Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μέχρι στιγμής, αυτό που βλέπουμε να διαδραματίζεται στο Αιγαίο, είναι τακτικοί χειρισμοί προβολής ισχύος, με πρώτιστο αποδέκτη την κοινή γνώμη των δύο χωρών, και με το βλέμμα όλων να είναι στραμμένο στην δημιουργία του απαραίτητου κλίματος, προκειμένου σε δεύτερο χρόνο να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο η επιτηρούμενη διπλωματία. Και αυτή είναι η αφανής παγίδα γύρω από την οποία επιδιώκεται να διασφαλιστεί κοινωνική ανοχή, δυστυχώς ΚΑΙ με τις ανοχές που επιδεικνύει η Ελληνική κυβέρνηση.
Σε περιβάλλον έντασης ωστόσο και με τον υπερεκτεθειμένο Ερντογάν να διεκδικεί έναντι πάντων ρόλο πρωταγωνιστικό, καμία απολύτως πρόβλεψη δεν μπορεί να θεωρείται «κλειδωμένη».
Η εκδοχή της θερμής εξέλιξης ενισχύεται και από το γεγονός ότι η εμπλοκή του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής ασφάλειας είναι ευθύτατη, διαρκής και αφορά στη διαχείριση του συνόλου των επιχειρησιακών αναγκών της τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας.
Σε ότι αφορά στην Ελληνική πλευρά, η εντύπωση που δίνεται είναι ότι απέναντι σε γεγονότα σύνθετα, υπάρχει προσέγγιση δύο ταχυτήτων.
Η μια, αφορά στην επιχειρησιακή ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων, που όλα δείχνουν ότι πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αλλά αυτό δεν αρκεί.
Και δεν αρκεί διότι υπάρχει και η άλλη πλευρά η οποία σχετίζεται με το ουσιαστικό περιεχόμενο της στρατηγικής στόχευσης που έχουν θέσει τα επιτελεία, και η οποία προφανώς δεν αποσυνδέεται από την γενικότερη βούληση της πολιτικής ηγεσίας.
Σε ότι αφορά αυτήν την διάσταση, οι πολίτες έχουν αρκετές αφορμές, για να είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι και προβληματισμένοι.
Η πρόκληση του Αμερικανικού ΥΠΕΞ που κάνει λόγο για «αμφισβητούμενα ύδατα» σε σχετική ανακοίνωσή του, έμεινε επί της ουσίας αναπάντητη. Προδιαγράφει ωστόσο στάση ευθύνης της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, και αυτό προφανώς δεν πέρασε απαρατήρητο από την βουλημική Τουρκία…
Η διπλωματική δραστηριότητα της χώρας δεν έχει εναρμονιστεί με την κρισιμότητα των εξελίξεων και αυτό σημαίνει πως η εξωτερική μας πολιτική δεν επενδύει στην πιθανότητα δυναμικών ανατροπών και αυτό είναι πρόβλημα όσο κυλάνε οι ώρες…
Ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών παραμένει ουσιαστικά σε αχρηστία και εντός της χώρας, τις κρίσιμες ώρες που θα έπρεπε να «εκβιάζει» διεθνείς εξελίξεις με όπλο του την αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα...
Η στρατιωτική διπλωματία δεν αποτέλεσε το εργαλείο που θα μπορούσε να ενεργοποιήσει ενδιαφέρουσες διεργασίες μετά τα όσα απερίγραπτά συνέβησαν στην σύνοδο κορυφής. Οι συζητήσεις με την Γαλλία ναυάγησαν ενώ θα έπρεπε επιστρατεύοντας στο έπακρο ακόμη και την πολιτική σκοπιμότητα, να ανοίξουν υπολογίσιμα κεφάλαια στην ημερήσια διάταξη της επόμενης μέρας. Ομοίως η απόφαση της Αιγυπτιακής Βουλής δεν αξιοποιήθηκε για να υπερκεραστούν ανεπάρκειες που επεδείχθησαν όταν η χώρα παγιδεύτηκε από τους Γερμανούς στο φιάσκο του Βερολίνου…
Το απαραίτητο πολεμικό τελεσίγραφο που θα έπρεπε να έχει επιδοθεί σε πολλούς αποδέκτες, δυστυχώς δεν επεδόθη. Συνεχίζουμε να φλυαρούμε γενικώς και αορίστως περί της πρέπουσας απάντησης στην επιθετικότητα της Τουρκίας, και αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε το αυτονόητο. Ότι δηλαδή όταν ο θρασύδειλος Ερντογάν καταφεύγει σε τακτική αναδίπλωση ακόμη και με την απαντητική φλυαρία, θα αρκούσε ακόμη και η εμφανής επιθετική διάταξη δυνάμεων για να τροποποιήσει δραστικά τους όρους του παιχνιδιού.
Στο πλαίσιο αυτής της ατολμίας, δυστυχώς δεν ξεκαθαρίσαμε σε κανέναν ότι η συγκριτική υπεροπλία της χώρας εκεί που την διαθέτουμε (ναι υπάρχει και τέτοια) θα πει την τελευταία κουβέντα, αν η διεθνής κοινότητα δεν αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στην Τουρκική αλητεία.
Και φυσικά το πολιτικό σύστημα εν συνόλω, αγρόν αγοράζει. Σύσκεψη πολιτικών αρχηγών δεν υπήρξε… Ο ορυμαγδός των εξελίξεων δεν αποτέλεσε την αφορμή για να δημιουργηθεί και στην χώρα μας Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας με σαφείς αρμοδιότητες και συγκεκριμένο ρόλο… Η Ελλάδα δεν αναγορεύτηκε αιφνίδια σε κέντρο διεθνούς διπλωματικού οργασμού στην βάση εθνικών όρων… Και ο κοινωνικός διχασμός με την δράση και την στάση των χρήσιμων ηλίθιων που συνεχίζουν την αντιπαράθεση της μάσκας καλά κρατεί…
Είναι προφανές πως όσο παραμένει ζητούμενο το εθνικό όραμα που δεν διαθέτουμε, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής απάντησης που δεν οριοθετείται με σαφήνεια και δεν αποσαφηνίζει ότι η Ελλάδα προσγειώνεται αμετάκλητα και με δυναμισμό σε μια βιώσιμη Εθνική στρατηγική του 21ου αιώνα, τα μηνύματα που αποπνέονται δεν είναι αρκούντως σαφή… Η «συμμαχική» υστεροβουλία δεν αισθάνεται αρκούντως εκβιαζόμενη…
Και η πιθανότητα να οδηγηθούμε σε εθνική τραγωδία είτε από πολιτική ανεπάρκεια είτε εξ αιτίας της παραδοσιακής αναποφασιστικότητας, παραμένει σοβαρή και θα πρέπει ως κοινωνία να την αποτρέψουμε πάση θυσία.
Άλλωστε μόνο αφελείς μπορούν να πιστεύουν ότι ακόμη και μετά από την όποια εκτόνωση, ακόμη και με βάση το πιο ήπιο σενάριο, τα πράγματα θα παραμείνουν ως είχαν πριν το ξέσπασμα της κρίσης...
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου