"… Ήταν η μέρα της Μεγάλης Φωτιάς. Καθώς οι φλόγες έσωζαν τις γειτωνιές ο κόσμος έτρεχε προς την παραλία…Κάποιοι έπεφταν στην θάλασσα για να κρατηθούν από τις βάρκες… Παρακολουθούσα αυτή την μοναδική τραγωδία με την καρδιά μου να πονά…
Η Σμύρνη καιγόνταν και μαζί της η Ελληνικότητά της (Ρουμλούκ), οι άνθρωποι των πρώτων πολιτισμών, εκείνοι που πέρασαν τον μεσσαίωνα με τους Μουσουλμάνους, εκείνοι που ζούσαν στις πατρίδες τους και στα σπίτια τους σε άνεση, εκείνοι που κρατούσαν το εμπόριο και γεωργία της Σμύρνης και όλης της Δυτικής Ανατολίας, και ολόκληρη την οικονομία της, εκείνοι που ζούσαν σε παλάτια, κονάκια, και τσιφλίκια, τώρα, τον εικοστό δεύτερο χρόνο του εικοστού αιώνα πεθαίνουν για ένα κομμάτι βάρκας να τους μεταφέρει μακριά για πάντα…
Η Γκιαβούρ (άπιστη) Σμύρνη κάηκε και τελείωσε με τις φλόγες στο σκοτάδι και το καπνό το ξημέρωμα. ΄Ησαν πράγματι υπεύθυνοι για τη φωτιά οι Αρμένιοι εμπρηστές όπως μας λέχθηκε τις μέρες εκείνες;… Καθώς αποφάσισα να γράψω την αλήθεια όπως την γνωρίζω θέλω να αντιγράψω μια σελίδα από τις σημειώσεις που έπερνα τις μέρες εκείνες.
Οι λαφυραγωγοί βοήθησαν στην εξάπλωση της φωτιάς… Γιατί καίγαμε την Σμύρνη; Φοβόμασταν αν τα κονάκια στην προκυμαία, τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες έμεναν στο τόπο τους, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ξεφορτωθούμε τις μειονότητες;
Οταν απελαύνονταν οι Αρμένιοι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, είχαμε κάψει όλες τις κατοικημένες περιοχές και γειτονιές στις πόλεις της Ανατολίας με αυτόν ακριβώς τον φόβο. Αυτό δεν σχετίζεται μόνο με την διάθεση για καταστροφή. Υπάρχει και κάποιο αίσθημα κατωτερότητας μέσα του. Σαν το κάθε τι που έμοιαζε με Ευρώπη ήταν πεπρωμένο να παραμείνει Χριστιανικό και ξένο γι΄αυτό και εμείς έπρεπε εμείς να το στερηθούμε."
Ο Τούρκος συγγραφέας Αtay Falih Rifki Atay, ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας έζησε το κάψιμο της ελληνικής Σμύρνης, ένας Τούρκος αυτόπτης μάρτυρας της κεμαλικής κτηνωδίας επιβεβαίωσε πριν πεθάνει τις τουρκικές ευθύνες για την πρωτοφανή εκείνη βαρβαρότητα. Στο προαναφερθέν βιβλίο του ο συγγραφέας αναφέρεται σε λεπτομέρεια και στις κτηνωδίες του Νουρεττίν Πασιά. Βλέπε εξώφυλλο του σχετικού βιβλίου – πρώτης έκδοσης. Ο εν λόγω δημοσιογράφος γεννήθηκε το 1894 στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε στις 20 Μαρτίου 1971.
Και βέβαια, η ίδια βάναυση και αμετανόητη τουρκική εξοντωτική πολιτική εναντίον των Ελλήνων συνεχίζεται. Παραδείγματα, η εξόντωση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της ΄Ιμβρου και Τενέδου, της ημικατεχόμενης Κύπρου…
hellas.wordpress.com
από το Ελληνικό Ιστολόγιο
ΣΧΟΛΙΟ
Δεν ξεχνάμε.......
Θα ξαναγυρίσουμε.
(ευχαριστώ τον Ποσειδώνα)
2 σχόλια:
Ρε να πάρει η ευχή, που είναι η Δραγώνα καιη Ρεπούση να κάνουν ένα σχόλιο; Που είναι οέο;
Τελικά,τι γίνεται σε αυτόν τον κόσμο:οι Τούρκοι αρχίζουν να μεταμελούνται ενώ οι Γραικύλοι του ημέτερου Μπανανιστάν συνεχίζουν και κλιμακώνουν το άφρισμά των έναντι των Ελλήνων και της Ελλάδος;
Απωλέσαμε μέτρα και σταθμά και ανερμάτιστοι και αδυνατούμε να 'βρούμε έναν σύγχρονο και δυναμικό εαυτό..
Δημοσίευση σχολίου