ΤΑΜΕΙΟΝ ΕΠΙΚΥΨΗΣ «Η ΕΛΛΑΣ»

Γράφει ο Χρίστος Γούδης

11 Δεκεμβρίου 2020 

 

Κρεμασμένοι όλοι μας στις τηλετυφλοράσεις, στα ραδιοκακόφωνα, στα παρατρεχάμενα φερέφωνα (κυβερνητικά και ακυβέρνητα), και πιασμένοι (ψαρωμένοι) στα δίχτυα των δικτύων της κοινωνικής δικτύωσης, περιμέναμε με αγωνία να ακούσουμε νέα για αυτό που μας απασχολούσε τις τελευταίες μέρες. Και επιτέλους ήρθε. Καλά νέα, επιτέλους (!!!), από την σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις πρωινές ώρες της 11ης Δεκεμβρίου 2020, αναφορικά με το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο θα αρχίσει οσονούπω να μοιράζει μπαγιόκο για την επανόρθωση των οικονομιών των χωρών της Ευρώπης, όλων αυτών που επλήγησαν ανελέητα από ένα ανεγκέφαλο «κάτι», αυτό το εξωαποδώ που οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι αποκαλούν «κορονοϊό 19».  

 

Τώρα το πώς αυτοί οι ανεγκέφαλοι, μηδαμινοί, τιποτένιοι, ουτιδανοί – πως αλλιώς να τους περιγράψουμε – μεταλλαγμένοι (υ)ιοί, εγγονοί και απόγονοι ασήμαντων αποφύσεων της φύσης μπορούν να ανατρέπουν την ζωή και την πορεία του ευφυέστερου και ισχυρότερου πλάσματος της γης, αλλά και του πλανητικού μας συστήματος, ίσως και του γαλαξία μας, και γιατί όχι του σύμπαντος ολοκλήρου και παντός του σύμπαντος κόσμου, της Αυτού Αρχοντομουτσουνάρας του Ανθρώπου, είναι και αυτό ένα ζήτημα, αλλά δεν είναι του παρόντος. 

 

Άλλα νέα που επίσης περιμέναμε με αγωνία, ήταν και αυτά για το κλίμα, κοινώς «περί ανέμων και υδάτων». Όχι άλλο κάρβουνο, όχι διοξείδιο του κάρβουνου (του άνθρακος λένε οι ξιπασμένοι καθαρευουσιάνοι που σνομπάρουν τη γλώσσα του λαού), όχι άλλα ρυπογόνα.

 

Αποφασίσθηκε να φυσούν οι άνεμοι για να γυρίζουν οι ανεμογεννήτριες και να βγαίνει και ο ήλιος για να φορτίζει όλα τα ηλιακά πάνελ και τα φωτοβολταϊκά συστήματα, και να γεμίσουν τα βουνά και τα χωράφια (αφού πρώτα αποψιλωθούν, φωτιά να τα κάψει κάθε καλοκαίρι) στη δική μας χώρα (κάτι σαν αποθηκευτικός χώρος ψυχών και άψυχων είναι πλέον η χώρα μας) με αυτά τα υπερσύγχρονα κολοσσιαία καλλιτεχνικά αριστουργήματα που τροφοδοτούν με ηλεκτρική ενέργεια άγγλους, γάλλους, πορτογάλους (και γερμανούς βεβαίως, βεβαίως), αλλά πρωτίστως κοσμούν τη φύση της Ελλάδας και την καθιστούν mirabile visu (θαύμα ιδείν), ή άλλως ειπείν: «το μάτι σου το αλλήθωρο που τρέχει στον κατήφορο και κάνει ντούγκου-ντούγκου» Η ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα του οικολογικού εκσυγχρονισμού επιτέλους δικαιώνει, έστω και μεταθανατίως, τον Χάρυ Κλυν: «κόψτε τα δέντρα που μας κρύβουν τα ντουβάρια» 

 

Α, ναι. Παρ’ ολίγον να το ξεχάσω, κι εγώ, και ο πρωθυπουργός μας, που είχε την καλοσύνη να εμφανισθεί σαν βρεγμένος γάτος (εντάξει κακοκαιρία έχουμε) στα κρατικά μέσα ενημέρωσης για να μας ενημερώσει (εξαγριώσει, ο καθένας όπως τον πάρει). Περιμέναμε, βρε αδερφέ, και κάτι κυρώσεις που θα δάγκωναν την Τουρκία. Καλά «πέτσα» δεν έχουνε αυτοί οι εβρωπέοι να τείνουν ευήκοον ους στον κυβερνητικό μας εκπρόσωπο; Γιατί νομίζω ότι τους είχε πει σαφώς ότι πολύ το έχουν παρακάνει οι Τούρκοι. Μας έχουν κάνει κόσκινο, εμάς δηλαδή, για την Κύπρο πολύ που μας νοιάζει. Κι εμείς τους είπαμε τους εβρωπέους, βάλτε τους κυρώσεις γιατί αλλιώς θα τους σπάσουμε τα μούτρα. Και τελικά αυτοί μας παρέπεμψαν να απευθυνθούμε στο ευρωπαϊκό Ταμείο Επίκυψης, γιατί λέει αυτό είναι αρμόδιο για όσους ευρωζήτουλες ευλαβικά κλίνουν το γόνυ και ραγιάδικα κάμπτουν την πλαστελινοειδή σπονδυλική τους στήλη, ποτισμένοι από τα διδάγματα και τα θαύματα του φαναριώτικου προσκυνητισμού. Πέτσα δεν έχουν αυτοί οι σκερβελέδες για την Ελλάδα; Μόνο κάτι λεκτικά παρεμφερές φαίνεται ότι έχουν για την χαριτοδιπλωμένη διπλωματία μας. 

 

Και τώρα; Τώρα, άμα οι Τούρκοι τολμήσουν να μας βγάλουν γλώσσα, τους προειδοποιούμε για τελευταία φορά. Θα φάνε καλά. Γλάρο με φύκια. Τι δηλαδή, μόνο σ’ εμάς θα τα σερβίρουν οι ταγοί μας; Ναι, ναι, φύκια και μεταξωτές κορδέλες! Φοράνε και μάσκα οι μασκαράδες! Για να μην τους πιάσει ο ιός, και χάσει η Βενετιά βελόνι. Θα γίνει άραγε φέτος το καρναβάλι της Βενετίας; Για να ντυθούμε Έλληνες τουλάχιστον, να θυμηθούμε το παρελθόν, και να καθίσουμε «επί των ποταμών Βαβυλώνος» (By the Rivers of Babylon, Boney M, man!). «Εκεί εκαθίσαμεν και εκλαύσαμεν εν τω μνησθήναι ημάς» των 200 ετών εξορίας μας στην «Ελεύθερη Ελλάδα». 

 

Και κάτι τελευταίο, αν και σχετικά άσχετο. Το «ουστ» στους σκύλους δεν το λέμε; Ή και στους άσχετους (που νομίζουν ότι είναι σχετικοί με τον έρωτα της πολιτικής); Και αυτό το «βαριά, βαριά η φούντα του τσολιά» μήπως θα έπρεπε να ακουστεί ξανά κάποτε; Ποτέ δεν είναι αργά ξέρετε.

Share