Μετά από 87 χρόνια υφίσταται –καταλλήλως συντηρούμενη από αβανταδόρους της ιστορικής παραποίησης /διαστρέβλωσης –εκ διαμέτρου αντίθετη εκτίμηση ως προς την σημασία της 4ης Αυγούστου 1936 και τον ρόλο του Βασιλέως Γεωργίου (Β.Γ) καθώς και του Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά (Ι.Μ). Ήταν μια στυγνή, αιμοσταγής Δικτατορία με εκτελέσεις, εξορίες πολιτικών αντιπάλων, ή ήταν μια Εθνική Αναγκαιότητα;. Δυσχερέστατο να υπάρξει ταυτότητα απόψεων. Ο λόγος είναι, πως δυστυχώς η σύγχρονη ελληνική Ιστορία, συνηθέστατα γράφεται κατά το (κομματικώς) δοκούν και συμφέρειν από: ανιστόρητους, ιδεοληπτικούς, κομματικούς εγκάθετους /ινστρούχτορες και ποικιλώνυμους χολερικούς τύπους, οι οποίοι παραθεωρούν ή και αμαυρώνουν (συνειδητά, ανήθικα και ανθελληνικά ) το σπουδαίο έργο και την σημαντικότατη εθνική προσφορά του Ι.Μ.
1) Η βελούδινη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου ήταν: «Σύννομη Δημοκρατική Εκτροπή». Η αναστολή άρθρων του Συντάγματος /κήρυξη Στρατιωτικού Νόμου, υπήρξε μια νομοτελειακή Εθνική Αναγκαιότητα. Άνδρες υψηλού αισθήματος ευθύνης (όπως ο Ι.Μ και ο Β. Γιώργιος) πήραν μια δύσκολη απόφαση για να προλάβουν τα δεινά από τον επερχόμενο εμφύλιο αλληλοσπαραγμό /συγκρούσεις. Θα αναφερθώ τηλεγραφικά σε γεγονότα της εποχής:
Ι. Το βράδυ της 3ης Αυγούστου 1936 συναντήθηκαν –με άκρα μυστικότητα – στο σπίτι (νοικιαζόμενο διαμέρισμα β’ ορόφου στην οδό Αριστοτέλους αρ. 174) του Ν. Παπαδήμα Υπουργού Στρατιωτικών της Κυβέρνησης, Ι.Μ. ο οικοδεσπότης Στρατηγός Ν. Παπαδήμας, ο Πρωθυπουργός Ι.Μ και ο Α’ Γ.Ε.Σ Στρατηγός Αλέξανδρος Παπάγος. Οι παραπάνω με την σύμφωνη γνώμη του Βασιλέως, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αναστολή άρθρων του Συντάγματος /κήρυξη Στρατιωτικού Νόμου.
Ποιος άραγε να ήταν ο λόγος; Γιατί ο Β. Γεώργιος να ήθελε να βάλει Δικτάτορα πάνω από το κεφάλι του, όταν ο Πρωθυπουργός Ι. Μ ήταν «δικός» του και είχαν αγαστή συνεργασία;. Ο Ι.Μ είχε, ως Πρωθυπουργός, λάβει πρόσφατα ψήφο εμπιστοσύνης: 214 ψήφοι υπέρ, 16 κατά, 4 αποχές.
Ποίος ο λόγος να θέλει (ως δικτάτορας) να καταλάβει την εξουσία;. Δικτάτορας γίνεται αυτός που ορέγεται την εξουσία την οποία δεν έχει. Αυτός που ήδη την έχει, γιατί;. Προφανώς άλλος ήταν ο λόγος κήρυξης Στρατιωτικού Νόμου.
ΙΙ. Η ατμόσφαιρα τότε ήταν εκρηκτική ανάμεσα στο Κράτος και τους Κομμουνιστές που υποκινούσαν εξεγέρσεις.
Σημειώνω:
Αρχές Μαΐου 1936 – 3 μήνες πριν την 4η Αυγούστου –στην Θεσσαλονίκη, έλαβαν χώρα βίαια επεισόδια / φονικές συγκρούσεις, ανάμεσα σε απεργούς (κυρίως καπνεργάτες) και την χωροφυλακή . Καταλήφθηκαν ακόμη και αστυνομικά τμήματα (!). Ο Πρωθυπουργός Ι.Μ, ζήτησε από τις τοπικές στρατιωτικές δυνάμεις να παρέμβουν, ώστε να αποκατασταθεί η τάξη. Αρνήθηκαν να υπακούσουν, επικαλούμενες την ….. εντοπιότητα (!).
Τότε ο Ι.Μ αναγκάστηκε να στείλει στρατό από την Λάρισα για να επιβάλλει την έννομη τάξη.
Αν διαβάσει κανείς τα φύλλα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της εποχής, θα καταλάβει πολλά.
Όλοι ανησυχούσαν. Εφημερίδες όπως η ΕΣΤΙΑ, ζητούσαν από τον Άνακτα να παρέμβει ώστε να μην επισυμβούν τα χειρότερα.
ΙΙΙ. Για την 5η Αυγούστου 1936 είχε προκηρυχθεί γενική απεργία. Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ /ΚΚΕ καλούσε τον λαό να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματά του (!).
IV. Κάποιος /κάποιοι υπεύθυνοι,, δεν θα έπρεπε να κάνουν κάτι, πριν να τιναχτούν όλα στον αέρα;.
V). E! Αυτό έκαναν οι πολιτειακές και πολιτικές Αρχές: Ο Β. Γεώργιος και ο Ι.Μ. Η απόφαση αναστολής άρθρων του Συντάγματος έσωσε την Ελλάδα μας από ανείπωτα δεινά, έναν πρόωρο εμφύλιο. Ήταν λοιπόν προς ψόγο, αντιδικτατορικές αρές / κατάρες και αντιμεταξικά αναθέματα, η 4η Αυγούστου ή, αντίθετα, θα έπρεπε να είναι σεβαστή και να τιμάται για την εθνική προσφορά της;.
2) Απόλυτα κατανοητή η –έκτοτε και στο διηνεκές μάλλον – εχθρότητα των Κομμουνιστών, καθώς και των «Αριστερών» συντρόφων, που εμφανίζουν ιδιάζοντα, έντονο Αριστεροτροπισμό και νοσηρό κομματικό Δημοκρατικό εμποτισμό.
Όμως κάποιοι άλλοι: Κέντρο –ο, τιδήποτε, αποπροσανατολισμένοι ή …..μοντέρνοι ….Κεντροαριστερόστροφοι «Δεξιοί», όψιμοι, ευκαιριακοί καιροσκόποι «ροζ Αριστεροί» και …. Ακραίοι, γιατί συντάσσονται /συμπορεύονται /συμπίπτουν στην αντιπάθεια και απαξίωση ενός Μεγάλου Έλληνα (Άξιου της Πατρίδας) του Ι.Μ;.
Γιατί έχουν υποστεί …. Δημοκρατική εξάρτηση σε βαθμό που τους καθιστά αλλεργικούς σε εθνοσωτήριες εξελίξεις /παρεμβάσεις όπως η 4η Αυγούστου, με αποτέλεσμα να «αποστρέφονται» τον Ι.Μ;. Επειδή ήταν … Δικτάτορας;. Αυτό διαγράφει –εξ ορισμού- ή διανοητικής υστέρησης, ιστορικής άγνοιας και ψηφοθηρικής αναγκαιότητας, την ανεκτίμητη εθνική προσφορά του Ι.Μ;. Οι πιο αξιοθρήνητοι πάντως είναι οι «Δεξιοί» (από) γονοι της πάλαι ποτέ κραταιάς, γνήσιας «Λαϊκής Δεξιάς» οι οποίοι σταδιακά, εκφυλιστικά και ψηφοθηρικά, απέκτησαν ψοφοδεή νοοτροπία και τρέμουν στην σκέψη μήπως και τους ψέξουν οι Αριστεροί, με συνέπεια να έχουν εκλογικό πολιτικό κόστος. Είναι αυτοί που δεν τιμούν, ούτε αγαλματοποιούν τον Ι.Μ. Οι ίδιοι που δεν τολμούν να πάνε σύσσωμοι και να τιμήσουν την επέτειο των πεσόντων 114 ανδρών στου Μακρυγιάννη. Αιδώς … « Δημοκράτες» Αχρείοι!….. Χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή, πως η Ελλάδα μας ελληνοπρεπώς να πορευτεί.
3) Ο Ι.Μ (εκτός από Δικτάτορας) υπήρξε:
Ι. Μια συγκροτημένη πολιτικοστρατιωτική φυσιογνωμία. Εξέχουσα προσωπικότητα με τετράγωνη λογική /πρακτικό μυαλό, απροσμέτρητη φιλοπατρία. Χωρίς πάθη, μικρότητες και εκδικητικότητα εναντίον των αντιπάλων του. (Σ.Σ Όποιος διαφωνεί ας συγκρίνει την Δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Ι.Μ με εκείνη (την «Δημοκρατική») του 1917 -20 του Ελ.Β).
ΙΙ. Εξαίρετος επιτελικός Αξιωματικός, ο οποίος με τον Στρατηγό Δούσμανη, κατάρτησαν τα επιτελικά σχέδια των νικηφόρων Βαλκανικών πολέμων 1912 -1913.
ΙΙΙ. Μετακπαιδεύτηκε στην τότε περίφημη Ακαδημία πολέμου του Βερολίνου. Οι Γερμανοί Στρατιωτικοί της Ακαδημίας τίμησαν τον άριστο επιτελή Έλληνα Ι.Μ αναρτώντας τιμητική πλακέτα στην Στρατιωτική τους Ακαδημία με την απίστευτη, τιμητική επιγραφή:
«Ουδέν στρατιωτικόν πρόβλημα άλυτο δια τον Ιωάννη Μεταξά» (!!!)».
Διάφοροι εγχώριοι «Δημοκράτες» του έριξαν τη ρετσινιά του «Γερμανόφιλου» , του «Φασίστα», του «Ναζί», οποία αισχρή λασπολογία /συκοφαντία!.....
Ο Ι.Μ ουδέποτε υπήρξε Γερμανόφιλος . Πίστευε πως ο Άξονας θα ηττηθεί, ότι η Βρετανία θα κερδίσει τον Πόλεμο (όπερ και εγένετο) και πως το συμφέρον της Ελλάδας ήταν με εκείνη. Άλλωστε για αυτό, ετοίμασε κατάλληλα τις Ένοπλες Δυνάμεις, και πολέμησε σκληρά τους ΙταλοΓερμανούς Φασίστες (επειδή ήταν Γερμανόφιλος σύντροφοι;).
Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες μόνο για 2 ξένους μεγάλους άνδρες: Τον Ιωάννη Μεταξά και τον Στρατάρχη Φος.
IV. Ως γνήσιος Έλληνας (συνεχιστής του Ελληνόπρεπου «Μολών λαβέ» τίμησε και δόξασε την Ελλάδα με το υπέρλαμπρο ΌΧΙ που είπε: (σ.σ οι δικοί μας χολερικοί / κακομοιριασμένοι, προσπαθούν εδώ και 9 δεκαετίες να πείσουν πως το ΟΧΙ το είπε ο …. Ελληνικός λαός που κοιμόταν, νυχτιάτικα…). Το ΟΧΙ όμως δεν ήταν παρόρμηση της στιγμής. Ο νουνεχής Ηγέτης και εξέχων Στρατιωτικός, είχε φροντίσει να δημιουργήσει αξιόμαχο στράτευμα και σπουδαία οχυρωματικά έργα. Κάτι που αποδείχτηκε από την ηρωική αντίσταση στους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
V. Παρέλαβε έναν αναξιόπιστο στράτευμα καθημαγμένο, και ένα διαλυμένο, Κράτος μετά από την Μικρασιατική Καταστροφή και τα αλλεπάλληλα στρατιωτικά κινήματα που επακολούθησαν. Το οργάνωσε και επέφερε μεγάλες τομές (πχ Ίδρυση ΙΚΑ κ. α) .
VI. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος (Ελ.Β) τον εκτιμούσε και τον είχε υπασπιστή του (παρά τις διαφωνίες τους).
VII. Ο Ι.Μ διεφώνησε με τον Πρωθυπουργό Ελ.Β όταν ο τελευταίος –παρασυρόμενος από τον Γάλλο Κλεμανσώ –επέμενε στην αποστολή εκστρατευτικού Ελληνικού Σώματος στον Πόλεμο της Ουκρανίας. Δεν εισακούστηκε. Πληρώσαμε το τίμημα με (αχρείαστες) δικές μας απώλειες. Το χειρότερο όμως συνέβη στην Μ. Ασία όπου οι Μπολσεβίκοι δεν μας συγχώρησαν την προηγούμενη εμπλοκή μας στην Ουκρανία και –γι αυτό βοήθησαν τον Κεμάλ εις βάρος μας.
VIII. Διεφώνησε, θεωρώντας ως ανεδαφική και επικίνδυνη, την εκστρατεία στη Σμύρνη της Μ. Ασίας. Δικαιώθηκε!......
IX. Διεφώνησε και με τον διάδοχο του Ελ.Β Δημήτριο Γούναρη, ο οποίος συνέχισε την εκστρατεία και μάλιστα με πορεία προς την ….. Άγκυρα (!).
Γνωστό το δράμα που επακολούθησε.
X. Πριν πεθάνει ήταν, όπως είπε, ευτυχής που πρόλαβε να εξοφλήσει την τελευταία δόση του σπιτιού του (!).
XI. Η κηδεία του ήταν πάνδημη. «Όλοι έκλαιγαν» όπως είπε χαρακτηριστικά ο Μίκης Θεοδωράκης. Ακόμη ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Γρ. Φαράκος δήλωσε: «Δεν ήθελα με τίποτα, αλλά παραβρέθηκα στην κηδεία του» (!!!).
4). Είναι αδιανόητο και υποτιμητικό στον τόπο μας, να υπερεκτιμούμε και να τιμούμε συμπολίτες μας όχι ανάλογα με την προσφορά τους στην Πατρίδα, αλλά με την κομματική τους τοποθέτηση, και με βάση τις ιδεοληψίες, τις μικρότητες, και τα πάθη που διατρέχουν τους Κομματοκράτορες και που διχάζουν και κατατρύχουν τον Ελληνισμό.
Αντί να κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ σε εκείνους που υπήρξαν Άξιοι της Πατρίδας, τιμούμε, αγαλματοποιούμε και ονοματοδοτούμε – πλατείες, λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια – με το όνομα απίθανων δημαγωγών, με ασήμαντη ή αρνητική (αντεθνική ενίοτε) προσφορά (!).
Έγραφα πριν περίπου 6 χρόνια, σε ένα ανάλογο άρθρο προς τιμήν της 4ης Αυγούστου και του Ι.Μ πως: Αν ο Ι.Μ ήταν Κομμουνιστής, Αριστερός, Αντιβασιλικός, ή Φιλοβασιλικός, τότε δεν θα υπήρχε μέρος που να μην φέρει το όνομά του και τον ανδριάντα του.
5). Προσωπικά (χωρίς .... περιέργως ; να είμαι θιασώτης Δικτατοριών) πιστεύω πως ο Ι.Μ δεν άνηκε –ούτε χωράει – σε κομματικά στεγανά /πλαίσια ή «ταμπέλες». Ανήκει στην Ελλάδα μας και οφείλουμε να τον τιμούμε !.
ΥΓ Επειδή η αγνωμοσύνη δεν ανήκει στις αρετές, φρονώ πως επιβάλλεται να τιμούμε τα (σπανίζοντα δυστυχώς) αναστήματα –ισοϋψή του Ι.Μ- των Άξιων της Πατρίδας. Όπου και αν ανήκουν ή όπου εμείς επιμένουμε άδικα, ανήθικα, και αντεθνικά, να τους κατατάσσουμε!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου