Είδα τυχαία πριν από κάμποσες εβδομάδες την παλιά μου φίλη, την Αδριανή Ζουναλή, την «ψυχή» του ραδιοφωνικού σταθμού Galaxy που τη δεκαετία του ’90 θριάμβευε στο προσκήνιο της ελληνικής ιδιωτικής ραδιοφωνίας έχοντας επιλέξει να βασίζει το πρόγραμμά του στη μουσική και σχεδόν ΚΑΘΟΛΟΥ στο λόγο.
Σε μια περίοδο που τα ιδιωτικά ραδιόφωνα – μεταξύ τους ΚΑΙ αυτά στα οποία δούλευα κι εγώ- «μιλούσαν» πολύ. Μερικές φορές … αφόρητα. Μια έντονη πολιτικά περίοδος μετά την πτώση του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, η περίοδος εκείνη, ακολουθώντας το τόλμημα του Αθήνα 9.84 να «ανοίξει το στόμα» των δημοσιογράφων του και να τους αφήσει ελεύθερους να λένε τη γνώμη τους και ξεπερνώντας το, δημιούργησε νέα ήθη, νέους τρόπους, νέα «αστέρια» και προσέδωσε στα ραδιόφωνα μια νέα δυναμική.
Ο Galaxy τόλμησε το άνοιγμα στην «σκέτη μουσική». Την κατάλληλη στιγμή της αφόρητης φλυαρίας. Και θριάμβευσε.
Σήμερα το πρωί, ακούγοντας ένα δημοφιλή σταθμό, θυμήθηκα την Αδριανή και τις ατέλειωτες συζητήσεις μας για το παρόν και το μέλλον του ραδιοφώνου. Και την σκέφτηκα με αγάπη ανάμικτη με θλίψη. Διότι σήμερα τα ραδιόφωνα έχουν μπερδέψει το ρόλο τους και δεν ξέρουν τον σκοπό τους. Παίζουν γνωστά τραγούδια, ελληνικές ή ξένες επιτυχίες και διακόπτουν τα τραγούδια για να δώσουν στους παρουσιαστές των εκπομπών τους χρόνο να ….διαφημίσουν τα εμπορικά συμφέροντα του σταθμού. Τους …σπόνσορες. Αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν και το ραδιόφωνο αλλά μέχρι και τα Δελτία Ειδήσεων της Τηλεόρασης όπου οι ειδήσεις διακόπτονται για να μεταδοθούν διαφημίσεις!
Το θέμα βέβαια αυτό δεν είναι το θέμα του σχολιασμού μου. Αυτά τα έχουν «λύσει» πλέον μόνες τους οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που κατέχουν ραδιόφωνα και τηλεοράσεις (για τα Δημόσια ΜΜΕ δεν κάνω λόγο γιατί απλώς δεν υπάρχουν). Δημιουργώντας – ή αγοράζοντας- ένα ραδιόφωνο, το κάνουν για να βγάλουν κανένα …φράγκο, όχι για να αναδείξουν καλούς σχολιαστές, καλές φωνές που ενημερώνουν, καλούς μουσικούς παραγωγούς που ψάχνουν, βρίσκουν και συνδέουν καλά τραγούδια (από λίστα ηχογραφημένων τραγουδιών σε υπολογιστή μεταδίδουν τη μουσική τους) και διαφέρουν μεταξύ τους από την ποιότητα, την υπευθυνότητα, το επίπεδο του εκπεμπόμενου προγράμματος αλλά κυρίως την εμπορική καθημερινότητα, σε μια νέα ελληνική γλώσσα που κάνει τους «κάπως» μορφωμένους να προετοιμάζουν την αυτοκτονία τους.
Αυτό που θυμήθηκα, το ευρηματικό σύνθημα του Galaxy 92 «Λίγα Λόγια, Πολλή Μουσική» μούφερε στο νου τους ήχους και τα νοήματα που εκπέμπονται όχι από τους παρουσιαστές αλλά από τους επιφανείς καλεσμένους τους. Κυρίως πολιτικούς, τραγουδιστές και ηθοποιούς που πλέον έχουν «χωθεί» παντού και «προσωπικότητες» που αναδεικνύονται μέσα από reality εκπομπές ή τηλεπαιχνίδια. Τα Λόγια δεν είναι Λίγα.
Είναι Πάρα Πολλά. Και η Μουσική δεν είναι Πολλή. Είναι αυτή που γουστάρει ο σταθμός που ανεβάζει και κατεβάζει κατά το δοκούν αυτά που θέλει.
Πολλά λόγια, Λίγη ουσία, Πολλή ανοησία, Λίγη Σκέψη, Πολλή προχειρότητα, Λίγη –έως καθόλου- Ποιότητα. Εξαιρέσεις; Φυσικά και υπάρχουν. Έτσι όπως τις χρυσές δεκαετίες του ’80 και του ΄90 όταν ο κακός, ο χυδαίος, ο τεμπέλης, ο περίεργος, ο ακραίος, ο κακόφωνος απομακρύνονταν, σήμερα αναζητούνται για να «κάνουν νούμερα» μέσα από την βαρβαρότητα. Τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις δεν τρελάθηκαν. Επιχειρήσεις είναι, όχι «Η Κιβωτός του Κόσμου». Και επιλέγουν το πρόγραμμα, την προσωπικότητα, το επίπεδο, την ποιότητα την οποία ΕΜΕΙΣ, ο λαός, ο κόσμος επιβραβεύει.
Μη με ρωτήσετε «γιατί». Έχω απαντήσεις αλλά είναι πολύ σκληρές και θα θίξουν πολλούς και δεν το αντέχω πια. Κοιτάξτε, ακούστε, δείτε, διαβάστε. Εσείς ακούτε, εσείς βλέπετε, εσείς αγοράζετε, εσείς οδηγείτε τα έντυπα στο κλείσιμο, εσείς επιβραβεύετε και δημιουργείτε είδωλα και προσωπικότητες, εσείς που μόνοι σας τα «γκρεμίζετε» αυτά που φτιάξατε, εσείς εκτιμάτε, εσείς ψηφίζετε. Συνεπώς μην παραπονιέστε.
Μια μόνη ελπίδα έχω: Ότι «Θα περάσει κι αυτό» όπως πέρασαν και τα άλλα. Κάποτε. Κι ως τότε, τότε που θα ξανάχουμε μια λογική στα ΜΜΕ, στην Κοινωνία και στην Πολιτική, αν αποφασίσετε ότι σας χρειάζεται περισσότερη ηρεμία, ησυχία, ποιότητα λόγου, εικόνας, μουσικής στην πολιτική, στην κοινωνία, στο θέατρο, το σινεμά, το ραδιόφωνο, το σπίτι σας το ίδιο, τότε ΕΣΕΙΣ θα το έχετε –όπως το έχετε και τώρα και δεν ξέρετε πού να το ρίξετε- το ψηφοδέλτιο στο χέρι σας. Το ψηφοδέλτιο που δεν είναι αναγκαστικά ένα κομμάτι χαρτί. Είναι η δύναμη, η απόφαση, η επιθυμία, η δυνατότητα, η αποφασιστικότητα, η επιλογή. Όλα δικά σας.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου