συνέχεια από το 1ο μέροςΓράφει ο Γιάννης Θεοδωράτος
Δημοσιογράφος-Αμυντικός Αναλυτής
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι μέχρι να γίνει γνωστός ο
τελικός αριθμός και η ιδιότητα των προσχωρησάντων στο κίνημα θα περάσουν
ημέρες. Στο μεταξύ, ενδιαφέρον αλλά και αποκαλυπτικό της καταστάσεως,
είναι το φαινόμενο της διπλής καλύψεως την οποία φαίνεται ότι έδωσαν
ανώτατοι αξιωματικοί, όπως π.χ. ο διοικητής του 3ου ΣΣ της Α’ Στρατιάς, ο
οποίος ενώ υποστήριζε την κυβέρνηση τελικώς συγκαταλέγεται μεταξύ των
συλληφθέντων…
Η
κομβική στιγμή για το πραξικόπημα μετά τη διάσωση Ερντογάν ήταν η
απόφαση του διοικητού της Α’ Στρατιάς να στηρίξει την κυβέρνηση.
Σημειώνεται, ότι ο Ερντογάν κατά το διάστημα όπου βρισκόταν στο
αεροσκάφος και ανέμενε το πράσινο φως να προσγειωθεί σε «καθαρό»
αεροδρόμιο, επικοινώνησε προσωπικώς με όλους τους ανώτατους αξιωματικούς
που μπορούσε να επηρεάσει.
Ο διοικητής της Α’ Στρατιάς, του ισχυρότερου σχηματισμού του
Στρατεύματος, εκτιμάται ότι δεν «παζάρεψε», ούτε και κάποιος άλλος
ανώτατος αξιωματικός, καθώς ο Ερντογάν ως απόλυτος γνώστης της τακτικής
εργαλειοποιήσεως της λαϊκής ισχύος και απόλυτος κυρίαρχος της επόμενης
ημέρας θα πρέπει να αναμένεται ότι δεν θα τηρήσει λόγω ενισχυμένης
θέσεως καμία τέτοιου είδους ετεροβαρή συμφωνία.
Μια γεωπολιτική ερμηνεία του πραξικοπήματος
Ίσως εάν επικρατούσε το κίνημα να ομιλούσαμε για την τουρκικής έκδοση της «Αραβικής Ανοίξεως»; Τι χρώμα φερ’ ειπείν θα μπορούσε να δοθεί στην τουρκική «επανάσταση», εάν είχε καταρρεύσει το ισλαμιστικό καθεστώς Ερντογάν;
Οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία δεν βρίσκονταν στο καλύτερο μεταξύ τους επίπεδο,
καθώς η αναθεωρητική νέο-οθωμανική πολιτική των Ερντογάν-Νταβούτογλου
επέτεινε προβλήματα και δημιούργησε εμπόδια στην αγγλοσαξονική
γεωστρατηγική.
Η δήλωση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι στην αρχή της
κρίσεως περί εξέγερσης στην Τουρκία, αναμφίβολα φέρνει στον νου μνήμες
χρησιμοποιήσεως παρόμοιας φρασεολογίας κατά την περίοδο της πυροδοτήσεως
της αλυσίδος γεγονότων που οδήγησαν στην «Αραβική Ανοιξη».
Βεβαίως, ο Κέρι, όταν αργότερα δήλωνε ότι στηρίζει την κυβέρνηση και
τη δημοκρατία στην Τουρκία, πιθανόν να σκεφτόταν ότι οι ΗΠΑ είχαν
αναγνωρίσει λίγα χρόνια πριν το καθεστώς που προέκυψε από την ανατροπή
της επίσης ισλαμιστικής κυβερνήσεως του Μόρσι στην Αίγυπτο από τον
στρατηγό – και σημερινό πρόεδρο – Αλ Σίσι…
Επίσης, φαντάζει περίεργη η
δημόσια εξομολόγηση ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δεν γνώριζαν
τίποτε για το πραξικόπημα στο οποίο ενεπλάκησαν χιλιάδες στελέχη των
Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ομως οι Τούρκοι ισλαμιστές, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την ταύτιση
των αγγλοσαξονικών γεωστρατηγικών συμφερόντων με τα δικά τους, βρήκαν
την ευκαιρία να κατηγορήσουν την Ουάσιγκτον ευθέως ως μη φιλική προς την
Τουρκία δύναμη. Ο πρόεδρος Ερντογάν απευθύνθηκε με αποφασιστικότητα
σήμερα στις ΗΠΑ λέγοντας:
«Αν είμαστε στρατηγικοί σύμμαχοι σας λέω να εγκρίνετε το
αίτημά μας για την παράδοση αυτού που βρίσκεται στην Πενσυλβάνια (σ.σ.
απαξιωτική αναφορά στον Γκιουλέν). Εσείς όποιον τρομοκράτη μας ζητήσατε
σας τον παραδώσαμε. Τώρα και εσείς παραδώστε σε μας αυτό το άτομο, το
οποίο βρίσκεται στον κατάλογο των τρομοκρατών».
Τη σκυτάλη έλαβε και ο υπουργός Εργασίας ο οποίος μιλώντας στο
Haberturk κατέστησε σαφές ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από το πραξικόπημα,
το οποίο – σύμφωνα με τους ισλαμιστές της Αγκύρας – φέρεται να έχει
οργανώσει ο Γκιουλέν και κατά συνέπεια η μη παράδοσή του συνιστά
απόδειξη της αμερικανικής εμπλοκής!
Οι
δηλώσεις αυτές συνιστούν ακόμη μια περίτεχνη τακτική διαπραγματεύσεως
του Ερντογάν με τις ΗΠΑ, κρύβοντας πίσω από αυτήν το πραγματικό αίτιο
της γεωπολιτικής διαστάσεως μεταξύ μιας χώρας βασικού μέρους της Rimland
(σ.σ. γεωγραφικός δακτύλιος ανασχέσεως της ρωσικής επιρροής και
ισχύος), η οποία συνεργάζεται με την Μόσχα στα ενεργειακά και όχι μόνον,
με την επικρατούσα υπερδύναμη.
Η δήλωση του Ρώσου υπουργού επί των εξωτερικών Λαβρόφ, η οποία
αναγνωρίζει τον ρόλο της Τουρκίας ως σημαντικής περιφερειακής δυνάμεως,
δεν διέλαθε της αμερικανικής προσοχής. Η ταυτόχρονη εξομάλυνση των
σχέσεων Τουρκίας με Μόσχα και Τελ Αβίβ εκτιμάται ότι έχει σημαντικό
αντίκτυπο (σ.σ. και υπόβαθρο) στην προσπάθεια για τον σχεδιασμό των νέων
αγωγών φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο προς την ΕΕ.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί το ρωσικό φόβητρο, προβάλλοντας την γεωγραφική
της θέση. Απομένει να δούμε πως θα αντιδράσουν οι ΗΠΑ στη νέα τουρκική
πρόκληση και αν θα ενδώσουν στις τουρκικές απαιτήσεις, με αφορμή την
υπόθεση Γκιουλέν.
Οι
ΗΠΑ θεωρούν ότι ο εν πολλοίς γεωστρατηγικώς αυτονομημένος Ερντογάν έχει
παραβιάσει αρκετές κόκκινες γραμμές και θα έπρεπε να του δοθεί ένα
«μάθημα». Η κάκιστη σχέση που συνεχίζει να διατηρεί με το Ισραήλ και οι
μεγαλοϊδεατικοί του οραματισμοί θα μπορούσαν να πριονισθούν αποφασιστικά
από μια «εξέγερση» του στρατεύματος.
Εκτίμησή μου είναι, ότι το κίνημα, κατευθυνόμενο ή μη, συνέβαλε προς
αυτήν την κατεύθυνση και το επόμενο βήμα – εάν δεν συνετισθεί ο
σουλτάνος – θα πρέπει να αναζητηθεί στην αναζωπύρωση του κουρδικού
ζητήματος με επίκεντρο τις εξελίξεις στην Βόρειο Συρία.
Εκεί πράγματι θα πρέπει σύντομα να αναμένονται εξελίξεις
καθώς οι Κούρδοι της Συρίας εκμεταλλευόμενοι την συγκυρία να
επιχειρήσουν με την αμερικανική αρωγή να συνδέσουν και τα τρία καντόνια,
καθιστώντας δυνατή την συγκρότηση μιας νέας (δεύτερης) κρατικής
οντότητος στην Μέση Ανατολή.
Απομένει η τουρκική αντίδραση και το πώς θα γίνει ανεκτή χωρίς
απάντηση μια ενδεχόμενη κουρδική προέλαση προς Αφρίν, η οποία είχε
αντιμετωπισθεί δυναμικώς λίγους μήνες πριν από την Άγκυρα. Βεβαίως στην
όλη εξίσωση τοποθετείται και η μεταβλητή Κύπρος, η οποία αποτελεί
αντικείμενο ιδιαιτέρας αναλύσεως.
Μαύρο βιβλίο σελ. 87
Οι ισλαμιστικές λεγεώνες στέφουν τον Ερντογάν Σουλτάνο
Η εκκαθάριση της καταστάσεως και η αναμενόμενη – εν όψει των ετησίων
τακτικών κρίσεων του Αυγούστου – μαζική αποστρατεία μη φιλικών (και
υπόπτων) αναφορικώς με την πίστη τους προς το καθεστώς αξιωματικών των
Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, θα οδηγήσει στην αποκάλυψη της νέας πολύ πιο
«θεοσεβούμενης» και υπάκουης ηγεσίας, αρεστής στον Ταγίπ Ερντογάν.
Με ενδιαφέρον θα αναμένουμε να μελετήσουμε την εικόνα που θα
παρουσιαστεί από το ισλαμιστικό καθεστώς στη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση
την ημέρα της Νίκης στις 30 Αυγούστου, παρουσία του μεγάλου νικητού,
Τούρκου προέδρου.
Ιδιαίτερη
προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην ταχεία αντίδραση και επιτυχημένη δράση –
απόρροια οργανώσεως – των «ισλαμιστικών λεγεώνων» που χρησιμοποιήθηκαν
με εξαιρετική απόδοση ως εργαλείο επιβολής της ισλαμιστικής θελήσεως του
Ερντογάν στην Τουρκία. Η αυτοθυσία και αυταπάρνηση την οποίαν επέδειξαν
– όπως και η τυφλή βία που άσκησαν σε επίπεδο μεσαιωνικής βαρβαρότητας –
απέναντι σε οπλισμένους στρατιώτες, φωνάζοντας θρησκευτικού τύπου
συνθήματα, οφείλει να μελετηθεί με ιδιαίτερη προσοχή και σοβαρότητα.
Χάρη σε αυτές τις μάζες οι οποίες κινητοποιήθηκαν από τους ιμάμηδες
και τους χότζες των τζαμιών, τους μουχτάρηδες (σ.σ. είδος
πολιτικο-θρησκευτικού συνδέσμου του κόμματος ΑΚΡ με την λαϊκή βάση), οι
οποίοι ανήκουν στους οικονομικώς και κοινωνικώς ευνοημένους του Ερντογάν
(σ.σ. ο οποίος εγκαίρως διέγνωσε την ανάγκη συγκροτήσεως και οργανώσεως
ισλαμιστικών λεγεώνων, μετά δε και από τις τελευταίες εκλογές).
Αυτές οι δυνάμεις που έκαναν δυναμικώς την εμφάνισή τους και
κατίσχυσαν των στρατιωτικών σε όλες σχεδόν τις αναμετρήσεις, αποτελούν
τα σύγχρονα ισλαμιστικά SA (Sturm Abteilung) του Ερντογάν.
Οι λεγεώνες αυτές θα βρίσκονται πλέον ως εργαλείο ασκήσεως εσωτερικής
πολιτικής στη διάθεση του νέο-σουλτάνου, ο οποίος αναμένεται να
σκληρύνει ακόμη περισσότερο την αλαζονική στάση του και να
πραγματοποιήσει πλέον με ελάχιστη αντίσταση το όνειρο του. Εκεί ακριβώς
όμως ανιχνεύεται η πραγματική του αδυναμία.
Ο
Ερντογάν δεν μπορεί – ως εκλεκτός της Θείας Πρόνοιας και επίλεκτος του
Αλλάχ, εντολοδόχος σωτήρας – να κάνει πίσω. Ο ίδιος απέδωσε την σωτηρία
του στην παρέμβαση του Θεού (σ.σ. όπως άλλωστε συμφωνεί και η σύζυγός
του Εμινέ) και υπό αυτήν την έννοια και φιλοσοφικοθρησκευτική θέση, δεν
υπάρχουν όρια ή εμπόδια για την ολοκλήρωση του θεόπνευστου έργου του.
Εμείς θα πρέπει να αναμείνουμε να δούμε εάν στην περίπτωσή του θα
ισχύσει το: «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι».
Στην κεραυνόπληκτη Αθήνα και στους παροικούντες των υπουργείων
Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης, όπως και στο Μέγαρο Μαξίμου, ελπίζουμε να
έχουν κατανοήσει – επιτέλους – ότι την επόμενη φορά που θα καταγραφούν
υπερπτήσεις στο Αιγαίο, μαζί με άλλες προκλητικές κινήσεις κατά της
εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, η ευθύνη να
αποδοθεί καθαρώς στην νέο-οθωμανική ηγεσία της Τουρκίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου