Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Στο εξοργιστικό περιστατικό του βανδαλισμού του αδριάντα του Κατσαντώνη στο Κορδελιό, το μεγάλο δράμα δεν είναι τόσο η πράξη του 15χρονου Ρομά, όσο η κατάντια μιας κοινωνίας που έχει απωλέσει κάθε κίνητρο να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια της.
Μιας κοινωνίας που σε ένα τεράστιο ποσοστό ούτε την δίδαξαν, ούτε ενδιαφέρθηκε ποτέ να μάθει ποιος ήταν ο Αντώνης Κατσαντώνης ή οποιοσδήποτε άλλος ήρωας του αγώνα για την εθνική παλιγγενεσία.
Για να έρθει η στιγμή που ένας αχρείος έφτυσε τον Κατσαντώνη χωρίς να τον ενοχλεί κανείς, έχουν προηγηθεί χρόνια που το ελληνικό κράτος «φτύνει» τη μνήμη των προγόνων του. Με ψήφο στους απάτριδες, με μηδενιστική προπαγάνδα, νερόβραστες επετείους, ανεπιθύμητες παρελάσεις, ροζ σημαίες, τουρκόφιλα ντοκιμαντέρ και «ήρεμα νερά» στον νεοελληνικό βούρκο μας, σιγά σιγά με τα χρόνια έμειναν μόνο τα αγάλματα να θυμίζουν με τη μελαγχολική σιωπή τους, όλες τις μνήμες που λησμόνησαν οι πολλοί Έλληνες.
Μήπως ήταν τίποτα το πρωτοφανές αυτό που είδαμε; Από τον εγχώριο «αναρχικό» χώρο, δεν βλέπουμε συνεχώς μηδενιστικά και «αντιφασιστικά» συνθήματα και βανδαλισμούς σε αγάλματα όπως του Καποδίστρια, του Κολοκοτρώνη, ακόμα και του Χρυσοστόμου Σμύρνης; Δεν βλέπουμε εκκλησίες να βανδαλίζονται συνεχώς; Μίσος με ιδεολογικά κίνητρα είναι αυτό.
Αλλά εδώ έχουμε κάτι ακόμα χειρότερο, ακόμα πιο έσχατο σημάδι παρακμής: να βανδαλίζονται αγάλματα – όχι για τους συμβολισμούς που φέρουν – αλλά γιατί δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για πολλούς. Βλέπουν τον αδριάντα ενός οπλαρχηγού με την ίδια αντίληψη σαν να βλέπουν ένα αδιάφορο παγκάκι, μια κολώνα ή έναν κάδο μιας πλατείας.
Και προλαβαίνοντας όσους μπορεί να πουν ότι η παιδεία των περισσότερων αθίγγανων είναι ούτως ή άλλως ανύπαρκτη, ας αναλογιστούν πόσα ελληνόπουλα γνωρίζουν στα 15 τους ποιος ήταν ο Κατσαντώνης και διάφοροι άλλοι αγωνιστές του Γένους. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Υπάρχουν μαύρα μεσάνυχτα για την ιστορία μας, γι’ αυτό και απλώνεται τέτοιο σκοτάδι στην Ελλάδα.
Μετά τον ντόρο που δημιουργήθηκε με το συμβάν, ο 15χρονος Αλβανός Ρομά συνελήφθη για προσβολή συμβόλων και δεν γίνεται να μην σκεφτείς την πικρή ειρωνεία ότι τα τελευταία 15 χρόνια δεν έχει μείνει σύμβολο για σύμβολο που να μην έχει μαγαριστεί, πολλές φορές και από τους ίδιους τους λειτουργούς του κράτους.
Η εύκολη συνταγή θα ήταν να χτυπήσουμε το σφυρί του δικαστή για να καταδικάσουμε συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων ώστε να πάρουμε άλλη μια δόση από το ναρκωτικό της αυτοδικαίωσης. Η δύσκολη αλλά εποικοδομητική συνταγή είναι να κάνουμε πρώτα κριτική στην αμορφωσιά μας, που πρώτη καλλιεργεί το έδαφος ώστε να σπείρουν τις ιεροσυλίες τους οι πιτσιρικάδες.
Αν ο μέσος Έλληνας γνώριζε για την ιστορία του και νοιαζόταν για τα μνημεία του, αυτή η νοοτροπία θα περνούσε και στο κράτος, και στην εφαρμογή των νόμων, και στον σεβασμό των πολιτών. Μα όχι μόνο δεν εμπνέουμε τον σεβασμό στην ιστορία, αλλά ούτε καν τον στοιχειώδη σεβασμό στους νόμους της Πολιτείας. «Δεν ήξερα τι σημαίνει το άγαλμα» έγραψε στο απολογητικό μήνυμά του ο 15χρονος, λες και πρέπει να ξέρεις τι συμβολίζει ένα άγαλμα για να μην το βεβηλώσεις. Και αν δεν ξέρεις, δικαιολογείσαι να το βρίζεις, να το φτύνεις και να το καταστρέφεις.
Αλλά μήπως και όλοι εκείνοι που καίνε τις σημαίες και βρίζουν τα εθνικά σύμβολα, τιμωρήθηκαν ποτέ; Ή εκείνοι που βλασφημούν με ποικίλους τρόπους την ορθόδοξη πίστη, τιμωρήθηκαν ποτέ; Δόθηκε ποτέ σοβαρή απάντηση από το κράτος ότι δεν θα ανεχθεί τέτοιες συμπεριφορές; Το αντίθετο. Το κράτος κάνει πλάτες σε κάθε αποδόμηση ιδανικού, σε κάθε κουρέλιασμα ελληνορθόδοξης αξίας.
Σε αυτή τη χώρα μπορείς να σκυλεύεις κάθε σεπτό σύμβολο, αλλά αν σκουντήξεις κανένα γατάκι σε λιώνουν στα πρόστιμα και σε διαπομπεύουν μια εβδομάδα στα κανάλια. Δεν λέμε ότι η προστασία των ζώων δεν μετράει – λέμε ότι έχει χαθεί εντελώς το μέτρο.
Αν ο Κατσαντώνης ζωντάνευε για μια στιγμή, τον εμπτυσμό θα τον ανταπέδιδε σε εμάς τους ανάξιους απογόνους του. Που αφήσαμε όλα τα τίμια να ατιμάζονται και όλα τα σεβαστά να εξευτελίζονται. Αλίμονο αν οι ήρωες του Γένους περίμεναν από τη ξεπεσμένη γενιά μας για να δικαιωθούν. Ο Αντώνης Κατσαντώνης πέθανε σαν λιοντάρι ατρόμητο και δοξάζεται στις ουράνιες τάξεις των Εθνομαρτύρων. Οι βασανιστές του Αλή Πασά του λιάνισαν τα οστά με εργαλεία σιδεράδων, από άρθρωση σε άρθρωση.
Η δικαίωση των ηρώων αφορά βασικά εμάς, την εκφυλισμένη κοινωνία μας και την εθνική αμνησία μας. Όλους όσους φτύνουν το παρελθόν τους και απορούν γιατί βρέχει παρακμή και κατάντια.
1 σχόλιο:
Σιγά μην ήταν Ελληνόπουλο ο υβριστής! Ρομά ήταν (δηλαδή γύφτος) που σημαίνει ομοεθνής των εκτελεστών του Κατσαντώνη!
Δημοσίευση σχολίου