Το Υπουργείο Παιδείας θεώρησε σκόπιμο να θέσει φέτος, στις 19 Μαΐου 2010, ανήμερα της συμβολικής ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, ως θέμα προς ανάλυση, στις Πανελλήνιες Εξετάσεις και στο μάθημα της Λογοτεχνίας, το διήγημα του Γιώργου Ιωάννου «Στου Κεμάλ το σπίτι».Δηλαδή, του σφαγέα των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Συγχαρητήρια στον εμπνευστή της σκόπιμης αυτής κίνησης, που δεν είναι παρά ένα ακόμη προσκύνημα υποτέλειας προς χάριν της “ελληνοτουρκικής φιλίας και καλής γειτονείας” …
Πόσο μάλλον όταν το πραγματικό σπίτι του Κεμάλ δεν βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη, καθώς δεν γεννήθηκε εκεί, αλλά στο χωριό Χρυσαυγή του Λαγκαδά…Εύγε Υπουργείο!
Ακολουθεί το κείμενο το οποίο κλήθηκαν να αναλύσουν οι αυριανοί ταγοί της Ελληνικής πολιτείας στην υπηρεσία της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ελληνικού Λαού.
Αλήθεια, τι θα μπορούσαν να γράψουν τα παιδιά, και πως θα έπαιρναν βαθμό και μόρια εισαγωγής;
Στου Κεμάλ το σπίτι – Γιώργος ΙωάννουΔεν ξαναφάνηκε η μαυροφορεμένη εκείνη γυναίκα, που ερχόταν στο κατώφλι μας κάθε χρονιά, την εποχή που γίνονται τα μούρα, ζητώντας με ευγένεια να της δώσουμε λίγο νερό απ’ το πηγάδι της αυλής. Έμοιαζε πολύ κουρασμένη, διατηρούσε όμως πάνω της ίχνη μιας μεγάλης αρχοντικής ομορφιάς. Και μόνο ο τρόπος που έπιανε το ποτήρι, έφτανε για να σχηματίσει κανείς την εντύπωση πως η γυναίκα αυτή στα σίγουρα ήταν μια αρχόντισσα. Δίνοντάς μας πίσω το ποτήρι, ποτέ δεν παρέλειπε να μας πει στα τούρκικα την καθιερωμένη ευχή, που μπορεί να μην καταλαβαίναμε ακριβώς τα λόγια της, πιάναμε όμως καλά το νόημά της: “Ο Θεός να σας ανταποδώσει το μεγάλο καλό”. Ποιο μεγάλο καλό; Ιδέα δεν είχαμε.
(δείτε όλο το κείμενο ΕΔΩ)
Σαν συμπληρωματικό κείμενο για ανάλυση θα μπορούσε κάλλιστα το Υπουργείο της φιλοτουρκικής παιδείας να παραθέσει επίσης, πλάϊ-πλάϊ και αυτό που ακολουθεί έτσι ώστε να βάλει και πρακτικά σε εφαρμογή την καινούργια του πολιτική περί παιδείας"Πρώτα ο μαθητής"
Το Μίσος
Όσο υπάρχει ο πρόστυχος ο Έλληνας σ’ αυτόν τον κόσμο,
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Σαν στέκομαι και τον κοιτάζω τον σκύλο,
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Εκδίκηση να πάρω είναι ο μοναδικός μου στόχος.
Σαν αναμετρηθώ στης μάχης το πεδίο,
χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια να κλαδέψω σε μια μέρα,
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Τα κεφάλια τριάντα χιλιάδων να πολτοποιούσα,
τα δόντια δέκα χιλιάδων με την τανάλια να έβγαζα,
εκατό χιλιάδων τα πτώματα να σκορπούσα στις ρεματιές,
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Ο κόσμος όλος ξέρει πόσο ανώτερος είναι ο Τούρκος
και πόση κακοήθεια φωλιάζει στο μυαλό του Έλληνα.
Πέντε χιλιάδων τα πτώματα να έκαιγα στους κλιβάνους,
δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου.
Χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος.
Σαράντα χιλιάδες τους να σούβλιζα με την λόγχη μου, ογδόντα χιλιάδες τους να έστελνα στη κόλαση, εκατό χιλιάδες τους να κρεμούσα στο σκοινί, δε βγαίνει μα το θεό αυτό το μίσος από μέσα μου. Χιλίων γκιαούρηδων τα κεφάλια δεν σβήνουν ένα μίσος!
(Σημείωση: το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Μιλιέτ, στην οποία ήταν αρχισυντάκτης, ο γνωστός «ειρηνιστής» και «φιλέλληνας» Αμπντί Ιπεκτσί, ή κατά άλλους ανήκει στον άλλο γνωστό φιλέλληνα Behcet Kemal Caglar και περιλαμβάνεται στην ανθολογία του Τουρκοκύπριου Hasan Sefik Altay με τίτλο «Siirlerle Kutsal Savas ve Direnisimiz» (Ο Ιερός Αγώνας και η Αντίστασή μας στην Ποίηση), και μεταδιδόταν υποχρεωτικά κάθε πρωί τα χρόνια των ενδοκοινοτικών συγκρούσεων (1963-1967), από το ραδιόφωνο Bayrak (= Σημαία, Μπαϊράκι), το οποίο αποτελούσε τη «Φωνή των Τούρκων Αγωνιστών» (Turk Mucahidinin Sesi)).
Οι επιλογές των Υπουργείων είναι πεντακάθαρες. Άλλοτε επιλέγουν να θυμούνται εγκλήματα χτίζοντας μνημεία για το "Ολοκαύτωμα" με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, άλλοτε ξεχνούν εγκλήματα με τους Έλληνες πρωθυπουργούς να προσκυνούν τον τάφο του Κεμάλ, και άλλοτε θυμούνται το σπίτι του Κεμάλ ανήμερα της μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Παράξενες επιλογές, επιλεκτικές μνήμες, τιραμόλα πολιτικές αποδόμησης.
Και “Πρώτα ο Μαθητής”!
πηγή HellenesonlineΣΧΟΛΙΟ
Το τουρκικό αυτό ποίημα το έψαχνα καιρό. Δεν νομίζω ότι μπορείτε να βρείτε ένα παρόμοιο ελληνικό ποίημα μίσους για τους Τούρκους........
Αυτό δείχνει ξεκάθαρα με τι λαό έχουμε να κάνουμε. Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ότι διδάσκεται ακόμα στα παιδιά του δημοτικού στην Τουρκία!!!!!
Από το ποίημα καθε αυτό φαίνεται και ο "μεγάλος" πολιτισμός των Τούρκων καθώς και το υψηλό τους IQ......
Και μετά σου λέει φταίνε τα παλικάρια των ΟΥΚ που είπαν κάτι χαζοσυνθήματα στην παρέλαση τα οποία σαν σχολικά ειρηνικά τραγουδάκια ακούγονται μπροστα στο τουρκικό.....
Αντε να χαθείτε ρε ......
(ευχαριστώ την κ. Θωμαϊδα Παριανού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου