Το γνωστό σάιτ Defence-point.gr ακολουθεί όμως συνήθως την αντίθετη στάση....
Είναι φιλοαμερικανικό και φιλοϊσραηλιτικό...
Ομως πέρα από αυτό είναι ένα καλό γεωστρατηγικό και στρατιωτικό σάιτ με έγκυρες πληροφορίες και αναλύσεις και με αρθρογράφους γνώστες του αντικειμένου.
Ας δούμε την άποψη του για το τελευταίο αμερικανο-ρωσικό επεισόδιο στην Μαύρη Θάλασσα....
Παρακάλεσαν ευγενικά και η απάντηση του αμερικανικού Πενταγώνου μέσω του 6ου Στόλου ήρθε! Έχουμε πλέον και επίσημα την απάντηση για το περιστατικό με τα ρωσικά μαχητικά Su-24 Fencer που απογειώθηκαν από βάση στην Κριμαία για να… προϋπαντήσουν αμερικανικό αντιτορπιλικό, το USS Ross, το οποίο κινούνταν κατά τους Ρώσους, στις παρυφές των θαλασσίων υδάτων τους (αυτά που αναγνωρίζουν οι ίδιοι και αυξήθηκαν λόγω Κριμαίας).
Το αμερικανικό πλοίο… τρόμαξε και άλλαξε ρότα. Αυτή ήταν η εκδοχή των ρωσικών μέσων ενημέρωσης που διασκέδασε αρκετούς, καθότι η προπαγάνδα είναι ενίοτε και διασκεδαστική, όντας κακοφτιαγμένη. Το πόσο προσέχεις φαίνεται ότι εξαρτάται και από το κοινό, πόσο έτοιμοι να ακούσουν το οτιδήποτε είναι οι στόχοι σου.
Κι επειδή το ακροατήριο είναι παγκόσμιο, ενώ στο εξωτερικό δεν πήραν και πολύ στα σοβαρά την ιστοριούλα, αφού ένα μαχητικό του ’70 δεν μπορεί να «τρομάξει» από μόνο του ένα σύγχρονο πολεμικό πλοίο, φαίνεται ότι στην Ελλάδα, το κοινό είναι πολύ πιο εύπιστο, ίσως λόγω προδιάθεσης.
Πέρσι το USS Donald Cook «έχασε» όλα τα ηλεκτρονικά του συστήματα και καθόταν σαν «πάπια» στο νερό έρμαιο στις ορέξεις των Ρώσων, μια «είδηση» που αναπαράχθηκε μαζικά στην Ελλάδα, ασχέτως εάν όσοι στοιχειωδώς παρακολουθούν τις τεχνολογικές εξελίξεις χαμογέλασαν, για περισσότερους από έναν λόγους…
Αυτό που προκύπτει από το βίντεο, είναι ότι «sitting duck» για τα προηγμένα αντιαεροπορικά συστήματα του αμερικανικού πολεμικού ήταν το ρωσικό μαχητικό, τουλάχιστον με τον τρόπο που κινούνταν στη συγκεκριμένη διέλευση.
Η επιβίωσή του σε περίπτωση επιχειρήσεων, εάν τολμούσε να πλησιάσει θα ήταν κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη και οι Ρώσοι το γνωρίζουν. Άρα, η αποστολή του άλλον στόχο εξυπηρετούσε.
Τι είπε όμως ο Έκτος Αμερικανικός Στόλος για το τρομαγμένο του καράβι; Ότι συνέχισε κανονικά την αποστολή του χωρίς… παρακάμψεις, ενώ δεν κινήθηκε σε καμία περίπτωση επιθετικά (ώστε να δικαιολογεί επιθετικότητα και από την πλευρά των θιγόμενων), με το προσωπικό του να τηρεί με διπλή προσοχή τους διεθνείς κανόνες.
Το πλοίο είδε το ρωσικό μαχητικό που πραγματοποίησε διέλευση από κοντινή απόσταση και δεν έφερε οπλισμό. Για του λόγου το αληθές, αποδεσμεύει και σχετικό βίντεο ώστε να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του. Τι προκύπτει όμως από αυτό το περιστατικό που θυμίζει πολύ π.χ. «διαδικασίες ρουτίνας» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία;
Προκύπτει ότι οι Ρώσοι δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το – λογικό – να υπενθυμίσουν την παρουσία τους στους Αμερικανούς στέλνοντας μαχητικό «δεύτερης σειράς» να πραγματοποιήσει διέλευση, στέλνοντας σχετικά «ευγενικά» το μήνυμα «σας παρακολουθούμε. Το ανησυχητικό θα ήταν να μην το έπρατταν.
Στην αμερικανική δήλωση βέβαια, ενδιαφέρον έχει το ότι ενώ οι Ρώσοι είχαν αναφέρει ότι συμπεριφερόταν «προκλητικά και επιθετικά» (provocatively and aggressively), στην αμερικανική απάντηση η άρνηση αφορά μόνο το «επιθετικά». Τώρα, εάν η απουσία αναφοράς στο «provocatively» είναι σκόπιμη, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε.
Εάν το USS Ross (DDG 71) προέβαινε σε συλλογή πληροφοριών με οποιονδήποτε τρόπο, αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «προκλητικό» από ρωσικής πλευράς και ενδεχομένως την αποδέσμευση τέτοιων στοιχείων να φοβούνται οι Αμερικανοί, αποφεύγοντας να ασχοληθούν και με αυτό στην επίσημη ανακοίνωσή τους.
Σε κάθε περίπτωση οι τερατολογίες που γράφτηκαν – κυρίως – στην Ελλάδα δεν ισχύουν και είναι αντικείμενο… αυθαίρετης ερμηνείας ή πληροφοριών, το ποιους σκοπούς εξυπηρετούν. Οι σοβαροί αναγνώστες του διαδικτύου οφείλουν πάντα να είναι υποψιασμένοι και να θυμούνται τις δυο ακόλουθες γενικές αρχές.
Η πρώτη είναι, ότι ΗΠΑ και Ρωσία είναι ορθολογιστές δρώντες και παρότι διαφοροποιούνται στον βαθμό που επιλέγουν τη χρήση του στρατιωτικού εργαλείου για να στείλουν μηνύματα στους ανταγωνιστές τους (διαφορές και στην αποκαλούμενη ως «στρατηγική κουλτούρα» των δυο χωρών), προσέχουν πολύ να μην ξεφύγει η αντιπαράθεση από τον έλεγχο.
Η δεύτερη γενική αρχή είναι, ότι χώρες όπως η Ελλάδα – και όχι μόνο βέβαια – είναι χρήσιμες στο πλαίσιο του στρατηγικού παιγνίου των ισχυρών και αυτό είναι ασφαλώς εκμεταλλεύσιμο από μια ορθολογιστική πολιτική ηγεσία με καλή γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος και των περιθωρίων (αυτό δηλαδή που λείπει στη χώρα μας).
Ταυτόχρονα όμως, η αρχή αυτή επιτάσσει την κατανόηση μιας απλής αλήθειας: Καμία από τις δυο ισχυρές πλευρές (Ουάσιγκτον και Μόσχα) δεν πρόκειται να αφήσει να διαταραχτεί αυτή η κρίσιμη σχέση για να κάνει το κέφι της Αθήνας, η οποία καλείται να προσφέρει αυτά που ενδιαφέρουν κάθε πλευρά, ζητώντας σαφέστατα και χειροπιαστά ανταλλάγματα, μια διαδικασία διόλου… παρεξηγήσιμη στις διεθνείς σχέσεις, αφού είναι ο κανόνας.
Το ποια πλευρά θα επιλεγεί είναι συνάρτηση όχι ιδεολογικών προδιαθέσεων και προτιμήσεων με άλλα ψυχολογικού χαρακτήρα κίνητρα, αλλά στυγνός υπολογισμός των παραμέτρων της εθνικής ασφάλειας, κάτι που είναι πολύ μεγάλη συζήτηση για να αναπτυχθεί στο πλαίσιο αυτής της ανάρτησης.
πηγή
(Σημείωση: Δείτε το σχετικό βίντεο στην πηγή)
.jpg.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου