θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω.
Σήκω μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι
να πάρ’ ο γιος στη στράτα του στης ξενιτιάς το δρόμο.
Με δάκρυ βάζει το νερό με πόνους το ζυμώνει
και με τ’ αναστενάγματα βάνει φωτιά στο φούρνο.
Άργησε φούρνε να καείς κι εσύ ψωμί να γένεις
για να διαβείν η συντροφιά κι ο γιος μου να μη φύγει.
[Δημοτικό τραγούδι της Ηπείρου]
Γράφει ο Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Το τελευταίο ηπειρώτικο μοιρολόι γράφηκε για τον Κώστα Κατσίφα ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, μόνο που ακόμα δεν σιγοτραγουδήθηκε απ’ τα στεγνά χείλη των γερόντων, ούτε καν το ψέλλισε το στόμα της δυστυχισμένης μάννας του, γιατι ο νεκρός ακόμα παραμένει προκλητικά άταφος με αύξοντα αριθμό παγερού ληξιαρχείου στο νεκροτομείο των Τιράνων. Άλλωστε, έβδομη ημέρα σήμερα απ΄το φονικό στις Βουλιαράτες και ουδείς κρατικός, κεφαλαιοκραταιός εφέντης δεν συλλυπήθηκε ακόμη την οικογένεια του εκλιπόντος, ούτε ακόμη και αυτός ο Αναστάσιος Αλβανίας, που οι ηχηρά, »θεάρεστοι» λόγοι του »αγαπολογικής ευκρίνειας» φαίνεται πως αρκούν μόνο για την αθρόα συγκέντρωση και συλλογή πανεπιστημιακών μεταλλίων και οικουμενιστικών επαίνων.
Όσο για το ελληνικό γκοβέρνο, αυτό απουσιάζει επιδεικτικά λόγω της ελλειμματικής του ανεπάρκειας και του απαγορευτικού, συνειδησιακού αυτοεγκλεισμού του. Γι΄αυτό και δεν είναι καθόλου υπερθεματικό και άμετρο να ειπωθεί, πως ο Βορειοηπειρώτης »Σολωμός Σολωμού» αποτελεί »ξένο σώμα», τόσο για τους αλβανούς σωβινιστές, όσο και για τους ενχώριους, κυβερνητικούς μαυραγορίτες!
Η ελλιποβαρέστατη από κάθε άποψη και χαμερπής αυτή κυβέρνηση, παντελώς απουσιάζουσα και ημιθανής από εκτεταμένη νοσηρότητα επιβραδύνει νωχελικά ως εξουσιομανής και φίλαρχος, »σιτεμένος» ταυλαμπάς, όχι από το φόβο μιας γενικευμένης σύρραξης, αλλά απλούστατα, γιατι δεν θέλει να πριμοδοτίσει, να προσδώσει και να »εξοπλίσει» το γεγονός αυτό, με σημασία εθνικού προσδιορισμού! Η λέξη »Έθνος» και μόνο -άλλωστε- της προκαλεί επιδημιολογικό, ιδεολογίστικο, πνευματικό »λοιμό», καθώς αυτή απουσιάζει από το λεξικό του αριστερού, εκφυλιστικού »συνιστωσισμού».
Τουναντίον, στη δολοφονία του Ζαχαρία Κωστόπουλου είχαμε συλλυπητήριες αναφορές από τον πρόεδρο της Βουλής μέχρι και τον πρωινό νυχτοφύλακα του εθνικού κοινοβουλίου! Η μάννα του ενός άξιζε -σαφώς- περισσότερο της ιδιαίτερης, προσωπικής επιστολής του Πρωθυπουργού, ενώ η μάννα του δευτέρου δεν έχει κανέναν να την βοηθήσει, ακόμη – ακόμη και για να θάψει το ίδιο το παιδί της!…
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, αντιπρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου με αριστερή καρδιά και δεξιά τσέπη δήλωσε, πως »ο εκλιπών δεν ήταν ήρωας, γιατι ήταν ακραίος!»… Προσέξτε την διαβλητικότητα μιας έωλης και νοσούσας προπαγάνδας από τη μια και την εκπληκτική αυτοακύρωση και περισσή αυτοαναίρεση από την άλλη. Ο Ζαχαρίας Κωστόπουλος -η σύγκριση γίνεται κατ΄ανάγκην λόγω του αυτού κυβερνητικού ρατσισμού των ίδιων των εθνοφοβικών »επιβητόρων» μας- υπήρξε εν τοις πράγμασι ένας παρενδυτικός, διεμφυλικός και εκδιδόμενος παραβάτης, οροθετικός και εν ενεργεία διαρρήκτης. Η ζωή του, αλλά και οι ιδέες του που την συγκροτούσαν, συνιστούσαν μια οντολογικά παραβατική και απόστατη ζωή, άνομη, αντικανονική και έκθεσμη, που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να το αντιληφθεί κανείς. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, που σαφώς τίποτε από τα παραπάνω δεν του αναλογούσε, κατηγορείται όμως για ακρότητα, επειδή δεν δέχθηκε να υποστείλει την ελληνική σημαία, αλλά αποφάσισε προσωπικά να την υπερασπιστεί ακόμη και με τη ζωή του! Όπως κι έγινε… Κι όμως, ο πρώτος θεωρήθηκε από τους καθεστωτικούς ινστρούχτορες, ως αδιαφιλονίκητα κανονικός, ενώ ο δεύτερος ως μισεμένος παραβάτης…!
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος από την άλλη -γνωστός τοις πάσι για την αμιγή και αμάλαγη σταθερότητα… των απόψεών του- δήλωσε στον τηλεοπτικό Skay: »Είχε όπλο ή δεν είχε; Εγώ είμαι της άποψης, όποιος κραδαίνει όπλο, να πυροβολείται αμέσως από την αστυνομία, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και τις σκανδιναβικές χώρες»!… Επειδή εδώ, η ψυχιατρική επιστήμη αδυνατεί να παράσχει και να χορηγήσει, όσο και να ορίσει και να καταστήσει, φρονούμε τα εξής σημειολογικά: α. Ο Λουκιανός στο έργο του »Πώς δει ιστορία συγγράφειν» αναφέρεται στη φράση »ώδινεν όρος και έτεκεν μυν», δηλαδή »κοιλοπονούσε βουνό και γέννησε ποντίκι» και λέγεται ειρωνικά για κάποιον που καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια, έχοντας όμως ένα μικρό ως μηδενικό αποτέλεσμα! Το αυτό συνέβαινε πάντα με την απρόβλεπτη, μεγαλοαστική πολιτική του κ. Παγκάλου, που ανέκαθεν εξαπέλυε αφλόγιστους μύδρους προς άφατον τέρψιν τοπικής, συνοικιακής, παιδικής χαράς! β. Ο δολοφονημένος, ομογενής αδελφός μας, Βορειοηπειρώτης, εύτολμος και ανδρείος κρατούσε όπλο με άσφαιρα πυρά προκειμένου να εορτάσει με αυτήν την έμφαση και αυτόν τον εκδηλωτισμό την επέτειο του »ΟΧΙ». Φανταστείτε τώρα, τι θα γινόταν στη γενέτειρα του κ. Πολάκη, όπου οι πάντες κατέχουν όπλα για λόγους τιμής, αν ίσχυε η ειδεχθής παραφωνία του Παγκάλου! Όλοι οι Κρήτες θα έπρεπε να ήταν νεκροί!
Κι όμως… Η ίδια διαχειριστική πολιτική της ξενόδουλης, κραταιάς Εξουσίας από την κυβέρνηση Σημίτη ήταν η αυτή και στις περιπτώσεις των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Υπουργοί της τότε »ανόθευτα λαικής, δημοκρατικής κυβέρνησης» του ’96, που »έτεκε» πιστούς, ανυστερόβουλους και φιλοπάτριδες, επικούς »πορτοφολάδες» (τύπου Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου) δήλωναν με άφρονη και παροιμιώδη, εγωική κομπορρημοσύνη, πως οι ως άνω δύο »παραλίγο να προκαλέσουν πόλεμο με το ψευδοκράτος του Ραούφ Ντενκτάς»!… Ό,τι ακριβώς δηλαδή κλαυθμυρίζει σήμερα και το… »αντιμνημονιακό» και ρηξικέλευθο, κατοχικό προτεκτοράτο της Ευρωπαικής Ένωσης, που ονομάζεται Ελλάδα… Είναι αρκούντως ιταμό και θρασύδειλα αναιδές ν΄αναγνώσει κανείς τα φύλλα της »ΑΥΓΗΣ» του δεύτερου δεκαπενθήμερου του Αυγούστου του 1996, όπου το θέμα των δύο Κυπρίων ηρώων αποχρωματίζεται, ελαχιστοποιείται μέχρι και αφανίζεται, γιατι ως γνωστόν η σημαία (για τους νεοαριστεριστές της Αγίου Κωνσταντίνου) αποτελεί δείγμα μιλιταρισμού, σωβινισμού και οπωσδήποτε εγνωσμένου Ρατσισμού…
Ουδείς όμως κρατικός διαχειριστής της Γερμανοτραφούς αυτής κυβέρνησης δεν βγήκε στη σειρά για να μιλήσει την Αλήθεια! Πίσω από τις παρασκηνιακές ελληνοαλβανικές επαφές για στρατηγικά ζητήματα ενέργειας, θαλάσσιων συνόρων, Τσάμηδων, κ.α. κρύβεται τα τελευταία χρόνια μια απίστευτη επιχειρησιακή τρομοκρατία εκ μέρους της κυβέρνησης Έντι Ράμα κατά των ελληνικών μειονοτικών χωριών της Βορείου Ηπείρου.
Πρωταγωνίστρια η εθνικιστική, παρακρατική ομάδα του Αλβανοκοσοβάρου Ταχίρ Βελίου υπό το όνομα »Κίνημα για τη Μεγάλη Αλβανία». Αυτοί οι τρομοκρατικοί ληστοσυμμορίτες δρουν βεβαίως κάτω από την έκδηλη και πασιφανή ανοχή της αλβανικής αστυνομίας, μπαίνοντας στα σπίτια των Ελλήνων και εξαναγκαζοντάς τους να μιλούν μόνο Αλβανικά, σβήνουν όλες τις ελληνικές πινακίδες των χωριών, αντικαθιστώντας τα με αλβανικές ονομασίες, σχίζουν και καταστρέφουν τις ελληνικές σημαίες, προπηλακίζουν γέροντες και γριούλες και στο κατόπι φωτογραφίζονται μαζί με τα »λάφυρά» τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Ο Βελίου είναι αυτός που διακηρύσσει, πως η περιοχή της Τσαμουριάς τελεί υπό ελληνική κατοχή, ότι θα υψώσουν την αλβανική σημαία στην Πρέβεζα, όπου κατ΄αυτούς… είναι τα πραγματικά σύνορα της Ενωμένης Αλβανίας…
Απέναντι λοιπόν σε όλες αυτές τις ιδεολογίστικες ιδεοληψίες και τις έκτροπες, ως και παράφρονες πολιτικές της διαχειριστικής, αυτής κυβέρνησης ήρθε ως ηχηρό ράπισμα με διαστάσεις εθνικής σφαλιάρας, η κατά μόνας, αυθόρμητη και ηρωική αντίσταση του ομογενούς αδελφού μας. Ο πρωταγωνιστικός πατριωτισμός του ενισχύεται ακόμη περισσότερο από τις αήθεις, κακόβουλες και διεστραμμένες αποφάνσεις πολιτικών που ξεπούλησαν το κράτος στον γερμανικό επεκτατισμό και σύγχρονων αριστερίστικων φερέλπιδων, που διαπραγματεύθηκαν με αυτόν την ολική εκποίηση της χώρας!
Αυτοί οι σημερινοί, πολιτικοί μαυραγορίτες ενδεδυμένοι το εκμαγείο του ανθρωπισμού και της παραβατικής ανοχής είναι αυτοί που σήμερα διδάσκουν ιδεολογικά »απόβλητα» και πνευματικά »περιττώματα». Ο Κώστας, εκτός των άλλων, μας επαναδίδαξε τη λέξη ανδρείος! Κάτι που στην εποχή μας ξέφτισε, αφού ανδρείος θεωρήθηκε κι ο αξιωματικός της ΕΛΛΑΣ που ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου φιλούσε τον »σύντροφό» του υπό την σκιά της ελληνική σημαίας, ανδρείος και ο Ζακ που παρήλαυνε στο Σύνταγμα ως Τζάκι
Ο… Καλό Παράδεισο βρε Κώστα!
Πηγή ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
ΑΒΕΡΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου