σοφιστές» υπήρξαν πράγματι μάστορες στο να «μαγειρέψουν» και να διαστρεβλώσουν με τόση ασυνειδησία την Ιστορία με βάση «πληθυσμιακές εφευρέσεις» και «γεωγραφικές φαντασιοκοπίες» παραχαράσσοντας, μαζί με την Ιστορία, και την Γεωγραφία, αλλά και την επιστήμη του Εθνισμού.

Έτσι ένα μικρό βουλγάρικο έθνος «βαπτίστηκε» έθνος «μακεδονικό» (κι ο Ζάεφ κομπάζει παντού ότι είναι Μακεδόνας), έστω και «Βόρειο» (ένα επίθετο που μάλλον εγκυμονεί άπειρα δεινά) ή «σλάβο-μακεδονικό»: όλες απλές «λεπτομέρειες» που με τον καιρό θα εξαλειφθούν για να μείνει μόνο ο «μακεδονικός» ορισμός.

Επειδή όμως όλη αυτή η πολιτική, τραγική φάρσα της «βάπτισης» των Σκοπιανών βασίστηκε στον μύθο της ύπαρξης ενός φανταστικού τμήματος της αρχαίας Μακεδονίας στα εδάφη της ΠΓΔΜ, γεωγραφικό τμήμα που δήθεν «κληροδόιτησε»(!) και στους Σλαβο-βούλγαρους κατοίκους της την «μακεδονικότητά» τους(!) μεταμορφώνοντάς τους σε Σλάβο-μακεδόνες, δηλαδή «Μακεδόνες Σλάβοις»(!!!), μια σύντομη αναφορά στο «είναι» αυτού του γεωγραφικού χώρου με τον πληθυσμό του δεν μπορεί παρά να είναι χρήσιμη. 

Όπως επαρκώς λοιπόν γνωρίζουμε ακολουθώντας τις έγκυρες έρευνες ξένων και Ελλήνων μελετητών, ο γεωγραφικός χώρος της σημερινής μείζονος περιοχής των Σκοπίων ήταν η Παιονία, και όχι η Μακεδονία. Μακεδονία ήταν το όνομα της, στα νότια της Παιονίας, κεντρικής βόρειας Ελλάδας, «όνομα και πράμα» καθ΄ όλα ελληνικό σε μια επικράτεια όπου οι Μακεδόνες μιλούσαν φυσιολογικά την ελληνική γλώσσα και η οποία ακολουθούσε όλα τα θρησκευτικά λατρευτικά ήθη και σύμβολα των υπόλοιπων ελληνικών λαών.

Οι Παιόνες βέβαια κατακτήθηκαν από τους Μακεδόνες αλλά σίγουρα δεν έγιναν κι αυτοί Μακεδόνες όπως φυσικά ήταν Μακεδόνες οι πιο νότιοι γείτονές τους Μέσα στην ευρύτερη βόρεια περιοχή της Μακεδονίας, περίπου ως το ύψος της παλιάς Σκούπι, τα σημερινά Σκόπια, η Παιονία διατήρησε τα φυλετικά χαρακτηριστικά της και οπωσδήποτε κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι Παιόνες από τότε που κατακτήθηκαν απ΄ τους Μακεδόνες μετατράπηκαν(!) σε βέρους Μακεδόνες.

Και το ότι δε η περιοχή εκείνη ήταν μεν γεωγραφικά Μακεδονία λόγω στρατιωτικής κατάληψης, αλλά δεν εμφάνισε και δεν απέκτησε ποτέ τίποτα από τον μακεδονικό πολιτισμό ανακαλύπτεται από το γεγονός ότι σε αυτήν την περιοχή δεν βρέθηκε σχεδόν τίποτα το αξιόλογο σαν ελληνο-μακεδονικό στοιχείο, τίποτα που να μαρτυρά μια ουσιαστική παρουσία, επίδραση και προπαντός εδραίωση κάποιας ελληνο-μακεδονικής ταυτότητας και ιδιότητας.

Άρα οι Μακεδόνες μπορεί να το είχαν κατακτήσει, αλλά ποτέ δεν έκαναν κάτι για να το «μετατρέψουν» σε αληθινό «μακεδονικό» χώρο, εφάμιλλο με την Μακεδονία στα νότια.

Και μας περνά τώρα απ΄ το μυαλό, έτσι σαν φαντασία, η σκέψη πως αν οι αρχαίοι εκείνοι Μακεδόνες είχαν υποπτευτεί πως σήμερα οι απόγονοι των αρχαίων Παιόνων θα μηχανευόντουσαν για τους εαυτούς τους μια απίθανη «μακεδονική ταυτότητα» και θα ζητούσαν να ονομαστούν κι αυτοί «Μακεδόνες», μάλλον δεν θα προχωρούσαν στη κατάκτηση της Παιονίας!

Ως τα τέλη του 19ου αιώνα στα εδάφη της αρχαίας Παιονίας, γεωγραφικά αντιστοιχούντα επακριβώς με σχεδόν ολόκληρη την ΠΓΔΜ, κανένας δεν είχε ποτέ διανοηθεί να σκεφτεί ότι ονομάζεται και είναι «Μακεδόνας», «σλάβο» ή όχι, ούτε και ότι η γλώσσα του είναι «μακεδονική» και η εθνικότητα ή ιθαγένειά του είναι «μακεδονική».

Αυτό είναι απόλυτα ευνόητο διότι στην πραγματικότητα ήταν ένας πληθυσμός πλήρως σλάβικος, και δη βουλγάρικης καταγωγής με ορισμένες σερβικές παρεισφρήσεις: ένας πληθυσμός χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο στο γίγνεσθαι του, τελείως ανώνυμος, πολιτισμικά ανάξιος λόγου, που περνούσε κάτω από μια εξουσία μετά την άλλη, κυρίως ανάμεσα σε δυο κυρίαρχες δυνάμεις: τους Σέρβους (εξ ού και η επιδίωξη πάντα της Βουλγαρίας να τους αποσπάσει από τη σέρβικη επιρροή) και τους Οθωμανούς.

Εξάλλου η Παιονία, όπως και η συνορεύουσα με αυτήν στα βόρεια Δαρδανία, έμεινε συνέχεια, ουσιαστικά, κάτι το τελείως διαφορετικό από την, στα νότια, ελληνική Μακεδονία, και ούτε βέβαια αφομοιώθηκε απ΄ αυτήν. Ήταν απλώς ένα dipendent territorie. Το ίδιο και με ένα τμήμα της Ιλλυρίας, στα δυτικά. Το ίδιο και με την Θράκη, ανατολικά: ποτέ δεν έγιναν «Μακεδονία» και «μακεδόνες» ούτε και μπορούμε να τους «εφεύρουμε» αυτό το όνομα γιατί έτσι μας συμφέρει! 

Τελικά, μέσα σε τοπικές αλλά και διεθνείς κομματο-πολιτικές διεργασίες, ο αρρωστημένος οπορτουνισμός, η πονηρή αλλοίωση της πραγματικότητας και το άγχος απόκτησης κάποιας βιώσιμης, αξιόπιστης εθνικής οντότητας που να προσέδιδε κάποιο κύρος στην ύπαρξη αυτών των έρμαιων πληθυσμών κατέληξε, πριν αλλά και κατά τη διάρκεια και μετά απ΄ τον Τίτο, στην εξωφρενική επινόηση του σλαβο-μακεδονισμού τους, βασιζόμενη πάνω σε ένα απλό γεωγραφικό στοιχείο στο οποίο «εφαρμόστηκε» αβασάνιστα η «ιδέα» ενός φανταστικού «μακεδονισμού»:
δηλαδή, με λίγα λόγια, ετούτοι η καθ΄ όλα Σλάβοι απάτριδες και απόλιδες συνέδεσαν απολύτως αυθαίρετα την καταγωγική σλαβική τους υπόσταση με έναν δήθεν υπάρχοντα ή «επιβιώσαντα», μετά από 1500 χρόνια, «μακεδονικό χώρο» στον οποίο κατοικούσαν και ο οποίος είχε μείνει δήθεν απ’ την αρχαιότητα έως τότε εκεί πάντα μακεδονικός, αυτομάτως αποκτώντας την ταυτότητα των Μακεδόνων με όλα όσα είναι εκείνοι!!

Οπότε, από την μια μέρα στην άλλη έγιναν «Σλάβοι-Μακεδόνες», όταν εκείνος ο πέριξ αυτών γεωγραφικός χώρος της αρχαίας Παιονίας όχι μόνο δεν είχε γίνει ποτέ καθεαυτού Μακεδονία, αλλά από τον 7ο αιώνα μ.Χ. και μετά είχε γίνει και διατηρούσε ακράδαντα μια μεγάλη γεωγραφική και πληθυσμιακή περιοχή εξόχως σλαβική, στη καρδιά και στο πνεύμα.

