Η ηθική και οικονομική κατάρρευση της Σουηδίας

Η κάποτε ομοιογενής, ουσιαστικά χωρίς εγκληματικότητα Σουηδία, στην οποία η κυβέρνηση φρόντιζε τους πολίτες της, με αποτέλεσμα να χαρακτηριζόταν από πολλούς ως «σκανδιναβικός παράδεισος», έχει μετατραπεί σε κόλαση. Υπάρχουν γειτονιές στη Στοκχόλμη, όπου η αστυνομία δεν τολμά να εισέλθει – ενώ οι Σουηδοί τις αποφεύγουν με κάθε κόστος. Το Malmoe έχει ήδη χαθεί, αφού οι μεταναστευτικές συμμορίες κυριαρχούν στους δρόμους της πόλης. 
Τα σουηδικά μέσα ενημέρωσης δεν αποκαλύπτουν την έκταση της επιδημίας βιασμού στη χώρα. Οι πυροβολισμοί, οι επιθέσεις χειροβομβίδων και ο πόλεμος των συμμοριών, δημιούργησαν απαγορευμένες ζώνες σε κάποιες πόλεις. Η παραπάνω περιγραφή ακούγεται περισσότερο σαν να πρόκειται για τη Βαγδάτη ή για τη Γάζα, αντί για έναν σκανδιναβικό παράδεισο.

Του J. Puder, 31.07.2019 

Ο «σκανδιναβικός παράδεισος» που ήταν η Σουηδία πριν από μερικές δεκαετίες, έχει γίνει ένας εφιάλτης με την εισροή χιλιάδων μεταναστών από τη Μέση Ανατολή – οι περισσότεροι από τους οποίους δεν επιθυμούν να αφομοιωθούν. Η ομοιογενής κοινωνία που ήταν κάποτε η Σουηδία, με χαμηλή εγκληματικότητα και με έντονη εργασιακή ηθική, μετατράπηκε σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία γεμάτη εγκληματικότητα, κοινωνική αστάθεια και φθίνουσα παραγωγικότητα. 

Για τους πολλούς πιστούς στη λειτουργικότητα της σοσιαλδημοκρατίας, η Σουηδία ήταν ένα πρότυπο επιτυχίας και θαυμασμού. Ενώ οι προσωπικοί φόροι ήταν υψηλοί, το κράτος προσέφερε στους πολίτες του ένα γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και σημαντικές κοινωνικές υπηρεσίες. Ακολούθησε η πλημμύρα των μεταναστών από τα Βαλκάνια και μαζί της οι μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες. 

Ο Σουηδός ιστορικός Johan Norberg ανέφερε τα εξής: «Η οικονομία βυθίστηκε στην κρίση, ο πληθωρισμός έφτασε το 10% και τα επιτόκια αυξήθηκαν στο 500%. Σε αυτό το σημείο, ο σουηδικός πληθυσμός είπε αρκετά, δεν μπορούμε άλλο. Καθώς η Σουηδία προσέγγισε τη δεκαετία του ’90, η οικονομία της αντιμετώπισε μια σοβαρή δημοσιονομική κρίση.

Απαίτησε δε τον σχεδόν ενδημικό κανόνα της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης να θέσει σε εφαρμογή δραστικές μεταρρυθμίσεις – συμπεριλαμβανομένης της εκτεταμένης ιδιωτικοποίησης, περικοπών στις κρατικές δαπάνες, μείωσης των κοινωνικών υπηρεσιών και ανοίγματος στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς. Αυτό σήμαινε ότι, το σοσιαλιστικό πείραμα έπρεπε να τελειώσει. Οι παραπάνω κινήσεις δημιούργησαν για κάποιο διάστημα ευημερία και οικονομική πρόοδο, αν και οι ατομικοί φόροι παρέμειναν υψηλοί. 

Η άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών όμως από τη Μέση Ανατολή άλλαξε την πολιτιστική σκηνή της Σουηδίας και επηρέασε αρνητικά την οικονομική ευημερία της. Ο Δανός ιστορικός και κοινωνικός σχολιαστής, Lars Hedegaard, παρατήρησε στο βιβλίο του «Επικίνδυνα Λόγια» από το 2014 τα εξής: «Αν υπάρχει κάποιο μάθημα που θα αντληθεί από την ιστορία είναι πως αυτό που νομίζετε ότι δεν θα συμβεί, συμβαίνει ξανά και ξανά. Το τελικό αποτέλεσμα για τη Δύσης, κυρίως για τη μεταναστευτικής πολιτικής της Σουηδίας είναι το ότι η οικονομία θα καταρρεύσει – γιατί ποιος θα πληρώσει για όλα αυτά; Και οι οικονομικές καταστροφές μόλις συμβούν, συμβαίνουν πάντα πολύ γρήγορα». 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Σουηδία είχε ένα από τα υψηλότερα εισοδηματικά επίπεδα στην Ευρώπη. Σήμερα αποτελεί παρελθόν. Ο καλοπροαίρετος σοσιαλισμός του σουηδικού στυλ υπονόμευσε την ατομική ευθύνη και δημιούργησε μια κοινωνική εξάρτηση – ιδίως μεταξύ των μεταναστών χαμηλής εξειδίκευσης. Τα τελευταία χρόνια, το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν στη Σουηδία μειώθηκε από 60.075 $ το 2013 στα $ 52.958 το 2017. Παράλληλα, το ΑΕΠ μειώθηκε από 579 δις $ το 2013 σε 536 δις $ το 2017. 

Στο βιβλίο του, «Οι νέοι ολοκληρωτισμοί», ο συγγραφέας Ronald Huntford έγραψε τα εξής: «Φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος, για τον οποίο ο νέος ολοκληρωτισμός θα πρέπει να μοιάζει με τον παλιό. Η κυβέρνηση δεν είναι απλώς απάνθρωπη, είναι αποδεδειγμένα αναποτελεσματική – κάτι που σε μια εποχή προηγμένης τεχνολογίας είναι αμαρτία. Ένα πραγματικά αποτελεσματικό ολοκληρωτικό κράτος θα είναι αυτό, στο οποίο η πανίσχυρη εκτελεστική εξουσία των πολιτικών αφεντικών και των πολλών διευθυντών τους θα ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων που δεν θα χρειάζεται να εξαναγκαστούν, επειδή θα αγαπούν την υποτέλεια τους. Από όλους τους ανθρώπους, οι Σουηδοί πλησιάζουν περισσότερο σε αυτήν τη νέα τάξη πραγμάτων«.

Η Σουηδική Λουθηρανική Εκκλησία δεν διαδραματίζει πλέον κανέναν πνευματικό ρόλο στη χώρα. Έχει υποκύψει στις μορφές της εξαιρετικά κοσμικής κοινωνίας, στην οποία έχει μετατραπεί. Η μοναδικοί ελευθερία που οι Σουηδοί δεν εγκαταλείπουν είναι η σεξουαλική ελευθερία. Ωστόσο, με την εισροή μουσουλμάνων μεταναστών από τη Μέση Ανατολή, το γεγονός αυτό αποτέλεσε πρόσκληση για βιασμό και σεξουαλικά εγκλήματα. Η Σουηδία έχει χαρακτηριστεί ως «η πρωτεύουσα των βιασμών της Ευρώπης». 

Η πολυπολιτισμικότητα έχει μετατραπεί στη νέα θρησκεία και στο νέο πολιτικό ήθος της Σουηδίας – όπου κανείς δεν μπορεί να επικρίνει τους μετανάστες και ο Τύπος αποσιωπά σκόπιμα τα εγκλήματα τους. Ωστόσο, ο αντισημιτισμός στη Σουηδία έχει κλιμακωθεί, αναγκάζοντας τους νέους Εβραίους να εγκαταλείψουν τη χώρα.

…Η κάποτε ομοιογενής, ουσιαστικά χωρίς εγκληματικότητα Σουηδία, στην οποία η κυβέρνηση φρόντιζε τους πολίτες της, με αποτέλεσμα να χαρακτηριζόταν από πολλούς ως «σκανδιναβικός παράδεισος», έχει μετατραπεί σε κόλαση….Υπάρχουν γειτονιές στη Στοκχόλμη, όπου η αστυνομία δεν τολμά να εισέλθει – ενώ οι Σουηδοί τις αποφεύγουν με κάθε κόστος. Το Malmoe έχει ήδη χαθεί, αφού οι μεταναστευτικές συμμορίες κυριαρχούν στους δρόμους της πόλης. Τα σουηδικά μέσα ενημέρωσης δεν αποκαλύπτουν την έκταση της επιδημίας βιασμού στη χώρα.

Το σουηδικό κοινοβούλιο, τα τελευταία χρόνια, αρνήθηκε μια πρόταση για την δημοσιοποίηση ενημερωμένων στοιχείων για την εγκληματικότητα, με βάση την εθνική προέλευση. Το «The Spectator» είχε στις 10 Φεβρουαρίου του 2018, τον εξής τίτλο «Το βίαιο έγκλημα στη Σουηδία είναι πολύ ψηλά. Πότε θα ενεργήσουν οι πολιτικοί;» Ακολούθησε ένας υπότιτλος που έγραφε: «Οι πυροβολισμοί, οι επιθέσεις χειροβομβίδων και ο πόλεμος των συμμοριών, δημιούργησαν απαγορευμένες ζώνες σε κάποιες πόλεις«. 

Η παραπάνω περιγραφή ακούγεται περισσότερο σαν να πρόκειται για τη Βαγδάτη ή για τη Γάζα, αντί για έναν σκανδιναβικό παράδεισο. Η πολυπολιτισμικότητα της Σουηδίας και η πολιτική μετανάστευσης των ανοιχτών συνόρων, συμβάλλουν στην ηθική και οικονομική κατάρρευση της. 

(Αν θέλει κανείς να διαβάσει όλο το άρθρο και όχι τη μερική, ελεύθερη μετάφραση του, μπορεί να το κάνει από την πηγή. Δεν μπορούμε φυσικά να κρίνουμε την αντικειμενικότητα του, αλλά όπου καπνός και φωτιά. Θυμηθείτε τη σειρά άρθρων για την κατάσταση της Σουηδίας από την κυρία Νομικού που είχε δυστυχώς παρεξηγηθεί). 

(πηγή)
Analyst

Share