Τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των σιδηροδρόμων υπήρχε μία γραμμή ανόδου και καθόδου των τραίνων και, παρά την έλλειψη εξελιγμένων μέσων ασφαλείας όπως σήμερα, οι χειριστές και οι σταθμάρχες είχαν όχι μόνο την απαιτούμενη εκπαίδευση αλλά το άγχος και την συνείδηση ευθύνης για την δουλειά που επιτελούσαν και το τραίνο έγινε ασφαλές μέσον μεταφοράς ανθρώπων και εμπορευμάτων και συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη και επικοινωνία.
Με την αύξηση των αναγκών οι σιδηροδρομικές γραμμές έγιναν δύο, μία για την άνοδο και μία για την κάθοδο, ώστε να αυξηθεί και η δυνατότητα μεταφοράς ανθρώπων και εμπορευμάτων με μεγαλύτερες ταχύτητες και ασφάλεια, ενώ με τον χρόνο και τα τραίνα διαφοροποιήθηκαν σε εμπορικά και επιβατικά για λόγους διαχείρισης αλλά και ασφάλειας. Προφανώς η ύπαρξη δύο γραμμών χαλάρωσε το άγχος διακίνησης των τραίνων αλλά όχι και την ευθύνη.
Για διάφορους τεχνικούς λόγους, πολλές φορές σε κάποια τμήματα του σιδηροδρομικού δικτύου η μία γραμμή μπορεί να μην λειτουργεί οπότε στο συγκεκριμένο τμήμα ο συντονισμός του πότε η γραμμή θα λειτουργεί ως άνοδος ή κάθοδος είναι απαραίτητος, πράγμα που πρέπει να εντείνει την προσοχή και το άγχος των χειριστών και των σταθμαρχών.
Επειδή τέτοιοι τεχνικοί λόγοι, που αναγκάζουν την χρήση τμήματος μιας γραμμής συγχρόνως για άνοδο και κάθοδο, δεν εκλείπουν και για να μειωθεί η πιθανότητα λάθους εκ μέρους των σταθμαρχών και χειριστών έχουν αναπτυχθεί διάφορα σύγχρονα μέσα πρόληψης ατυχημάτων που απαιτούν κάποιο κόστος επένδυσης που στην περίπτωση των ελληνικών σιδηροδρόμων δεν έγινε.
Αντιθέτως αυτό που έγινε ήταν ο οργανισμός σιδηροδρόμων να χωριστεί σε δύο εταιρείες, μία υπεύθυνη για το σιδηροδρομικό δίκτυο υπό δημόσια διαχείριση και η άλλη για τα τραίνα υπό ιδιωτική διαχείριση με αμοιβαίες υποχρεώσεις να γίνουν οι αναγκαίες επενδύσεις για την βελτίωση της ασφάλειας των μεταφορών που είχαν επισημάνει οι εργαζόμενοι.
Ο διαχωρισμός έγινε στα πρότυπα της ΔΕΗ που χωρίστηκε στην ΔΕΔΗΕ για την διανομή ηλεκτρικής ενέργειας και τους διάφορους παρόχους ρεύματος που αγόρασαν τα δικαιώματα τους αντί πινακίου φακής. Η ληστεία αυτή δικαιολογήθηκε για να καλυφθούν τάχα οι οικονομικές ανάγκες του κράτους που επέβαλαν τα μνημόνια που υπέγραψαν, πρώτοι αυτοί που έλεγαν ότι λεφτά υπάρχουν και διαδοχικά αυτοί της ελεύθερης αγοράς αλλά και αυτοί που θα τα έσχιζαν παίζοντας τον ζουρνά για να χορέψουν οι οργανωμένοι λήσταρχοι ξένοι και ντόπιοι.
Υπάρχει βέβαια και το θέμα εύφλεκτων υλών που κουβαλούσε παράνομα η εμπορική αμαξοστοιχία κατά το δυστύχημα των Τεμπών. Στο παράνομο αυτό φορτίο μετατέθηκε η αντιπαράθεση των ανωτέρων συνενόχων για να επισκιάσουν την βασική αιτία του δυστυχήματος που ήταν τα 120 χιλιόμετρα /ώρα που έτρεχαν τα δύο τραίνα με αντίθετες κατευθύνσεις στην ίδια γραμμή και για την οποία είναι όλοι συνυπεύθυνοι.
Για αυτό φταίει η κομματική αυθαιρεσία και στελέχωση του δημοσίου, στην οποία μοιράζουν τα ποσοστά τους όλα τα κόμματα, και η κατάχρηση δημοσίου χρήματος που στην περίπτωση των Τεμπών την πληρώσαμε με 57 ζωές ανθρώπων, κυρίως νέων αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, και συνεχίζουμε να το πληρώνουμε καθημερινά με το ακριβότερο ρεύμα στην ΕΕ.
Προφανώς εάν δεν υπήρχαν παράνομες εύφλεκτες ύλες στο εμπορικό τραίνο οι απώλειες θα ήταν λιγότερες αλλά όπως και να έχει το θέμα δεν ήταν η αιτία του ατυχήματος αλλά παράπλευρη ατυχία . Η ύπαρξη εύφλεκτων ουσιών δείχνει την κακή λειτουργία του εμπορίου που διακινεί λαθραία προϊόντα που διαφεύγουν τον έλεγχο του Δημοσίου και είναι μικρότερης σημασίας από καταχρήσεις δημόσιου χρήματος που γίνονται με την έγκριση του Δημοσίου π.χ. ΟΠΕΚΕΠΕ.
Όσον αφορά τις ψυχές των νεκρών δημιουργείται ακόμη μία αφορμή διχασμού αυτού του πολυπαθούς έθνους. Όσον αφορά το μπάζωμα συνιστά μία ασέβεια προς τους νεκρούς διότι έπρεπε να περισυλλεγούν οι σωροί με κάθε ευλάβεια και να ταφούν ως είθισται. Ο Σοφοκλής στην τραγωδία της Αντιγόνης υπερασπίζεται το ανθρώπινο δικαίωμα σεβασμού και ταφής των νεκρών ασχέτως εάν αυτοί ήταν ακόμη και προδότες της πατρίδος, πολύ περισσότερο που στα Τέμπη αυτοί ήταν αμέριμνοι πολίτες.
Όσον αφορά την δικαίωση των ψυχών αυτό κατά την Ορθοδοξία γίνεται από τον Θεό μετά θάνατον για όλους τους ανθρώπους σύμφωνα με τα έργα του καθενός και όχι με την αιτία θανάτου. Η δικαιολογημένη θλίψη των συγγενών θα βρει δικαίωση και παρηγοριά αφενός με την απόδοση δικαιοσύνης εκ μέρους του κράτους για τις παραλήψεις αυτών που θα μπορούσαν εμμέσως ή αμέσως να αποτρέψουν το δυστύχημα αλλά κυρίως να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα από το κράτος για να αποφευχθεί άλλο δυστύχημα στο μέλλον.
Την 28η Οκτωβρίου τιμάμε τους πεσόντες στους αγώνες του έθνους και η τιμή είναι για αυτούς που έπεσαν οικειοθελώς στον αγώνα υπέρ της πατρίδος. Ο σεβασμός στους νεκρούς που έχασαν την ζωή τους από παραλήψεις ή κακή διαχείριση των κοινών, που εμφανώς προσπάθησαν ή προσπαθούν να συγκαλύψουν ή και να εκμεταλλευτούν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, συνιστά άλλου ήθους ανθρώπινη συμπόνια.
Το πρόβλημα βαρύνει το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος που διχάζει τον λαό και αυτό είναι ευθύνη όλων μας όταν εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας στην Βουλή και την Κυβέρνηση με κριτήριο το προσωπικό και όχι το κοινό συμφέρον.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
τ. Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
28 Οκτωβρίου 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου