Την Δευτέρα 25 Μαΐου 2015 και ώρα 7,00 μ.μ. στήν αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ», [ΕΚΔΟΣΕΙΣ ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’], που αποκαλύπτει ότι οι σύγχρονες κοσμοθεωρίες περί κοσμογονίας και περί Σύμπαντος, συμπεριλαμβανομένης και της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΡΗΞΕΩΣ (BIG BANG) στηρίζονται στην θεωρία του Ελεάτη φιλοσόφου Παρμενίδη, που διατυπώθηκε πριν από 2.500 χρόνια στην Αθήνα. Στο πάνελ των ομιλητών ήταν οι:
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΥΠΑΚΗ, Δημοσιογράφος και μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
- Δρ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Δικηγόρος, Φιλόλογος και Συγγραφέας
- ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ, ο Συγγραφέας του βιβλίου και Κεντρικός Ομιλητής
- ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ, Ἐκδότης των εκδόσεων ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’και συντονιστής ,
Σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν οι:
- ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ, Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
- ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ, Βουλευτής της Ν.Δ.
Την εκδήλωση άνοιξε η κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΥΠΑΚΗ, και έδωσε τον λόγο στον κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΟΥΣΟ , ο οποίος ευχαρίστησε τον κ.Κώστα Δούκα, και τον παρουσίασε στο κοινό.
Στη συνέχεια, ο λόγος δόθηκε στον εκδότη κ. ΙΩΑΝΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑ, ο οποίος έκανε μία σύντομη εισαγωγή στο βιβλίο, ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΦΕΤΟΣ ΠΟΥ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΝΟΣ ΤΟΣΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ και εξέφρασε την επιθυμία του για μία περαιτέρω συνεργασία με τον συγγραφέα ΚΩΣΤΑ ΔΟΥΚΑ. Ευχαρίστησε, επίσης, όλους όσους συνέβαλαν να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση, όπως και το κοινό, για την παρουσία του. Ένα σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε επίσης η βουλευτής της Ν.Δ. κ. ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΤΕΨΗ.
Από τους ομιλητές, πρώτος πήρε τον λόγο ο Δρ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Δικηγόρος, Φιλόλογος και Συγγραφέας, ο οποίος αναφέρθηκε σε κάποια κυρίως ετυμολογικά έργα του κ. ΚΩΣΤΑ ΔΟΥΚΑ, από τα οποία άντλησε στοιχεία για να γράψει κάποια δικά του έργα. Ο ‘’Κὠδικας Παρμενίδης’’ συνδύασε την αρχαία Ελληνική γλώσσα με την σύγχρονη έρευνα, πράγμα που απαιτούσε γενναιότητα και τόλμη, για να αναμετρηθεί κάποιος με τέτοια μεγέθη και να προβεί σε ανάλυση του στοχασμού του Παρμενίδη.
O Πλάτωνας σε ένα από τα πιο σημαντικά του έργα, τον διάλογο ΄Παρμενίδη΄, αναφέρεται ακριβώς στην προσωπικότητά του και στη θεωρία του για το ΟΝ. Αντιτάσσει μάλιστα τον Ελεάτη Παρμενίδη, τον φιλόσοφο του ‘’αιωνίον και Αμετάβλητο ΕΙΝΑΙ’’ με τον Εφέσσιο Ηράκλειτο, τον φιλόσοφο με ‘’το αιώνιον γίγνεσθαι, τα πάντα ρει’’, το οποίο έχει ως βάση το ‘’πυρ’’. Και οι δύο στέκονται επάξια στο Πάνθεον των ηρώων της σκέψεως.Την θεωρία του Παρμενίδη υιοθέτησε και ο René Descartes , ο γνωστός Καρτέσιος, με την φράση «cogito ergo sum” (=σκέπτομαι, άρα υπάρχω). Και η σύγχρονη επιστήμη επέστρεψε στον Παρμενίδη. Ο μεγάλος αστροφυσικός Stephen Hawking φαίνεται ότι έχει «ξεσκονίσει» τον Ὀμηρο και τον Παρμενίδη και λέει ότι «το σύμπαν απλώς υπάρχει» . Το BIG BANG δεν το δέχεται ο Παρμενίδης.
Επόμενη ομιλήτρια ήταν η κ. ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΥΠΑΚΗ, Δημοσιογράφος και μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ , η οποία είπε ότι το βιβλίο αυτό ήταν για την ίδια μία αποκάλυψη. Η θεωρία του Παρμενίδη, που διατυπώθηκε πριν 2.500 χρόνια στην Αθήνα, «ανακαλύφθηκε και επαναδιατυπώθηκε» από σοφούς της εποχής μας. Ο συγγραφέας συγκρίνει την θεωρία του Παρμενίδη με αυτές των συγχρόνων και μεταγενεστέρων αστροφυσικκών, που καταλήγουν στα ίδια με αυτόν συμπεράσματα, βασιζόμενοι στις δικές του θεωρίες περί κοσμογονίας, ακόμη και αυτής του BIG BANG. Ὀμως, παρά την τεχνολογική μας εξέλιξη, οι άνθρωποι εξακολουθούμε να έχουμε τις ίδιες αδυναμίες και τα ίδια πάθη και βαδίζουμε περισσότερο προς την καταστροφή παρά προς την τελείωση.
Ο Ελεάτης φιλόσοφος Παρμενίδης, (από την Ελέα, της Μεγάλης Ελλάδας), ο οποίος υπήρξε μέγας μύστης, διετύπωσε την θεωρία του περί του σύμπαντος το 460 π.Χ. στην Αθήνα. Τα λεγόμενά του τα υιοθέτησαν υποχρεωτικά οι σημερινοί επιστήμονες, προκειμένου να θεμελιώσουν τις δικές τους θεωρίες, όπως άλλωστε συνέβη με όλους τους μεταγενέστερους σοφούς, οι οποίοι στηρίχθηκαν στα λεγόμενα των αρχαίων Ελλήνων.
Τελευταίος ομιλητής ήταν ο συγγραφέας, κ. ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ, ο οποίος είπε ότι ένα από τα διαχρονικά ερωτήματα του ανθρώπου ήταν «Πως δημιουργήθηκε το σύμπαν?». Ο αρχαίος Έλληνικός πολιτισμός μας έχει αφήσει ένα πλούσιο έργο γύρω από τις έρευνες του για το κόσμο που μας περιβάλλει (ο Θαλής από την Μίλητο, ο Ερατοσθένης από την Κυρήνη, ο Αρίσταρχος από την Σάμο, ο Ζήνων από την Ελέα, ο Αρχιμήδης από τις Συρακούσες, ο Ευκλείδης από τα Μέγαρα, ο Πυθαγόρας από την Σάμο και πλήθος άλλων αρχαίων επιστημόνων, αστρονόμων, μαθηματικών και φιλοσόφων). Πάνω σε αυτούς στηρίχθηκε η πρώτη επιστημονική μετεξέλιξη της ανθρωπότητας, σε όλους τους τομείς της γνώσεως.
Ο Παρμενίδης ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ που διατύπωσε μία θεωρία για την δημιουργία του σύμπαντος και υποχρέωσε τους σύγχρονους φυσικούς και αστρονόμους να δεχθούν την αρχή του: σύμφωνα με αυτήν τίποτε δεν δημιουργείται εκ του μη όντος και ότι ‘’μηδέν’’ δεν υπάρχει και ούτε μας επιτρέπεται να μιλάμε για αυτό. Μία σύγχρονη δημοφιλής θεωρία είναι ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε μετά από μία μεγάλη έκρηξη (BIG BANG) πριν από 13,8 δις χρόνια, αλλά τι ήταν αυτό που εξερράγη;
Έτσι, οι οπαδοί της θεωρίας αυτής αναγκάστηκαν να δεχθούν ότι προϋπήρχε ένα υπερσυμπυκνωμένο άτομο, απείρως μικρότερο του σημερινού ατόμου, που περιείχε εν δυνάμει μέσα του όλη την ύλη του σύμπαντος, υπερσυμπυκνωμένη. Το άτομο αυτό εξερράγη και κατά την έκρηξη του δημιουργήθηκε ταυτοχρόνως και ο χρονοχώρος, δηλ. η 4η διάσταση της θεωρίας της σχετικότητος, όπως την διατύπωσε ο Αϊνστάϊν. Ακολούθως, δημιουργήθηκαν τα στοιχεία, οι γαλαξίες, οι αστέρες και τελικά και εμείς.
Η θεωρία διατυπώθηκε, όταν ο αστρονόμος Edwin Powell Hubble διαπιστωσε ότι οι γαλαξιες απομακρύνονται με μεγάλη ταχύτητα από ένα νοερό κέντρο, αλλά και μεταξύ τους, όπως τα σημάδια στην επιφάνεια ενός μπαλονιού που φουσκώνει. Δεν μίλησε, όμως, για απομάκρυνση, αλλά για ‘’ερυθρό φάσμα’’ που συμβαίνει όταν οι γαλαξίες απομακρύνονται από το κέντρο.
