Aξιωματικός Τεθωρακισμένων Ελληνικού Στρατού
Και τώρα που ο αρχικός κονιορτός κατακάθισε και επιτρέπει την διάκριση τουλάχιστον του εγγύς ορίζοντος, θα ήταν χρήσιμη για σκέψη, μια αρχική ανάλυση κι εκτίμηση του γεγονότος.
Στην ιστορία του, το τουρκικό κράτος, από την εποχή της γιγάντωσής του ως αυτοκρατορία των Οθωμανών και της εξάπλωσής του στην βαλκανική χερσόνησο, την νοτιοανατολική Ευρώπη και το αιγαίο πέλαγος, είχε σαφή επεκτατικό χαρακτήρα.
Αυτό τον χαρακτήρα, τον διατήρησε αναλλοίωτο μέχρι τις μέρες μας. Τόσο υπό την ισλαμική συγκρότηση των Πατισάχ, της Υψηλής Πύλης, των Γενιτσάρων, των Μπασιμπουζούκων και των Πασάδων, που διαχώριζαν, εξουσίαζαν και δυνάστευαν Μιλέτια (εθνότητες) υποδούλων λαών, όσο και υπό την εθνικιστικού-μιλιταριστικού τύπου επανασυγκρότηση του Κεμάλ Ατατούρκ και των μεταγενεστέρων, που παρά την έξωθεν διαφημιζόμενη αποστροφή στον εξτρεμιστικό ισλαμισμό και την ανοικτή συνδιαλλαγή με τον ευρωπαϊκό μεταμοντερνισμό, διατήρησε αναλλοίωτο το χαρακτήρα των ανθρωποβόρων συμπεριφορών με γενοκτονικές εθνοκαθάρσεις, εσκεμμένη κλιμάκωση του πληθυσμού του κράτους σε τάξεις με βαθιά και στεγανά χάσματα μεταξύ τους και τρομοκρατικό απομονωτισμό, αλλά και με εντελώς υστερόβουλη και καιροσκοπική πολιτική που ακροβατούσε από την επιτήδεια ουδετερότητα στην συγκυριακή εκμετάλλευση ακαριαία και τυχοδιωκτικά, κάθε αδύναμου γείτονα που βρισκόταν σε μειονεκτική περίσταση, δημιουργώντας μετέπειτα de facto καταστάσεις στο διεθνές περιβάλλον και εκβιάζοντας μέσω αυτών την διεθνή διπλωματία, την διακρατική συνεργασία και τον πάσης φύσεως συμμαχικό οργανισμό που συμμετείχε.
Ωστόσο, για να μην περιοριστούμε στο κατηγορητήριο της ιδιοτέλειας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η μεταπολεμική δομή του τουρκικού κράτους (εννοώντας την εποχή της Συνθήκης της Λωζάννης του 1924, καθόσον δεν συμμετείχε στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο), διατήρησε αποτελεσματική συνοχή και -έστω και ελεγχόμενη- ανάπτυξη στις κρατικές δομές του.
Ένας από τους σαφείς πυλώνες του εθνοκρατικού προφίλ των Τούρκων, που κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι λαός χαμηλής μόρφωσης, ισχυρά συντηρητικών ηθών με σαφή και έντονο χαρακτήρα της ηθικής του Κορανίου, είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις τους.
Με οργάνωση και υποδομή οκτώ δεκαετιών, με οικογενειακή κληρονομικότητα διαδοχής των αξιωματικών του και στεγανή στρατιωτική παιδεία που ξεκινά από την πρώιμη εφηβεία -χαρακτηριστικά στοιχεία που πρώτοι οι Οθωμανοί καθιέρωσαν επιτυχώς με τον γενιτσαρισμό και υιοθέτησαν ακόμη και οι Αμερικανοί για τους δικούς τους αξιωματικούς- με πειθαρχία που παρά τον εξωδιαφημιζόμενο λαϊκίστικα εκδημοκρατισμό, διατηρεί εξουσιαστικά χαρακτηριστικά τυφλά υποτελικής και αδίστακτα επιβαλλόμενης πειθαρχίας στο κατώτερο πολυπληθές στράτευμα, με ηθικότατη προσήλωση στον εθνοσυμβολισμό και εθνοκεντρισμό και στις αξίες τους, με όχι ιδιαίτερης ευφυΐας διακρίσεις και επιδόσεις αριστείας των αξιωματικών, αλλά με αναγνωρισμένη φιλεργία και προσήλωση στα στρατιωτικά καθήκοντα που τους ανατίθενται, το Τουρκικό Στράτευμα στο σύνολό του, κατάφερε να τυγχάνει σχεδόν καθολικής λαϊκής αποδοχής και εκδηλωτικού ανατολίτικα σεβασμού από τον πληθυσμό της Τουρκίας.
Εκούσια ή ακούσια επιβεβλημένη από την κληρονομικά δουλοπρεπή και μοιρολατρική μουσουλμανική νοοτροπία του απλού λαού, η αδιαμφισβήτητη αναγνώριση στους κρατικούς πυλώνες των Ενόπλων δυνάμεων και των λειτουργών της Δικαιοσύνης -το άλλο βασικό στήριγμα του εθνοπρεπούς Κεμαλισμού- διατήρησε επί πολύ καιρό την τάξη, την ηθική του κρατισμού και την έξωθεν πιστοποίηση καλής μαρτυρίας -και φυσικά αποτροπής απειλής- της Τουρκίας, η οποία ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου και ενίσχυσε με την συμμετοχή του, τις προσπάθειες της τουρκικής διπλωματίας να διαδραματίσει ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρύτερη στρατηγική περιοχή.
Η άμεση εικόνα και περιγραφή, που με εξόφθαλμα κατευθυνόμενη σπουδή, περιέρχεται τους οφθαλμούς του αμήχανου δυτικού κόσμου, από τη νύχτα της περασμένης Παρασκευής, η προσεγμένη αναμετάδοση του ντελίριο ανταπόδοσης στους αποπειραθέντες "προδότες" κατά το μωσαϊκό κανόνα του "οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος" που περιφέρει διεθνώς ο πολυχρονεμένος και λαοπρόβλητος ηγέτης των γειτόνων και τα φερέφωνά του, η προβολή των εξτρεμιστών "γκρίζων λύκων' σε ρόλο πολιτοφυλακής που παραπέμπει στους μουχτάρηδες της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η υπέρτονη καθοδήγηση των κατευθυνόμενων ΜΜΕ της λαϊκής αυθόρμητης βούλησης, που θυμίζει τις περιγραφές του ιστορικού της Άλωσης Σφραντζή των μουεζίνηδων που εμψύχωναν τους μπαζιμπουζούκους πριν την τελική έφοδο στα βυζαντινά τείχη, η εσκεμμένη πολιτική επιχειρηματολογία για απονομή δικαιοσύνης κατά την προσφιλή και γενετικά αποτυπωμένη πρακτική των αγάδων και των πασάδων στα υπόδουλα βιλαέτια και στα αχάριστα μιλέτια τους, μας αποκαλύπτει σχεδόν αυταπόδεικτα, ότι το όλο γεγονός, ήταν απόλυτα προμελετημένο και εντελώς κατευθυνόμενο, όχι από κάποιους αφελείς στρατιωτικούς ηγέτες που αυτορίστηκαν θεματοφύλακες της υποθήκης του Ατατούρκ, αλλά από το νεοπαγές βαθύ κράτος του υποδυόμενου ως λαϊκού ηγέτη και της κάστας που τον στηρίζει, με σκοπό την εκ θεμελίων ανατροπή των πατροπαράδοτων πυλώνων εξουσίας της Τουρκίας και την αντικατάστασή τους με καθαρά ισλαμιστικού χαρακτήρα εξουσιαστικούς φορείς υπό τον μανδύα της λαϊκής προτίμησης και αποδοχής.
Εμείς, απέναντι, θεάμωνες των εξελίξεων που διαμορφώνονται και η ανάσα τους μας θερμαίνει λόγω γειτνίασης, δεικνύουμε για ακόμη μια φορά με σπασμωδικές και βιαστικές κινήσεις, την αμηχανία και την προχειρότητα εθνικού σχεδιασμού και διπλωματικής ευελιξίας, ενώ σαφέστατα γνωρίζουμε από την ιστορία μας, ότι οι γείτονες ποτέ δεν μας χαρίστηκαν, ποτέ δεν έδειξαν έλεος και ποτέ δεν παράτησαν τις υπερφίαλες διεκδικήσεις τους στην ζωτική μας περιοχή, αρνούμενοι πεισματικά με casus belli ακόμη και τις επίσημες ενέργειές μας ως φυσική αντίδραση στις κατάφωρες αδικίες της καταπάτησης εθνικού εδάφους, εναέριου χώρου, αιγιαλείτιδας και οικονομικής ζώνης, της σαραντάχρονης και πλέον κατοχής του κυπριακού εδάφους, του διπλωματικού εκβιασμού για σύναψη στρατηγικών συμμαχιών με δυναμικές κρατικές οντότητες της ευρύτερης περιοχής.
Εάν η Ιστορία, δεν μπορεί να διδάξει ένα λαό που υποφέρει, τότε μοιραία θα επαναληφθεί. Και αυτό ισχύει τόσο για τους απέναντι, όσο και για μας.
Αν η αφιονισμένη και άμετρος αφέλεια της λαϊκής μάζας των γειτόνων, δεν αντιληφθεί έγκαιρα την σκευωρία που στήθηκε στις πλάτες του και δεν περιχαρακώσει τα στρατευμένα παιδιά του, τους στρατηγούς και τους δικαστές του, που κατά χιλιάδες σύρονται ως προδότες και αντιμετωπίζουν μεσαιωνικού τύπου προγραφές και εκτελέσεις, τότε μοιραία θα μεταβληθεί σε μάζα σύγχρονων μπασιμπουζούκων, που θα πατάει ανενόχλητος ο πολυχρονεμένος τους σουλτάνος, αδιαφορώντας και για το μέγεθος των θυμάτων αλλά και για το άμετρο των θυτών, σε ένα φρενήρη εναγκαλισμό με την υπερβολή της απόλυτης και ανεξέλεγκτης εξουσίας που πιθανόν να οραματίζεται σήμερα.
Αν η Ελλάδα, ως κυρίαρχο κράτος με βαθιές ρίζες ανθρωπιστικών ελευθεριών, ως μέλος της ευρωπαϊκής οντότητας που επικαλείται τους ίδιους κανόνες περί κράτους δικαίου, ανθρωποκεντρικής εξουσίας και θεμελιώδους δημοκρατίας, παρασυρθεί από την οκνηρή και πρόχειρη αντιμετώπιση των κυβερνώντων της για περιστασιακό κατευνασμό των μαινόμενων γειτόνων, και όχι την περιχαράκωση των αξιών δικαίου και ανθρωπισμού που δίδαξε και έπεισε την Δύση να ακολουθεί θεμελιακά στις κρατικές οντότητές της αλλά και στις κοινοτικές της συμμαχίες και οργανισμούς, τότε μοιραία και πολύ σύντομα θα δει στους λιγοστούς της προμαχώνες το αληθινό τους πρόσωπο και μοιραία θα αντιμετωπίσει την απειλή που ποτέ δεν έλειψε και ποτέ δεν έκρυψε την επιθετικότητά της, άσχετα από την μορφή της ηγεσίας που εκάστοτε εξουσίαζε την γείτονα.
Αν τελικώς η Ευρώπη, θα υποκύψει για άλλη μια φορά αμήχανα και σπασμωδικά στον διαφαινόμενο εξόφθαλμα πλέον φρενήρη επεκτατισμό του αναδυόμενου Σουλτάνου να ανοίγει επίσημα και διάπλατα τις πύλες της Τουρκίας στον εξτρεμιστικό ισλαμισμό που πλέον αποκτά επίσημα και χώρο στο μαλακό της υπογάστριο, τότε ίσως τα εξτρεμιστικά γεγονότα που καταγράφηκαν πρόσφατα στη Γαλλία, να φαντάζουν μηδαμινά στην επερχόμενη λαίλαπα που έρχεται με ορμή, σχέδιο και προπαντός αβυσσαλέο μίσος εναντίον της.
Οι καιροί ού μενετοί, παρά μόνον καιρός γαρ εγγύς, τόσο για σπουδή, περίσκεψη, μα προπαντός γενναίες αποφάσεις. Ένθεν κι ένθεν ανατολής και δύσης.
Geopolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου