Η Αλβανία, η ελληνική μειονότητα, οι Τσάμηδες, η Χιμάρα, και το αύριο των σχέσεων
Αλβανικός εθνικισμός, ΑΟΖ, ελληνική μειονότητα, αλβανικές κυβερνήσεις.
Ο Έντι Ράμα, όταν ήταν δήμαρχος των Τιράνων είχε φιλοτεχνήσει ένα προσωπικό πολιτικό προφίλ διανοούμενου, εκσυγχρονιστή, με ευρωπαϊκές βλέψεις. Με την άνοδο του στην εξουσία, και στη θέση του πρωθυπουργού, διολίσθησε με ταχύτητα στις καθιερωμένες αλβανικές πρακτικές, της διαφθοράς, της »προστασίας», των σχέσεων με αμφιλεγόμενα κυκλώματα. Στην αλυσίδα αυτή, ο τελευταίος κρίκος ήταν η πρόσφατη παύση του υπουργού Δικαιοσύνης, Ι. Μανιάνι, προερχόμενου από το συνεργαζόμενο κόμμα του Ι. Μέτα (προέδρου της Βουλής), όταν εκείνος ζήτησε να συλληφθεί ο επιχειρηματίας Κ.Μπαλίλι με την κατηγορία του βασικού χρηματοδότη και υπεύθυνου για την εκτεταμένη καλλιέργεια χασίς και τη διακίνηση των ναρκωτικών. Σοβαρά ζητήματα, που απασχολούν και την Ε.Ε., καθώς είναι βεβαιωμένο ότι η κύρια πύλη ναρκωτικών προς την Ευρώπη είναι η Αλβανία. Μετά την παύση του, ο πρώην υπουργός κατηγόρησε δημόσια τον Ε. Ράμα για »προστασία» και διαφθορά.
Ο Ε.Ράμα μετακινήθηκε σχετικά εύκολα και γρήγορα , με μοναδικό κριτήριο σκοπιμότητας τα κακώς εννοούμενα ‘’συμφέροντα’’ από την Αθήνα στην Άγκυρα, από σοσιαλιστής που αναζητούσε στήριξη στους ομολόγους του στην Ελλάδα, στον ισλαμιστή Τ. Ερντογάν της Τουρκίας. Ευρισκόμενος, τώρα, σε έκδηλο αδιέξοδο, σχετικά και με την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας. Η σύμπλευση του με την Τουρκία, η κατάσταση στην οποία έχει αυτή περιέλθει και η συνολικότερη στάση της κατά τον τελευταίο χρόνο, αλλά, κυρίως, οι κλιμακούμενες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των ελευθεριών, καθώς και η αυθαίρετη καταπάτηση – απόσπαση και παράνομη μεταβίβαση περιουσιών της ελληνικής μειονότητας είναι τα ζητήματα που φράσουν το δρόμο της Αλβανίας προς την Ε.Ε..
Οι τελευταίες 19 τέτοιες περιπτώσεις στην περιοχή της Χειμάρρας και το συνολικότερο σχέδιο που ενώ έχει τον εύηχο τίτλο ‘’αστική αναμόρφωση της Χειμάρρας’’ αποτελεί καλοστημένο σχέδιο αφαίρεσης περιουσιών Ελλήνων Χειμαρριωτών και περιστολής των δικαιωμάτων τους. Σε σημείο, μάλιστα, τέτοιο, που και ο ‘’Συνήγορος του Πολίτη’’ της Αλβανίας επισημαίνει τον παράνομα χαρακτήρα αυτών των πράξεων, χαρακτηρίζει το περιβόητο σχέδιο αυθαίρετο και ζητά την ανάκληση του ! Ενώ έχει προηγηθεί η υποστήριξη της Αθήνας για την απόκτηση του τίτλου του προς ένταξη μέλους (το 2014), το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών του περασμένου Δεκεμβρίου 2016, εν όψει των έντονα ανησυχητικών αυτών εξελίξεων, μετά και τις εύστοχες παρεμβάσεις του έλληνα υπουργού, Ν.Κοτζιά, διατυπώνει στην έκθεσή του καίρια κριτική , αλλά και σειρά προϋποθέσεων συμμόρφωσης για την πρόοδο της ενταξιακής προοπτικής της Αλβανίας, σχετικές με την ελληνική μειονότητα, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά το σύνολο των διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της.
Η Αλβανία οφείλει να αντιληφθεί ότι ο ανέξοδος για το δικό της ακροατήριο εθνικισμός, και ο φραστικά επιθετικός της ανθελληνισμός, μπορεί να χρησιμοποιείται ψηφοθηρικά, δεν είναι όμως ο τρόπος υποστήριξης των πραγματικών συμφερόντων της. Και ότι ο δρόμος της Ευρώπης για την ίδια διέρχεται από την Αθήνα!
Η πολιτική στροφή του Ε.Ράμα συνδέεται με την προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας για τη συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων περιοχών-συνόρων (ΑΟΖ) το 2009. Το Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε τη σχετική συμφωνία, η οποία είχε προκύψει μετά από χρόνια διαπραγματεύσεων και είχε υπογραφεί τον Απρίλιο 2009 μεταξύ των υπουργών εξωτερικών των δύο χωρών. Ήταν, τότε, που ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, ως ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε στο αλβανικό κοινοβούλιο, χωρίς για μοναδική φορά συγκεντρώσεις αλβανοτσάμηδων, καθώς, συντελούνταν, παράλληλα, η ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ. Η απόφαση αυτή του Συνταγματικού Δικαστηρίου, για την οποία πρόσφατα ο Σ. Μπερίσα ευθέως στην αλβανική Βουλή κατηγόρησε τον Ε.Ράμα για χρηματισμό από την Τουρκική πλευρά, ενώ και την περίοδο εκδίκασης της υπόθεσης είχαν διατυπωθεί υπόνοιες και για χρηματισμό Δικαστών, χωρίς να έχει τη δυνατότητα ακύρωσης της ίδιας της διακρατικής συμφωνίας (η οποία τυπικά είναι σε ισχύ) την έχει πρακτικά αδρανοποιήσει.
Η εμπλοκή της Τουρκίας στην υπόθεση αυτή , ακόμα και με τέτοιους τρόπους που δημόσια πλέον καταγγέλλονται, εξηγείται από το μεγάλο της ενδιαφέρον για τα διεθνώς ισχυρά και κατοχυρωμένα ελληνικά δικαιώματα της ΑΟΖ στο Αιγαίο, για τα οποία η συμφωνημένη ΑΟΖ Ελλάδας- Αλβανίας δημιουργούσε καθοριστικό τετελεσμένο.
Παράλληλα, με την υπόθεση της ΑΟΖ, ο Ε.Ράμα, σήκωσε ψηλότερα το ζήτημα των Αλβανοτσάμηδων, έχοντας στο ζήτημα αυτό το ίδιο, και ίσως ψηλότερο, μήκος κύματος, με τον αντίπαλό του, Σ. Μπερίσα. Μετατρέποντας ο Ε.Ράμα το κόμμα των Αλβανοτσάμηδων σε κυβερνητικό εταίρο, μετά τις εκλογές του 2013, του έδωσε και μία θέση αντιπροέδρου της Βουλής, πράγμα που οδήγησε τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ (κόμμα της ελληνικής μειονότητας κι όχι μόνο), Ε. Ντούλη ως ένδειξη διαφωνίας και διαμαρτυρίας να παραιτηθεί από αντιπρόεδρος της Βουλής. Η επιδίωξη είναι να το αποσπάσει κι από την σφαίρα επιρροής του Σ. Μπερίσα, με τον οποίο το κόμμα των Αλβανοτσάμηδων είχε προηγούμενα συνεργασθεί αναλαμβάνοντας, μάλιστα, τομείς του κρατικού μηχανισμού που προσφέρονται για διαπλοκή και διαφθορά.
Αλβανοτσάμικο: τυχοδιωκτικός επεκτατισμός χωρίς μέλλον.
Το αλβανοτσάμικο συνδέεται ουσιαστικά με τον αλβανικό επεκτατικό εθνικισμό και τις εκδηλώσεις ανθελληνισμού του. Παρά του ότι εμφανίζεται και ως αντίβαρο απέναντι στην ελληνική βορειοηπειρωτική μειονότητα, στα πλαίσια του ενθαρρυνόμενου εθνικισμού αποκτά και μια δική του ιδιαίτερη δυναμική με στοιχεία τυχοδιωκτισμού, όπως αυτά αποτυπώνονται στους χάρτες που κυκλοφορούν σε Τίρανα και Πρίστινα και έχουν τα σύνορα της ‘’μεγάλης Αλβανίας’’ στον Αμβρακικό κόλπο και στα Γρεβενά.
Η Ελλάδα έχει ξεκαθαρίσει, διαχρονικά, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ‘’ζήτημα τσάμηδων’’ για τη ίδια δεν υπάρχει. Ότι η υπόθεση αυτή των δοσίλογων και συνεργατών αλβανοτσάμηδων της γερμανο-ιταλικής κατοχής του 1941- 44 έχει κλείσει με την αποχώρηση των ίδιων από τα ελληνικά εδάφη μαζί με τα συμμαχικά τους κατοχικά στρατεύματα κατά την οπισθοχώρηση-αποχώρηση μέσα στην Αλβανία. Ενώ, επίσης, τα Ελληνικά Δικαστήρια με τη λήξη του πολέμου, καταδίκασαν αμετάκλητα, ονομαστικά 1930 αλβανοτσάμηδες συνεργάτες των κατοχικών στρατευμάτων για εγκλήματα πολέμου. Οι Έλληνες πολίτες, σε αντίθεση με τον όψιμο αναθεωρητή της Ιστορίας τους, Ε. Ράμα, και τα όσα έχει πεί για την Ακρόπολη, το Δούσμανη και τον ‘’ελευθερωτή Αλή Πασά’’, γνωρίζουν την ωμή δράση των αδερφών Νουρί και Μαζάρ Ντίνο και των ένοπλων τους, δίπλα στον εισβολέα ιταλικό στρατό, μετά την πτώση του αλβανικού μετώπου της ελληνικής εποποιίας, και μετά μαζί με τους γερμανούς κατακτητές, ως τμήμα των δυνάμεών τους. Γνωρίζουν για την εξόντωση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς, και τις εκκαθαρίσεις των χριστιανικών πληθυσμών της περιοχής. Γνωρίζουν ότι στη μάχη της Μενίνας (17-18 Αυγούστου 1944) οι αλβανοτσάμηδες είχαν στενά συμπαραταχθεί με τις δυνάμεις του Άξονα, υπό τις διαταγές τους, και ηττήθηκαν από την Ελληνική Αντίσταση.
Κορυφαία στιγμή απόρριψης κάθε σχετικής συζήτησης για το θέμα ήταν η άρνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας , Κ.Παπούλια, να συναντηθεί με τον Αλβανό ομόλογό του στους Αγ. Σαράντα (το 2008), και η ακύρωση της συνάντησης, όταν πληροφορήθηκε ότι στο χώρο είχαν συγκεντρωθεί αλβανοτσάμηδες για να του ασκήσουν πίεση. Στο πρόσωπο του Κ.Παπούλια μπορεί να δεί κανείς με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την ελληνική γραμμή στο θέμα των ελληνοαλβανικών σχέσεων : ήταν αυτός που επί Α. Παπανδρέου εργάσθηκε συστηματικά για να αρθεί το ‘’εμπόλεμο’’ με την Αλβανία και να υπάρξει ένα νέο κεφαλαίο συνεργασίας και δημιουργικών σχέσεων στη βάση της αμοιβαιότητας και του σεβασμού, και ήταν αυτός που αρνήθηκε κάθε συζήτηση –πίεση διεκδίκησης σε βάρος της Ελλάδας με την παραβίαση ιστορικών κατακτήσεων, του διεθνούς πλαισίου δικαιωμάτων και αποφάσεων της Δικαιοσύνης.
Τίποτα δεν υποτιμούμε, τα μέτωπα τα γνωρίζουμε.
Η Αλβανία έχει βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο 2017, ορισμένες συμπεριφορές μπορούν να ερμηνευθούν, και μέσα από το πρίσμα αυτής της συγκυρίας. Ας μη γίνει όμως το μεγάλο λάθος. Ο αλβανικός εθνικισμός με τις εκδηλώσεις ανθελληνισμού που προσλαμβάνει, τη στιγμή μάλιστα που και στις σημερινές συνθήκες, πάνω από το 40% των εμβασμάτων προέρχονται από την Ελλάδα, είναι κρίσιμος, διαρκής, μονιμότερος παράγων και απαιτεί διαρκή και σταθερή αντιμετώπιση.
Η Ελλάδα την κρίσιμη αυτή περίοδο της ιστορίας της, μετρά αληθινούς, πραγματικούς φίλους και διαπιστώνει πραγματικούς αντιπάλους και εχθρούς. Όσοι τη θεωρούν γονατισμένη και εκτιμούν ότι πιθανόν τώρα έχουν μια ευκαιρία εκβιασμού της, πρέπει να γνωρίζουν ότι αυταπατώνται. Το κύριο εθνικό μέτωπο της χώρας είναι Ανατολικά και σ΄αυτό οφείλει να έχει προσήλωση και οργανωμένη στρατηγική. Οι δυνάμεις της το γνωρίζουν και με τα δόντια, παρά την σκληρή οικονομική κατάσταση, το κρατούν. Τούτο δεν σημαίνει ότι τα νώτα της είναι αφύλακτα ή ευάλωτα.
Η Ελλάδα θα αξιοποιήσει, – και πρέπει να αξιοποιήσει -, ενεργητικά όλα τα προσφερόμενα μέσα των Συμμαχιών στις οποίες ανήκει και όλων των Οργανισμών των οποίων είναι μέλος, καθώς και όλες τις Συμφωνίες και τους όρους τους που έχει διαχρονικά διασφαλίσει – κατοχυρώσει για να υποστηρίξει τη χώρα και τον Ελληνισμό, όπου γής. Τελεία και παύλα!
e-diavlos
το είδαμε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου