άγιος Αθανάσιος ο Πάριος
Του Δημήτρη Νατσιού
Θα πρότεινα, μιας και το υπουργείο πρώην Εθνικής Παιδείας κατεπείγεται να υλοποιηθεί στα γυμνάσια της χώρας «Θεματική Εβδομάδα» η οποία, πλην των άλλων, θα περιλαμβάνει και την ενότητα με θέμα τις «Έμφυλες Ταυτότητες» να διαβαστεί από τους εντεταλμένους καθηγητές και το παρακάτω κείμενο. Είναι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, η οποία χαίρει οικουμενικής αναγνωρίσεως. Ανήκει στους περίφημους «μύθους του Αισώπου». Οι μύθοι, όπως διαβάζω στην εισαγωγή της έκδοσης που χρησιμοποιώ, «εκθειάζουν τις αξίες της εποχής τους και εξυμνούν τις αρετές της λαϊκής σοφίας». («Αίσωπος, μύθοι», εκδ. «ΕΞΑΝΤΑΣ», σελ. 27).
Παραθέτω, εν πρώτοις, το κείμενο στον αειφεγγή προγονική λόγο και κατόπιν την απόδοσή του στην νεοελληνική. (Ζητώ συγνώμη για την επιλογή, ίσως δεν είναι και η ευπρεπέστερη, αλλά κάτι διδάσκει ο μύθος…).
Τίτλος: «Ζευς και αισχύνη»
«Ζευς πλάσας ανθρώπους τας μεν άλλας διαθέσεις ευθύς αυτοίς ενέθηκε, μόνης δε αισχύνης επελάθετο. Διόπερ αμηχανών, πόθεν αυτήν εισαγάγη, εκέλευσε αυτήν δια του αρχού εισελθείν. Η δε το πρώτον αντέλεγε και ανηξιοπάθει, επεί δε σφόδρα αυτή επέκειτο, έφη: αλλ’έγωγε επί ταύταις ταις ομολογίαις είσειμε ως αν έτερον μοι επεισέλθη, ευθύς εξελεύσομαι. Από τούτου συνέβη πάντας τους πόρνους αναισχύντους είναι. Τούτω τω λόγω χρήσαιτο αν τις προς άνδραν μάχλον».
«Όταν έπλασε ο Δίας τους ανθρώπους, έβαλε αμέσως μέσα τους διάφορες ψυχικές ιδιότητες και ξέχασε μόνο την ντροπή. Επειδή δεν ήξερε από που να την εισαγάγει και αυτήν, την διέταξε να εισέλθει από τον πισινό. Εκείνη κατ’αρχάς διαφωνούσε και έλεγε ότι δεν της αξίζει τέτοια μεταχείριση. Επειδή ο Ζεύς επέμενε σφοδρά, του είπε: Θα εισέλθω μόνο με την συμφωνία ότι, αν μπει από εκεί τίποτε άλλο μετά από μένα, εγώ αμέσως θα εξέλθω. Γι’αυτό από τότε και ύστερα όλοι οι πόρνοι είναι αναίσχυντοι.
Ο μύθος αυτός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για… μάχλον (=θηλυπρεπής άνδρας).
Ας το διαβάσουν οι εκπαιδευτικοί, τόσα και τόσα ακούμε για το μεγαλείο της αρχαία,ς «θύραθεν» παιδείας – «των εν ημίν μόνον εστίν αθάνατον και θείον» κατά τον Πλούταρχο- ξιπαστήκαμε τις προάλλες, όταν ο ευσυγκίνητος Ομπάμα μας παρέδιδε, αγγλιστί, μαθήματα αρχαίας δημοκρατίας. (Ερωτώ τους ποικιλώνυμους θαυμαστές του: οχτώ χρόνια θητείας, όσα και η καταστροφή και λεηλασία της πατρίδας μας, που, πότε και πώς μας βοήθησε ο «φιλέλλην», συμπονετικός και φιλάνθρωπος Αμερικανός;).
Φέτος διδάσκω στην Στ΄Δημοτικού παιδιά 11-12 ετών που τον Σεπτέμβριο θα φοιτήσουν στο Γυμνάσιο.
Ερωτώ: δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα μπορεί να σταθεί ενώπιον αυτών των παιδιών και να αναλύει τις λέξεις ομοφοβία και τρανσφοβία; Θα απωλέσει πάραυτα το κύρος, την σοβαρότητα και την εντιμότητά του. Ντροπή να ντροπιαστούμε, όπως λέει και ο ποιητής.
Οι περισσότεροι εξ αυτών που θα… «διδάξουν» αθώες και ανύποπτες παιδικές ψυχές, εννοώ αυτούς που θα αναλάβουν αυτό το μασκαριλίκι για να θυμηθούμε και το Τριώδιο, είναι ταυτόχρονα και γονείς. Ερωτώ: ποιος δίδαξε στην 12χρονη κόρη του το τι είναι τρανσφοβία; Ποιός «λερώνει» το παιδί του με τέτοιες μαγαρισιές; Επιτέλους είμαστε δάσκαλοι, με νου και γνώση, και όχι πειθήνια ενεργούμενα, προσκυνημένα ζωντόβολα.
Τούτος ο λαός πρόκοψε και δοξάστηκε με τα «ΟΧΙ», ένα τέτοιο βροντερό «ΟΧΙ» πρέπει να ορθώσει κάθε εκπαιδευτικός που διατηρεί «άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του» και σέβεται τα ματωμένα χώματα που τον ανέστησαν. Η οικογένεια είναι η Μεγάλη του Γένους Σχολή. Οι γονείς έχουν χρέος να προστατεύσουν τα παιδιά τους από την μυσαρή επίθεση κατά της πνευματικής τους υγείας. Αλλιώς καταντούν παιδοκτόνοι. (Παιδοκτόνους ονομάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τους γονείς που αμελούν την σωστή αγωγή των παιδιών. «Τούτους εγώ… και αυτών των παιδοκτόνων χείρους είναι φαίην αν». Τους θεωρώ και από τους παιδοκτόνους χειρότερους, γράφει στην «προς πιστόν πατέρα» πραγματεία του. ΕΠΕ, 24, 468).
Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το αμαρτωλό ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) γράφει: «Αν το σχολείο με την υποστήριξη των γονέων δεν αναλάβει το δύσκολο ομολογουμένως έργο να αποδομήσει, να καταρρίψει «μύθους και στερεότυπα» και να μιλήσει «ανοιχτά», τότε ποιος;».
Η απάντηση είναι απλή. Όχι εσείς του υπουργείου, αλλά οι γονείς, όταν και όπως πρέπει.
Όταν μιλά η Νέα Τάξη για «μύθους» και «στερεότυπα» που πρέπει «να αποδομηθούν» – οι γνωστές αφόρητες κοινοτοπίες- εννοεί «τα παλιά δικά μας πλούτη» που λέει ο Παλαμάς. Στερεότυπα είναι η πίστη, η φιλοπατρία, η φυσιολογική οικογένεια, η αξιοπρέπεια, ο αυτοσεβασμός, η καθαρότητα του βίου, ότι χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που έχει «το φύσημα του Θεού» (Μακρυγιάννης) μέσα του.
Τα δικά μας τα ρωμαϊκά στερεότυπα είναι αυτά «που σηκώνουν τον άνθρωπο απάνω από το κτήνος και τον ντύνουν με μιαν άφθαρτη στολή, κεντημένη με κάθε ευγένεια, με κάθε υψηλό και σοβαρό αίσθημα και πλουτισμένη με τα αθάνατα διαμάντια που λέγονται φρονιμάδα, σεμνότητα, γενναιότητα της καρδιάς, ευαισθησία και ευγένεια της ψυχής και με όσα κάνουνε τον άνθρωπο, από ένα σιχαμενό και εξευτελισμένο ζώο, ένα πλάσμα πολύ σπουδαίο και θαυμαστό…». (Φώτης Κόντογλου, «Μυστικά Άνθη, σελ. 25, εκδ. «ΑΣΤΗΡ»).
Επιτέλους, καταπίνουμε αμάσητες όλες τις προσβολές που εκτοξεύουν Τούρκοι, Γερμανοί, Αλβανοί, Σκοπιανοί, γενοκτόνοι, σφαγείς και κλεφτοκατσικάδες. Θα αφήσουμε τα σκουπίδια και τις βρομιές της οικουμένης να εισχωρήσουν και μέσα στις αίθουσές μας;
Τον μήνα Φεβρουάριο έχουμε δύο σπουδαίες ημέρες μνήμης ξεχωριστών Ελλήνων, που χάρις σ’ αυτούς βγήκαμε στην κοινωνία του κόσμου. Του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του Ελευθερωτή μας και του Κωστή Παλαμά, που στάθηκε ο Τυρταίος των Βαλκανικών Πολέμων. 4 Φεβρουαρίου του 1843 ο πρώτος, εκατό χρόνια μετά, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 ο δεύτερος, κλείνουν για πάντα τα μάτια τους. Γιατί δεν διοργανώνει μια θεματική εβδομάδα για αυτούς τους τρανούς Έλληνες το υπουργείο; Είναι «στερεότυπα», είναι «μύθοι»; Αυτοί οι «μύθοι» μας λευτέρωσαν, με το γιαταγάνι και την πένα τους, για να διαφημίζουν κάποια απολειφάδια της σήμερον την…έμφυλη αναισχυντία τους;
Αντί για τρανσφοβία θα ήταν ωραιότερο για τα παιδιά να ακούν τον αθάνατο Γερο του Μοριά να τους ορμηνεύει: «…τον καιρό του προσκυνήματος εφοβήθηκα μόνο διά την πατρίδα μου, όχι άλλη φορά, ούτε εις τας αρχάς ούτε εις τον καιρόν του Δράμαλη όπου ήλθε με τριάντα χιλιάδες στράτευμα εκλεκτό ούτε ποτέ, μόνο εις το προσκύνημα εφοβήθηκα». Γι’ αυτό και όταν πέθανε ζήτησε να τον θάψουν βάζοντας κάτω από τα τσαρούχια του την τουρκική σημαία! (Καιρό προσκυνήματος ζούμε και σήμερα, γι’ αυτό παραλύσαμε από φόβο).
Ή να αφουγκραστούν τον Παλαμά, τον ποιητή του Γένους, να ψάλλει: «Ερμή σκλάβα πικρή Ρωμιοσύνη/σε τρυπάει στην καρδιά και σε σβήνει/. Καρδιά γνώμη νους τούτα και τ’ άλλα/ το χρυσό μυρογυάλι ραγίστη/και όλα πάνε, σου μένει μια στάλα./ του Χριστού και της μάνας σου η πίστη!/ Μην αφήσης τον άθεο να πάρη/ το στερνό θησαυρό σου!» Γι’ αυτό και στην κηδεία του ήχησαν οι σάλπιγγες της λευτεριάς εν μέσω της φρικτής γερμανικής κατοχής.(Την οποία και σήμερα βιώνουμε).
Λαοί που θέλουν να ζήσουν διοργανώνουν Θεματική Εβδομάδα, Εθνικής και όχι Έμφυλης Ταυτότητας…
Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
πηγή
.jfif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου