ΗΤΑΝ 1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ Η ΑΡΧΗ…

Επιμέλεια του Αντώνη Αντωνά.

Ήταν πρώτη Απριλίου
Της ΕΟΚΑ η αρχή
Που ακούστηκε στην Κύπρο
Η φωνή του Διγενή

Και στον ήχο της φωνής του
έτρεξε η λεβεντιά
για να δώσουνε τη μάχη
εις της Κύπρου τα βουνά

Μάρκος Δράκος και Πατάτσος
Ζάκος και Καραολής
Δώσανε με τόσους άλλους
Τη νεανική ζωή

Μα απ’ όλους τους λεβέντες
πιο τρανός πιο ξακουστός
ήτανε ο Αυξεντίου
της ΕΟΚΑ υπαρχηγός

Με το αίμα των ηρώων
Και με γράμματα χρυσά
Έγραψεν η ιστορία
Τη γλυκιά μας λευτεριά

Δεν μπορεί κανένας τόπος
να μην ελευθερωθεί
όταν κάθε παλικάρι
τρέχει να θυσιαστεί... 

Τα παλικάρια μας 

Από: Ελευθερία ή Θάνατος

Πρώτη τ’ Απρίλη

Πρώτη τ’ Απρίλη μέρα μεγάλη
Πρώτη τ’ Απρίλη μέρα τρανή
Σαν τέτοια μέρα η Κύπρος όλη
Τ’ άρματα πήρε για την τιμή

Τέσσερα χρόνια αγώνες μύριοι
Με την ΕΟΚΑ τη θρυλική
Μικροί μεγάλοι κινήσαν τότες
Να γίνει η Κύπρος Ελληνική

Πρώτη τ’ Άπρίλη του Έθνους μέρα
Συ μας φλογίζεις νου και καρδιά
Συ μας θυμίζεις με την πνοή σου
Θρύλους Ελλάδα και λευτεριά...
 
Λυρικό αφιέρωμα στους Εθνομάρτυρες και Ήρωες του Απελευθερωτικού Αγώνα ΕΟΚΑ, της 1ης Απριλίου 55-59.

Στα φυλακισμένα μνήματα οδηγούν τα μονοπάτια που παν΄στην Λευτεριά. 

Του Αντώνη Αντωνά. 

Και εσύ αδελφέ Έλληνα, σαν ο δρόμος σου,
στη Κύπρο σ΄ οδηγήσει, μαζί σου φέρε,
τον «Κάλχα», που την Κύπρο, εθυσίασε
και ποτέ στα ματωμένα κυπριακά,
χώματα, το πόδι δεν επάτησε,
για να εξιλεωθεί, να τα προσκυνήσει,
φόρο τιμής ν΄ αποδώσει και να τα τιμήσει.

Και όταν ο θύτης Αρχιερέας, ρωτήθηκε,
στη πολύπαθη Κύπρο, αν θα πάει,
ρητά αρνήθηκε και από ντροπή, τύψεις,
αλλά κι΄ οδύνη, έσκυψε το κεφάλι…..

Λευτεριάς και αυτοθυσίας, θα βρεις,
μονοπάτια, μοναχικέ Έλληνα αδελφέ,
που από μακριά ήρθες, Ελληνικές σημαίες,
από σφαίρες, διάτρητες, φθαρμένες,
μισοσβησμένα συνθήματα της Ένωσης,
σ΄ ερειπωμένα μετερίζια, αντίστασης κι΄ ελευθερίας.

Τα μονοπάτια οδηγούν σε Θερμοπύλες,
στα «ελεύθερα φυλακισμένα μνήματα».

Και όταν διαβάτη Έλληνα θα φτάσεις,
στα μνήματα τα φυλακισμένα,
σ΄ αυτόν της Κύπρου τον ιερό χώρο,
την αγχόνη κοίταξε και εσύ κατάματα,
τους σταυρούς, των ηρώων Κυπραίων άγγιξε, 
της ΕΟΚΑ, τ΄απελευθερωτικού αγώνα της 1ης Απρίλη 55-59. 
Που με όραμα την ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 
υπέρ βωμών και εστίων θυσιάστηκαν, 
με τον Εθνικό Ύμνο και το ΕΛΛΑΣ …ΚΥΠΡΟΣ …ΕΝΩΣΗ, 
τά ύστατα τους ξεψυχισμένα λόγια…

Σε γρανιτένιες πλάκες τους κατέγραψε η Ιστορία. 

Δεν θ΄ αντέξεις, θα λυγίσεις, ρίγη,
αναφιλητά, τα δάκρυα σου ποτάμια,
λάβας θα ρέουν, θα σε καίνε,
θ΄ αχνίζουν πέφτοντας στο
καθαγιασμένο χώμα των θαμμένων ηρώων.

Και νοερά θα ακούς, τα ποιήματα τους,
π΄ απάγγελλαν και τα εμβατήρια,
π΄ αλύγιστα περήφανα τραγουδούσαν..,
ακόμη και στο ικρίωμα, δεν λυγούσαν,
όταν την νεκρική θηλειά, τους περνούσαν.

Και τον εθνικό ύμνο θ΄ ακούς,
που τις τελευταίες τους στιγμές,
στα χείλια είχαν και υμνούσαν….

Και όταν αδελφέ Έλληνα,
στην μητέρα πατρίδα, επιστρέψεις, το μήνυμα δώσε…

«Ω Ξειν αγγέλλειν….,
ότι η Κύπρος αν και εγκαταλείφθηκε,
ποτέ της δεν λιποψύχισε ποτέ της δεν γονάτισε..» 
Και αν γονατούσε καμιά φορά, 
τους ήρωες της, ήθελε να κατευοδώσει και τιμήσει…

Ελληνικές Θερμοπύλες φύλαττε,
..τοις κείνων ρήμασι πειθόμενη…»,
πάντα με ηρωισμό και αυτοθυσία,
μόνη κ΄ έρμη, χρυσοπράσινο φύλλο,
των κυμάτων έρμαιον ριγμένο,
στο φουρτουνιασμένο μακρινό πέλαγος…..

Η Κύπρος, θ΄ αναστηθεί διαβάτη αδελφέ Έλληνα.
Σ΄ όλους τους χαλεπούς αιώνες,
ποτέ της δεν ελύγισε
βάρβαρους κατακτητές,
ποτέ της δεν προσκύνησε!

Μισοσβησμένα συνθήματα,
ύμνους Ελληνισμού και Ένωσης,
διαβάτη Έλληνα στη Κύπρο,
θα συναντούσες.

Τώρα, συνθήματα δεν θα δεις,
θυσία απ΄ τον Κάλχα,
σε ελληνικούς βωμούς εγίναν,
μαζί με τα προδομένα όνειρα χαθήκαν…..

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΠΡΟ
www.ledrastory.com 
cyprushellenica.blogspot.com

Share