ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΜΕ ΠΟΝΟΝ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ!
Δεν
έχουμε πρόθεση αντιδικίας, μάλιστα δε πρός τον Μακαριώτατον
Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον, με τον Οποίον,
άλλωστε, μας συνδέει μια μακρόχρονη φιλία, που αρχίζει από αυτά τά
φοιτητικά μας χρόνια (1956-1960)!
Λόγοι συνειδήσεως μόνον μας υποχρεώνουν να παραδώσουμε στην ευρύτερη
δημοσιότητα ένα κείμενο διαμαρτυρίας, το οποίον απευθύνεται προς τον
Ππροκαθήμενον της Εκκλησίας καί τους Μητροπολίτες της Εκκλησίας της
Ελλάδος. Το παραδίδουμε εισ την δημοσιότητα διά την ιστορίαν και μόνον!
Εις
την Διοίκησιν της 'Εκκλησίας εισήλθαμε από της 17ης 'Ιουλίου 1974, όταν
ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Σεραφείμ, κατόπιν ιδικής Του
πρωτοβουλίας καί χωρίς να έχουμε κάν κάποια σκέψη ή και επιθυμία, μας
εκάλεσε νά αναλάβουμε τα καθήκοντα του Γραμματέως της Ιεράς Συνόδου εις
διαδοχήν του μακαριστού Χριστοδούλου, ο Οποίος τότε είχεν εκλεγή
Μητροπολίτης Δημητριάδος (13.07.1974)!
Ας σημειωθή εδώ, ότι ο μακαριστός Σεραφείμ μας ανεκάλεσε από τήν αφάνεια της Μονής καί την ασημότητα και μας ανέδειξε εις την
παραπάνω πολυ-υπεύθυνη εκκλησιαστική διακονία, μάλιστα δε σε καιρούς
χαλεπούς για την Μητέρα Εκκλησία, αφού έπειτα από τρεις ημέρες ο Κωνστ.
Καραμανλής, ο καί Εθνάρχης αποκληθείς, ήλθε από το Παρίσι στην Αθήνα για
να αναλάβει την διακυβέρνηση της Χώρας!
Ο
Κωνστ. Καραμανλής, ως εθνικό κεφάλαιο, εκλήθη τότε απο το Παρίσι διά νά
αποκαταστήση το Δημοκρατικό Πολίτευμα εις τήν Χώραν μας! Πρό αυτού όμως
το εγχείρημα αυτό διά τον χώρον της Εκκλησίας είχε κληθή να αναλάβη ο
μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, ο αείμνηστος Σεραφείμ!
Έτσι,
λοιπόν, πρέπει ο αναγνώστης να εξηγήση τον ερεθισμό μας, όπως αυτός
εκδηλώνεται με τις παρακάτω γραμμές! Η διέγερσις της ψυχής μας οφείλεται
εις το γεγονός, ότι εζήσαμε τίς αναταράξεις εις τον εκκλησιαστικόν
χώρον, όταν ο αείμνηστος Σεραφείμ προσπάθησε να επαναφέρη τό Συνοδικό
Σύστημα εις την Διοίκησιν της Εκκλησίας. Διετέλεσα επίσης Γραμματεύς της
Επιτροπής συντάξεως του νέου Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της
Ελλάδος (Ν 590/1977).
Όλα
αυτά μας παρέχουν την δυνατότητα να έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία
πάνω εις το ζήτημα της Συνοδικότητος. Βλέπετε, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν
αναγνωρίζει τήν Αρχήν του Ενός, όπως συμβαίνει με τους Ρωμαιοκαθολικούς,
όπου ο Πάπας είναι η αρχή και το τέλος του παντός! Είναι ο «Αλάθητος»
εκκλησιαστικός 'Αρχων! Το καθεστώς του Πάπα μερικοί νεωτερισταί θεολόγοι
ή και κάποιοι «κόλακες»
εκκλησιαστικοί παράγοντες, οι οποίοι έργον τους και σκοπόν της υπάρξεώς
των έχουν το «λιβάνισμα» των ισχυρών της ημέρας, προσπαθούν, δυστυχώς,
να μεταφέρουν και εις την Ανατολικήν Εκκλησίαν! Μέχρι σήμερα η θεολογία
μας εδίδασκε, ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι «Primus inter
pares», δηλ. «Πρώτος μεταξύ ίσων»!
Τώρα τελευταία, δυστυχώς, μερικοί αθεολόγητοι Θεολόγοι διατύπωσαν την
θεωρίαν, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι «Primus sinus pares», δηλ. «Πρώτος άνευ ίσων»!!!!
Όλα
αυτά, λοιπόν, μας υποχρεώνουν όχι μόνον να σημειώνουμε, αλλά και να
στιγματίζουμε κάθε φορά τήν «κατάχρηση Εξουσίας», όπου αυτή απαντάται!
Κίνητρόν μας είναι η αγάπη μας πρός τη Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας!
Με
συναίσθησιν ευθύνης έναντι της ιστορίας καταγράφουμε τις υπερβάσεις καί
τις καταχρήσεις της Εξουσίας. Ιδού ένα παράδειγμα: Ο Κατασταστικός
Χάρτης της Εκκλησίας μας (Ν. 590/1977) ορίζει τα εξής:
Εις το άρθρον 9 παρ. 1 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θεσμοθείται ως «διαρκές διοικητικόν όργανον της 'Εκκλησίας», το οποίον καί «επιλαμβάνεται των τρεχούσης φύσεως εκκλησιαστικών ζητημάτων» (παρ.1 δ').
Εις το άρθρον 2 ορίζονται τα εξής:
« Η Δ.Ι.Σ. κατά το μεσολαβούν μέχρι της συγκλήσεως της Ι.Σ.Ι. χρονικόν διάστημα ασκεί πάσαν εκκλησιαστικήν-διοικητικήν εξουσίαν κατά τους ιερούς Κανόνας...».
Έπειτα και ο υπ' αριθμ. 2/1977 Κανονισμός περί των 'Εργασιών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (άρθρον 4 παρ. 4) ορίζει, ότι «Η Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει τακτικώς καθ' εκά- στην Τρίτην, Τετάρτην, Πέμπτην καί Παρασκευήν ημέραν των δύο πρώτων εβδομάδων εκάστου μη νός...»
Εις το άρθρον 9 παρ. 1 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θεσμοθείται ως «διαρκές διοικητικόν όργανον της 'Εκκλησίας», το οποίον καί «επιλαμβάνεται των τρεχούσης φύσεως εκκλησιαστικών ζητημάτων» (παρ.1 δ').
Εις το άρθρον 2 ορίζονται τα εξής:
« Η Δ.Ι.Σ. κατά το μεσολαβούν μέχρι της συγκλήσεως της Ι.Σ.Ι. χρονικόν διάστημα ασκεί πάσαν εκκλησιαστικήν-διοικητικήν εξουσίαν κατά τους ιερούς Κανόνας...».
Έπειτα και ο υπ' αριθμ. 2/1977 Κανονισμός περί των 'Εργασιών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (άρθρον 4 παρ. 4) ορίζει, ότι «Η Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει τακτικώς καθ' εκά- στην Τρίτην, Τετάρτην, Πέμπτην καί Παρασκευήν ημέραν των δύο πρώτων εβδομάδων εκάστου μη νός...»
Σήμερα
η Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει μόλις τρείς ημέρες καθ΄έκαστον μήνα, ενίοτε δε
μόνον δύο ημέρες! Άρα έπαυσε να είναι Δ Ι Α Ρ Κ Η Σ Διοικητική Αρχή της
Εκκλησίας! Επομένως το Συνοδικόν -λέγε με Δημοκρα-τικόν- σύστημα
Διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει απορριφθή εις τον κάλαθον των
αχρήστων!
Ως μέλος της Δ.Ι.Σ. της ληγούσης Συνοδικής Περιόδου (1η Σεπτεμβρίου
2014 - 31η Αυγούστου 2015) εβίωσα την κατάστασιν αυτήν. Έτσι αποφάσισα
να εκφράσω την απορίαν μου και δή και τον πόνον της ψυχής μου. Από τη
θέσιν αυτήν απευθύνω έκκλησιν προς τόν ρέκτην Μακαριώτατον
Αρχιεπίσκοπον Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον, όπως επαναφέρη την
Συνοδικότητα εις την Διοίκησιν της Εκκλησίας. Η Αρχή του Ενός Ανδρός αρμόζει μόνον προς την Παπικήν Διοίκησιν!
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιον, 22 Ιουνίου 2015
Ακολουθεί η επιστολή του Σεβασμιωτάτου προς την Ιεράν Σύνοδον.
Πρός
τήν
Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰω. Γενναδίου, 14
115 21 ΑΘΗΝΑΣ
ΘΕΜΑ: Διαμαρτυρία διά τήν ὑποβάθμισιν τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος Διοικήσεως
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Μετ’ ἐκπλήξεως οὐ τῆς τῆς τυχούσης ἐλάβομεν τήν ἀπό 19ης Μαΐου ἐ.ἔ. καί μέ ἀριθμ. Πρωτ. 2391/1096 Πρόσκλησιν Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ὡς Προέδρου τοῦ Σὠματος, ὅπως προσέλθωμεν σήμερον εἰς τήν συνήθη Αἴθουσαν τῶν Συνεδριῶν, διά νά λάβωμεν μέρος εἰς τάς ἐργασίας τῆς ἐκτάκτως συγκαλουμένης Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν πλήρωσιν τῶν δύο χηρευουσῶν Μητροπόλεων Κεφαλληνίας καί Νέας Κρήνης.
Καί γράφομεν «μετ’ ἐκπλήξεως οὐ τῆς τυχούσης» δεδομένου, ὅτι κατά τάς Συνεδρίας ἀπό 3ης ἕως καί τῆς 5ης λήγοντος μηνός τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς τρεχούσης Συνοδικῆς Περιόδου, Μέλος τῆς Ὁποίας τυγχάνομεν, ἐτέθη τό ζήτημα τοῦτο, κατόπιν δέ γενομένης διαλογικῆς διερευνήσεως τοῦ ζητήματος τούτου, πρωτοσταντοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου Ἡμῶν, ὁμοφώνως ἀπεφασίσθη, ὅπως ἀποκλεισθῇ μία ἔκτακτος Συνέλευσις τῆς Ι.Σ.Ι. τό δέ θέμα τῆς πληρώσεως τῶν δύο ἐξονομασθεισῶν Ἐπαρχιῶν παραπεμφθῇ εἰς τήν κατά μῆνα Ὀκτώβριον τρ. ἔτους τακτικήν Συνέλευσιν τῆς Ἱεραρχίας.
Οὐδόλως ἀμφισβητοῦμεν τό δικαίωμα τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὅπως συγκαλῇ τήν τε Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον καί τήν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, ὁπόταν Οὗτος κρίνῃ τοῦτο ἀναγκαῖον! Ἐκ παραλλήλου ὅμως διαποροῦμεν πῶς καί διατί εἰς χρονικόν διάστημα δύο μόλις ἑβδομάδων ἀπό τῆς λήψεως τῆς ὡς ἄνω Ἀποφάσεως τῆς Δ.Ι.Σ. ἤλλαξαν ἄρδην τά δεδομένα, ὥστε ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος νά συγκαλῇ τό Σῶμα τῶν Ἱεραρχῶν εἰς ἔκτακτον Συνέλευσιν! Ἐξ ὅσων ἐνθυμούμεθα τά Μέλη τῆς Δ.Ι.Σ., εἰς τήν λῆψιν τῆς Ἀποφάσεως περί μή ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς Ι.Σ.Ι., ὡδηγήθησαν ἐκ σεβασμοῦ πρός τήν σχετικήν Εἰσήγησιν αὐτοῦ τούτου τοῦ Μακαρ. Προέδρου τοῦ Σώματος!
Χαράσσομεν, λοιπόν, τάς γραμμάς ταύτας ὡς μίαν ἤρεμον διαμαρτυρίαν καί διά νά τονίσωμεν, μετά λύπης οὐ τῆς τυχούσης, ὅτι τήν σήμερον ἡμέραν, ὡς ἔχουν σήμερον τά πράγματα, παραβιάζεται καταφώρως τό ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ τῆς Ἐκκλησίας μας. Οὕτω, λοιπόν, διά τήν συνείδησιν ἡμῶν καί διά τήν ἱστορίαν, χωρίς πρόθεσιν ἀντιδικίας τινός πρός τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον, ὀφείλομεν νά καταθέσωμεν τάς ὡς κάτωθι παραβιάσεις τοῦ Νόμου 590/1977, ἐπαναλαμβάνομεν διά νά καταννοηθῇ, τάς τε παραβιάσεις τοῦ ἰσχύοντος Νόμου καί τῶν ἐψηφισμένων Κανονισμῶν, διά τῶν ὁποίων διοικεῖται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί τάς παραβάσεις-ἐκτροπάς τοῦ Κανονικού Δικαίου ἐπί ζημίᾳ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς κατωτέρω καταγράφονται:
1. Περί τῶν Συνεδριῶν τῆς Δ.Ι.Σ:
Ø «Ἡ Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει τακτικῶς καθ’ ἑκάστην Τρίτην, Τετάρτην, Πέμπτην καί Παρασκευήν ἡμέραν τῶν δυο πρώτων ἑβδομάδων ἑκάστου μηνός....» (Βλ. Κανονισμόν 2/1977 - ΦΕΚ Α΄275), ἄρθρον 3)
2. Περί τῶν Συνεδριῶν τῆς Ι.Σ.Ι:
Ø «Ἡ Ι.Σ.Ι. συνέρχεται εἰς τακτικήν συνέλευσιν αὐτοδικαίως μεν τήν 1ην Ὀκτωβρίου ἑκάστου ἔτους...» καί εἰς τήν πρᾶξιν εἶχεν καθιερωθῆ ἡ διάρκεια τῶν ἐργασιῶν της νά καλύπτῃ χρονικήν περίοδον δύο ἑβδομάδων.
Καί τώρα ἄς ἔλθωμεν εἰς τήν ἐφαρμοζομένην τακτικήν. Ἡ Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει μόλις τρεῖς (3) ἡμέρας καθ’ἕκαστον μῆνα, οὕτως δέ ἡ Διοίκησις της Ἐκκλησίας δέν εἶναι συλλογική, ἀλλά προσωποπαγής!
Ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος ΜΟΝΟΣ, ἤ μέ τήν συνδρομήν ἐπιλεγμένων φιλικῶν Του προσώπων ὡς Συνεργατῶν, διοικεῖ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, λαμβάνει δέ πρωτοβουλίας καί ένίοτε ἐνεργεῖ έρήμην τῶν συνυπευθύνων Συνοδικῶν Άρχιερέων! Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὑπάρχει, διά νά ὑπάρχῃ! Συνερχομένη μόνον τρεῖς ἡμέρας καθ’ ἕκαστον μῆνα μόλις καί μετά βίας προλαμβάνει νά διεκπεραιώνῃ τρεχούσης φύσεως διοικητικά -δευτερευούσης σημασίας δέ- ζητήματα, ὅπως μισθώσεις ἤ ἐκποιήσεις ἐκκλησιαστικῶν ἀκινήτων, ἀποσπάσεις κληρικῶν εἰς τό Ἐξωτερικόν, Εἰσηγήσεις Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν, ἐκπροσωπήσεις κλπ., ζητήματα ἐπαναλαμβάνομεν, ὅλως δευτερευούσης σημασίας. Πρίν ἤ προφθάσωμεν νά καθήσωμεν εἰς τάς θέσεις μας ὡς Συνοδικοί Σύνεδροι ἀναχωροῦμεν καί πάλιν διά τήν Ἐπαρχίαν του ἕκαστος!
Σήμερον ὅμως ἡ Ἑλλάς χάνεται, ἡ ὀρθόδοξος Πίστις διώκεται, ἡ χριστιανική Ἠθική χλευάζεται, τά πάντα ἀλλάσσουν καί μεταλλάσσονται! Ἔναντι ὅλης αὐτῆς τῆς ἀλλοιώσεως τῆς ἐθνικῆς ἤ τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, τῆς χριστιανικῆς Ἠθικῆς, τῶν παραδόσεων, τῆς γλώσσης καί τῆς ἱστορικῆς συνειδήσεως ἑνός Λαοῦ μέ μοναδικήν πολιτιστικήν παράδοσιν, ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὑπνώττει! Ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς εἶναι φυσικόν, δέν δύναται νά σηκώνῃ μόνος τό βάρος τῆς διατηρήσεως ἤ καί διασώσεως τῆς πολιτιστικῆς μας ταυτότητος καί τῆς διατηρήσεως ἀλωβήτου τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως! Ἡμεῖς, ὡς Συνοδικοί Σύνεδροι ἀπό τοῦ παρελθόντος Σεπτεμβρίου, οὐδέποτε ἠσχολήθημεν μέ τά καυτά ζητήματα τῆς ἐπικαιρότητος! Τό κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου ἐπεκτείνεται ἁλματωδῶς καί Ἡμεῖς ἐφησυχάζομεν! Κατηγορῶ τόν ἑαυτόν μου πρῶτον!
Τά ἴχνη αὐτά ἀκολουθοῦσα καί ἡ Ι.Σ.Ι. συνήθως ΔΕΝ ἐπιλαμβάνεται θεμάτων, ἅτινα ἐξ ὁρισμού θεωροῦνται ὡς «καυτά ζητήματα τῆς ἐπικαι-ρότητος» πρός ἀπογοήτευσιν τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων. Ἐπί παραδείγματι προσωπικῶς δέν γνωρίζομεν τήν ἐπίσημον θέσιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπί ζητημάτων ὡς τά ἑξῆς:
Ø Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί εἶναι Ἐκκλησία, σχισματικοί ἀδελφοί μας ἤ αἱρετικοί;
Ø Ἡ λεγομένη Οἰκουμενική Κίνησις ἀκολουθεῖ τήν ὀρθήν ὁδόν;
Ø Αἱ σχέσεις μας μετά τῶν Ἑτεροδόξων μήπως ὑπερβαίνουν τά ἀνεκτά ὅρια;
Ø Αἱ κινήσεις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἶναι μεμετρημέναι ἤ μήπως ἀλλοιώνουν τό περιεχόμενον τῆς ἀμω-μήτου ἡμῶν πίστεως;
Ø Ἡ προσφορά τοῦ Κορανίου ὡς δῶρον εἰς Ἐπίσημόν τι Πρόσωπον τῆς Coca Cola, Μουσουλμάνον ὅμως ὡς πρός τό θρήσκευμα, ὑπό καί διά τῶν χειρῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου εἶναι ἐνέργεια συμβατή μέ τήν ὀρθόδοξον ίδιότητα τοῦ προσφέ-ροντος;
Ø Ἡ παρουσία Ἡγετῶν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τάς ἐργασίας μιᾶς Συναγωγῆς Ἑβραίων τυγχάνει ἐπιτρεπτή;
Ø Ἡ ἑλληνική Θράκη ἐξισλαμίζεται καί ὅσον οὕπω χάνεται! Ἡ Ἐκκλησία, Τροφός τοῦ Ἔθνους ἄλλοτε, δέν ἔχει κάποιον λόγον νά εἴπῃ; Τά Εθνικά μας Θέματα εἶναι ἆραγε ζώνη ἀπηγορευ-μένη;
Ø Δέν θά συγκινηθῶμεν κάποτε ἀπό τό δράμα ἑνός πολιοῦ Πατρι-άρχου, τοῦ πρ. Ἱεροσολύμων Εἰρηναίου, ὁ Ὁποῖος ὅλως αὐθαι-ρέτως, καί ἄρα καί ὅλως ἀδίκως, ἀπεμακρύνθη τοῦ Θρόνου Του, ἐν συνεχείᾳ καθῃρέθη καί ὑπεβιβάσθη εἰς τήν τάξιν τῶν.. .....Μοναχῶν (!!!), σήμερον δέ -ἄνευ δικαστικῆς τινός ἀποφάσεως ζεῖ ἔγκλειστος εἰς τό κελλίον Του, στερούμενος καί τῆς στοιχειώδους ἔτι άνθρωπίνης παρηγορίας; Εὔχομαι καί προσεύχομαι, ὥστε ἡ ἀδιαφορία ἡμῶν διά τόν Μάρτυρα Πατριάρχην, τόν Μακαριώτατον κ. Εἰρηναῖον, νά μή εἶναι αἰτία διά νά ὁδηγη-θῶμεν ἅπαντες εἰς τήν ὀδύνην τῆς κολάσεως!
Ναί, ἄς το ἐπεναλάβωμεν: μόνον καί μόνον ἡ ἀδιαφορία ἡμῶν πρός ἕνα ἀδίκως πάσχοντα ἐν Χριστῷ Ἀδελφόν μας εἶναι ἱκανή νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόν τόπον τῆς Κολάσεως, κατά τό «ἐν φυλακῇ ἤμην καί οὐκ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. 25,36).
Ø Ἔπειτα ἐπιτακτικῶς ἐνώπιόν μας σήμερον προβάλλουν καί ἄλλα θέματα γενικωτέρας φύσεως. Θά δεχθῶμεν ἄραγε ἀδια-μαρτυρήτως τό «τσιπάκι», τόν ΑΜΚΑ, τό «σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου»; Δέν θά ἀρθρώσωμεν λόγον ἐπ’ αὐτῶν; Θά ἀφή-σωμεν τό ἔδαφος ἐλεύθερον εἴς τινας «ζηλωτάς»;
Ø Δέν θά ἀντιδράσωμεν εἰς τήν καθιέρωσιν τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων;
Ø Δέν θά ἀντιδράσωμεν διά τήν μετατροπήν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν εἰς μάθημα θρησκειολογίας εἰς τήν Ἐκπαίδευσιν;
Ø Δέν θά ἀναπτύξωμεν κατά τρόπον ἰσοδύναμον πρός τήν λίαν ἀνεπτυγμένην προνοιακήν δραστηριότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἔργον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ; Δέν ἠμπορεῖ τό ἔργον τοῦ θείου κηρύγματος νά τίθεται εἰς δευτέραν μοῖραν! Ἀναγκαῖος βεβαίως εἶναι ὁ ἐπιούσιος ἄρτος, ἀλλά ὁ οὐράνος Ἄρτος, δηλ. τό Κατηχητικόν μας ἔργον, πρέπει νά προηγῆται! Τί ἄραγε προεχόντως εἴμεθα; Ἐκκλησία-Κιβωτός τῆς σωτηρίας ψυχῶν, ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν ἤ ἁπλῶς Ὑπουργεῖον Κοινωνικῆς Προνοίας;
Ἐνδεικτικῶς καί ὅλως προχείρως κατέγραψα ὡρισμένα σύγχρονα προβλήματα κεφαλαιώδους, κατά τήν ταπεινήν ἡμῶν γνώμην, σημασίας, διά τά ὁποῖα ἡ φωνή τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Χωρίς νά τό ἔχωμεν ἀντιληφθῆ εἰς τάς ἡμέρας μας ἔχει ἐπιβληθῆ «σιγή ἀσυρμάτου»!
Ἄρα τό Συνοδικόν Σύστημα Διοικήσεως ὀφείλει νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν Διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας, μάλιστα δέ σήμερον, ὅτε συντελοῦνται κοσμογονικαί ἀλλαγαί!
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Ἐκ τῆς Συνοδικῆς μου θητείας ἔχετε ἤδη δείγματα, ὅτι ὡς Προκαθήμενον καί Σᾶς σέβομαι καί Σᾶς ἀγαπῶ! Ἀλλά τό σύστημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως δέν ἠμπορεί νά εἶναι Ἐξουσία τοῦ Ἑνός Ἀνδρός! Ἀκόμη καί ἡ ἀφιλάδελφος συμπεριφορά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, δηλ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἰς τόν ἑλλαδικόν χῶρον δέν ἐπιτρέπει τήν ἔξαρσιν τοῦ Πρώτου τῇ τάξει! Ἁπανταχοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας οἱ Ἐπίσκοποι μνημονεύουν ἕκαστος τόν ἑαυτοῦ Πρῶτον, δηλ. τόν Πατριάρχην ἤ Ἀρχιεπίσκοπόν του! Ἀκόμη καί εἰς τήν μικράν, ὡς πρός τήν ἔκτασιν, ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου μνημονεύεται ὀ ἐκεῖ Ἀρχιεπίσκοπος! Ἡμεῖς, ἀντιθέτως, δυστυχέστατα δέ καί πάνυ ἀντικανονικώτατα, μνημονεύομεν «τῆς Ἱερᾶς Ἡμῶν Συνόδου», δηλοῦντες, καλῶς ἤ κακῶς, ὅτι Ἀνωτάτη Ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀλλά τό σύνολον τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων, συγκροτουμένων εἰς Σῶμα καί ἐκφραζομένων εἴτε διά τῆς Ι.Σ.Ι, εἴτε διά τῆς Δ.Ι.Σ.
Εἰς χεῖρας Ὑμῶν, Μακαριώτατε, οὐ μήν ἀλλά καί εἰς τήν σύνεσιν Ὑμῶν, ἐπαφίεται ἡ περαιτέρω πορεία τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πρός τόν τρόπον Διοικήσεως Αὑτῆς. Θά καταπαγιωθῇ τελικῶς ἡ Διοίκησις ὡς ἕνα προσωποπαγές Σύστημα, τ.ἔ, ἕνας διευθύνει οἱ δέ λοιποί ὑποτάσσονται καί σιωποῦν, ἤ θά ἐπανέλθῃ εἰς ἐφαρμογήν τό Συνοδικόν Σύστημα Διοικήσεως, ὅπως ἀκριβῶς τό καθιέρωσεν, μετά τήν ἀποκατάστασιν τῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Χώραν μας, ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Ὑμῶν τε καί ἡμῶν, ὁ ἀξεπέραστος Μέγας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Σεραφείμ;
Ἡ Ἀπόφασις Ὑμῶν, Μακαριώτατε νά συγκαλέσετε τήν Ι.Σ.Ι ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας δέκα πέντε μόλις ἡμέρας μετά τάς Συνεδριάσεις τῆς Δ.Ι.Σ. μᾶς ὤθησεν εἰς τήν σύνταξιν τῆς παρούσης διαμαρτυρίας. Συγχωρήσατε ἡμῖν μοι τό θράσος! Ἀλλά, βλέπετε, τυγχάνομεν ὄγδοον κατά τήν σειράν τῶν πρεσβείων τῆς Ἀρχιερωσύνης Μέλος τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας, κάθημαι δέ πλέον εἰς τήν πρώτην σειράν τῶν ἑδράνων τῆς Αἰθούσης τῶν συνεδριάσεων, ὡς ἐκ τούτου δέ αἰσθανόμεθα βαρεῖαν τήν εὐθύνην διά τήν πορείαν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τήν ὁποίαν, ἀπερχόμενοι, θά ἀφήσωμεν ὄπισθεν ἐμοῦ πρός συνέχισιν τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας. Βλέπετε ἡμεῖς, προσερχόμενοι εἰς τόν Ναόν διά τήν τέλεσιν τῆς ἀναιμάκτου Μυσταγωγίας ἤ καί λιτανεύοντες τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πίστεώς μας, οὐδέποτε μέχρι σήμερον ἐθεωρήσαμεν ἀναγκαῖον νά ἀνέλθωμεν «ἐπί ὄνον καί πῶλον υἱόν ὑποζυγίου» (Ματθ. 21, 5-6), διά νά κερδήσωμεν τήν συμπάθειαν τῶν πιστῶν τῆς εἰς ἡμᾶς κληρωθείσης Ἐπαρχίας! Νεώτεροι ὅμως Ἀδελφοί μας τό ἐφαρμόζουν!!!!
Ταῦτα, ἐν βάρει τῆς ἀρχιερατικῆς ἡμῶν συνειδήσεως ἐθεωρήσαμεν χρέος νά θέσωμεν ὑπό τήν ἔμφρονα κρίσιν Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ὡς καί τῶν ἀγαπητῶν ἐν Χριστῷ Ἀδελφῶν μας Ἀρχιερέων, τῶν συγκροτούντων τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί εὐλαβῶς παρακαλοῦμεν διά τά καθ’ Ὑμᾶς.
Ἐπί δέ τούτοις διατελοῦμεν
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
πηγή
Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰω. Γενναδίου, 14
115 21 ΑΘΗΝΑΣ
ΘΕΜΑ: Διαμαρτυρία διά τήν ὑποβάθμισιν τοῦ Συνοδικοῦ Συστήματος Διοικήσεως
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Μετ’ ἐκπλήξεως οὐ τῆς τῆς τυχούσης ἐλάβομεν τήν ἀπό 19ης Μαΐου ἐ.ἔ. καί μέ ἀριθμ. Πρωτ. 2391/1096 Πρόσκλησιν Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ὡς Προέδρου τοῦ Σὠματος, ὅπως προσέλθωμεν σήμερον εἰς τήν συνήθη Αἴθουσαν τῶν Συνεδριῶν, διά νά λάβωμεν μέρος εἰς τάς ἐργασίας τῆς ἐκτάκτως συγκαλουμένης Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν πλήρωσιν τῶν δύο χηρευουσῶν Μητροπόλεων Κεφαλληνίας καί Νέας Κρήνης.
Καί γράφομεν «μετ’ ἐκπλήξεως οὐ τῆς τυχούσης» δεδομένου, ὅτι κατά τάς Συνεδρίας ἀπό 3ης ἕως καί τῆς 5ης λήγοντος μηνός τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς τρεχούσης Συνοδικῆς Περιόδου, Μέλος τῆς Ὁποίας τυγχάνομεν, ἐτέθη τό ζήτημα τοῦτο, κατόπιν δέ γενομένης διαλογικῆς διερευνήσεως τοῦ ζητήματος τούτου, πρωτοσταντοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου Ἡμῶν, ὁμοφώνως ἀπεφασίσθη, ὅπως ἀποκλεισθῇ μία ἔκτακτος Συνέλευσις τῆς Ι.Σ.Ι. τό δέ θέμα τῆς πληρώσεως τῶν δύο ἐξονομασθεισῶν Ἐπαρχιῶν παραπεμφθῇ εἰς τήν κατά μῆνα Ὀκτώβριον τρ. ἔτους τακτικήν Συνέλευσιν τῆς Ἱεραρχίας.
Οὐδόλως ἀμφισβητοῦμεν τό δικαίωμα τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ὅπως συγκαλῇ τήν τε Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον καί τήν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας, ὁπόταν Οὗτος κρίνῃ τοῦτο ἀναγκαῖον! Ἐκ παραλλήλου ὅμως διαποροῦμεν πῶς καί διατί εἰς χρονικόν διάστημα δύο μόλις ἑβδομάδων ἀπό τῆς λήψεως τῆς ὡς ἄνω Ἀποφάσεως τῆς Δ.Ι.Σ. ἤλλαξαν ἄρδην τά δεδομένα, ὥστε ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος νά συγκαλῇ τό Σῶμα τῶν Ἱεραρχῶν εἰς ἔκτακτον Συνέλευσιν! Ἐξ ὅσων ἐνθυμούμεθα τά Μέλη τῆς Δ.Ι.Σ., εἰς τήν λῆψιν τῆς Ἀποφάσεως περί μή ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς Ι.Σ.Ι., ὡδηγήθησαν ἐκ σεβασμοῦ πρός τήν σχετικήν Εἰσήγησιν αὐτοῦ τούτου τοῦ Μακαρ. Προέδρου τοῦ Σώματος!
Χαράσσομεν, λοιπόν, τάς γραμμάς ταύτας ὡς μίαν ἤρεμον διαμαρτυρίαν καί διά νά τονίσωμεν, μετά λύπης οὐ τῆς τυχούσης, ὅτι τήν σήμερον ἡμέραν, ὡς ἔχουν σήμερον τά πράγματα, παραβιάζεται καταφώρως τό ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ τῆς Ἐκκλησίας μας. Οὕτω, λοιπόν, διά τήν συνείδησιν ἡμῶν καί διά τήν ἱστορίαν, χωρίς πρόθεσιν ἀντιδικίας τινός πρός τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον, ὀφείλομεν νά καταθέσωμεν τάς ὡς κάτωθι παραβιάσεις τοῦ Νόμου 590/1977, ἐπαναλαμβάνομεν διά νά καταννοηθῇ, τάς τε παραβιάσεις τοῦ ἰσχύοντος Νόμου καί τῶν ἐψηφισμένων Κανονισμῶν, διά τῶν ὁποίων διοικεῖται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί τάς παραβάσεις-ἐκτροπάς τοῦ Κανονικού Δικαίου ἐπί ζημίᾳ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς κατωτέρω καταγράφονται:
1. Περί τῶν Συνεδριῶν τῆς Δ.Ι.Σ:
Ø «Ἡ Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει τακτικῶς καθ’ ἑκάστην Τρίτην, Τετάρτην, Πέμπτην καί Παρασκευήν ἡμέραν τῶν δυο πρώτων ἑβδομάδων ἑκάστου μηνός....» (Βλ. Κανονισμόν 2/1977 - ΦΕΚ Α΄275), ἄρθρον 3)
2. Περί τῶν Συνεδριῶν τῆς Ι.Σ.Ι:
Ø «Ἡ Ι.Σ.Ι. συνέρχεται εἰς τακτικήν συνέλευσιν αὐτοδικαίως μεν τήν 1ην Ὀκτωβρίου ἑκάστου ἔτους...» καί εἰς τήν πρᾶξιν εἶχεν καθιερωθῆ ἡ διάρκεια τῶν ἐργασιῶν της νά καλύπτῃ χρονικήν περίοδον δύο ἑβδομάδων.
Καί τώρα ἄς ἔλθωμεν εἰς τήν ἐφαρμοζομένην τακτικήν. Ἡ Δ.Ι.Σ. συνεδριάζει μόλις τρεῖς (3) ἡμέρας καθ’ἕκαστον μῆνα, οὕτως δέ ἡ Διοίκησις της Ἐκκλησίας δέν εἶναι συλλογική, ἀλλά προσωποπαγής!
Ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος ΜΟΝΟΣ, ἤ μέ τήν συνδρομήν ἐπιλεγμένων φιλικῶν Του προσώπων ὡς Συνεργατῶν, διοικεῖ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, λαμβάνει δέ πρωτοβουλίας καί ένίοτε ἐνεργεῖ έρήμην τῶν συνυπευθύνων Συνοδικῶν Άρχιερέων! Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὑπάρχει, διά νά ὑπάρχῃ! Συνερχομένη μόνον τρεῖς ἡμέρας καθ’ ἕκαστον μῆνα μόλις καί μετά βίας προλαμβάνει νά διεκπεραιώνῃ τρεχούσης φύσεως διοικητικά -δευτερευούσης σημασίας δέ- ζητήματα, ὅπως μισθώσεις ἤ ἐκποιήσεις ἐκκλησιαστικῶν ἀκινήτων, ἀποσπάσεις κληρικῶν εἰς τό Ἐξωτερικόν, Εἰσηγήσεις Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν, ἐκπροσωπήσεις κλπ., ζητήματα ἐπαναλαμβάνομεν, ὅλως δευτερευούσης σημασίας. Πρίν ἤ προφθάσωμεν νά καθήσωμεν εἰς τάς θέσεις μας ὡς Συνοδικοί Σύνεδροι ἀναχωροῦμεν καί πάλιν διά τήν Ἐπαρχίαν του ἕκαστος!
Σήμερον ὅμως ἡ Ἑλλάς χάνεται, ἡ ὀρθόδοξος Πίστις διώκεται, ἡ χριστιανική Ἠθική χλευάζεται, τά πάντα ἀλλάσσουν καί μεταλλάσσονται! Ἔναντι ὅλης αὐτῆς τῆς ἀλλοιώσεως τῆς ἐθνικῆς ἤ τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, τῆς χριστιανικῆς Ἠθικῆς, τῶν παραδόσεων, τῆς γλώσσης καί τῆς ἱστορικῆς συνειδήσεως ἑνός Λαοῦ μέ μοναδικήν πολιτιστικήν παράδοσιν, ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ὑπνώττει! Ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς εἶναι φυσικόν, δέν δύναται νά σηκώνῃ μόνος τό βάρος τῆς διατηρήσεως ἤ καί διασώσεως τῆς πολιτιστικῆς μας ταυτότητος καί τῆς διατηρήσεως ἀλωβήτου τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως! Ἡμεῖς, ὡς Συνοδικοί Σύνεδροι ἀπό τοῦ παρελθόντος Σεπτεμβρίου, οὐδέποτε ἠσχολήθημεν μέ τά καυτά ζητήματα τῆς ἐπικαιρότητος! Τό κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου ἐπεκτείνεται ἁλματωδῶς καί Ἡμεῖς ἐφησυχάζομεν! Κατηγορῶ τόν ἑαυτόν μου πρῶτον!
Τά ἴχνη αὐτά ἀκολουθοῦσα καί ἡ Ι.Σ.Ι. συνήθως ΔΕΝ ἐπιλαμβάνεται θεμάτων, ἅτινα ἐξ ὁρισμού θεωροῦνται ὡς «καυτά ζητήματα τῆς ἐπικαι-ρότητος» πρός ἀπογοήτευσιν τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων. Ἐπί παραδείγματι προσωπικῶς δέν γνωρίζομεν τήν ἐπίσημον θέσιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπί ζητημάτων ὡς τά ἑξῆς:
Ø Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί εἶναι Ἐκκλησία, σχισματικοί ἀδελφοί μας ἤ αἱρετικοί;
Ø Ἡ λεγομένη Οἰκουμενική Κίνησις ἀκολουθεῖ τήν ὀρθήν ὁδόν;
Ø Αἱ σχέσεις μας μετά τῶν Ἑτεροδόξων μήπως ὑπερβαίνουν τά ἀνεκτά ὅρια;
Ø Αἱ κινήσεις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἶναι μεμετρημέναι ἤ μήπως ἀλλοιώνουν τό περιεχόμενον τῆς ἀμω-μήτου ἡμῶν πίστεως;
Ø Ἡ προσφορά τοῦ Κορανίου ὡς δῶρον εἰς Ἐπίσημόν τι Πρόσωπον τῆς Coca Cola, Μουσουλμάνον ὅμως ὡς πρός τό θρήσκευμα, ὑπό καί διά τῶν χειρῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου εἶναι ἐνέργεια συμβατή μέ τήν ὀρθόδοξον ίδιότητα τοῦ προσφέ-ροντος;
Ø Ἡ παρουσία Ἡγετῶν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τάς ἐργασίας μιᾶς Συναγωγῆς Ἑβραίων τυγχάνει ἐπιτρεπτή;
Ø Ἡ ἑλληνική Θράκη ἐξισλαμίζεται καί ὅσον οὕπω χάνεται! Ἡ Ἐκκλησία, Τροφός τοῦ Ἔθνους ἄλλοτε, δέν ἔχει κάποιον λόγον νά εἴπῃ; Τά Εθνικά μας Θέματα εἶναι ἆραγε ζώνη ἀπηγορευ-μένη;
Ø Δέν θά συγκινηθῶμεν κάποτε ἀπό τό δράμα ἑνός πολιοῦ Πατρι-άρχου, τοῦ πρ. Ἱεροσολύμων Εἰρηναίου, ὁ Ὁποῖος ὅλως αὐθαι-ρέτως, καί ἄρα καί ὅλως ἀδίκως, ἀπεμακρύνθη τοῦ Θρόνου Του, ἐν συνεχείᾳ καθῃρέθη καί ὑπεβιβάσθη εἰς τήν τάξιν τῶν.. .....Μοναχῶν (!!!), σήμερον δέ -ἄνευ δικαστικῆς τινός ἀποφάσεως ζεῖ ἔγκλειστος εἰς τό κελλίον Του, στερούμενος καί τῆς στοιχειώδους ἔτι άνθρωπίνης παρηγορίας; Εὔχομαι καί προσεύχομαι, ὥστε ἡ ἀδιαφορία ἡμῶν διά τόν Μάρτυρα Πατριάρχην, τόν Μακαριώτατον κ. Εἰρηναῖον, νά μή εἶναι αἰτία διά νά ὁδηγη-θῶμεν ἅπαντες εἰς τήν ὀδύνην τῆς κολάσεως!
Ναί, ἄς το ἐπεναλάβωμεν: μόνον καί μόνον ἡ ἀδιαφορία ἡμῶν πρός ἕνα ἀδίκως πάσχοντα ἐν Χριστῷ Ἀδελφόν μας εἶναι ἱκανή νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόν τόπον τῆς Κολάσεως, κατά τό «ἐν φυλακῇ ἤμην καί οὐκ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. 25,36).
Ø Ἔπειτα ἐπιτακτικῶς ἐνώπιόν μας σήμερον προβάλλουν καί ἄλλα θέματα γενικωτέρας φύσεως. Θά δεχθῶμεν ἄραγε ἀδια-μαρτυρήτως τό «τσιπάκι», τόν ΑΜΚΑ, τό «σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου»; Δέν θά ἀρθρώσωμεν λόγον ἐπ’ αὐτῶν; Θά ἀφή-σωμεν τό ἔδαφος ἐλεύθερον εἴς τινας «ζηλωτάς»;
Ø Δέν θά ἀντιδράσωμεν εἰς τήν καθιέρωσιν τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων;
Ø Δέν θά ἀντιδράσωμεν διά τήν μετατροπήν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν εἰς μάθημα θρησκειολογίας εἰς τήν Ἐκπαίδευσιν;
Ø Δέν θά ἀναπτύξωμεν κατά τρόπον ἰσοδύναμον πρός τήν λίαν ἀνεπτυγμένην προνοιακήν δραστηριότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἔργον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ; Δέν ἠμπορεῖ τό ἔργον τοῦ θείου κηρύγματος νά τίθεται εἰς δευτέραν μοῖραν! Ἀναγκαῖος βεβαίως εἶναι ὁ ἐπιούσιος ἄρτος, ἀλλά ὁ οὐράνος Ἄρτος, δηλ. τό Κατηχητικόν μας ἔργον, πρέπει νά προηγῆται! Τί ἄραγε προεχόντως εἴμεθα; Ἐκκλησία-Κιβωτός τῆς σωτηρίας ψυχῶν, ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν ἤ ἁπλῶς Ὑπουργεῖον Κοινωνικῆς Προνοίας;
Ἐνδεικτικῶς καί ὅλως προχείρως κατέγραψα ὡρισμένα σύγχρονα προβλήματα κεφαλαιώδους, κατά τήν ταπεινήν ἡμῶν γνώμην, σημασίας, διά τά ὁποῖα ἡ φωνή τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Χωρίς νά τό ἔχωμεν ἀντιληφθῆ εἰς τάς ἡμέρας μας ἔχει ἐπιβληθῆ «σιγή ἀσυρμάτου»!
Ἄρα τό Συνοδικόν Σύστημα Διοικήσεως ὀφείλει νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν Διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας, μάλιστα δέ σήμερον, ὅτε συντελοῦνται κοσμογονικαί ἀλλαγαί!
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Ἐκ τῆς Συνοδικῆς μου θητείας ἔχετε ἤδη δείγματα, ὅτι ὡς Προκαθήμενον καί Σᾶς σέβομαι καί Σᾶς ἀγαπῶ! Ἀλλά τό σύστημα τῆς ἐκκλησιαστικῆς Διοικήσεως δέν ἠμπορεί νά εἶναι Ἐξουσία τοῦ Ἑνός Ἀνδρός! Ἀκόμη καί ἡ ἀφιλάδελφος συμπεριφορά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, δηλ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἰς τόν ἑλλαδικόν χῶρον δέν ἐπιτρέπει τήν ἔξαρσιν τοῦ Πρώτου τῇ τάξει! Ἁπανταχοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας οἱ Ἐπίσκοποι μνημονεύουν ἕκαστος τόν ἑαυτοῦ Πρῶτον, δηλ. τόν Πατριάρχην ἤ Ἀρχιεπίσκοπόν του! Ἀκόμη καί εἰς τήν μικράν, ὡς πρός τήν ἔκτασιν, ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου μνημονεύεται ὀ ἐκεῖ Ἀρχιεπίσκοπος! Ἡμεῖς, ἀντιθέτως, δυστυχέστατα δέ καί πάνυ ἀντικανονικώτατα, μνημονεύομεν «τῆς Ἱερᾶς Ἡμῶν Συνόδου», δηλοῦντες, καλῶς ἤ κακῶς, ὅτι Ἀνωτάτη Ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ἀλλά τό σύνολον τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων, συγκροτουμένων εἰς Σῶμα καί ἐκφραζομένων εἴτε διά τῆς Ι.Σ.Ι, εἴτε διά τῆς Δ.Ι.Σ.
Εἰς χεῖρας Ὑμῶν, Μακαριώτατε, οὐ μήν ἀλλά καί εἰς τήν σύνεσιν Ὑμῶν, ἐπαφίεται ἡ περαιτέρω πορεία τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς πρός τόν τρόπον Διοικήσεως Αὑτῆς. Θά καταπαγιωθῇ τελικῶς ἡ Διοίκησις ὡς ἕνα προσωποπαγές Σύστημα, τ.ἔ, ἕνας διευθύνει οἱ δέ λοιποί ὑποτάσσονται καί σιωποῦν, ἤ θά ἐπανέλθῃ εἰς ἐφαρμογήν τό Συνοδικόν Σύστημα Διοικήσεως, ὅπως ἀκριβῶς τό καθιέρωσεν, μετά τήν ἀποκατάστασιν τῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Χώραν μας, ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Ὑμῶν τε καί ἡμῶν, ὁ ἀξεπέραστος Μέγας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρός Σεραφείμ;
Ἡ Ἀπόφασις Ὑμῶν, Μακαριώτατε νά συγκαλέσετε τήν Ι.Σ.Ι ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας δέκα πέντε μόλις ἡμέρας μετά τάς Συνεδριάσεις τῆς Δ.Ι.Σ. μᾶς ὤθησεν εἰς τήν σύνταξιν τῆς παρούσης διαμαρτυρίας. Συγχωρήσατε ἡμῖν μοι τό θράσος! Ἀλλά, βλέπετε, τυγχάνομεν ὄγδοον κατά τήν σειράν τῶν πρεσβείων τῆς Ἀρχιερωσύνης Μέλος τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας, κάθημαι δέ πλέον εἰς τήν πρώτην σειράν τῶν ἑδράνων τῆς Αἰθούσης τῶν συνεδριάσεων, ὡς ἐκ τούτου δέ αἰσθανόμεθα βαρεῖαν τήν εὐθύνην διά τήν πορείαν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τήν ὁποίαν, ἀπερχόμενοι, θά ἀφήσωμεν ὄπισθεν ἐμοῦ πρός συνέχισιν τοῦ σωτηριώδους ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας. Βλέπετε ἡμεῖς, προσερχόμενοι εἰς τόν Ναόν διά τήν τέλεσιν τῆς ἀναιμάκτου Μυσταγωγίας ἤ καί λιτανεύοντες τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πίστεώς μας, οὐδέποτε μέχρι σήμερον ἐθεωρήσαμεν ἀναγκαῖον νά ἀνέλθωμεν «ἐπί ὄνον καί πῶλον υἱόν ὑποζυγίου» (Ματθ. 21, 5-6), διά νά κερδήσωμεν τήν συμπάθειαν τῶν πιστῶν τῆς εἰς ἡμᾶς κληρωθείσης Ἐπαρχίας! Νεώτεροι ὅμως Ἀδελφοί μας τό ἐφαρμόζουν!!!!
Ταῦτα, ἐν βάρει τῆς ἀρχιερατικῆς ἡμῶν συνειδήσεως ἐθεωρήσαμεν χρέος νά θέσωμεν ὑπό τήν ἔμφρονα κρίσιν Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ὡς καί τῶν ἀγαπητῶν ἐν Χριστῷ Ἀδελφῶν μας Ἀρχιερέων, τῶν συγκροτούντων τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί εὐλαβῶς παρακαλοῦμεν διά τά καθ’ Ὑμᾶς.
Ἐπί δέ τούτοις διατελοῦμεν
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου