Συνέντευξη του πρώην πρόξενού μας στην Κορυτσά Θεοδώρου Οικονόμου-Καμαρινού αποκαλύπτει την εθνική προδοσία.

Ο Θεόδωρος Καμαρινός (πρώτος δεξιά) παρέστη στην εκδήλωση για την 104η επέτειο της Απελευθέρωσης της Χειμάρρας, που έγινε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών

Συνέντευξη του πρώην προξένου της Ελλάδας στην Κορυτσά κ. Θεοδώρου Οικονομού - Καμαρινού στην δημοσιογράφο Θωμαϊδα Παριανού.

- ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Καμαρινέ, θα ήθελα να μου δώσεις μερικά βιογραφικά σου στοιχεία.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γεννήθηκα το 1960 στην Αθήνα, ο πατέρας μου ήταν υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας, η μητέρα μου ήταν γιατρός, έχω και δύο μικρότερες δίδυμες αδελφές. Έβγαλα τη Μαράσλειο, μετά πήγα στο Βαρβάκειο και μετά στην Νομική στο Δημοκρίτειο. Κατόπιν έκανα μεταπτυχιακά στην Αγγλία, στο Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις, Δίκαιο της Θάλασσας κ.α. Ξεκίνησα ως δικηγόρος, σύντομα έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, στο Διπλωματικό Τμήμα, και έτσι ξεκίνησα την καριέρα μου ως διπλωμάτης, στις 15/1/1989. 

- ΕΡΩΤΗΣΗ: Για να μπεις στο διπλωματικό σώμα, είχες κάποια βοήθεια, κομματική, ας πούμε? 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οχι, παντού πέρασα με δημόσιο διαγωνισμό και δεν οφείλω τίποτα σε κανένα κόμμα.Αλλωστε, δεν είχα ποτέ πολιτικές διασυνδέσεις ούτε πολιτική στήριξη για οποιοδήποτε λόγο. 

 - ΕΡΩΤΗΣΗ: Που υπηρέτησες, ως διπλωμάτης και πως βρέθηκες στην Βόρειο Ήπειρο?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εργάστηκα 19 χρόνια στο εξωτερικό και υπηρέτησα σε πολλές θέσεις. Ξεκίνησα το 1992 στο Κουβέιτ, όπου μόλις είχε τελειώσει ο πρώτος πόλεμος της Ερήμου, μετά πήγα στην Ρουμανία, στην Κένυα, στην Νέα Ορλεάνη, στον ΟΗΕ, στην Ρωσία, και μετά στην Αλβανία, ως Γενικός Πρόξενος στην Κορυτσά, το τελευταίο μου πόστο. Πήγα το 2009 και έφυγα, ή μάλλον με διώξανε, το 2011. 

- ΕΡΩΤΗΣΗ : Πριν συμβεί αυτό, πως ήταν οι σχέσεις σου με το τοπικό Ελληνικό στοιχείο? Σε τι κατάσταση βρήκες το Προξενείο? 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το λέω μετά παρρησίας, κανείς πρόξενος πριν από εμένα δεν ενεθάρρυνε το Ελληνικό στοιχείο. Αντίθετα, γινόταν στυγνή εκμετάλευσή του στο θέμα των θεωρήσεων. Εγώ διέλυσα αυτά τα κυκλώματα και αυτός ήταν ίσως ένας λόγος που το σύστημα τόσο με κυνήγησε, διότι, πιθανότατα, από τα προξενεία τα οποία έκαναν τέτοιου είδους δουλειές, κάποιο χρήμα κατέβαινε στο κέντρο και έμπαινε σε διάφορες τσέπες.. Φυσικά, δεν μπορώ να αποδείξω κάτι τέτοιο, αλλά η υποψία μου είναι αυτή και την εκφράζω. Συνεπώς, όταν πηγαίνει ένας καινούργιος πρόξενος εκεί, το Ελληνικό στοιχείο είναι επιφυλακτικό. Ούτε τον αγκαλιάζει , ούτε βγαίνει στους δρόμους. Πρέπει ο Πρόξενος αυτός να κερδίσει την αγάπη των ομογενών και την εμπιστοσύνη τους, αλλιώς δεν γίνεται τίποτα. 

