Ο πόλεμος του Ισλάμ κατά του Χριστιανισμού δεν είναι νέο φαινόμενο. Είναι ένας πόλεμος που διήρκεσε 14 αιώνες —μια αδυσώπητη εκστρατεία που οδηγείται από θρησκευτικές κατακτήσεις με τελικό στόχο την υποταγή των χριστιανών και όλων των μη μουσουλμάνων στη σαρία (ισλαμικός νόμος). Ο κόσμος, κυρίως η Ευρώπη – και η Γαλλία ειδικότερα – δεν έχουν ακόμη καταλάβει πραγματικά το μέγεθος αυτού του πολέμου παρά τη δική του ιστορία αμύνης ενάντια στο Ισλάμ, όπως παραδειγματίζεται από τον Charles Martel. Για αιώνες, οι μουσουλμάνοι έχουν χρησιμοποιήσει βία, δόλο και πονηρές στρατηγικές για να επιβάλουν τη θέλησή τους. Η Δύση, τυφλωμένη από την πολιτική ορθότητα και τον ηθικό σχετικισμό, αρνείται να δει αυτόν τον πόλεμο ως προς αυτό που είναι: μια υπαρξιακή απειλή για τον ίδιο τον ιστό του πολιτισμού της.
Ενώ μεγάλο μέρος του κόσμου καταναλώνεται από σύγχρονες συγκρούσεις, η στρατηγική κατάκτησης του Ισλάμ έχει εξελιχθεί. Σε χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία, οι χριστιανοί συνεχίζουν να υπομένουν συστηματικές διώξεις. Σε όλη την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και μέρη της Ασίας, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν ασύλληπτη βία. Στην Ευρώπη, οι μουσουλμάνοι έχουν μεταβεί από τις αποτυχημένες στρατιωτικές κατακτήσεις σε μια νέα μορφή τζιχάντ – έναν δημογραφικό και πολιτιστικό πόλεμο. Κάτω από το πρόσχημα της taqiyya —της ισλαμικής πρακτικής της εξαπάτησης— οι μουσουλμάνοι ηγέτες και οι οπαδοί τους ενσωματώνονται στις δυτικές κοινωνίες, διατηρώντας παράλληλα τον στόχο τους να επιβάλουν τη σαρία.
Η ξεχασμένη γενοκτονία των Αρμενίων: Μια μαρτυρία για την ισλαμική βαρβαρότητα
Ένα από τα πιο αποτρόπαια παραδείγματα ισλαμικής βαρβαρότητας προς τους χριστιανούς είναι η Γενοκτονία των Αρμενίων. Συχνά ασβεστωμένη στη δυτική συζήτηση, η συστηματική εξόντωση 1,7 εκατομμυρίων Αρμενίων από το Ισλαμικό Χαλιφάτο -που αναφέρεται από τους ιστορικούς ως Οθωμανοί Τούρκοι- στις αρχές του 20ου αιώνα δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά το αποκορύφωμα των διωγμών αιώνων. Οι Αρμένιοι, το πρώτο έθνος που υιοθέτησε επίσημα τον Χριστιανισμό το 301 μ.Χ., υποβιβάστηκαν σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας υπό την ισλαμική κυριαρχία, υπόκεινται σε καθεστώς ντίμμι – ένα καταπιεστικό σύστημα νόμων, βαρέων φόρων και συστηματικής ταπείνωσης.
Για αιώνες, οι Αρμένιοι αντιμετώπισαν σφαγές, αναγκαστικούς προσηλυτισμούς και βίαιη καταπίεση στα χέρια των μουσουλμάνων ηγεμόνων τους. Οι τουρκικές αρχές, ενθαρρυμένες από τις ισλαμικές διδασκαλίες που έδειχναν τους Χριστιανούς ως κατώτερους, ξεκίνησαν μια εκστρατεία εξόντωσης στις αρχές του 1900. Μέχρι τη στιγμή που τελείωσε η γενοκτονία, 1,7 εκατομμύρια Αρμένιοι είχαν πυροβοληθεί, μαχαιρωθεί, βιαστεί, ακρωτηριαστεί ή αφεθεί να πεθάνουν στις ερήμους της Ανατολίας. Αυτή η σχολαστικά σχεδιασμένη γενοκτονία δημιούργησε το προηγούμενο για το πώς οι Μουσουλμάνοι θα συμπεριφέρονταν στους Χριστιανούς για τους επόμενους αιώνες.
Αλλά η θηριωδία δεν σταμάτησε με τους Αρμένιους. Γερμανοί αξιωματικοί στάλθηκαν για να παρακολουθήσουν την εξόντωση των Αρμενίων και έλαβαν γνώση των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν—μαζικές εκτοπίσεις, σιδηροδρομική μεταφορά στη σφαγή και ομαδικούς τάφους. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι Ναζί έμαθαν αυτές τις μεθόδους από τους Μουσουλμάνους. Ο ίδιος ο Χίτλερ θαύμαζε την σκληρότητα του Ισλάμ και την ανωτερότητά του σε σχέση με αυτό που θεωρούσε ως την παθητική φύση του Χριστιανισμού ( Hitler’s Table Talk ), ένας χαρακτηριστικός δείκτης της ιδεολογικής συγγένειας μεταξύ αυτών των δύο γενοκτονικών δυνάμεων.
Παρά τα συντριπτικά στοιχεία της ισλαμικής βαρβαρότητας, ο κόσμος παραμένει σιωπηλός. Συγκρίνετε αυτό με την κατακραυγή για τις απώλειες των Παλαιστινίων στη Γάζα, όπου 40.000 θάνατοι -σύμφωνα με την προπαγάνδα της Χαμάς- αν και τραγικοί- είναι ωχροί σε σύγκριση με τα 1,7 εκατομμύρια Αρμένιους που εξαφανίστηκαν από προσώπου γης. Η επιλεκτική οργή της διεθνούς κοινότητας αποκαλύπτει μια βαθιά ριζωμένη απροθυμία να αντιμετωπίσει τους πραγματικούς δράστες της θρησκευτικής βίας.
Η επέκταση του Ισλάμ μέσω της Ευρώπης: Από τις Μαυριτανικές κατακτήσεις στη σύγχρονη μετανάστευση
Η εκστρατεία του Ισλάμ να κυριαρχήσει στην Ευρώπη ξεκίνησε πριν από πολλούς αιώνες με την εισβολή των Μαυριτανών στην Ισπανία τον 7ο αιώνα. Αυτό δεν ήταν απλώς μια εδαφική επέκταση, αλλά μια θρησκευτική κατάκτηση με στόχο την επιβολή ισλαμικής κυριαρχίας σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Οι Μαυριτανοί έσπρωξαν βαθιά στην Ευρώπη, φτάνοντας στην καρδιά της Γαλλίας προτού απωθηθούν από τον Charles Martel στη Μάχη των Τουρ το 732. Αυτό δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι ισλαμικές δυνάμεις προσπάθησαν επανειλημμένα να κατακτήσουν την Ευρώπη – μέσω πολέμου, εισβολής και ανατροπής.
Σήμερα, η στρατηγική έχει αλλάξει. Δεν βλέπουμε πλέον μουσουλμανικούς στρατούς να περνούν τα σύνορα με τα ξίφη σηκωμένα ψηλά. Αντίθετα, εκατομμύρια μουσουλμάνοι μετανάστες πλημμυρίζουν στην Ευρώπη, ορισμένοι φεύγοντας από το χάος των ισλαμικών κρατών, αλλά κυρίως ως οικονομικοί μετανάστες. Αλλά μην κάνετε λάθος—δεν αφήνουν πίσω τις πεποιθήσεις τους. Ένα σημαντικό μέρος μεταναστεύει προς τα δυτικά όχι μόνο για να αναζητήσει καταφύγιο, αλλά για να εκπληρώσει τη θρησκευτική υποχρέωση της χιτζρά, της μετανάστευσης για την υπόθεση του Αλλάχ, η οποία θεωρείται εξαιρετικά αξιόλογη πράξη στο Ισλάμ.
Ιστορικά, η χιτζρά ήταν η μετανάστευση του Μωάμεθ και των οπαδών του από τη Μέκκα στη Μεδίνα, ένα κομβικό γεγονός που οδήγησε στην επέκταση του Ισλάμ. Σήμερα, το hijrah χρησιμεύει ως στρατηγική για τον πληθυσμό και την κυριαρχία νέων εδαφών, σύμφωνα με τις ισλαμικές διδασκαλίες. Όπως αναφέρει το Κοράνι, «Όποιος μεταναστεύει για την αιτία του Αλλάχ θα βρει στη γη πολλές τοποθεσίες και αφθονία» (Κοράνι 4:100). Οι μουσουλμάνοι ενθαρρύνονται να εγκατασταθούν σε μη μουσουλμανικές χώρες για να διαδώσουν την ισλαμική επιρροή και να καθιερώσουν τη σαρία. Αυτό δεν είναι μόνο μετανάστευση. είναι μια ιδεολογική και θρησκευτική πράξη κατάκτησης.
Στη Γαλλία, φαίνεται η πιο ξεκάθαρη εκδήλωση αυτού. Γαλλικές πόλεις όπως το Παρίσι, η Μασσαλία και η Λυών μετατρέπονται σε ισλαμικούς θύλακες. Οι κάποτε ζωντανές γαλλικές γειτονιές υπόκεινται τώρα στην de facto ισλαμική νομοθεσία. Οι μουσουλμάνοι μετανάστες έχουν δημιουργήσει παράλληλες κοινωνίες όπου η γαλλική νομοθεσία είναι άσχετη και τα ισλαμικά έθιμα κυριαρχούν σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Οι μη μουσουλμάνοι δεν είναι πλέον ασφαλείς σε αυτούς τους θύλακες και οι γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια που αρνούνται να τηρήσουν τους ισλαμικούς κώδικες ενδυμασίας υφίστανται παρενόχληση ή επίθεση. Ωστόσο, η γαλλική κυβέρνηση παραμένει αδιάφορη , παγιδευμένη σε ένα πλέγμα πολιτικής ορθότητας και φόβου να προσβάλει τον αυξανόμενο μουσουλμανικό πληθυσμό της.
Η τοποθεσία της περίφημης Μάχης των Τουρ, όπου ο Τσαρλς Μαρτέλ κάποτε απώθησε τους Ισλαμιστές εισβολείς, φιλοξενεί τώρα ένα μέγα τζαμί, το Mosquée de Tours .—μια σκόπιμη πράξη για να σηματοδοτήσει την επιστροφή και την κυριαρχία του Ισλάμ.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Σε όλη την ιστορία, οι μουσουλμάνοι έχτισαν τζαμιά πάνω από κατακτημένες θρησκευτικές τοποθεσίες ως σύμβολα της νίκης τους. Το Μεγάλο Τζαμί της Κόρδοβα, που χτίστηκε πάνω από τη χριστιανική εκκλησία του Αγίου Βικεντίου, και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τοποθετώντας ένα μουσουλμανικό τέμενος σε αυτή την ιστορικά σημαντική τοποθεσία, το Ισλάμ στέλνει ένα σαφές μήνυμα: επέστρεψαν για να διεκδικήσουν ό,τι κάποτε είχε χαθεί, επιβεβαιώνοντας την κυριαρχία σε μια ηττημένη πλέον γη.
Ο συνεχιζόμενος πόλεμος του Ισλάμ στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή
Ο πόλεμος κατά του Χριστιανισμού δεν περιορίζεται στην Ευρώπη. Σε όλη την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, οι χριστιανοί σφαγιάζονται, εκτοπίζονται και καταπιέζονται από τους ισλαμιστές φονταμενταλιστές. Μόλις πρόσφατα, η Μπουρκίνα Φάσο έγινε μάρτυρας της σφαγής περισσότερων από 300 χριστιανών σε μία μόνο επίθεση. Στη Νιγηρία, ισλαμιστές μαχητές, όπως η Μπόκο Χαράμ και οι βοσκοί Φουλάνι, εισβάλλουν τακτικά σε χωριά, δολοφονώντας άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Αυτό είναι μέρος μιας ευρύτερης εκστρατείας για τον καθαρισμό της Αφρικής από τον χριστιανικό πληθυσμό της. Κάθε εβδομάδα φέρνει νέες αναφορές για εκτελέσεις, εκκλησίες που καίγονται και ολόκληρες κοινότητες που εξαφανίζονται.
Και όμως, αυτές οι θηριωδίες μετά βίας καταγράφονται στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης. Ενώ ο κόσμος έχει εμμονή με τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα σώματα χιλιάδων Χριστιανών αφήνονται να σαπίσουν στα χωράφια της Αφρικής. Σε μέρη όπως το Σουδάν, εκατομμύρια χριστιανοί έχουν εκτοπιστεί από ισλαμικές πολιτοφυλακές, τα σπίτια και οι εκκλησίες τους έχουν καταστραφεί σε μια γενοκτονική εκστρατεία που η διεθνής κοινότητα βολικά αγνοεί.
Το μέλλον της Γαλλίας: Το επερχόμενο Ισλαμικό Κράτος
Εν τω μεταξύ, στη Γαλλία, η πρόοδος ενός ισλαμικού κράτους επιταχύνεται κάθε μέρα. Καθώς εκατομμύρια μουσουλμάνοι ξεχύνονται στη χώρα, έχει εμφανιστεί μια επικίνδυνη τάση. Ενώ ορισμένοι μουσουλμάνοι μετανάστες εγκαταλείπουν τα ισλαμικά καθεστώτα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, ένα σημαντικό μέρος έρχεται να αναδημιουργήσει τις ίδιες τις συνθήκες που υποτίθεται ότι διέφυγαν. Αντί να ασπάζονται τις γαλλικές αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της κοσμικότητας, αυτοί οι μετανάστες προσκολλώνται στην ισλαμική τους ταυτότητα, αρνούμενοι να ενσωματωθούν. Απαιτούν τη σαρία , επιβάλλουν τα ισλαμικά έθιμα στις γειτονιές τους και δημιουργούν τόπους αναπαραγωγής για τζιχάντ.
Αυτό που είναι πιο ανησυχητικό είναι η σιωπή των λεγόμενων «μετριοπαθών μουσουλμάνων». Αντιμέτωποι με την άνοδο του ισλαμισμού στις κοινότητές τους, παραμένουν παθητικοί—είτε από φόβο είτε από σιωπηρή έγκριση. Η Γαλλία πλησιάζει γρήγορα σε οριακό σημείο. Σε μερικές σύντομες δεκαετίες, η χώρα που κάποτε περηφανευόταν για τη νόμιμη και κωδικοποιημένη κοσμικότητά της (Laïcité) και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα βρεθεί υπό ισλαμική κυριαρχία, με τη σαρία να επιβάλλεται σε έναν πληθυσμό που κάποτε αγωνίστηκε για την ελευθερία.
Η γραφή είναι στον τοίχο, αλλά η Γαλλία αρνείται να ενεργήσει. Παραλυμένη από τη δική της πολιτική ορθότητα, η γαλλική κυβέρνηση αποτυγχάνει να αναγνωρίσει την αυξανόμενη απειλή του ισλαμικού ριζοσπαστισμού εντός των συνόρων της. Η ισλαμική κατάκτηση της Γαλλίας δεν γίνεται με σπαθιά και όπλα. συμβαίνει στις τάξεις, στους δρόμους και στα τζαμιά.
Η ώρα για δράση είναι τώρα
Ο πόλεμος του Ισλάμ εναντίον του Χριστιανισμού δεν έχει σταματήσει ποτέ. Για αιώνες, οι μουσουλμάνοι προσπαθούσαν να επιβάλουν τη θέλησή τους στους μη μουσουλμάνους μέσω βίας, εξαπάτησης και ανατροπής. Σήμερα, αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται στην Ευρώπη, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, με τη Γαλλία ως το κρίσιμο πεδίο μάχης. Η γαλλική κυβέρνηση, μαζί με τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, πρέπει να ξυπνήσει με την πραγματικότητα της κατάστασης. Το Ισλάμ δεν είναι απλώς μια θρησκεία – είναι μια πολιτική ιδεολογία που στρέφεται στην παγκόσμια κυριαρχία. Η Δύση δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να αγνοήσει αυτήν την απειλή. Κάθε μέρα αδράνειας φέρνει το Ισλάμ ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο του. Έχει ειπωθεί ότι το Ισλάμ είναι πολιτική μεταμφιεσμένη σε θρησκεία, ενώ ο κομμουνισμός είναι θρησκεία μεταμφιεσμένη σε πολιτική.
Ο καιρός του εφησυχασμού έχει περάσει προ πολλού. Εάν η Γαλλία και η Ευρώπη συνεχίσουν την τρέχουσα πορεία τους, σύντομα θα βρεθούν κάτω από τον ζυγό της ισλαμικής κυριαρχίας. Οι συνέπειες είναι σαφείς: η καταστροφή του δυτικού πολιτισμού όπως τον ξέρουμε, η απώλεια της ελευθερίας και η επιβολή ενός βάναυσου, καταπιεστικού συστήματος διακυβέρνησης που δεν έχει θέση στον σύγχρονο κόσμο. Η Δύση πρέπει να δράσει τώρα, διαφορετικά κινδυνεύει να χάσει ό,τι της αξίζει — και ίσως για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου