Το γέλιο όπως και το βρισίδι αποτελούν εκτονωτικές έκρηξεις, ένα είδος βαλβίδας ασφάλειας, σε συσσωρευμένες πιέσεις που βρίσκουν αιφνιδίως μια απρόσμενη οδό διαφυγής. Από αυτήν την άποψη, κατά την παρούσα δραματική περίοδο, τα όσα παρακολουθούμε στη βουλή με επίκεντρο την πρόεδρό της, Ζωή Κωνσταντοπούλου, δρουν ως νευρικά αμορτισέρ απορρόφησης της πολιτικής έντασης και επιτρέπουν την διάχυση της ψυχολογικής φόρτισης μέσα από την εσκεμμένη μετάθεση της προσοχής των μονομάχων του κοινοβουλίου σε ασήμαντα επί της ουσίας θέματα, τα οποία βγάζει αστήρευτα από το μανίκι της ως πρωτοκλασάτη οπερετική πριμαντόνα τσίρκου, ως Νυχτερίδα του Στράους, ως Υπνοβάτις του Μπελλίνι (La Sonnambula) ή Τραβιάτα του Βέρντι, Πριγκίπισσα της Τσάρντας (των ρομά ντε), Τρελή του Σαγιό ή ακόμη και ως σαγηνευτική Εσμεράλδα της παρ’ ημίν «αυλής των θαυμάτων» στην «γιορτή των τρελών» των Παρισίων, η εν λόγω πολυπρόσωπη φιγούρα της τράπουλας (Ντάμα Πίκα).
Ο ρόλος της είναι όντως καταλυτικός ως συλλέκτριας πάσης οργής και θυμηδίας, ένα είδος ανθρώπινου ναρκαλιευτικού που δρα ως σωτήριο κοινοβουλευτικό αλεξικέραυνο. Ωραία Ζωή, ή άλλιώς Vida Formosa, όπως θα έλεγε και ο Βίλλα Λόμπος της μαγευτικής Βραζιλίας.
Για κακή μας τύχη, το σκηνικό των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, δεν μας επέτρεψε μια παρόμοια ψυχοστατική εξέλιξη των εντάσεων, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αποστολής στα εκάστοτε άντρα των θ(χ)εσμών, ικανότατων τσιρκολάνων υπό μορφή υπουργών με ή άνευ χαρτοφυλακίων, καθότι οι ξενέρωτοι δανειστές μας δεν διαθέτουν ανάλογη αίσθηση του χιούμορ με τους ημέτερους χαχαμπούχες. Το αποτέλεσμα ήταν να αφθονούν μόνον οι ύβρεις, η χολή και η δυσκοιλιότητα, ένθεν κακείθεν, και να βαρύνει τελικά η ατμόσφαιρα με μαύρα σύννεφα που ξέσπασαν στην καταιγίδα που όλοι ζούμε. Το θέμα είναι ότι δεν τη ζούμε το ίδιο όλοι μας. Για παράδειγμα, και πριν ακόμη κλείσουν οι τράπεζες, με τον φόβο και μόνο του επικείμενου συμβάντος, και με προεξάρχοντες τους συριζαίους κοινοβουλάρχοντες, έσπευσαν όλοι οι παροικούντες στα Παλαιά Ανάκτορα (νυν Βουλή των Ελλήνων) να αδειάσουν το ΑΤΜ του παλατιού τους στην ίδια ατμόσφαιρα πανικού με τους κοινούς θνητούς που την ίδια στιγμή άδειαζαν τα ΑΤΜ της γειτονιάς τους. Με μία μικρή διαφορά, την οποία είδαμε τηλεοπτικά. Μόλις το κυνοβουλευτολόϊ στέγνωσε το μηχάνημα, εισήλθε συρίζον στον χώρο της βουλής ευμέγεθες φορτηγό χρηματαποστολής το οποίο και στάφωσε πάραυτα το διψασμένο μηχάνημα με ευρωχρήμα, προς τέρψιν και ικανοποίησιν των εναπομεινάντων κυνοβουλευτικών και παρατρεχάμενων που επέπεσαν στο μπαγιόκο, καθώς έξω εις τας οδούς επί ματαίω ξεροστάλιαζαν οι ιθαγενείς υπήκοοι του βασιλείου των. Η ελπίδα είχε όντως έρθει, όπως διακήρυττε προεκλογικά ο «σύριζας», αλλά μόνο για τους γενναίους (τους καλοπροαίρετους αλλά άχρηστους και ρακένδυτους της κομματικής στρατιάς του Μπρανκαλεόνε), τους ωραίους (τρωκτικούς αρουραίους), και τους δυνατούς (στα άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα)...
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, με τις τράπεζες κλειστές, με τα «τιμημένα» γηρατειά να «συνωστίζονται» όχι ξανά στην παραλία της Σμύρνης, αλλά μπροτά στους οίκους του χρήματος μέσα στο λιοπύρι, μπας και πάρουν κανένα ψίχουλο από τη σύνταξή τους, εμείς δεν ανησυχούμε, γιατί έτσι κι αλλιώς «είμαστε υπέρ του λιτού βίου», αφού μας το είπε ο βα-ρουφάκης, αλλά και πέραν αυτού έχουμε στο πλευρό μας όχι μόνο το συριζαίϊκο λεφούσι αλλά και το υπηρετικό του προσωπικό των υγιών εθνικών δυνάμεων. «Μπράβο ανέλο, που μας έκανες εχθρό μας τον φρατέλο» και «αίμα, ντροπή, χρυσή αυγή» που κοκκίνισες ανερυθρίαστα εναγκαλιζόμενη τον αριστερισμό και μεταδίδοντας του τη «χρυσή» όπως λένε στο χωριό σου τον ίκτερο. Ακόμα κι έτσι πάντως δεκτή εγένετο από τους «συρίζοντες» η «κεφαλή επ’ αριστερά» μια κι «ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα». Όσο για τους απανταχού εν Ελλάδι σφουγγαράδες των ανομιών της αριστεράς «δεν πάνε πια στην Κάλυμνο, Κάλυμνο, Κάλυμνο, τους πήραν τους παράδες οι παλιοκερατάδες». Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. «Το ποντίκι που βρυχάται» πιάστηκε ήδη στη φάκα...
Χρίστος Γούδης
Δημοτικός Σύμβουλος
με την «Ελληνική Αυγή»
στο Δήμο Αθηναίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου