Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Βασιλιάς ή απλός, πλούσιος ή φτωχός
αγράμματος ή πνευματικός
κοινή γαρ η μοίρα το χώμα τελικά σε περιμένει
και συ ανθρωπάκο σαν θεατρίνος
πάνω στη σκηνή παίζεις και όλα τα υπομένεις
Το ταλαίπωρο ανθρώπινο το γένος
ομοιώματα σκιών χωρίς τέλος
μέσα στο σπήλαιο χωμένο
πλανώμενα φαντάσματα κάτω από τον καυτό Ήλιο
κι’ άλλοι μέσα στους πάγους και το ψύχος
υπερπληθυσμός, καταστροφή της Γης, βάρος περίσσιο
συμβίωση που παράγει μίσος
Δεν αξίζει στην ματαιοδοξία να το ρίξεις
ούτε να αυτοκτονήσεις ή να παραφρονήσεις
καλύτερα πάνω στη γη να ζείς στη γλυκιά μας χώρα
παρά κάτω στο χώμα να γυρίσεις πριν της ώρας
Τη μικρούλα ψεύτικη ζωή μας ευχάριστα να ζήσεις
και μακροζωία θ’ αποκτήσεις
αν το ρυθμό με τη φύση συντονίσεις
και τότε θα ευτυχήσεις
Στιγμές η ευτυχία
όχι το αύριο και του χρόνου
μη χάνεις την ευκαιρία
για μικροπράγματα και περί σκιάς όνου
Στην ανθρώπινη ζωή
λίγη χαρά, πολύ λύπη Δία μου έχεις χαρίσει
στον ανθρωπάκο πολλά κακά έχεις φορτώσει
ο λαοπλάνος πολιτικός όλα ως δια μαγείας
θα τα διορθώσει και τον κόσμο αλλάζει
αλλά πάντα ο ίδιος μένει και κακούς οιωνούς βγάζει
Τα ζώα παλιά ήταν πιο ευτυχισμένα
πριν εμείς οι άνθρωποι τους χαλάσουμε τη Γαία
εκτός από τα φυσικές αντιξοότητες
στον ανθρωπάκο κι’ άλλες έγνοιες έβαλε ο Δίας
και πολυπλοκότητες
καθώς τις ανάγκες του αυξάνει και δεν βγαίνει
και δουλεύει, ξεθεώνεται χωρίς να ξαποσταίνει
Φτερνίζεται η Νικαράγουα, εμείς λυπόμαστε
σκοτώνονται στο Πακιστάν εμείς συγκλονιζόμαστε
σεισμός στα Άδανα εμείς βουρλιζόμαστε
τις απειλές του ψευτο-σουλτάνου αφουγκραζόμαστε
τα ΜΜΕ με τις μελοδραματικές ιαχές για πυρκαγιές
με τις αγριότατες περιγραφές σε νευρολογικές
θα μας στέλνουν κλινικές
και μετά σειρά έχουν οι απάτες, δολοφονίες, παράνομες
οικοδομές και τέλος δεν έχουν οι κλοπές
και τα νεύρα μας γίνανε λεπτότατες χορδές
έτοιμες να σπάσουν,
Δία μου ακόμη και οι θεοί τον ανθρωπάκο
βάλθηκαν να τον τρομάξουν
τώρα με τα UFO να τον διδάξουν;
Δία μου εν σοφία λένε ότι γέννησες τα πάντα
στον ανθρωπάκο μύρια κακά φόρτωσες
και συμβάντα
κανείς δεν είναι κάτω στη γη ευτυχισμένος
ο ένας κατηγορεί τον άλλο και γίνεται δυστυχισμένος
ακόμη αδελφός με αδελφό είναι μαλωμένος
Τον Προμηθέα τον τιμώρησες
τον πλούσιο τον συγχώρησες
στο σοφό Σωκράτη έδωσες το κώνειο
ο Διογένης ωμό έφαγε χταπόδι και ύπνο
κοιμήθηκε αιώνιο
τον Αισχύλο καθώς έγραφε τον χτύπησε από αέρος μια χελώνα
την σήκωσε ο αετός και την πέταξε στο χώμα
το Σοφοκλή με σταφυλιού τον έπνιξες ρόγα
τον Ευριπίδη τα σκυλιά τον κατασπάραξαν στη Θράκη
ο θείος Όμηρος από πείνα έχασε τη μάχη
τον Περικλή σκότωσες με το λοιμό
τον Αριστείδη σε ταξίδι μακρινό
τον Πυθαγόρα από τον Κρότωνα στο διωγμό
την φιλάνθρωπη μας Μαριάννα πήρε ο Αδης
τις Γενοκτονίες δεν σταμάτησες των Τουρκοισλαμιστών
ποίος ο λόγος Δία μου τόσο καλούς ανθρώπους να θυσιάσεις;
Κι’ αν είσαι καλός, δίκαιος, ξύπνιος και ευτυχής
τη μερίδα σου από το φθόνο θα την λάβεις
των ουτιδανών θάχεις την κατακραυγή
πολλά πλούτη ή δόξα απόκτησε αυτός/τή
θα σου στείλουν την επιταγή
πριν σε βρει κάποια τρομάρα
τι χειρότερο από τη διχόνοια και τη φαγωμάρα;
με την Έριδα αρχίζει το προοίμιο της Ιλιάδας
και οι πλανητάρχες κραδαίνουν την πυρηνική αρμάδα
Αν ευσεβής είσαι και φτωχός
έτσι τον έκανε ο Θεός
και τον αδικημένο από τη Φύση
κανείς δεν πρόκειται να τον βοηθήσει
και τα πικρά τα γηρατειά
τυχεροί όσοι έχουν θυγατέρες και όχι αρσενικά
κι΄ αν μεγάλα πλούτη σούδωσε ο Μαμωνάς
την πτώση του φοβάσαι
και ολημερίς μοχθείς και δεν κοιμάσαι
Όλους μας έβαλες στη διάφανη διαδικτυακή γυάλα
μαζί τα λάγια και τα τράγια
οι παράνομοι να κρυφτούν θέλουν
και οι νομοταγείς την στέρηση δημοκρατίας
δεν την υποφέρουν
Δία μου τον ολιγάρχη άπληστο τον έχεις κάνει
κινεί μεν την οικονομία αλλά το παρακάνει
εκτός από τον πλούτο που συγκεντρώνει
τώρα θέλει και να μας «μαντρώνει»
Εσύ Δημοκρατία στον Όλυμπο στους Θεούς
πρώτος εφάρμοσες
ακόμη και τον κουτσό Ήφαιστο για τον κεραυνό αντάμειψες
έξη γυναίκες είχες στο συμβούλιο σου και έξη άνδρες
οι γυναίκες ήταν πανίσχυρες δεν ήταν χάνδρες
αν στη Γη επικρατήσει η Νέα Τάξη
η Δημοκρατία θα κάνει φτερά
και σε άλλους πλανήτες θα πετάξει
Όλες οι ιδεολογίες με πάταγο έχουν καταρρεύσει
μόνο ο πανάρχαιος Ελληνικός Πολιτισμός αντέχει
σήμανε η Ώρα του να επανέλθει
(27/7/23)
Αμφικτύων
* Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου