Πίσω από τον επικοινωνιακό αντιπερισπασμό της τσίγκινης ζαρντινιέρας στον οποίο πρωταγωνιστεί το περιβάλλον της αγίας οικογένειας, υπάρχει μια νέα κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα στην οποία η πραγματική θέση της χώρας μας επιδεινώνεται δραματικά...
Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κρατήστε τρία πράγματα που θα βρούμε μπροστά μας την επόμενη κρίσιμη περίοδο και τα οποία θα επισφραγίσουν καινούριες εθνικές τραγωδίες.
Πρώτον: Μετά και από την επίσκεψη Δένδια στην Τυνησία, η ελληνική εξωτερική πολιτική δείχνει να ξεμένει εμφανώς από πολιτικό καύσιμο. Η πολιτική ελίτ απέρριψε κάθε σκέψη για τον αναγκαίο "επιθετικό" της μετασχηματισμό και οι κήρυκες του συμβιβασμού, στο πλαίσιο της γνωστής πολιτικής εργολαβίας που τους έχει ανατεθεί, φρόντισαν να καταστήσουν σαφές πως στήνεται ένα ιδιότυπο διπλωματικό κατενάτσιο από το οποίο η χώρα μας προετοιμάζεται να καταμετρήσει μόνον απώλειες και αναζητούνται προσχήματα διεθνούς δικαιορητορικής προκειμένου να χρυσωθεί το χάπι της παράδοσης άνευ αγώνος.
Στην βάση αυτής της προσέγγισης, η Τουρκία αφήνεται ουσιαστικά ανεμπόδιστη να κλιμακώνει την αναθεωρητική της ρητορική και να διευκολύνει την ωρίμανση της αναθεωρητικής της αντίληψης και κυρίως την σταδιακή αποδοχή και εν τέλει ενσωμάτωσή της στους σχεδιασμούς των επίδοξων "εμπλεκομένων"...
Την ίδια στιγμή, κάθε σκέψη για αναθεωρητική επαναπροσέγγιση εκ μέρους της Ελλάδος, των δεδομένων που... ρευστοποιούνται σταδιακά στον εγγύς γεωπολιτικό μας περίγυρο, θεωρείται εν πολλοίς απαγορευμένος καρπός τον οποίο δεν δικαιούται να γευτεί η σύγχρονη ελληνική πολιτική σκέψη. Και όλα αυτά στο όνομα μιας κακώς νοούμενης «πολιτικής κορεκτίλας»...
Και όμως... Ιστορικά, αυτή είναι η μόνη επιβεβλημένη απάντηση που δικαιούται και επιβάλλεται να δώσει σύμπας ο Ελληνισμός, και η οποία θα μπορούσε να τουμπάρει οριστικά και αμετάκλητα την παρτίδα, φέρνοντας τους πάντες αντιμέτωπους με νέα κρίσιμα διλήμματα που απαιτούν υπεύθυνες απαντήσεις και στάση ευθύνης απέναντι στους πρωταγωνιστές.
Από την οριστική ρήξη με τα φοβικά σύνδρομα και την καθολική άσκηση των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, με πρώτιστο την ενιαιοποίηση του χώρου του... Από την Ίμβρο και την Τένεδο ως την Ποντιακή γενοκτονία και από τα εγκλήματα του Αττίλα έως την αιματηρή βία των Σεπτεμβριανών και την ταυτοτική φυσιογνωμία της Κωνσταντινούπολης.
Δεύτερον: Το "κλείδωμα" αυτής της εξέλιξης φαίνεται πως ενορχηστρώνεται, υπαγορεύεται και επιταχύνεται από επιτελικές αποφάσεις των συμμαχικών δομών στις οποίες η πολιτική τάξη της χώρας επένδυσε τα πάντα... Εκχώρησε τα πάντα χωρίς να αποσπάσει τίποτε... Και τώρα υποχρεούται να θεμελιώσει για πολλοστή φορά την επίπλαστη σταθερότητά τους με την γεωπολιτική της Ιφιγενοποίηση.
Μόνο που αυτήν την φορά, το τίμημα για τον δεδομένο θα είναι βαρύτατο αφού δεν έχουμε να κάνουμε απλά με ισορροπίες που διασαλεύτηκαν και επιχειρείται να αποκατασταθούν, αλλά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ευρύτερη διεργασία επαναπροσδιορισμού και επανοριοθέτησης παραμέτρων και όρων ισχύος, σε ένα περιβάλλον πλήρως αποσταθεροποιημένο και καθολικά ανασυντασσόμενο.
- Σε αυτό το περιβάλλον, η πατρίδα μας για ακόμη μια φορά εργαλειοποιείται από τους ίδιους τους συμμάχους της, ως το πρώτο διαθέσιμο αναλώσιμο σε μια σύνθετη γεωπολιτική εξίσωση η οποία ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί ως προς την ταυτότητα των παραμέτρων της..
- Αυτό το περιβάλλον, η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, επιδιώκει να χρησιμοποιήσει ως γεωπολιτική θερμοκοιτίδα που θα την αναδείξει σε ισχυρή αεροναυτική δύναμη με βλέψεις που υπερβαίνουν κατά πολύ ακόμη και τον όποιο ενισχυμένο περιφερειακό ρόλο και την τοποθετούν στο κλαμπ των ελάχιστων ισχυρών του πλανήτη...
- Σε αυτό το περιβάλλον οι κήρυκες της υποταγής και η πολιτική ελίτ των συμβιβασμών και των φοβικών συνδρόμων, ανακαλύπτουν ελληνικούς μαξιμαλισμούς και άλλες επικίνδυνες ανοησίες, επιδιώκοντας να ακυρώσουν και εν τέλει να εξοβελίσουν πλήρως κάθε σκέψη που θα μπορούσε να οδηγήσει στην στρατηγική ανάταξη της χώρας προκειμένου να σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντι στις σύνθετες προκλήσεις της εποχής...
Μην έχετε καμία αμφιβολία για το πόσο τραγικά αντιστοιχίζεται με τις παραπάνω κρίσιμες διαπιστώσεις, η αιφνίδια στροφή στους διαύλους ελληνοτουρκικής επικοινωνίας εν μέσω ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης προκλήσεων, απειλών αλλά και επιχειρησιακών δράσεων...
Τρίτον: Ο τοξικός συνδυασμός των παραπάνω δύο παραμέτρων, επανενεργοποιεί σταδιακά τους επιθετικούς εθνικισμούς των Βαλκανίων, και αν δεν φροντίσουμε ως χώρα να "κόψουμε τον αέρα" άμεσα και χωρίς περιστροφές, τότε σύντομα η πατρίδα μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ δυσάρεστες εξελίξεις, σε ένα περιβάλλον γενικευμένων αμφισβητήσεων που στοχοποιούν τον σκληρό πυρήνα της υπόστασής της.
Η φαιδρή απόπειρα των Σκοπίων που επιδιώκει να επιβάλει de facto την "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" νέτη - σκέτη, είναι μόνο ενδεικτική και δεν είναι διόλου τυχαία. Οι Ευρωαμερικανικές - Νατοϊκές πιέσεις να κλείσουν ζητήματα είναι εμφανείς.
Η διπλωματική ντρίπλα Θάτσι στο Κόσοβο, η επιθετική εμφάνιση των Αλβανών στα Σκόπια με ευρύτερες πολιτειακές απαιτήσεις, η σιωπηλή κλιμάκωση στα χωριά της Β Ηπείρου, φαίνεται πως είναι ζητήματα που δεν χωρούν στην «αντιμαξιμαλιστική» ατζέντα των φιρφιρίκων της υποταγής και αυτό θα έχει κόστος...
Προφανώς θα επανέλθουμε με όλα όσα δικαιωματικά θα μπορούσαν και επιβάλεται να συνθέσουν την Ελληνική αναθεωρητική προσέγγιση για τα τεκταινόμενα στην εγγύς γεωπολιτική μας γειτονιά...
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου