Υπάρχει ένα εκπληκτικά μεγάλο τμήμα της βρετανικής cuckservative Δεξιάς, που όταν σκέφτεται την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει πλακώσει τους Ευρωπαίους κάτω από ένα βουνό πλασματικού χρέους, εκατομμυρίων μουσουλμάνων και τριτοκοσμικών λαθρομεταναστών, πληθώρας «αντιρατσιστικών» νόμων και τόνων προπαγάνδας πολυπολιτισμού, καταλήγει στο συμπέρασμα:
«Ναι, ναι, είμαι σίγουρος τώρα, οι ναζί κέρδισαν τον πόλεμο και διοικούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, ζούμε στο Τέταρτο Ράιχ!».
Στον δικό τους τρόπο αντίληψης οι Ναζί είναι το απόλυτο κακό, έτσι αφού διαπιστώνουν ότι η ΕΕ, η πολιτική ορθότητα και η μουσουλμανική μετανάστευση είναι κάτι «κακό» άρα, λογικά, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι σίγουρα οι Ναζί πρέπει να έχουν κάποια συμμετοχή σε αυτό το «κακό», ακόμα και όταν αυτό το «κακό» είναι διαμετρικά αντίθετο σε ό, τι πίστευαν οι Ναζί.
Εκεί διαβάζουμε:
«Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς κάθε χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται όλο και φτωχότερη, ενώ η Γερμανία συνεχίζει να γίνεται πλουσιότερη.
«Μπορούμε να πιστεύουμε ότι κερδίσαμε το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά στην πραγματικότητα τον χάσαμε. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι όλοι ζούμε στο Τέταρτο Ράιχ.
«Εν γνώσει τους ή όχι, αυτοί που υποστηρίζουν και υπερασπίζονται την Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίζουν τη ναζιστική κληρονομιά».
«Ήταν ο Funk ο οποίος προέβλεψε την έλευση της ευρωπαϊκής οικονομικής ενότητας. Ο Funk ήταν επίσης ο υπουργός οικονομικών του Αδόλφου Χίτλερ και ο κύριος σύμβουλος των οικονομικών του».
«Οι Ναζί ήθελαν να απαλλαγούν από την ακαταστασία των μικρών εθνών που συνέθεταν την Ευρώπη και το σχέδιό τους ήταν αρκετά απλό, η ΕΕ ήταν το όνειρο του Χίτλερ».
Το 1942, όταν οι Γερμανοί εξακολουθούσαν να νομίζουν ότι επρόκειτο να κερδίσουν τον πόλεμο, συνέταξαν μια έκθεση με τίτλο “Europäische Wirtschaftsgemeinschaft” - το οποίο μεταφράζεται ως «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».
Η έκθεση συντάχθηκε από διάφορους τραπεζίτες και ακαδημαϊκούς, οι οποίοι συνέταξαν ένα σχέδιο για το πώς η Γερμανία θα διαχειρίζονταν τις οικονομίες των κατακτημένων χωρών της Ευρώπης μετά από μια γερμανική νίκη. Η έκθεση καταρτίστηκε υπό την ηγεσία του καθηγητή Walter Funk (φωτο), Υπουργού Οικονομικών του Ράιχ και Προέδρου της Reichsbank.
Αν αυτό ακούγεται πολύ γνώριμο είναι επειδή το βασικό σχέδιο για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα του 1942 ήταν πολύ παρόμοιο με την πραγματική Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, που άρχισε να λειτουργεί το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης.
Έτσι, το θέμα εδώ είναι ότι η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία είχε σχέδια τα οποία, σε περίπτωση νίκης, θα εφαρμόζονταν σε όλη την Ευρώπη, σύμφωνα με τη γερμανική καθοδήγηση. Αλλά αυτό που έχει σημασία δεν είναι ότι υπήρχαν τέτοια σχέδια, αλλά ποιοι ήταν οι ιδεολογικοί και φιλοσοφικοί τους στόχοι. Μια ενωμένη Ευρώπη είναι ένα ζήτημα, το ερώτημα είναι γιατί και για ποιο σκοπό να ενωθεί. Δεν είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα ήταν μια Εθνικο-Σοσιαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, επειδή οι εθνικοσοσιαλιστές μας είπαν τις απόψεις τους για σχεδόν τα πάντα. Έτσι είναι απλά θέμα σύγκρισης της παρούσας ΕΕ με τις αρχές και τα ιδεώδη των εθνικοσοσιαλιστών, για να δούμε αν υπάρχουν παρόμοια χαρακτηριστικά.
«.... Όταν επιτευχθούν αυτά τα δύο σημεία, αυτό θα σημαίνει μια νίκη της οικουμενικής τάξης της κοινωνίας στο πραγματικό κράτος πάνω από το σημερινό διαχωρισμό κράτους, έθνους και οικονομίας υπό την διαφθείρουσα επιρροή της ατομικιστικής θεωρίας της κοινωνίας (φιλελευθερισμός) όπως τώρα έχει κατασκευαστεί. Η σημερινή πλασματική κατάσταση, που καταπιέζει τις εργατικές τάξεις και προστατεύει τα πειρατικά κέρδη των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων του χρηματιστηρίου, είναι ο χώρος για απερίσκεπτο ιδιωτικό πλουτισμό και για την χαμηλότερη πολιτική κερδοσκοπία. Δεν έχει καμία μέριμνα για το λαό και δεν παρέχει τον υψηλό ηθικό δεσμό της ενότητας. Η δύναμη του χρήματος, η πιο αδίστακτη από κάθε άλλη εξουσία, που κατέχει τον απόλυτο έλεγχο και ασκεί μια επιρροή η οποία διαφθείρει και καταστρέφει το κράτος, το έθνος, την κοινωνία, την ηθική, το θέατρο, τη λογοτεχνία και όλα τα θέματα της ηθικής, δεν είναι δύσκολο να εκτιμηθεί».
Έτσι άραγε, κάνει και η ΕΕ σήμερα θέτοντας το συμφέρον των Ευρωπαίων πολιτών πάνω από τα συμφέροντα του χρήματος και των επιχειρήσεων; Όπως αναφέρει ο Guardian:
«Χιλιάδες επιχειρήσεις, τράπεζες, δικηγορικά γραφεία, εταιρείες συμβούλων δημοσίων σχέσεων και εμπορικές ενώσεις είναι εκεί για να κάνουν τα αυτιά να ακούσουν και να επηρεάσουν τους κανονισμούς και τους νόμους που διαμορφώνουν την ενιαία αγορά της Ευρώπης, να καθορίσουν τις εμπορικές συμφωνίες και να κανονίσουν την οικονομική και εμπορική συμπεριφορά σε μια ένωση με 507 εκατομμύρια ανθρώπους».
Ο λομπισμός είναι μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων ευρώ στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με το "Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών" (Corporate Europe Observatory), μια Δεξαμενή Σκέψης που αγωνίζεται για μεγαλύτερη διαφάνεια, υπάρχουν τουλάχιστον 30.000 λομπίστες στις Βρυξέλλες, αριθμός σχεδόν ίδιος με το προσωπικό των 31.000 που απασχολούνται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την καθιστούν δεύτερη μόνο μετά την Ουάσιγκτον στη συγκέντρωση εκείνων που επιδιώκουν να επηρεάσουν τη νομοθεσία. Οι λομπίστες υπογράφουν ένα μητρώο διαφάνειας που διευθύνεται από το Κοινοβούλιο και την Επιτροπή, αν και δεν είναι υποχρεωτικό.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, επηρεάζουν το 75% της νομοθεσίας.
«Η δουλεία των τόκων είναι η πραγματική έκφραση των ανταγωνισμών, του κεφαλαίου έναντι της εργασίας, του αίματος έναντι του χρήματος, της δημιουργικής εργασίας έναντι της εκμετάλλευσης. Η αναγκαιότητα του σπασίματος αυτής της δουλείας έχει τόσο μεγάλη σημασία για το έθνος μας και τη φυλή μας, ώστε από αυτή μόνο εξαρτάται η ελπίδα του έθνους μας να ανυψωθεί από τη ντροπή και τη δουλεία, στην πραγματικότητα, η ελπίδα της ανάκτησης της ευτυχίας, της ευημερίας και του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο. Είναι ο άξονας επί του οποίου γυρνάνε τα πάντα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή αναγκαιότητα δημοσιονομικής πολιτικής Επηρεάζει κάθε άτομο ξεχωριστά και απαιτεί μια απόφαση από τον καθένα: Υπηρεσία στο έθνος ή απεριόριστος ιδιωτικός πλουτισμός».
Το γεγονός ότι σήμερα μεγάλες οικονομικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να σταθούν, χωρίς την προσφυγή στον δανεισμό είναι καθαρή τρέλα. Εδώ είναι όπου η εύλογη χρήση του δικαιώματος του κράτους να παράγει χρήματα θα μπορούσε να παράγει πιο ευεργετικά αποτελέσματα».
Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν τώρα κάτω από την επιρροή των εθνικοσοσιαλιστικών ιδεών, η Ευρώπη θα ήταν ελεύθερη από χρέος και στην πραγματικότητα, οι ((τραπεζίτες)) θα ήταν τυχεροί αν ζούσαν.
Όπως μπορούμε να δούμε, σχεδόν το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας στον πυρήνα των Εθνών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίζεται στην υπηρεσία του χρέους και την καταβολή των τόκων, το πραγματικό χρέος δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρωθεί, ο στόχος είναι να υποδουλωθούν κυριολεκτικά οι Ευρωπαίοι μέσω των τόκων ή της (τοκογλυφίας). Έτσι, από οικονομικής άποψης, το ότι η ΕΕ είναι ένα ναζιστικό ίδρυμα, δεν στέκει.
Το «Σχέδιο 25 Σημείων» των εθνικοσοσιαλιστών λέει τις θέσεις τους για τη μετανάστευση και την "ποικιλομορφία":
4. Μόνο όσοι είναι συμπατριώτες μας μπορούν να γίνουν πολίτες. Μόνο όσοι έχουν γερμανικό αίμα, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα, μπορούν να είναι συμπατριώτες μας. Ως εκ τούτου, κανένας Εβραίος δεν μπορεί να είναι συμπατριώτης.
5. Όσοι δεν είναι πολίτες πρέπει να ζουν στη Γερμανία ως ξένοι και πρέπει να διέπονται από το δίκαιο των αλλοδαπών.
8. Οποιαδήποτε περαιτέρω μετανάστευση μη Γερμανών πρέπει να προληφθεί. Απαιτούμε όλοι οι μη Γερμανοί οι οποίοι έχουν εισέλθει στη Γερμανία από τις 2 Αυγούστου 1914, υποχρεωτικά να εγκαταλείψουν το Ράιχ αμέσως.
Και όμως, ένα τρομακτικά μεγάλο μέρος της mainstream Δεξιάς στη Βρετανία εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτό ακριβώς ήταν που ήθελε ο Αδόλφος Χίτλερ για τη Γερμανία!
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία μετανάστες πραγματοποίησαν μια σειρά μαζικών σεξουαλικών επιθέσεων σε Γερμανίδες. Εκατοντάδες γυναίκες κακοποιήθηκαν στους δρόμους της Γερμανίας από τριτοκοσμικούς και σε χρόνο ρεκόρ ο τοπικός Τύπος έθαψε την ιστορία. Τώρα, φανταστείτε εάν, από κάποιο θαύμα, μερικές χιλιάδες μη-λευκοί είχαν καταφέρει να εισέλθουν στη ναζιστική Γερμανία, και στη συνέχεια οργάνωναν ομαδικούς βιασμούς Γερμανίδων. Πιστεύει κανείς ότι θα αντιδρούσε ο γερμανικός λαός και τα μέσα ενημέρωσης με αδιαφορία και θα έθαβαν την ιστορία; Ή μήπως θα τους μάζευαν και θα τους εκτελούσαν και όποιοι ήταν τυχεροί θα κατέληγαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης;
«Ο άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα σταδιακά θα εξαφανιστούν λόγω της εξαφάνισης του χώρου, του χρόνου, και της προκατάληψης. Η ευρασιατική-νεγροειδής φυλή του μέλλοντος, όμοια σε εμφάνιση με τους αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών με την διαφορετικότητα των ατόμων».
Ο Kalergi ήταν, τότε, αυτό που θα λέγαμε σήμερα «διεθνιστής» και αν και δεν ήταν ο ίδιος Εβραίος*, ήταν σίγουρα φιλο-σημίτης:
«Αντί της καταστροφής του ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού, η Ευρώπη, ενάντια στην θέλησή της, εξευγένισε και μόρφωσε αυτόν τον λαό, οδηγώντας τον στο μελλοντικό του στάτους ως ηγετικό έθνος διαμέσου αυτής της τεχνητής εξελικτικής διαδικασίας. Δεν προξενεί κατάπληξη ότι αυτός ο λαός που δραπέτευσε από τα Γκέτο-φυλακές, εξελίχθηκε σε μία πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Συνεπώς, η ευσπλαχνική πρόνοια έδωσε στην Ευρώπη μια νέα φυλή αριστοκρατίας με τη χάρη του πνεύματος. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η ευρωπαϊκή φεουδαλική αριστοκρατία κατέπεσε, λόγω της χειραφέτησης των Ιουδαίων».
«Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, στις αρχές του 1924 ο φίλος του ο βαρόνος Λουί ντε Ρότσιλντ (Εβραίος) τον γνώρισε στον Max Warburg (Εβραίος), ο οποίος προσφέρθηκε να χρηματοδοτήσει την κίνηση του για τα επόμενα 3 χρόνια δίνοντάς του 60.000 χρυσά μάρκα. Το ενδιαφέρον του Warburg για την κίνησή του παρέμεινε ειλικρινές για το υπόλοιπο της ζωής του και υπηρέτησε ως ενδιάμεσος μεταξύ του Coudenhove-Kalergi και των Αμερικάνων, όπως του τραπεζίτη Paul Warburg (Εβραίος) και του χρηματοδότη Bernard Baruch (Εβραίος).
Τον Απρίλιο του 1924, ο Coudenhove-Kalergi ίδρυσε το περιοδικό Paneuropa (1924 -1938) του οποίου ήταν ο εκδότης και κύριος συντάκτης. Την επόμενη χρονιά άρχισε να δημοσιεύει το κύριο έργο του, το ‘Kampf um Paneuropa’ (‘Ο Αγώνας για την Paneuropa’, 1925-1928, τρεις τόμοι). Το 1926, το πρώτο συνέδριο της Πανευρω- Ευρωπαϊκής Ένωσης πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη και οι 2.000 αντιπρόσωποι εξέλεξαν τον Coudenhove-Kalergi ως πρόεδρο του Κεντρικού Συμβουλίου, θέση που κατείχε μέχρι το θάνατό του το 1972».
Ποιος όμως ήταν για τον Χίτλερ, ο Kalergi;
«Δυστυχώς, ο Παν-ευρωπαϊσμός του κέρδισε την ισχυρή απέχθεια του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος επέκρινε έντονα τον πασιφισμό του και τον μηχανικό οικονομισμό του και υποτιμούσε τον ιδρυτή του ως «μπάσταρδο». Η άποψη του Χίτλερ για τον Coudenhove-Kalergi ήταν ότι ήταν ένας «χωρίς ρίζες, κοσμοπολίτης και ελιτιστής ημίαιμος».
* Ο Kalergi υπήρξε μέλος μασονικής στοάς και ήταν παντρεμένος με την εβραϊκής καταγωγής Αυστριακή ηθοποιό Ida Roland (Klausner).
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου