Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Κορίτσια ο Μπάρκουλης
Ο νεαρός πρωταγωνιστής, που έκανε κάθε γυναίκα να τον ερωτεύεται παράφορα, δεν ήταν απλώς ένας ηθοποιός, αλλά το σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής.
Με το εκφραστικό του ταλέντο και τη φυσική του γοητεία, ο Ανδρέας Μπάρκουλης, κατάφερε να κερδίσει τις καρδιές του ελληνικού κοινού και να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Η παρουσία του στην οθόνη και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητη και αυτό επιβεβαιώνεται από ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σλόγκαν, που συνδέθηκαν με το όνομά του: «Κορίτσια ο Μπάρκουλης».
Η ιστορία πίσω από αυτή τη διάσημη φράση, είναι τόσο ανθρώπινη όσο και απλή. Ο Μπάρκουλης ζούσε στην περιοχή Λουκά Ράλλη στον Πειραιά και κάθε μέρα έπρεπε να διασχίζει την οδό Τζαβέλα, για να φτάσει στον προορισμό του. Εκεί βρισκόταν ένα γυμνάσιο θηλέων και καθημερινά συγκεντρώνονταν έξω από το σχολείο πολλά αγόρια της γειτονιάς, νεαροί που παρακολουθούσαν ό,τι συνέβαινε γύρω τους. Μια μέρα, ένας από αυτούς, είχε την έμπνευση να φωνάξει καθώς περνούσε ηθοποιός με το αυτοκίνητό του: «Κορίτσια ο Μπάρκουλης»! Η φράση άρεσε και σύντομα έγινε συνήθεια. Κάθε φορά που Μπάρκουλης περνούσε από το σημείο, είτε με το αυτοκίνητό του, είτε με κάποιο άλλο όχημα που έκανε θόρυβο, τα παιδιά την επαναλάμβαναν.
Αυτό το απλό, αυθόρμητο παιχνίδι το νεαρών θαυμαστών, εξελίχθηκε σε ένα φαινόμενο, που συνόδευσε τον ηθοποιό σε όλη την ζωή. Η φράση: «Κορίτσια ο Μπάρκουλης», δεν ήταν απλώς μία αναγνώριση της παρουσίας του, αλλά και μία απόδειξη της γοητείας που ασκούσε στους ανθρώπους της εποχής του.
Παράλληλα το σλόγκαν αντικατοπτρίζει και τον τρόπο που η κοινή γνώμη της δεκαετίας του ‘60 και του ‘70, συνδεόταν με τους καλλιτέχνες. Με αυθορμητισμό, ζωντάνια και θαυμασμό, που εκφραζόταν άμεσα και χωρίς περιττές τυπικότητες. Το γεγονός ότι η φράση αυτή παραμένει γνωστή ακόμα και σήμερα, αποδεικνύει τη διαχρονικότητα της παρουσίας του Ανδρέα Μπάρκουλη στην ελληνική κουλτούρα. Δεν ήταν μόνο ηθοποιός που ξεχώριζε στην οθόνη. Ήταν ένας άνθρωπος που, με το δικό του τρόπο, κατάφερε να αφήσει ένα χαμόγελο και μία ανάμνηση, σε όσους τον παρακολουθούσαν και τον θαύμαζαν
Η φράση «Κορίτσια ο Μπάρκουλης», παραμένει λοιπόν μία μικρή αλλά ζωντανή κληρονομιά της εποχής του, ένα σημάδι που πόσο έντονα μπορούσε να επηρεάσει τη ζωή των ανθρώπων, ένας σπουδαίος καλλιτέχνης.
Αυτό το εξαιρετικό κείμενο, μου θύμισε και τι δεν μου θύμισε.
Ιδού τα… κατορθώματα του πανδαμάτορος χρόνου
Και πρώτα πρώτα μου δημιούργησε μερικές απορίες. Την εξής μία. Σκέφτηκα λοιπόν ότι αφού εμείς οι κάποιας (τι κάποιας δηλαδή, αλλά τέλος πάντων) ηλικίας, όταν ακούμε κάποιο τραγούδι εκείνης της αξέχαστης εποχής δακρύζουμε πώς θα αντιδρούν άραγε οι δημιουργοί τους, δηλαδή οι τραγουδιστές, οι συνθέτες και οι στιχουργοί.
Πριν προχωρήσουμε να διευκρινίσουμε ότι λέγοντας «εκείνης της αξέχαστης εποχής», εννοούμε αυστηρώς την δεκαετία του ‘60 δηλαδή από το 1960 μέχρι το 1970.
Αυτή την απορία την είχα από πολύ παλιά, μαζί με την απορία, πώς άραγε να αισθάνονται οι δημιουργοί, όταν ακούνε μία επιτυχία τους να την τραγουδάει όλος ο κόσμος. Αυτό όμως δεν μπόρεσα να το μάθω.
Έλυσα όμως την πρώτη απορία μου. Δηλαδή πώς αισθάνονται οι καλλιτέχνες, όταν τους θυμίζουμε παλιές καλές ημέρες, αν και ακόμα η μπογιά τους περνάει, από δύο περιστατικά:
α. Βρισκόμουν, εκεί γύρω στο 2000, στην Ρόδο, όταν ήρθε για μια συναυλία ο μεγάλος μας Σταμάτης Κόκοτας.
Μόλις τελείωσε η συναυλία και αφού περίμενα να φύγουν όλοι οι θαυμαστές του που σχημάτισαν μεγάλη ουρά, προκειμένου να του σφίξουν το χέρι, τον πλησίασα του έδειξα την φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω και του ζήτησα ένα αυτόγραφο. Ο Κόκοτας πήρε την φωτογραφία («τραβηγμένη» γύρο στο 1968) και ξέσπασε σε κλάματα. Οπότε, τότε ακριβώς, μου λύθηκε η απορία.
β. Θα έχετε δει ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, με τον άλλο μεγάλο. Τον Μίκη Θεοδωράκη, από μία συναυλία, που δινόταν προς τιμήν του στο Ηρώδειο. Ο Μίκης την παρακολουθούσε από αναπηρικό καροτσάκι. Σε μια στιγμή του ζητήθηκε να διευθύνει ό ίδιος ορχήστρα και χορωδία, πράγμα που έγινε. Όταν λοιπόν τελείωσε το κομμάτι (νομίζω ήταν «Ο καημός»), ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης λύγισε και ξέσπασε σε λυγμούς.
Παράγραφοι
- Κάποτε, κάποιοι ζητούσαν να ξευτιλισθεί το σύστημα. Και τότε μεν το σύστημα δεν ξευτιλίστηκε. Προχθές όμως το σύστημα δεν τα κατάφερε. Ο Πάνος Ρούτσι νίκησε. Και τι δεν άκουσε από τους κολαούζους. Ότι έτρωγε κρυφά από τη «Μεγάλη Βρετανία», ότι έπινε φραπέδες (μη λες φραπέδες…). Μέχρι και η καταγωγή του ενόχλησε. Και ενόχλησε αυτούς, που πιθανόν τα βράδια θα ραίνουν τις καλλίπυγες συμπατριώτισσές του με ροδοπέταλα στις αθηναϊκές πίστες. Τελικώς ο Ρούτσι δικαιώθηκε και θα ξαναζήσει την τραγωδία της 28ης Φεβρουαρίου 2023, προκειμένου να βρει την αλήθεια. Από τι πέθανε το παιδί του! Πάμε τώρα στην κα Κοβέσι. Ξέρουμε κα Λάουρά μας ότι έχεις μπει βαθιά στον βούρκο και προσπαθείς να βρεις άκρη. Όταν όμως βρεις ευκαιρία και θελήσεις να ξελαμπικάρεις κομμάτι, ασχολήσου και λίγο με τους χειρούργους, που χειρουργούν χωρίς να έχουν άδεια. Είναι κάτι παιδάκια με κοντά παντελονάκια, που αντί για νυστέρι κρατούν σφυρίχτρα και κόβουν και ράβουν κάθε Κυριακή στα γήπεδα, σαν τον Μαγκντί Γιακούμπ. Ίσως να έχουν πονόματο και τα αδικούμε. Αλλά καλού κακού για ψάξτο λίγο.
- Ποιος ήταν ο Παύλος Μελάς; Πάντως ούτε ράπερ ήτανε, ούτε είχε σκοτώσει καμιά τρακοσάρια Έλληνες «φασίστες». Ο Παύλος Μελάς ήταν ένα καλομαθημένο πλουσιόπαιδο από διακεκριμένη αθηναϊκή οικογένεια, που μόλις τελείωσε την Σχολή Ευελπίδων, νεαρός Ανθυπολοχαγός, έτρεξε εκεί που τότε, όπως και σήμερα άλλωστε, χτυπούσε η καρδιά της Ελλάδας. Στην Μακεδονία μας, για να προετοιμάσει μαζί με τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη, τον γυναικάδελφό του Ίωνα Δραγούμη και άλλους Ελληνόψυχους πατριώτες τον Μακεδονικό Αγώνα. Τρεις φορές ανέβηκε στην Μακεδονία ο Παύλος Μελάς, διασχίζοντας εδάφη, που τότε ζούσαν υπό τον ζυγό των Οθωμανών για να οργανώσει τον Ελληνικό πληθυσμό, προκειμένου να αντισταθεί στην βουλγαρική επιθετικότητα. Μια μέρα του 1903, βρέθηκε στην περιοχή των Κορεστίων, βορείως της Καστοριάς, στο χωριό Στάτιστα (σήμερα ονομάζεται «Παύλος Μελάς») για να αναπαυθεί με το τμήμα του. Όμως ο Βούλγαρος κομιτατζής Μήτρος Βλάχου, τον πρόδωσε στου Οθωμανούς, οι οποί επιτέθηκαν στο σπίτι που είχε καταλύσει ο Παύλος και μετά από σύντομη μάχη κατόρθωσαν να τον σκοτώσουν. Ήταν 13η Οκτωβρίου του 1903. Σαν σήμερα. Τιμή και δόξα στο παλικάρι. Τιμή και δόξα στο μεγάλο Έλληνα, στην ψυχή του Μακεδονικού Αγώνα, τον Παύλο Μελά.
-«Και ως πατέρας και ως μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, είμαι υποχρεωμένος να πω ότι επικροτώ τις οποιεσδήποτε τέτοιες ενέργειες, που έχουν ως σκοπό την ειρήνη και την ενίσχυση ανθρώπων, οι οποίοι υφίστανται γενοκτονία». Αυτά δήλωσε ο τ. Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Αποστολάκης, υποδεχόμενος στο αεροδρόμιο, μεταξύ των άλλων, και τον γιό του, που πήρε μέρος στην γνωστή αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Και μεν υιός Αποστολάκης έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θεωρεί σωστό. Δεν περίμενα όμως ποτέ ότι ένας τ. Α/ΓΕΕΘΑ θα κατέληγε θαυμαστής της… Γκρέτα Τούμπεργκ. Δεν γνώριζα ότι είχαμε ένα ειρηνιστή Αρχηγό των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Έτσι ήταν πάντα ο κ. Αποστολάκης; Και ως σπουδαστής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και στην υπόλοιπη σταδιοδρομία του; Στις στρατιωτικές σχολές που φοίτησε, την ειρήνη ή τον πόλεμο μάθαινε; Ουδείς αγαπά τον πόλεμο. Αλλά να βγαίνει ο κατ΄εξοχήν «παίκτης» του πολέμου και να λέει ότι είναι ειρηνιστής, πάει πολύ. Είχαμε και άλλον έναν ναύαρχο παλιότερα που μόλις αποστρατεύτηκε δήλωσε άθεος (!), αφού βεβαίως είχε ορκισθεί 2-3 φορές στην καρριέρα του, στο Ιερό Ευαγγέλιο. Μετά είδε βέβαια το φως το αληθινό. Ε, αυτός πια δεν είχε τον Θεό του…
Πλημμύρες, πυρκαγιές, Χιονοπτώσεις, Σεισμοί; Ο στρατός. Αεροδιακομιδές, κανάκεμα λαθρομεταναστών; Ο στρατός. Και τώρα, σύμφωνα με ανάρτηση του κ. πρωθυπουργού, στον στρατό ανατίθεται «η αποκλειστική ευθύνη για την προστασία και την σωστή λειτουργία του Αγνώστου Στρατιώτη». Ύστερα προσπάθησαν να το ψιλοανασκευάσουν, ότι δηλαδή τα μέτρα τάξης είναι αρμοδιότητος της ΕΛ.ΑΣ. Τότε τι θα πει ότι ο στρατός αναλαμβάνει την «προστασία»; Και πώς θα γίνει αυτό; Ο στρατός κ. πρωθυπουργέ δεν έχει γκλομπς, ούτε δακρυγόνα ούτε πυροσβεστικές αντλίες. Ο στρατός, ως γνωστόν, έχει όπλα και ό,τι είναι να προστατεύσει το προστατεύει με τα όπλα. Αυτό το έχετε κατά νουν; Αν ναι, που αυτό πιστεύουμε, τότε διατυπώστε καλύτερα την σκέψη σας. Διαβάστε και ένα ενδιαφέρον άρθρο στην ιστοσελίδα kolydas.eu (12-10-25) με τίτλο: «Τι συμβαίνει με τα μνημεία του Άγνωστου Στρατιώτη σε όλον τον κόσμο». Επί τέλους, ούτε να αντιγράψουμε σωστά δεν μπορούμε: Όσον αφορά την αντιπολίτευση; Αυτή προσφέρει γέλιο δωρεάν, με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ π.χ. να λέει ότι είναι απαράδεκτο κάτω από την Βουλή των Ελλήνων, να υπάρχει στρατός. Λες και θα βγει από στιγμή σε στιγμή ο Παττακός. Μια φορά να δούν αυτοί οι άνθρωποι σωστά τα πράγματα και τι στον κόσμο.
Βγαίνοντας από τον σταθμό του μετρό «Πανεπιστήμιο», βλέπω να είχε στηθεί ένας άνδρας που δεν ήταν λευκός, ούτε κίτρινος, ούτε ξανθός, ούτε καστανός, ούτε ρούσος γαλανομάτης. Ήταν αυτό που μένει. Προσέξατε πόσο αποφεύγω τις κακοτοπιές και δεν λέω «μαυρούκος» και με μαλώσει το Γκρετάκι η Τούμπεργκ; Αυτός λοιπόν ο ούτε, ούτε, ούτε, μοίραζε κάτι φέιγ βολάν, που διαφήμιζαν «Το μεγάλο μέντιουμ Τάδε», που εκτός των άλλων «μπορεί να κάνει τους ερωτευμένους καλύτερα από πριν κι’ επίσης δίνει πανίσχυρο φυλαχτό για προστασία και ακόμα λύνει σημαντικές δικαστικές υποθέσεις σεξουαλικού περιεχομένου!!!» και από κάτω φαρδύ πλατύ το κινητό του. Φυσικά, δεν νομίζω να περιμένει κανένας ότι ο «μάγος», έχει ΑΦΜ και εκδίδει κανονικά τιμολόγια ή αποδείξεις παρεχομένων υπηρεσιών. Το ερώτημα αυθόρμητο και απλό. Τι περιμένει άραγε η Αστυνομία για να τον σβερκώσει; Τώρα θα μου πείτε εδώ οι άλλοι «ούτε, ούτε, ούτε», απλώνουν ολόκληρες παπουτσοθήκες και άλλα εμπορεύματα και ουδείς ασχολείται, ο μάγος μας μάρανε, που στο κάτω κάτω μπορεί να λύνει και δικαστικές υποθέσεις σεξουαλικού περιεχομένου, που πολύ θα ήθελα να μάθω τι αφορούν και οδηγούνται στα δικαστήρια. Γι΄ αυτό πολύ καλά κάνει η Αστυνομία και δεν ασχολείται. Απ’ τον Θεό, ή μάλλον από τον Μπράχμα, να τόβρει…
Για γέλια και για κλάματα
Ακρίβεια και στα χάπια
Και το δούλεμα πάει σύννεφο
…
Λες να είναι έτσι;… Μπορεί!
Θέμα αρμοδιοτήτων
Τουλάχιστον αυτός ήταν ειλικρινής φαυλοκράτης: «Ψηφίστε με να σας διορίσω». Μετά από λίγα χρόνια προσχώρησε στην ΝΔ και μείναν οι Κρητικοί αδιόριστοι…
ΑUTO MOTO 2025
AUTO MOTO 2025
Μήπως ήταν καλύτερα το 1990 ή και παλαιότερα;
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου