Γράφει η Μαίρη Καρά
Ο ελληνικός λαός έχει βουλιάξει μέσα στην συλλογική κατήφεια, μέσα στην κατάθλιψη… φοβάται, ανησυχεί, θλίβεται, αναρωτιέται για την επιβίωσή του, για το μέλλον των παιδιών του, για το γκρέμισμα των ονείρων του και των μακροχρόνιων θυσιών του. Αλλά ακόμα κι αυτά καλύπτονται απ' την βαθιά οργή του, για όσα συμβαίνουν γύρω του και δεν μπορεί να τα εξηγήσει. Η Ελληνική Επικράτεια συρρικνώνεται, το Ελληνικό Κράτος διαμελίζεται, Έλληνες πολίτες αυτοκτονούν, το Ελληνικό Έθνος αλλοιώνεται, η πατρίδα αποδομείται, τα Εθνικά Σύμβολα κακοποιούνται, η κοινωνία διαφθείρεται… όλα αλλάζουν προς το χειρότερο και κανενός "υπεύθυνου" πολιτικού ή "διανοούμενου" το αυτί δεν ιδρώνει…
Η ζωή συνεχίζεται κανονικά στο ελλαδιστάν, σα να μην συμβαίνει τίποτα… οι βολεμένοι απολαμβάνουν τα "αγαθά" των κόπων τους, οι παρασιτικώς διαβιούντες στις αυλές των εκλεγμένων αντιπροσώπων τούς φιλούν τα πόδια για μια θεσούλα, το ρουσφέτι συνεχίζει να είναι ο μοχλός κίνησης στο Δημόσιο, οι επιχειρήσεις πήραν την άγουσα προς γειτονικές χώρες με μικρά μεροκάματα, το εργατικό δυναμικό κυνηγάει μεροκάματο με το τουφέκι, η νεολαία εγκαταλείπει τα πάτρια εδάφη αναζητώντας την τύχη της στο εξωτερικό, η ανεργία εξαπλώνεται σαν δίχτυ πάνω απ' τα κεφάλια της παραγωγικής τάξης, απειλώντας να την εξαφανίσει… και κανείς "υπεύθυνος" δεν ασχολείται με την παραγωγική εσωτερική ανάπτυξη…
Οι μόνες επιχειρηματικές δράσεις που παρατηρούνται ακόμα σ' αυτόν τον άμοιρο τόπο, προέρχονται απ' την μεσαία εργατική τάξη, που με τεράστιες θυσίες καταφέρνει να διατηρεί ακόμα τις μικροεπιχειρήσεις της. Οι μεγαλοβιομήχανοι, οι εφοπλιστάδες, οι εθνικοί εργολάβοι, οι μεγαλοιδιοκτήτες, οι μεγαλοδικηγόροι, οι μεγαλογιατροί, οι κλινικάρχες, οι καναλάρχες, συνεχίζουν να περιφρουρούν τα αποκτημένα τους εντός κι εκτός της χώρας με το πλεονέκτημα, που τους παρέχει η ευνοϊκή κρατική μεταχείρισή τους. Οι δε τυχεροί εργαζόμενοι ακόμα εντός ή εκτός του Δημοσίου αεροβατούν, πιστεύοντας, πως η ΚΡΙΣΗ είναι ανύπαρκτη. Όπως ανύπαρκτη σίγουρα είναι και η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ τους! Ποιός την έχασε, για να την… βρουν;
Εσύ έντιμε πατριώτη πού ήσουν, όταν τα ανθελληνικά αρπακτικά λαθροβιούσαν σε βάρος της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης του τόπου σου; Πού ήσουν όταν οι πολιτικάντηδες μας κορόιδευαν, μας ξεπουλούσαν, μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στην μούρη; Πού ήσουν όταν ευκαιριακοί επιτηδευματίες εκμεταλλεύονταν κάθε ευκαιρία για να αναρριχηθούν σε αξιώματα, που εσύ ούτε καν ονειρευόσουν; Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας, όταν με την δύναμη του βολέματός σου σε εξασφαλισμένη δημόσια επιχείρηση, κατέβαζες διακόπτες όλης της χώρας, ρίχνοντας στο σκοτάδι χιλιάδες νοικοκυριά, μόνο για να διαμαρτυρηθείς ή να εκβιάσεις, για τα δικά σου κομματικά ή επαγγελματικά μικροσυμφέροντα;
Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε φακελάκι, για να σε εγχειρήσει κι αντί να καταγγείλεις την παρανομία του, του το' δινες αποκαλώντας τον "γιατρέ μου"; Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται τηλεοπτικά μοντελάκια και να κόπτονται για το "κοινό καλό και το δίκαιο", δηλώνοντας μόνο 10.000 ευρώ εισόδημα; Πού ήσουν όταν λάδωνες τον πολεοδόμο, αντί να του δώσεις γροθιά στην μούρη του επίορκου… μα πώς θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής σου; Πού ήσουν όταν μίζωνες τον ικατζή, για να μην βάλεις ένσημα στο προσωπικό σου; Πού ήσουν όταν ο εφοριακός έκανε έλεγχο στο μαγαζάκι σου και για να παραβλέψει τις παρανομίες σου… προτιμούσες να δώσεις ένα "δωράκι" σ' αυτόν παρά ένα μεγάλο πρόστιμο στο κράτος;
Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών, παρακαλώντας τους να βολέψουν το άχρηστο καμάρι σου, που δεν κατάφερε να περάσει στο Πανεπιστήμιο… ούτε με σκονάκια; Πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού απ' το μεσημέρι που ξύπναγε, την άραζε στην καφετέρια με τα όμοιά του ανεπρόκοπα, με τα φραπεδάκια και τα τσιγαράκια; Πού ήσουν όταν ξεφώνιζες για το δίκαιο του λαού, ποζάροντας στον φακό και στην κάμερα, για να σιγουρευτείς, πως θα σε δει ο πολιτευτής, για να σε βάλει εποχιακό συμβασιούχο στον Δήμο; (΄Άλλο ένα τεμπελόσκυλο που εξαντλεί το υπαλληλικό οκτάωρο σαν χρήστης του face book). Πού ήσουν μεγαλοφοροφυγάδα όταν μαγείρευες τα φορολογικά σου, για να πληρώσεις λιγότερα, και με τα "κέρδη" να πάρεις το διθέσιο σπορ αμάξι;
Πού ήσουν μαντάμ ΣΟΥΣΟΥ όταν καλόπιανες την δασκάλα του παιδιού σου, ενώ γνώριζες τις ασυναρτησίες που του μαθαίνει; Μα πού χρόνος για διαμαρτυρίες… λογάριαζες να στείλεις τον κανακάρη σου στας ευρώπας να σπουδάσει για να καλύψει τις ανεπάρκειες του. Πού ήσουν όταν αγόραζες εφημερίδες για τις προσφορές κι έπαιζες στο χρηματιστήριο σα να ήταν λοταρία; Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια σου, ελπίζοντας να πλουτίσεις ακούραστα; Πού ήσουν όταν πετούσες σκουπίδια δεξιά κι αριστερά στο δάσος, όταν γέμιζες τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια; Πού ήσουν όταν το παιδί σου ούρλιαζε στο αυτί του διπλανού, αδιαφορώντας για την ύπαρξή του;
Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ' άκρη σε άκρη; Πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία; Πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και το βούλωσες... μα τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά. Πού ήσουν όταν τα ροζ σκάνδαλα πλημμύρισαν την ζωή σου; Έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα… και για το πάπλωμα κουβέντα. Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους... ποιος θα έχει την πιο καλή γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά... τις πιο καλές σπουδές, το πιο φανταχτερό σπίτι, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, τις πιο χλιδάτες διακοπές, τις πιο γκλαμουράτες εξόδους... Και δανειζόσουν… δανειζόσουν επιπόλαια… όχι χρήμα... χρόνο δανειζόσουν... Και τώρα ο χρόνος τέλειωσε... ήρθε η ώρα… νομοτελειακά...
Τώρα πρέπει να αποδεχτείς τις συνέπειες της αδιαφορίας σου και μην φωνάζεις... Γιατί ΦΤΑΙΣ κι εσύ… φταίμε όλοι όσοι αδιαφορήσαμε για την συμφορά, που βλέπαμε να μας πλησιάζει… Καιρός είναι να παραδεχτούμε τα λάθη μας και να σκεφτούμε, πως θα απαλλαγούμε απ' τα σκουπίδια, που γέμισαν την ζωή μας, αυτά τα καριερίστικα πολιτικά ανθρωπάρια! Γιατί εμείς τους δώσαμε το δικαίωμα να μας οδηγήσουν στην ΚΡΙΣΗ… όχι μόνο στην οικονομική αλλά δυστυχώς στην χειρότερη… την ΗΘΙΚΗ. Τώρα μια ΚΡΙΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ χρειαζόμαστε για να συνέλθουμε και να πάρουμε σωστές αποφάσεις. Σταματήστε να διαμαρτύρεστε καναπεδάτοι και κατεβάστε τις κορώνες της "δίκαιης αγανάκτησής"! Αναλάβετε τις ευθύνες σας κι ενεργείστε ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ κι ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Μόνοι μας και ΕΝΩΜΕΝΟΙ θα ΣΩΘΟΥΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου