Ανταπαντώντας στη νηοψία του « Grace 1 » από τους Βρετανούς στα στενά του Γιβραλτάρ, οι Ιρανοί προέβησαν στη νηοψία του «Stena Impero» στα στενά του Ορμούζ.
Του Τιερί Μεϊσάν
Για τον Τιερί Μεϊσάν, η αύξηση των εντάσεων στον Κόλπο δεν έχει καμία σχέση με έναν υποτιθέμενο ιρανικό κίνδυνο. Πρόκειται στην πραγματικότητα για το δεύτερο γύρο της αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής του Ιράν, του Μοσαντέκ, πριν από τους μουλάδες. Το Λονδίνο, όπως το 1952, είναι έτοιμο για πόλεμο για να υπερασπιστεί τα αδικαιολόγητα οικονομικά οφέλη του. Αλλά προσέξτε, αν και οι Βρετανοί κέρδισαν τότε, έχασαν μερικά χρόνια αργότερα στο Suez προς όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν απρόθυμο να εγκαταλείψει την αυτοκρατορία του. Οπουδήποτε δημιουργούσε ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες για να συνεχίσει να λεηλατεί τις πρώην αποικίες του όταν έγιναν ανεξάρτητες και εταιρίες για να κατακτήσουν το ήμισυ του εθνικού πλούτου τους.
Ο πρωθυπουργός του Σάχη, Μοχάμεντ Μοσαντέκ, δεν δέχτηκε το Λονδίνο να δεσμεύσει το πετρέλαιο της χώρας του και να κλέψει το 50% των κερδών μέσω της Εταιρείας Πετρελαίου Anglo-Iranian Oil Company (AIOC). Γι 'αυτό εθνικοποίησε αυτή την εταιρεία. Αλλά ήταν ιδιοκτησία του Βρετανικού Υπουργείου Ναυτιλίας, και το Λονδίνο φοβήθηκε ότι αυτό το παράδειγμα θα εξαπλωνόταν σε ολόκληρο τον Τρίτο Κόσμο.
Ιδωμένο από τη Δύση, το Ιράν είναι ένας επικίνδυνος αμφισβητίας.
Υπερασπιζόμενος την αυτοκρατορία του, ο πρωθυπουργός της Αυτής Μεγαλειότητας, Γουίνστον Τσόρτσιλ, έπεισε τον αμερικανικό εταίρο του, τον πρόεδρο Dwight D. Eisenhower, να ανατρέψει τον Mossadegh. Αυτή ήταν η κοινή επιχείρηση του MI6 και της CIA: "AJAX", υπό την διεύθυνση των Kermit Roosevelt και Herbert N. Schwarzkopf [1]. Ο πρώτος ήταν ο εγγονός του προέδρου Θεόδωρου Ρούσβελτ ο οποίος αποίκισε τη Λατινική Αμερική, και ο δεύτερος ήταν ο πατέρας του στρατηγού Norman Schwarzkopf, ο οποίος θα διοικήσει τον Πόλεμο του Κόλπου κατά του Σαντάμ Χουσεΐν.
Στη συνέχεια οι Άγγλο-αμερικανοί διόρισαν τον στρατηγό Φαζολάλα Ζαχεντί ως πρωθυπουργό και δημιούργησαν μια σκληρή πολιτική αστυνομία, τη SAVAK, ανακυκλώνοντας πρώην εγκληματίες από τη ναζιστική Γκεστάπο. Ο λαός του Ιράν πλήρωσε πολύ ακριβά για την επιθυμία του για πραγματική ανεξαρτησία.
Η επιχείρηση AJAX ήταν μια επιτυχία των Αγγλο-αμερικανών. Παρέχει το μοντέλο των ψευδών επαναστάσεων που στοχεύουν στην αλλαγή των ανυπότακτων καθεστώτων, αλλά το πιο σημαντικό, ώθησε πίσω την απελευθέρωση των αποικισμένων λαών για 35 χρόνια.
Περεταίρω, όταν οι ίδιες Ηνωμένες Πολιτείες ανέτρεψαν τον Σάχη Reza Pahlevi, ο οποίος προετοίμαζε μια παγκόσμια άνοδο των τιμών του πετρελαίου μέσω του ΟΠΕΚ, νόμιζαν ότι θα είχαν την ίδια δεξιότητα για να οργανώσουν τη διαδοχή του μαζί με τη Γαλλία: την επιστροφή του Ιμάμη Ρουολαλά Χομεϊνί . Αλλά οι καουμπόηδες δεν έχουν φτάσει ποτέ στο ίδιο επίπεδο εξειδίκευσης με τους αγγλικούς μέντορες τους. Μπαμ, το Ιράν έγινε και πάλι ο πρωταθλητής του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα που ήταν πριν από το ισλαμικό καθεστώς.
Αυτή η σύγκρουση αναζωπυρώνεται σήμερα. Όπως και με τον Mossadegh, η ιρανική παραγωγή πετρελαίου κατέρρευσε κάτω από δυτικές απειλές. Το Royal Navy κατέλαβε ένα ιρανικό δεξαμενόπλοιο (το Rose Mary τον Ιούλιο του 1952, το Grace 1 στο Γιβραλτάρ το 2019). Όπως πάντα, οι Βρετανοί ισχυρίζονται ότι έχουν το δίκαιο μαζί τους, αλλά δεν έχουν παρά μόνο την αλαζονεία τους. Υπό τον τον Mossadegh, κατηγορούσαν το Ιράν ότι εξάγει το κλεμμένο πετρέλαιο τους (επειδή αρνιούνταν την εθνικοποίηση), σήμερα ότι παραβιάζει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις (αλλά αυτές είναι ακριβώς που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο).
Εάν η σύγκρουση αυτή στραφεί προς όφελος των Βρετανών, θα αναβάλει για αρκετές δεκαετίες την απελευθέρωση των αποικισμένων λαών, αν αποδειχθεί προς όφελος των Ιρανών, θα ανοίξει το δρόμο προς έναν μετασχηματισμένο κόσμο.
Θα μπορούσε να προκύψει ένας ενδιάμεσος δρόμος. Αν το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον ήταν σύμμαχοι το 1952, άρχισαν σταδιακά να ανταγωνίζονται και οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάσχεσαν το 1957 μέρος της βρετανικής αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της κρίσης του Σουέζ.
Εκείνη την εποχή, η Ουάσιγκτον συμμετείχε στις βρετανικές διαπραγματεύσεις με τον Γκαμάλ Αμπντλ Νάσερ, είδε την προσέγγιση των Γάλλων με τους Άγγλους και τους Ισραηλινούς, αλλά έδρασε μόνο όταν ξεκίνησαν την ανεπανόρθωτη εκστρατεία τους.
Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξίσου απομακρυσμένες από το Ηνωμένο Βασίλειο και μπορεί να επωφεληθούν από ένα λάθος του Λονδίνου για να «σώσουν την ειρήνη» με την εξαφάνιση του από τον Κόλπο. Βρετανοί σύμβουλοι είναι παρόντες στη Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν, τα Εμιράτα, το Ομάν και στο Κατάρ.
Η Ουάσιγκτον επιδιώκει δύο στόχους εναντίον του Ιράν. Ο πρώτος είναι να καταστρέψει τις κρατικές του δομές όπως έκανε στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη και προσπάθησε να το κάνει στη Συρία.
Αυτή είναι η στρατηγική Rumsfeld / Cebrowski.
Ο δεύτερος σκοπός είναι ο έλεγχος των εξαγωγών υδρογονανθράκων από τον Ιράν, προκειμένου να ρυθμίζει τη παγκόσμια αγορά. Αυτή είναι η στρατηγική Trump / Pompeo [2]. Η διαλεκτική σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα είναι απλώς μια ρητορική παζαριού που όλοι γνωρίζουν ότι είναι φαντασμαγορική.
Θα μπορούσε, δεδομένου ότι είναι μπλεγμένο σε ένα Brexit που έφτασε πολύ αργά και έγινε αδύνατο να διαχειριστεί, το Whitehall να επιμένει να υπερασπίζεται πεισματικά τα θραύσματα της αυτοκρατορίας. Η διάσπαση της κυβέρνησης της Theresa May το καθιστά επιρρεπές σε οποιαδήποτε περιπέτεια.
Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)
[1] Για να πραγματοποιήσουν το πραξικόπημα, οι Αγγλο-αμερικάνοι βασίστηκαν στο εθνικό-σοσιαλιστικό κόμμα SUMKA το οποίο μέχρι τότε, ήταν αντί-μοναρχικό. Η ομάδα αυτή ήταν κληρονόμος του πρωταρχικού ναζισμού στο Ιράν, ήτοι της Χώρας της Άριας Φυλής.
[2] « Η νέα Μεγάλη Στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών », του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα), Δίκτυο Βολταίρος, 26 Μαρτίου 2019.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου