Στο κείμενο ομιλεί ο Σωκράτης για την έννοια του θανάτου ενώπιον του δικαστηρίου που τον καταδίκασε σε θάνατο:
«Διότι ένα από τα δύο είναι ο θάνατος: Ή δηλαδή θα πρόκειται περί ανυπαρξίας κατά την οποία ο νεκρός δεν έχει απολύτως καμία αίσθηση για κανένα πράγμα, ή σύμφωνα με όσα λέγονται συμβαίνει να είναι κάποια μεταβολή και μετοίκηση της ψυχής από εδώ σε άλλο τόπο. Και λοιπόν αν πρόκειται περί τοιαύτης καταστάσεως κατά την οποία δεν υπάρχει καμία απολύτως αίσθηση, αλλά είναι ένα είδος ύπνου κατά τον οποίον αυτός που κοιμάται μήτε όνειρα βλέπει, στην περίπτωση αυτή ο θάνατος θα ήταν ένα θαυμάσιο κέρδος. Διότι εγώ νομίζω πως, αν ήθελε παραστεί ανάγκη να εκλέξει κανείς την νύχτα εκείνη κατά την οποίαν κοιμήθηκε έτσι ώστε να μην δει μήτε όνειρο και αφού αντιπαραβάλει αυτή τη νύχτα με όλες τις άλλες νύχτες και ημέρες της ζωής του, ήθελε χρειαστεί να σκεφτεί και να πει πόσες ημέρες και νύχτες κατά την διάρκεια της ζωής του έζησε πιο καλά και πιο ευχάριστα απ’ ότι έζησε αυτή τη νύχτα. Εχω τη γνώμη πως όχι κοινός πολίτης, αλλά ο ίδιος ο Μέγας Βασιλεύς θα εύρισκε πολύ ολίγες πως θα ήταν αυτές οι ημέρες και οι νύχτες εν συγκρίσει με τις άλλες. Αν λοιπόν ο θάνατος είναι κάτι τέτοιο, εγώ βεβαίως τον θεωρώ κέρδος, διότι είναι προφανές και ολόκληρη πλέον η αιωνιότης έτσι φαίνεται πως δεν θα είναι τίποτ’ άλλο παρά μια τέτοια νύχτα.
Αν πάλι ο θάνατος είναι κάτι σαν αποδημία από εδώ σε άλλο τόπο και είναι αλήθεια αυτά που λέγονται ότι δηλαδή εκεί είναι όλοι οι νεκροί, τι πιο μεγάλο αγαθό από αυτό θα ήταν, άνδρες δικαστές; Διότι αν κανείς απαλλαγεί από τούτους που λένε πως είναι δικαστές, θα φτάσει στον Αδη και θα βρει εκεί τους αληθινούς δικαστές, οι οποίοι και λέγεται ότι δικάζουν εκεί τον Μίνωα δηλαδή και τον Ραδάμανθυ και τον Αιακό και τον Τριπτόλεμο και όλους τους Έλληνες, όσοι από τους ημίθεους υπήρξαν στη ζωή τους δίκαιοι. Αραγε θα ήταν κακή μια τέτοια αποδημία; Ή πάλι (θα ήταν άσχημα) να συναναστρέφεται κανείς τον Ορφέα και το Μουσαίο και τον Ησίοδο και τον Όμηρο;»
Παρατηρήσεις:
1/ Μέγα Βασιλέα καλούσαν οι Ελληνες τον Πέρση μονάρχη
2/ Ο Μίνως ήταν βασιλιάς της Κνωσού ονομαστός για την δικαιοσύνη του
3/ Ο Ραδάμανθυς ήταν αδερφός του Μίνωα, ιδρυτής πολλών αποικιών και ήταν άνθρωπος δικαιότατος
4/ Αιακός ήταν εξάδελφος των δύο προηγουμένων και πρώτος βασιλιάς της Αίγινας. Οι τρεις αυτοί θεωρούνται δικαστές στο δικαστήριο του Αδη.
5/ Ο Τριπτόλεμος κατά τον επικρατέστερο μύθο ήταν γιός του Κελεού, βασιλιά της Ελευσίνας και της Μετανείρας. Σε αυτόν εμπιστεύτηκε η θεά Δήμητρα το σιτάρι. Λέγεται ότι τον ανέβασε πάνω σε φτερωτό άρμα και τον έβαλε να περιφέρεται πάνω από την οικουμένη για να διδάξει στους ανθρώπους την καλλιέργεια του σίτου.
6/ Τι ήταν αυτό το φτερωτό άρμα της Δήμητρας. Διότι τέτοια οχήματα αναφέρονται σε πολλά σημεία στην Ελληνική Προϊστορία. Και ο Ζεύς σύμφωνα με τον Όμηρο είχε πάει στην Αιθιοπία όταν τον αναζήτησε η θεά Θέτις για την αδικία του γιού της Αχιλλέα από τον Αγαμέμνονα στην Τροία.
7/ Ο Ορφέας ήταν γιος του θεού Απόλλωνα ή του Αίγαγρου βασιλιά της Θράκης και της Μούσας Καλλιόπης. Από τον Απόλλωνα πήρε τη θεία λύρα και με την θεία μουσική του συγκινούσε ακόμη και τα άψυχα πράγματα. Ο Ορφέας είναι ιδρυτής της πανάρχαιας Ορφικής λατρείας η οποία κατά τον διεθνούς φήμης αστρονόμο και μαθηματικό ανάγονται με βάσει τα αστρονομικά δεδομένα προ του 11.835 π.Χ . Ο Ορφέας και ο Ιάσονας ήταν οι αρχηγοί στην Αργοναυτική Εκστρατεία στον Εύξεινο Πόντο και κατ’ άλλους στην Αμερική.
8/ Ο Μουσαίος σύγχρονος του Ορφέα ποιητής γιός του Ευμόλπου και στης Σελήνης. Αποδίδονται σε αυτόν θρησκευτικά άσματα, χρησμοί και καθαρμοί.
9/ Οι αρχαίοι Έλληνες δεν φοβούνταν το θάνατο διότι τον θεωρούσαν σαν φυσική διαδικασία μετάβασης του ανθρώπου από την παρούσα κατάσταση σε κάτι άλλο που η φύση γνωρίζει. Αυτό τους έκανε να είναι γενναίοι, ανδρείοι, ριψοκίνδυνοι και τολμηροί.
10/ Η σημερινή μας δογματική θρησκεία για λόγους κερδοσκοπίας εμπορεύεται ακόμη και τον θάνατο
11/ Ο Σωκράτης ως την τελευταία νύχτα της ζωής του διάβαζε μαθήματα μουσικής και ήταν ατάραχος όπως μαρτυρούν οι μαθητές του.
12/ Οι φίλοι του προσφέρθηκαν να τον φυγαδεύσουν πράγμα άλλωστε πολύ εύκολο, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε, διότι ήθελε να μείνει πιστός στους νόμους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
13/ Ο στρατηγός Οδυσσέας Αγγελής Αρχηγός των Ε. Δ επί επταετίας (χούντα Παπαδόπουλου) καταδικασμένος σε ισόβια αρνήθηκε τρεις φορές να αποφυλακιστεί με απόφαση του εισαγγελέα Πειραιά λόγω ανηκέστου βλάβης (είχε σοβαρά προβλήματα υγείας) γιατί θεωρούσε ότι αν αποδεχόταν την αποφυλάκιση του είναι σαν να δεχόταν ότι είναι εγκληματίας, γεγονός που δεν είχε αποδεχθεί και αυτός και οι λοιποί πραξικοπηματίες. Προτίμησε λοιπόν να δώσει τέρμα στη ζωή του και να κρεμαστεί με ένα καλώδιο.
Εύχομαι σε όλους Υγεία και Μακροζωία
(29/9/25)
*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
ΣΧΟΛΙΟ
Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και παραπληροφόρηση οφείλω να τοποθετηθώ στο θέμα της ταφής από την Εκκλησίας μας, από την στιγμή που ο αγαπητός μου Στρατηγός έγραψε:
Η σημερινή μας δογματική θρησκεία για λόγους κερδοσκοπίας εμπορεύεται ακόμη και τον θάνατο.
Οσον αφορά λοιπόν το θέμα της κερδοσκοπίας της χριστιανικής ταφής μας να ενημερώσω ότι τα κοιμητήρια βρίσκονται υπό την διοίκηση των Δήμων, οι οποίοι λαμβάνουν και όλα τα έξοδα επιλογής και παραχώρησης τάφου και χρεώνουν αναλόγως εφόσον μέσα στα κοιμητήρια υπάρχουν ακριβές και φτηνές περιοχές τάφων... Συνήθως τα έξοδα για δημότες είναι μικρά αλλά αν είστε από τους άτυχους που ο Δήμος σας δεν έχει κοιμητήριο τότε το κόστος εκτινάσσεται σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες ευρώ!!!!
Την τελετή ταφής την αναλαμβάνουν τα γραφεία τελετών που εισπράττουν επίσης όλα τα της διαδικασίας έξοδα και αφορούν τον καλλωπισμό και συντήρηση νεκρού, τον στολισμό, το φέρετρο, τους βαστάζους κλπ. Η δαπάνη κυμαίνεται από 1300 ευρώ για μια απλή "φτηνή" διαδικασία και αν διαλέξεις πλούσιο στολισμό και ακριβό φέρετρο μπορεί να εκτιναχθεί σε μερικές χιλιάδες ευρώ...
Μετά την ταφή ακολουθεί ο καφές (με κόστος 3-5 ευρώ το άτομο) ένα ελληνικό έθιμο που προσφέρεται είτε σε καφενείο εντός του Κοιμητηρίου αν υπάρχει, το οποίο διαχειρίζεται ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία που συνήθως πληρώνει ενοίκιο στην δημοτική επιχείρηση που διαχειρίζεται το Κοιμητήριο, ή σε εξωτερικό καφενείο ή καφετέρια έξω από το Κοιμητήριο....
Η κατασκευή του τάφου γίνεται από κατασκευαστικά ιδιωτικά μαγαζιά/μαρμαράδικα με τα αντίστοιχα τιμολόγια.... που μπορεί να κυμαίνονται σήμερα από 400-500 ευρώ μέχρι χιλιάδες ευρώ όταν πρόκειται για οικογενειακούς τάφους...
Η Εκκλησία που τελεί την νεκρώσιμη ακολουθία σε όλο αυτό δεν λαμβάνει απολύτως τίποτα.... και στο τέλος ΑΝ ΘΕΛΕΙ ο πιστός που κάνει την ταφή, αφήνει τον οβολό του στον ναό που συνήθως δεν είναι πάνω από 20, 50 ή 100 το πολύ ευρώ....
Δηλαδή σε μια συνολική δαπάνη που αρχίζει από τα 2000 ευρώ και μπορεί να φτάσει σε πολλές χιλιάδες ευρώ ανάλογα με το πολυτελές της κηδείας και του τάφου, αλλά και το που μέσα στο κοιμητήριο θα γίνει η ταφή (το οποίο κοστολογεί η Δημοτική επιχείρηση που διαχειρίζεται το Κοιμητήριο), η Εκκλησία λαμβάνει προαιρετικώς μάλιστα 50 ευρώ...
Συνεπώς νομίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παραπληροφόρηση από τις γνωστές που στρέφονται κατα της Εκκλησίας μας, για τους γνωστούς λόγους που πιθανώς επηρέασαν και τον αγαπητό μου Στρατηγό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου