«Επιστολή προς τον Πατριάρχην Αθηναγόραν»
(Ιδιόχειρη σημείωση του Φώτη Κόντογλου με κόκκινο μελάνι, σε αντίγραφο με καρμπόν δικής του ιδιόχειρης επιστολής)
(Ιδιόχειρη σημείωση του Φώτη Κόντογλου με κόκκινο μελάνι, σε αντίγραφο με καρμπόν δικής του ιδιόχειρης επιστολής)
Προς
Την Αυτού Θείαν Παναγιότητα Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικόν Πατριάρχην Αθηναγόραν.
Παναγιώτατε,
Άφατος θλίψις και αθυμία κατέλαβε τον ευσεβή Ελληνικόν λαόν επί τω ακούσματι ότι επροσκλήθη εις την Κωνσταντινούπολιν η θυμελική και ιταλότροπος χορωδία του ναού του Αγίου Γεωργίου Καρύτση των Αθηνών και ετραγούδησε κατά λειτουργίαν γενομένην εν τω Πατριαρχικώ ναώ.
Την εκ του γεγονότος τούτου οδύνην είναι δύσκολον να εκφράσει τις, δεδομένου ότι η ανίερος μουσική, η εκτελουμένη εκ της εν λόγω χορωδίας είναι απαράδεκτος και εν Αθήναις εκ μέρους του ευσεβούς Ορθοδόξου λαού, πλην ωρισμένων θιασωτών της λεβαντίνικης καντάδας οίτινες μεταβαίνουν εις την εκκλησίαν δια να διασκεδάσουν και όχι δια να προσευχηθούν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι εις θέσιν να αισθανθούν ελληνικόν παλμόν, χάσκοντες προ των αθλίων μουσικών απορριμάτων της Δύσεως, και τούτων εώλων και εννοούντων, παραδόξως, μίαν Ελλάδαν άνευ ουδενός ελληνικού, καθ’ όσον είναι εξ εκείνων των ξενομανών οι οποίοι κατά τον περιηγητήν Παυσανίαν «εν θαύματι τιθέασι τ’ αλλότρια ή τα οικεία».
Καθ’ όν χρόνον αγωνιζόμεθα, μετ’ άλλων Ελλήνων τιμώντων το ελληνικόν όνομα, δια τη διατήρησιν της παραδόσεως των εκκλησιαστικών τεχνών μας, αίτινες επεβλήθησαν εις την παγκόσμιον συνείδησιν, εις το θεοφρούρητον Βυζάντιον, εν αυτώ τούτω τω Πατριαρχικώ ναώ, εγκαθίσταται το βδέλυγμα της ασεβείας εν τόπω αγίω και αντί ψαλτών ευσεβών, εγκαθίστανται τραγουδισταί και μίμοι, άδοντες ιταλικά και άλλα οθνεία θυμελικά άσματα.
Ω, ταλαίπωρος Ορθοδοξία, οία πάσχεις, όχι πλέον εκ μέρους των αιρετικών και των διωκτών σου, αλλ’ εκ μέρους των ιδίων ποιμένων σου. Απογυμνούσαι βαθμηδόν από τη τελετουργικήν πορφύραν σου, ήτις είναι συμφυής προς τον ιερόν χαρακτήραν σου, έως ού καταστείς αγνώριστος, οικτρώς μετεμφιεσμένη και φέρουσα ψιλώς μόνον το όνομα Ορθοδοξία. Καθ’ όσον, εσωτερικόν πνευματικόν περιεχόμενον και εξωτερική εμφάνισις είναι αρρήκτως συνδεδεμένα. Το εν είναι απαύγασμα του ετέρου.
Ταύτα γράφω κατά καθήκον προς την θρησκείαν των πατέρων ημών, εκφράζων τον αποτροπιασμόν χιλιάδων χριστιανών Ελλήνων εκ του γεγονότος ότι δεν ευρέθη άλλος άξιος εκπρόσωπος της πνευματικής Ελλάδος, όπως προσκληθεί εις Κωνσταντινούπολιν, αλλά μια αθλία χορωδία άδουσα οικτρά κατασκευάσματα ιταλικής καντάδας, και δη της προπαρελθούσης γενεάς, επικεφαλής της οποίας υπάρχει «η καλλιτέχνης το θεάτρου κυρία ….. …… «(φρίξον), ασήμαντον γύναιον, ουδεμία έχον σχέσιν προς την γεραράν εκκλησίαν μας.
Διατί δεν εκλήθη ο χορός του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών, επικεφαλής του οποίου ευρίσκεται ο ηδύλαλος και ναόθρεπτος κ. Περιστέρης ή άλλος τις εκ των λαμπρών εκπροσώπων της βυζ. Μουσικής; Μήπως διότι πιστεύουν και υπηρετούν την εθνικήν Ελληνικήν εκκλησιαστικήν μουσικήν, ήτις κατανύγει τους πιστούς;
Ο γράφων εκπροσωπεί πολλάς χιλιάδας αναγνωστών, των οποίων διερμηνεύει, Παναγιώτατε, τον βαθύν πόνο δια την συμπάθειαν Υμών προς μίμους και αοιδούς, ουδεμίαν σχέσιν έχοντας προς την Ορθόδοξον Ελληνικήν ημών παράδοσιν. Αποστέλλω δε Υμίν δύο αρθρίδιά μου, ταπεινά αλλά πλήρη ευωδίας ορθοδόξου, ως μικρόν δείγμα της πνευματικής τροφής, με την οποίαν τρέφεται ο ευσεβής ελληνικός λαός και παρακαλώ όπως αναγνώσητε ταύτα.
Μετά βαθέως σεβασμού
Φώτιος Κόντογλου (παρασημοφορηθείς παρά της Α.Μ. του Βασιλέως Παύλου και βραβευθείς παρά της Ακαδημίας Αθηνών δια την προς την παράδοσιν προσήλωσιν αυτού)
Εν Αθήναις τη 1η Ιουνίου 1961
– «Η υπερηφάνεια αναγκάζει επινοείν καινοτομίας, μη ανεχομένη το αρχαίον» (Άγιος Ευφραίμ ο Σύρος)
– «Ότι χείλη ιερέως φυλάξεται γνώσιν, και νόμον εκζητήσουσιν εκ στόματος αυτού» (Μαλαχίας Α’,7)
– «Υμείς δε εξεκλίνατε εκ της οδού και ηοθειήσατε πολλούς εν νόμω, διεφθείρατε την διαθήκην των Λευΐ, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» (Μαλαχίας Α’,7)
– «Και έσται ο λαός ως ο ιερεύς» (ήτοι : ουδεμία διαφορά θα υπάρξει μεταξύ ιερού και βεβήλου» (Ησ. ΚΔ,2)
– «Επί τους ποιμένας παρωξύνθη ο θυμός μου και επί τους αμνούς επισκέψομαι λέγει Κύριος» (Ζαχαρία Ι΄3)
– «Τάδε λέγει Κύριος: Στήτε επί ταις οδοίς και ίδετε και ερωτήσατε τρίβους Κυρίου αιωνίους και ίδετε ποία εστίν η οδός η αγαθή και βαδίζετε εν αυτή». (Ιερεμ, Στ΄, 16)
– «Ω, οι ποιμένες οι διασκορπίζοντες και αππλλύοντες τα πρόβατα της νομής μου! Δια τούτο τάδε λέγει Κύριος δια τους ποιμένοντες τον λαόν μου Υμείς διασκορπίσατε τα πρόβατά μου και εξώσατε αυτά» (Ιερεμία, ΚΙ΄, 1)
– «Και αποστρέψω το πρόσωπόν μου απ’ αυτών και μιανούσι την επισκοπήν μου και εισελεύσονται εις αυτά αφυλάκτως και βεβηλώσωσιν αυτά». (Ιεζ. Ζ΄, 22)
– «Και οι ιερείς αυτής ηθέτησαν τον νόμον μου και εβεβήλουν τα άγιά μου. Αναμέσον αγίου και βεβήλου ου διέστελλον και από των σαββάτων μου παρεκάλυπτον τους οφθαλμούς αυτών και εβεβηλούμην εν μέσω αυτών»
(Ιεζ. ΚΒ΄, 26)
Η απάντηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Τω εντιμοτάτω Κυρίω Φωτίω Κόντογλου
(Εις Αθήνας)
Εντιμότατε,
Κατ’ εντολήν γνωρίζω τη υμετέρα αγαπητή Εντιμότητι, ότι ελήφθη εις τα Πατριαρχεία το από της α’ παρελθόντος μηνός Ιουνίου γράμμα αυτής, όπερ λόγω της ειδικής μορφής του περιεχομένου αυτού παρεπέμφθη εις την οικείαν Επιτροπήν των Πατριαρχείων δια τα περαιτέρω.
Επί τούτοις διατελώ μετά τιμής
Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 18η Δεκεμβρίου 1961
Αρχιμανδρίτης Συμεών
Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου
το είδαμε ΕΔΩ
6 σχόλια:
Αδερφέ μου Θάνο βλέπω μου δίνεις (τροφή)!
Αναρωτιέμαι αν ζούσε σήμερα ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου με τον σημερινό Πατριάρχη τι θα έγραφε;
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ
Κινδυνεύει από εσωτερικούς εχθρούς: πατριάρχας, ἀρχιεπισκόπους, ἐπισκόπους…, ποὺ ὑποκλείνονται στὶς σκοτεινές δυνάμεις. Κινδυνεύει καὶ ἀπό ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς.
Διάλυμα έχουμε, θα διατρέξουμε μεγάλους κινδύνους και περιπέτειες. Θα πρέπει ολοι να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για Μαρτύριο. Ἐμεῖς παύσαμε τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου καὶ μένουμε πιστοὶ στὶς παραδόσεις τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Μακάρι να μας αξιώση ο ΘΕΟΣ να τελειώσουμε την ζωή μας όχι επάνω στον θρόνο, αλλά μέσα στις φυλακές και τα μπουντρούμια για την δόξα της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Αυτή ειναι η επιθυμία μου.
Ο Ομολογητής Μητροπολίτης Φλωρίνης Καντιώτη, ο οποίος μαζί με τους Μητροπολίτες Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και Παραμυθίας Παύλο και σύσσωμο όλο το Άγιο Όρος, είχαν αντιδράσει στα οικουμενιστικά ανοίγματα του μασόνου Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, διακόπτοντας την μνημόνευση του ονόματος του και ακολουθώντας τον θεάρεστο, μαρτυρικό και ομολογιακό δρόμο της Αγιοπατερικής και Ιεροκανονικής Αποτείχισης, κατά την τριετία 1970-1973.
(Ο Μάρκος ο Ευγενικός) πάλεψε με το μεγάλο θηρίο, τον πάπα, που τόσα χρόνια βασανίζει τον κόσμο. Και τώρα στα χρόνια μας, τι θα δούνε τα ματάκια μας!
Προτιμότερο να μας πάρει ο Θεός από τον κόσμο τούτο, παρά να δούμε τις κακές ημέρες που έρχονται, κακά σημάδια έχομε.
Ας γλεντάνε ας διασκεδάζουν, ας βγάζουν τα μάτια τους έρχεται, έρχεται η οργή του Θεού! Μεγάλη οργή!
Χειρότερη από κείνη που ζήσαμε το 1940. Θυμάστε την πείνα, θυμάστε τη δυστυχία, θυμάστε τη σκλαβιά; Θυμάστε τις κρεμάλες;
Θυμάστε όλα αυτά που ζήσαμε όλοι όσοι μείναμε πιστοί στην Πατρίδα και την Εκκλησία; Έρχονται πάλι τέτοιες ημέρες.
† ἐπίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης
Αδερφε μου Χρηστο δεν ειναι τροφη το αρθρο. Ειναι αυτο που σου ειπα. Στηριζω με αρθρα τον αντιοικουμενισμο παντα.
Και ειμαι σιγουρος οτι αν γινει αληθινη Πανορθοδοξη Συνοδος καποια στιγμη θα τον κηρυξει αιρεση τον Οικουμενισμο.
Το θεμα ειναι οτι οπως σου ειπα οι πνευματικες μορφες μας, οπως ηταν κι ο μακαριστος Αυγουστινος Καντιωτης κρατανε την Ορθοδοξια μας κι εμεις μενουμε κοντα τους. Ο Καντιωτης ποτε δεν απαιτησε απο την Ιερα Συνοδο να σταματησει την μνημονευση του Πατριαρχη. Ουτε και εδωσε εντολη να σταματησουν οι Ορθοδοξοι πιστοι να εκκλησιαζονται μονο σε ενοριες ή μητροπολεις που σταματησαν να τον μνημονευουν.
Νομιζω οτι αυτα ειναι ξεκαθαρα πραγματα.
Αν ο Αθηναγορας ειχε κηρυχθει αιρετικος απο Πανορθοδοξη Συνοδο τοτε να εισαι βεβαιος οτι ο Καντιωτης θα απαιτουσε απο τους πιστους να σταματησουν να εχουν κοινωνια με τον αποτειχισμενο Πατριαρχη κι ολους τους επισκοπους και κληρικους που θα ειχαν ακομα μαζι του Κοινωνια....
Τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα.
Ο Καντιωτης δεν αποτειχιστηκε και συνεχισε να ειναι κανονικο μελος της Εκκλησιας μας. Το σταματημα της μνημονευσης του Πατριαρχη ηταν προφανως μια προσπαθεια να τον επαναφερουν στον Ορθοδοξο δρομο....
Αδερφέ μου Θάνο δυστυχώς θα διαφωνήσω μαζί σου γιατί τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Όταν κάνεις αποτείχιση δεν αποκόπτεται εσύ από την Εκκλησία, αλλά αποκόπτεις το αιρετικό μέλος που υπάρχει σε αυτήν.
Για αυτό και ο Μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης έλεγε μόλις έκανε την αποτείχιση, τώρα θα έχουμε να τραβήξουμε τα πάνδεινα.
Γιατί κάνοντας αποτείχιση (δηλαδή διακοπή μνημοσύνου του επισκόπου η Πατριάρχου), στην ουσία αποκόπτεις αυτόν που παύεις να μνημονεύεις, οπότε και αυτός μετά θα σε καταδιώξει.
Ας δούμε επιγραμματικά τι είναι η αποτείχιση:
Είναι το τείχος που σηκώνει ο Πιστός ώστε να περιφρουρήσει την Ορθόδοξη Πίστη και να προφυλαχθεί ο ίδιος από την πλάνη των αιρετικών παραμένοντας μέσα στην διαχρονική Αποστολική Εκκλησία και ταυτόχρονα το μέσο πίεσης που χρησιμοποιεί ώστε να δρομολογηθεί σύνοδος που θα καταδικάσει τους αιρετικούς.
Η αποτείχιση επιτελείται δια της διακοπής μνημονεύσεως του αιρετικού επισκόπου (δεν είναι δυνατόν ο αιρετικός επίσκοπος να ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας) και της διακοπής κάθε εκκλησιαστικής κοινωνίας και επικοινωνίας μαζί του.
Είναι, τέλος, η αποτείχιση η ενδεδειγμένη και υγιής συμπεριφορά του Πιστού σε καιρό αιρέσεως ώστε να αποφευχθεί η εγκατάσταση της αίρεσης. Γι αυτόν τον λόγο, όσοι προχώρησαν σε αποτείχιση είναι άξιοι τιμής και επαίνου.
Αποτείχιση είναι η απομάκρυνση (χωρισμός) από κάτι νόθο, επιβλαβές και ξένο προς την υγιή Πίστη της Εκκλησίας.
Πότε επιτρέπεται η αποτείχιση;
Σε περιπτώσεις προσωπικών αμαρτιών των επισκόπων, οι ΙΓ΄, ΙΔ΄και ΙΕ΄Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν την απόσχιση δια της διακοπής της μνημονεύσεως προ συνοδικής κρίσης και όσοι προχωρούν σε αποτείχιση θεωρούνται υπεύθυνοι σχίσματος.
Επιβάλλεται η αποτείχιση, σε περιπτώσεις αιρετικώς φρονούντων επισκόπων ώστε εκείνος που αιρετικά φρονεί και κηρύττει να αποκόπτεται από το Σώμα του Χριστού, ενώ αυτός που κάνει αποτείχιση να παραμένει ενσωματωμένος δια της αληθινής Πίστεως στην Εκκλησία.
Θα γράψω κάτι ακόμα και για τον οικουμενισμό.
Ας ξεκινήσω από αυτό:
Η Αλήθεια δεν είναι εκεί που είναι οι πολλοί.
Αλλά εκεί όπου είναι ο Χριστός.
«O Άγιος Μάξιμος ήταν ένας από τους Αγίους της Εκκλησίας μας που τον αποκαλούσαν ξεδιάντροπα οι Μητροπολίτες και οι Πατριάρχες τρελό.
Υπέφερε τα πάνδεινα για την Αγάπη του στην Ορθοδοξία, τις διώξεις, τις τιμωρίες.
Του κόψανε τη γλώσσα, του κόψανε τα χέρια… (ούτε να μιλάει, ούτε και να γράφει) γιατί Ομολογούσε Χριστό».
Ένας ήταν και κράτησε όλη την Ορθοδοξία.
Ας έρθουμε στο σήμερα.
Σύμφωνα με τα λόγια τοι Αγίου μας Ιουστίνου Πόποβιτς καί του Μακαριστού πατέρα Αθανάσιου Μυτιληναίου:
η παναιρεση τού οικουμενισμού είναι τό τελευταίο στάδιο ,για την ένωση όλων των αιρέσεων και των λεγόμενων θρησκειών με την Ορθοδοξία μας.
Στην δημιουργία της πυρετωδώς προωθουμένης εφιαλτικής Πανθρησκείας, η οποία θα συσταθεί από στοιχεία όλων των θρησκειών, θα εκφράζει τις υπάρχουσες θρησκείες, και ο καθένας θα βρίσκει σ’ αυτή την θρησκευτικότητα, που εκφράζει την υποκειμενικότητά του.
Αυτό που μας λέει σήμερα ο Παναιρεσιάρχης Βαρθολομαίος:
Ότι η Ορθοδοξία μας δεν έχει την μόνη Αλήθεια, αλλά και οι αιρέσεις έχουν ένα κομμάτι αλήθειας.
Οπότε αν τα κάνουμε όλα μαζί μία (ρώσικη σαλάτα) θα αποκαλυφθεί όλη η Αλήθεια.
Αν δεν είναι αυτό βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, τότε τι είναι;
Ο οικουμενισμός, σαν οικουμενισμός δεν έχει καταδικαστεί και δεν γνωρίζω αν καταδικαστεί ποτέ.
Όμως λένε ότι έχει καταδικαστεί και ''Πατερικά'' δια μέσω των προηγούμενων Οικουμενικών Συνόδων. (Γιατί θα περιλαμβάνει όλες τις καταδικασμένες αιρέσεις).
Δυστυχώς δεν έχω άλλο χρόνο για να επεκταθώ.
Όμως πρώτα ο Θεός θα επανέλθω, με το 2025 που θέλει να εορταστεί κοινώς το Πάσχα με τους παπικούς και τους Εβραίους, ο Παναιρεσιάρχης Βαρθολομαίος.
Πρώτα ο Θεός και αν θέλει ο Θεός, θα πούμε πολλά ακόμα.
Χρηστο αδερφε μου χαιρομαι που βρισκεις ευκαιρια να εκφραζεσαι στα αρθρα αυτα. Οι διαφωνιες ειναι μεσα στον διαλογο. Παντως συμφωνουμε στα βασικα. Στον τροπο αντιμετωπισης των οικουμενιστων εχουμε καποια θεματα αλλα νομιζω οτι καποια στιγμη θα οδηγηθουμε αναγκαστικα και στην ιδια αντιμετωπιση οταν οι οικουμενιστες αποθρασυνθουν. Κι αυτη η ωρα δεν ειναι πολυ μακρια....
Να εισαι καλα.
Αδερφέ μου Θάνο συμφωνώ, ότι στην ουσία συμφωνούμε.
Υπάρχει καιρός του σιγήν και καιρός του λαλείν.
Τώρα είναι καιρός του λαλείν.
Και δυστυχώς επειδή δεν Ομολογούμε εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, οι οικουμενιστές όσο πάνε θα αποθρασύνονται.
Όταν διερωτάται ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός όταν θα ξαναέρθει επί της γης άν εύρη την Πίστη αληθή;
Ο διάβολος γνωρίζει ότι δεν μπορεί να καταργήσει την Πίστη από τους Χριστιανούς Ορθόδοξους.
Για αυτό τι κάνει;
Προσπαθεί να την αλλοιώση, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι μία νοθευμένη Πίστη δεν σώζει.
Για αυτό και ο Άγιος Παΐσιος μας λέει.
Έγινε τόσος αγώνας για να λαμπικαριστή η Πίστις μας, και τώρα Θα αναμοίξουμε τον Χρυσό με το μπακίρι (πού είναι οι αιρέσεις).
Ο διάβολος προσπαθεί να φυμώσει και τις δικές σας τις φωνές από τα Ιστολόγια τα Ορθόδοξα.
Χριστιανικά ιστολόγια υπάρχουν πάρα πολλά, Ορθόδοξα όμως ελάχιστα.
Δυστυχώς ο διάβολος από τα λεγόμενα χριστιανικά ιστολόγια προσπαθεί να φέρει την παναίρεση του οικουμενισμου.
Συνέχισε τον καλόν αγώνα.
Οι θεατές από την κερκίδα δεν πρόκειται να δούνε τον Αμάραντο Στέφανο αν δεν κατέβουν στον στίβο του αγώνος.
Για αυτό ας μην περιμένουμε να βγάλουν οι άλλοι το φίδι από την τρύπα και να ωφεληθούμε εμείς.
Θεός ου μυκτηρίζετε.
Δημοσίευση σχολίου