Όταν πήγα εκεί στο Προξενείο, βρήκα ένα μαύρο χάλι, και κυριολεκτώ. Το γραφείο του Προξένου ήταν βαμμένο σε μαύρο χρώμα, τα πατζούρια ήταν κλειστά, δεν υπήρχε κανένας φωτισμός και ο προκάτοχός μου ζούσε σαν «δράκουλας». Εργαζόταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και δεν γνώριζε ούτε καν ποιό ήταν το προσωπικό του. Σύμφωνα με μαρτυρίες του Γενικού Επιθεωρητού της εποχής εκείνης, τον οποίον είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλά, δεν υπέγραψε καμμία θεώρηση σε όλη την διάρκεια της παραμονής του στο συγκεκριμένο πόστο (μιλάμε για ένα διάστημα τριών ετών). Γινόταν ο χαμός, από το προσωπικό που είχε αφήσει ανεξέλεγκτο. Υπήρχαν συγκεκριμένα άτομα, τα οποία εδιώχθησαν αργότερα και τα οποία έκαναν αυτή τη δουλειά, εν πλήρει αγνοία του Προξένου. Κάποιοι διοικητικοί υπάλληλοι εδιώχθησαν αργότερα, γιατί κατηγορήθηκαν ότι έκαναν εμπόριο θεωρήσεων (εισόδου στην Ελλάδα). Όλα αυτά απαιτούσαν ένορκη διοικητική εξέταση. Εγινε μάλιστα και έκτακτη επιθεώρηση από τον τότε Γενικό Επιθεωρητή του ΥΠΕΞ. Το πόρισμά του ήταν πολύ σωστό. 

Δυστυχώς όμως, κάποιοι εγκάθετοι στην κεντρική υπηρεσία (στην Ελλάδα) φρόντισαν το πόρισμά του να μην παράγει κανένα αποτέλεσμα. Μάλιστα, ο προκάτοχός μου προήχθη. Έγινε και πρέσβης στην συνέχεια, αφού το Πειθαρχικό Συμβούλιο, στο οποίο είχε παραπεμφθεί , τον αθώωσε για όλα του τα παραπτώματα. Ενώ τα δικά μου παραπτώματα ήταν πολύ ελαφρότερα από τα δικά του, εγώ τιμωρήθηκα με 3μηνη αργία και τρίμηνη στέρηση μισθού, ενώ αυτός αθωώθηκε. Καλό είναι να γίνονται και κάποιες συγκρίσεις. 

- ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ήταν αυτό που οδήγησε στην στοχοποίησή σου? Ποιες ήταν οι περαιτέρω αντιδράσεις και ενέργειες? 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η αντιπαλότητα ξεκίνησε από τότε σχεδόν που ανέλαβα την διεύθυνση του Προξενείου. Ο τότε Διευθυντής της αρμόδιας Βαλκανικής Διεύθυνσης – στην οποία υπαγόταν το Γεν. Προξενείο Κορυτσάς (η Αλβανία και γενικά όλα τα βαλκανικά κράτη) - ήταν ένας άνθρωπος που είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ήταν πολύ αλαζών, δεν ανεχόταν να τον παρακάμπτεις ή με κάποιο τρόπο να μειώνεις το υπηρεσιακό του status όπως αυτός νόμιζε. Πήγα να ενημερώσω τον τότε Νομάρχη Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδη για την κατάσταση που επικρατούσε στην Κορυτσά, κάνοντας μια γενική ενημέρωση, χωρίς να παραθέσω κανένα απόρρητο υπηρεσιακό στοιχείο. Ο Διευθυντής εξεμάνη γιατί δεν ζήτησα την άδειά του, για να πάω να ενημερώσω έναν δημόσιο φορέα, και ήθελε να με περάσει από πειθαρχικό συμβούλιο. 

Επίσης, όπως προανέφερα, κάποιοι έκαναν εμπόριο με τις θεωρήσεις και έπαιρναν μίζα από αυτό, οπότε εγώ αναγκάστηκα να τους αντικαταστήσω. Το Ελληνικό κράτος είχε την πολιτική της μη – επεμβάσεως στα θέματα που είχαν να κάνουν με την ελληνική μειονότητα, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με όλα τα άλλα κράτη, τα οποία επεμβαίνουν υπέρ των εκτός συνόρων μειονοτήτων τους, στα κράτη που αυτές διαμένουν.

Τέλος πάντων, είχαν δοθεί πολλές αφορμές, αλλά τα γεγονότα που προηγήθηκαν της αιτίας που δημιούργησε το πρόβλημα έχουν ως εξής 

- Το αλβανικό κράτος είχε αποφασίσει να κάνει απογραφή πληθυσμού, την πρώτη μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού στην οποία θα αναγράφονταν το θρήσκευμα και η εθνική ταυτότητα των απογραφομένων. 

- Τον Φεβρουάριο του 2011, περίπου 30 μέρες πριν διεξαχθεί η απογραφή, και επ' ευκαιρία της επετείου των 20 ετών από την ίδρυση της ὈΜΟΝΟΙΑΣ’, οργάνωσα μία εκδήλωση στην Κορυτσά. Εκεί υπεστήριξα δημοσίως ότι υπάρχουν Έλληνες στην Κορυτσά, των οποίων τα μειονοτικά δικαιώματα πρέπει να προστατεύονται και ότι, γενικώς, μέσα στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου. πρέπει να προστατεύονται τα δικαιώματα της ΕΕΜ. 

Αυτό προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Υπουργείου Εξωτερικών της Αλβανίας: κάλεσαν τον πρέσβη εκεί για να απολογηθεί σε σχέση με αυτά που είπα εγώ στην Κορυτσά. Ο πρέσβης, αντί να στηρίξει τα όσα είπα, δήλωσε ότι αυτά ήταν ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟΨΕΙΣ, τις οποίες ο ίδιος ΔΕΝ ΑΣΠΑΖΕΤΑΙ ως πρέσβης της Ελλάδος στα Τίρανα.

Σε ένα άλλο κράτος, θα τον είχαν ανακαλέσει πίσω στο κέντρο. Αντιθέτως, ο άνθρωπος αυτός ανταμείφθηκε. Εγώ αυτό που είπα ήταν ότι «Στην Κορυτσά υπάρχουν Έλληνες». Οι Αλβανοί δεν αναγνωρίζουν την Κορυτσά ως μειονοτική ζώνη και το Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, επειδή δεν θέλει να δυσαρεστήσει τους Αλβανούς, δεν την αναγνωρίζει και εκείνο ως Ελληνική μειονοτική ζώνη. Το ίδιο συμβαίνει στην Χειμάρρα, στους Αγίους Σαράντα και σε άλλες περιοχές, σύμφωνα με την αυθαίρετη αναγνώριση μειονοτικών περιοχών που είχε κάνει ετσιθελικά ο Ενβέρ Χότζα. 

Το επίσημο Αλβανικό κράτος δεν δέχεται ότι υπάρχουν Έλληνες στην Κορυτσά. Εγώ όμως, με τις κάπου 60 επισκέψεις που έκανα σε χωριά της περιοχής, κατάφερα στην απογραφή να αποσπάσω 35.000 δηλώσεις ελληνικής καταγωγής, κάτι το οποίο δεν συγκίνησε καθόλου και μάλλον δυσαρέστησε το ελληνικό ΥΠ.ΕΞ. Ο τότε Γενικός Γραμματέας μάλιστα, είχε το θράσος να γράψει στην συνέχεια και ένα βιβλίο για να μας πει πόσο σπουδαίος ήταν και τί επέτυχε κατά την διάρκεια της θητείας του στο πόστο αυτό. Στην συνέχεια και μετά δύο μόλις μέρες, με κάλεσαν στην Αθήνα δήθεν για “διαβουλεύσεις” αλλά στην πραγματικότητα για να μου κάνουν ‘συστάσεις’. 

- ΕΡΩΤΗΣΗ: Εκτιμώ ότι το γεγονός ότι ήσουν σωστός και αξιοπρεπής στην δουλειά σου, μη επιτρέποντας κανενός είδους ατασθαλία στην υπηρεσία σου, ήταν αυτό που τους είχε ενοχλήσει και ζητούσαν μία αφορμή για να σε ανακαλέσουν, όπως και έγινε. Τι αντιμετώπιση είχες στην Αθήνα? 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, έτσι είναι. Επί δύο χρόνια δεν πήρα καμία οδηγία, πολιτική ή άλλη, από το ΥΠ.ΕΞ., ούτε καν να βαφτούν τα παράθυρα. Και όταν τον Φεβρουάριο 2011 με ανακάλεσαν προσωρινά στην Αθήνα (με κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ., Πρωθ. Γ. Παπανδρέου) ο τότε ΥΠ.ΕΞ. Δ. Δρούτσας με κάλεσε τυπικά για διαβουλεύσεις αλλά στην πραγματικότητα για να απολογηθώ και να μου κάνει και συστάσεις κλπ. Στην συνάντησή μας ήταν παρών και ο Γενικός Γραμματέας και ο Δ/ντής της Βαλκανικής Δ/νσεως που προαναφέραμε, και μου είπε ο Δρούτσας επί λέξει : «Κύριε Καμαρινέ, δεν γνωρίζεται ότι ο όρος ‘Βόρειος ΄Ηπειρος’ δεν χρησιμοποιείται στο ΥΠ.ΕΞ. ?» και του είπα: «Αυτό, κ. Υπουργέ, πρέπει να το υποστηρίξετε δημοσίως». Αυτοί προφανώς, επειδή αισθάνθηκαν θιγμένοι, αποφάσισαν την καταστροφή μου. Συνέχισα να έχω αλλεπάλληλες συναντήσεις με διαφόρους.

Η τελευταία μου συνάντηση ήταν με τον Δ/ντή Βαλκανικών Υποθέσεων, ο οποίος που είπε μία φράση που δεν θα την ξεχάσω: «Άμα δεν παίρνεις οδηγίες, δεν πρέπει να κάνεις τίποτα», και του λέω: «Δηλαδή, να είμαι τουρίστας?» και μου λέει «Ναι, να κάθεσαι εκεί και να μην κάνεις τίποτα». Και το δεύτερο που μου είπε ήταν «Τώρα είσαι ήρωας, αλλά σε δύο χρόνια, να δεις τι θα πάθεις». 

Στο τέλος του μηνός Φεβρουαρίου 2011, επέστρεψα στην Κορυτσά χάρις στον θόρυβο που δημιουργήθηκε στα ΜΜΕ και κυρίως στο διαδίκτυο.Η απογραφή έγινε τελικά τον Οκτώβριο. Ενώ βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη, περί τις 15 Οκτωβρίου, ήρθε ο Πρέσβης της Ελλάδος από τα Τίρανα στο σπίτι μου στην Κορυτσά για να μου πει ότι θα πρέπει να φύγω νωρίτερα για την Ελλάδα, “γιατί οργανώνονταν αντιδράσεις εις βάρος μου”.

Τελικά ως ημέρα αναχωρήσεώς μου συνεννοηθήκαμε να είναι η 19η Οκτωβρίου. Και ενώ η ημερομηνία αυτή ήταν μυστική και την γνώριζε μόνο ο πρέσβης και εγώ, την μέρα που έφευγα ήρθαν δύο λεωφορεία με Τσάμηδες από την Αυλώνα που φώναζαν στην κεντρική πλατεία της Κορυτσάς «Φεύγει ο δολοφόνος, ο κακούργος με το μπουφάν (!)», κλπ. Μάλιστα, ο αρχηγός τους, Σφετίμ Ιντρίζι, έγραψε αργότερα και άρθρο που έλεγε «Εγώ τον έδιωξα τον Πρόξενο από την Κορυτσά, τον κακούργο με το μπουφάν». Προφανώς, η μέρα της αναχώρησής μου διέρρευσε μέσα από την πρεσβεία και για το συμβάν αυτό δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία εκ μέρους του Ελληνικού Κράτους. 

- ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι συνέβη όταν επέστρεψες στην Αθήνα? 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πραγματοποίησαν την απειλή τους. Με εδίωξαν και με έστειλαν στον Εισαγγελέα. Βάσει ανώνυμης επιστολής, ίσως κατασκευασμένης στο Υπουργείο Εξωτερικών, πραγματοποιήθηκε ένορκη διοικητική εξέταση στην Κορυτσά και βρήκαν δήθεν ότι εγώ εξέδιδα πλαστά έγγραφα και ότι κάλυπτα υπαλλήλους, οι οποίοι ή κατασκεύαζαν ή διοχέτευαν όλα αυτά τα πλαστά έγγραφα και αυτό γινόταν κατ’ εξακολούθηση. Τα δήθεν στοιχεία αυτά τα “ανεκάλυψε” μία συνάδελφος, η οποία αμοίφθηκε στην συνέχεια (έγινε Γενική Δ/ντρια Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, για τον ρόλο της σε αυτή την ιστορία). Ετσι με παρέπεμψαν στον Εισαγγελέα, με συνέπεια το καλοκαίρι του 2012 να με καλέσει μία προανακρίτρια στο Πρωτοδικείο, η οποία με παρέπεμψε σε δικάσιμο, κατ’ ευθείαν. Και για να μην πολυλογούμε, το Εφετείο Αθηνών με αθώωσε τελεσιδίκως τον Φεβρουάριο του 2013. 

Επί δυόμισι χρόνια, το ΥΠ.ΕΞ. αρνήθηκε να εφαρμόσει την απόφαση του Εφετείου και, λίγο πριν εκδοθεί, συγκάλεσε και Πειθαρχικό Συμβούλιο και μου επέβαλε περαιτέρω ποινή τριών μηνών αργίας και αντίστοιχη στέρηση μισθού. Προσέφυγα στο ΣτΕ και η σχετική απόφασή του εξεδόθη αρχές Απριλίου, φέτος. Με δικαίωσε και ακύρωσε όλες τις αποφάσεις του Πειθαρχικού. Τελικά, τις δύο υπέρ μου δικαστικές αποφάσεις, τις εφήρμοσε το ΥΠ.ΕΞ. μόλις τον περασμένο Οκτώβριο, αφού είχαν γίνει και κάποιες ενέργειες από πλευράς μου.

Εκτός από τον μισθό που μου στέρησαν για τρεις μήνες, όπως προανέφερα, επί ένα χρόνο μου είχαν στερήσει και το ένα τέταρτο των αποδοχών μου και με είχαν θέσει σε αργία, κάνοντας χρήση του κατάφορα αντισυνταγματικού νόμου Μανιτάκη που καταδίκαζε τους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι παραπέμπονταν στα Πειθαρχικά Συμβούλια, χωρίς να έχει αποδειχθεί ακόμα η ενοχή τους. Δηλαδή, καταδίκαζε εκ των προτέρων τους κατηγορουμένους, πριν ακόμα εκδοθεί απόφαση που να τους καταδικάζει. Ο νόμος αυτός έχει τώρα ουσιαστικά πέσει σε αχρησία, αν και δεν νομίζω ότι καταργήθηκε ποτέ. 

- ΕΡΩΤΗΣΗ: Μήπως έχεις πληροφορίες για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο Προξενείο της Κορυτσάς? Η δική σου ζωή πως είναι σήμερα? 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δυστυχώς, κανείς πρόξενος μετά από εμένα, ειδικά ο διάδοχός μου, που ήταν πολύ φοβισμένος, και αυτοί που πήγαν μετά, δεν τόλμησαν να ακολουθήσουν το δικό μου τρόπο ενέργειας, και ό,τι είχα δημιουργήσει εγώ κατεστράφη. Σήμερα οι ομογενείς έχουν σκύψει πάλι το κεφάλι και κανείς δεν τολμάει να πει κουβέντα. Επιπλέον, έχουν σοβαρά προβλήματα με τον σημερινό πρωθυπουργό Έντι Ράμα και την κυβέρνησή του.. 

Σε εμένα σήμερα έγινε κάποιο είδος αποκατάστασης. Μου έδωσαν πίσω τον συντάξιμο χρόνο υπηρεσίας μου και ένα πολύ μικρό μέρος των χρημάτων που μου είχαν κατάσχει αφού τα επιστραφέντα φορολογήθηκαν με συντελεστή 53%!. Όπως καταλαβαίνεις είναι κάτι ασήμαντο, σε σχέση με τα έξοδα που έκανα. Σήμερα βρίσκομαι σε μία Υπηρεσία Διοικητικών και Δικαστικών Υποθέσεων, όπως ονομάζεται. Εργάζομαι υπό κανονικές συνθήκες, αλλά είμαι ουσιαστικά παροπλισμένος, μη έχοντας σοβαρό αντικείμενο και μη γνωρίζοντας τι θα γίνει στο μέλλον. Δεν με προήγαγαν, εξάλλου, με άφησαν στάσιμο, βρίσκοντας κάποιες φθηνές δικαιολογίες. Τους έχω προσβάλει εκ νέου στο Εφετείο για την μη προαγωγή μου και έτσι θα τελειώσει και η καριέρα μου, δηλαδή στα Δικαστήρια. 

΄Εχω πολύ καλούς φίλους και ομοϊδεάτες, οι οποίοι με εκτιμούν και εγώ τους εκτιμώ, και αυτό μου φτάνει. Μπορώ επίσης να πιστοποιήσω ότι υπήρξε απόρρητο έγγραφο από την Βαλκανική Δ/νση προς τον Υπουργό που διαδέχθηκε τον Δ. Δρούτσα, το οποίο υπεστήριζε ότι πρέπει να εξαλβανιστεί η Εθνική Ελληνική Μειονότητα και ότι πρέπει πλέον να αποκτήσει μία θέση folklore, μέσα στην Αλβανική κοινωνία, δηλ. τους αντιμετώπιζε ως Αλβανούς, οι οποίοι είχαν επηρεαστεί από την ελληνική πολιτιστική παράδοση και, υπό την έννοια αυτή, ήταν ένα τουριστικό αξιοθέατο, για την Αλβανία. Αυτή είναι η τύχη που επιφυλάσσεται στους Βορειοηπειρώτες και στην Βόρειο Ήπειρο, η οποία έχει εγκαταλειφθεί και ως έννοια και εν τοις πράγμασι. Το ελληνικό κράτος, ουδόλως επεμβαίνει είτε υπέρ των Βορειοηπειρωτών, είτε για να διατηρήσει το θέμα των ελληνικών διεκδικήσεων, το οποίον από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, με το «δεν διεκδικούμε τίποτα...» έχει κλείσει. 

Και όταν οι Αλβανοί προβάλλουν θέματα ‘Αλβανικής Άρτας, Αλβανικών Ιωαννίνων’ κλπ, καλό θα είναι να θυμόμαστε και εμείς ότι υπάρχει μία εδαφική διεκδίκηση στην Βόρειο ΄Ηπειρο. Υπάρχουν και οι Τσάμηδες, που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Ο αρχηγός τους Σφετίμ Ιντρίζι, με χαρακτηρίζει ως «ο κακούργος με το μπουφάν» και μόλις έμαθαν ότι χρησιμοποίησα τον όρο «Βόρειος ΄Ηπειρος», οι Τσάμηδες ξεκίνησαν επανάσταση. 

Θα οικτίρω εσαεί την τότε υπηρεσιακή ηγεσία του ΥΠ.ΕΞ. όπως και την τότε πολιτική ηγεσία, οι οποίες διέπραξαν αμάρτημα εις βάρος του Ελληνισμού της Κορυτσάς αλλά και όλης της Β. Ηπείρου.Θεωρώ ότι πρόκειται για εσχάτη προδοσία. Τους οικτίρω όλους. 

Κύριε Καμαρινέ, σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!! 

ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ

Share