Απ΄την άλλη πλευρά δυστυχώς η ολοκληρωτική αδράνεια της Ελλάδας και η έλλειψη μιας ικανής εθνικής πολιτικής βοήθησε ώστε αυτός ο ψεύτικος και κάλπικος «σλαβομακεδονισμός» να μπορέσει, μέσα σε έναν αιώνα, να εξελιχθεί στην μεγαλύτερη ιστορική παραχάραξη όλων των εποχών, στην πιο βάναυση παραποίηση της αλήθειας και στην κλοπή ενός ολόκληρου πολιτισμού από έναν λαό εξακριβωμένα πολιτισμικά και πολιτικά ανυπόληπτο και ενδεή.

Με αυτόν τον τρόπο φτάσαμε στο εξής άκρον άωτον του παραλόγου: μπροστά στον κίνδυνο να χάσει η Ελλάδα τα πάντα σχετικά με την Μακεδονία χάρη βέβαια στην ίδια της τη διαχρονική, εγκληματική θα λέγαμε ανικανότητα, αδιαφορία, λανθασμένη προσέγγιση και απραξία, να θεωρείται τώρα από σημαντική μερίδα του πολιτικού και βουλευτικού κόσμου «μεγάλο κέρδος» το περιεχόμενο της σημερινής Συμφωνίας των Πρεσπών που η ελληνική κυβέρνηση άρον-άρον, και με την απαραίτητη, αιχμηρή και συμφεροντολογική πίεση των δυτικών συμμάχων και «φίλων» της ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, συνομολόγησε με όλες τις παραχωρήσεις που είδαμε και που παρουσιάζονται, πονηρά και παραπλανητικά, σαν «επανάκτηση» από την Ελλάδα των «δικαιωμάτων» της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας!

Και πίσω από το παραβάν μιας άλλης «τρομερής» επινόησης, δηλαδή ότι όντας άλλο οι Σλάβοι-Μακεδόνες και άλλο οι Έλληνες-Μακεδόνες, δεν μπόρεσε να μη δωρίσει, κατά συνέπεια και φυσιολογικά, το όνομα της Μακεδονίας στους σκοπιανούς Σλάβους-Βούλγαρους, κάτοικους σε μια δήθεν ακόμη «μακεδονική» περιοχή που παρέμεινε «μακεδονική» μετά από 2500 χρόνια ιστορίας βαθιών ανακατατάξεων και προ παντός μετά από 1400 χρόνια ολικής σλαβοκρατίας!

Η ουσία είναι ότι για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά μια χώρα χαρίζει την ιστορική και μοναδική δική της ταυτότητα μιας βασικής της περιοχής σε μια άλλη χώρα διαμετρικά διαφορετική από όλες τις απόψεις: ιστορικά, εθνολογικά, ανθρωπολογικά, γλωσσολογικά, κοινωνικά, παραδοσιολογικά.

Είναι πολύ πιθανόν η Συμφωνία των Πρεσπών να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και η Ελλάδα, οι Έλληνες πολιτικοί και κυβερνήτες να τρέχουν και να μη φτάνουν, όχι μόνο στον πολιτικό τομέα, αλλά και στον οικονομικο-εμπορικό.

Είναι εξίσου και πολύ πιθανόν αυτή η Συμφωνία να «ανοίξει την όρεξη» και σε Αλβανούς και Τούρκους για ό, τι αφορά την ελληνική Ήπειρο και την ελληνική Θράκη.
Είναι τέλος πολύ πιθανόν με αυτή τη Συμφωνία να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οδυνηρών εδαφικών ανακατατάξεων και αλλαγή συνόρων όπου το θύμα θα είναι πάλι η Ελλάδα και η εγγενής πολιτικο-διπλωματική ανεπάρκεια της μαζί με την εκβιαστική υπακοή σε ξένες δυνάμεις και συμφέροντα.

Ένα «κρούσμα» δεν άργησε και εμφανίστηκε κιόλας: ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως διαβάζουμε, ο Έλληνας ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημουλής προτείνει η Ελλάδα να παραχωρήσει στα Σκόπια την Εγνατία Οδό για να «υπάρχει ένας δίαυλος εντός ελληνικού εδάφους που να επιτρέπει στους Σκοπιανούς μια ελεύθερη πρόσβαση στα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας», διότι, λέει επίσης, αυτά τα δυο λιμάνια «είναι μεν ελληνικά, αλλά σε αυτά έχουν δικαιώματα και τα Σκόπια». Γι΄αυτό «πρέπει να τα μοιραστούμε με τους Σκοπιανούς»!

Και όλα αυτά «εν όψει της μελλοντικής ένταξης των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αλλά μάλλον ειδικά σε ΝΑΤΟ. Και όλα αυτά με το φαεινό «επιχείρημα» του Παπαδημουλή ότι ο αγωγός ΤΑΡ θα «διεθνοποιήσει όλη τη Βόρειο Ελλάδα» η οποία «θα χάσει την εθνική της ταυτότητα»(!!!) και επομένως θα πρέπει να «επιτρέψουμε σε όλους να περνούν ελεύθερα από τα εδάφη μας» διότι «όλος ο κόσμος πια ενοποιείται» και «οι έννοιες “έθνος” και “πατρίδα” μόνο κακό κάνουν στη χώρα»!

Αν όντως κάποιος που λέγεται Έλληνας μπορεί να λέει τέτοια πράγματα, ποιος μπορεί να μας καθησυχάσει ότι δεν είναι «βαλτός» και δεν είναι η αρχή των συνεπειών της ελληνο-σκοπιανής συμφωνίας;

Τα σχετικά και άλλα «παρατράγουδα» μάλλον θα τα δούμε και θα τα ακούσουμε στους επόμενους μήνες εάν υιοθετηθεί η Συμφωνία από την ελληνική Βουλή ερήμην, για μια υπόθεση τέτοιου μεγέθους, της γνώμης και θέλησης ολόκληρου του ελληνικού λαού, άμεσου ενδιαφερόμενου.

Και βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι εντελώς απαράδεκτο να κατηγορούν για πατριδοκαπηλία τους υπεραμυνόμενους της μοναδικής ελληνικότητας του ονόματος της Μακεδονίας ίσα-ίσα εκείνοι οι οποίοι παραδίδουν – δήθεν για να «κλείσουν» οριστικά και προς όφελος της Ελλάδας(!) ένα πρόβλημα 27 ετών – σε ομολογουμένως απόλυτα αλλόφυλους Σλάβους-Βούλγαρους όχι μόνο το ελληνικό όνομα της Μακεδονίας σλαβοποιόντας το, αλλά και την σλαβική εφεύρεση μιας «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικής ιθαγένειας» με την ανόητη φαντασιοπληξία μιας ανύπαρκτης «σλαβικής Μακεδονίας¨(!) πάνω σε έναν εξίσου και ακόμη περισσότερο ανύπαρκτο «σλαβικο-μακεδονικό» γεωγραφικό χώρο.

Η λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι ίσως η πρώτη στον κόσμο «συμφωνία» βασισμένη αποκλειστικά πάνω σε ένα τελείως και τόσο παράλογο και πρακτικώς ανύπαρκτο γεωγραφικο-εθνολογικό δεδομένο.

Αυτό από μόνο του αρκεί για να χαρακτηρίσει την γενική ποιότητα και ουσία αυτής της σίγουρα ετεροβαρούς σύμβασης.

Αλλά, τελειώνοντας, ας ακούσουμε και τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη: «Για τα Σκόπια, το μόνο αποδεκτό όνομα με τον όρο Μακεδονία είναι «Ψευδομακεδονία».

Με τους σημερινούς όρους που γνωρίζουμε, το όνομα αυτό είναι ό, τι πιο αληθινό. Ωστόσο, δεν θα ήταν σωστό και σύμφωνο με τον όρο της καταγωγής το όνομα των Σκοπιανών να είναι Παιόνες και η χώρα τους η ΠΑΙΟΝΙΑ;!

ΥΓ. Οι γνωστές, φανερές πολιτικές «προδιαγραφές» της σκοπιανής αντιπολίτευσης και οι αντίστοιχες κρυφές της συμπολίτευσης μας κάνουν να θεωρήσουμε πως το ότι «ιθαγένεια» δεν σημαίνει και «εθνότητα» είναι κάτι που δεν θα εμποδίσει τους Σκοπιανούς να πιστέψουν ακράδαντα ότι είναι ακραιφνώς και μόνο «Μακεδόνες». Και βεβαίως δεν μπορούμε μήτε να πιστέψουμε ότι η έννοια της «ιθαγένειας» του ενωσικού δικαίου είναι κι αυτή κάτι που απασχολεί τους «Βόρειο-μακεδόνες», ούτε και ότι αυτό το δίκαιο μπορεί να αναχθεί σε ειδολογική ερμηνευτική αυθεντία και πρόσημο στα πλαίσια της ελληνο-σκοπιανής σύμβασης.

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο 
Ελληνιστής, συγγραφέας 
https://hellasjournal.com

Share