Ο Νεύτων είχε ανακαλύψει την παγκόσμια βαρύτητα, και μέχρι τότε οι επιστήμονες δεν ανησυχούσαν για την αποδόμηση του σύμπαντος. Ο Αϊνστάιν είχε διατυπώσει την θεωρία της σχετικότητας με βάση το ακίνητο σύμπαν, και καθιέρωσε την λεγομένη ‘’κοσμολογική σταθερά, που συνήθως απεικονίζεται με Λ κεφαλαίο, την οποίαν όμως έσπευσε να καταργήσει, λέγοντας ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη γκάφα της ζωής του. Όμως αργότερα την επανέφεραν επιστήμονες της ΝΑΣΑ, λέγοντας ότι η γκάφα του ήαν ότι την …κατήργησε.
Επειδή γνωρίζομε μόνο το 4% του σύμπαντος και λόγω των χαοτικών του αποστάσεων, οι επιστήμονες στράφηκαν στον μικρόκοσμο και ανακάλυψαν το μποζόνιο , ένα θεμελιώδες σωματίδιο που προβλέφθηκε θεωρητικά από τον Peter Higgs, . . καλούμενο, εκλαϊκευμένα και καταχρηστικά από τον Leon Lederman, ως «το σωματίδιο Θεός» («the God particle») ή, κυρίως στην Ελλάδα, «το σωματίδιο του Θεού». Έκτοτε διατυπώθησαν διάφορες θνησιγενείς θεωρίες, που δεν άντεξαν στον χρόνο. Κάποιοι συνδύασαν το μποζόνιο με την BIG CRUNCH (= Μεγάλη Σύνθλιψη / Συρρίκνωση), ως φαινόμενο αντίθετο και αντίστοφης διαδικασίας με αυτό του BIG BANG.
Ήταν καλοκαίρι του 460, γιορτάζονταν στην Αθήνα τα Μεγάλα Παναθήναια. Εξω από τα τείχη των Αθηνών υπήρχε μια έπαυλις που ανήκε στον Πυθόδωρο, ο οποίος συγκέντρωνε πολλούς φιλοσόφους στην έπαυλή του, που ανέπτυξαν τις φιλοσοφικές τους σκέψεις. Τότε φιλοξένησε τον Παρμενίδη και τον μαθητή του Ζήνωνα, όπου μίλησαν για ανήκουστα πράγματα και μάλιστα από χειρογράφου. Παρών στην συζήτηση ήταν ο νεαρός τότε Σωκράτης (25 ετών). Ο Παρμενίδης διατύπωσε την κοσμοθεωρία του, σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δεν έχει αρχή και τέλος, είναι αιώνιο, είναι ακίνητο, είναι πλήρες, δεν του λείπει κανένα μέλος του, δεν έχει μορφή και σχήμα, δεν τοποθετείται πουθενά, δεν περιέχεται σε άλλο, δεν ησυχάζει μέσα του, είναι πρεσβύτερο και ταυτόχρονα και νεώτερο, δεν είναι ούτε σε κίνηση ούτε σε ηρεμία, καιδεν αποτελείται από πολλά, αλλά από πάρα πολύ λίγα. Το σύμπαν, που αποκαλείται ΕΝΑ και ΟΝ, υφίσταται σε ανὐποπτο χρόνο.
Υπάρχει η «άτοπος φύσις» που δεν είναι σε θέση να την συλλάβει κανένας νους, αλλά ούτε μπορεί να την προβλέψει, διότι συμβαίνει εξαίφνης. Τοποθετείται ανάμεσα στην κίνηση και την στάση, χωρίς να βρίσκεται μέσα σε χρόνο και η μεταβολή γίνεται εξαιτίας της από την κίνηση προς την στάση και από την στάση προς την κίνηση. Είναι εκείνη η στιγμή που ο Δημιουργός αναπαράγει την ύλη. Αυτό συμβαίνει παντού και πάντα στον χώρο. Ο Παρμενίδης υποστηρίζει ότι αν το ΕΝΑ στέκεται και κινείται, μπορεί να υποστεί μεταβολή και προς τις δύο κατευθύνσεις. Όταν μεταβάλλεται, δεν βρίσκεται μέσα σε χρόνο, ούτε μέσα σε κινηση ούτε σε στάση. Τι συμβαίνει τότε?? Αυτό είναι το πρόβλημα στο οποίο η επιστήμη οφείλει να δώσει απάντηση. Γινεται λόγος για κάποια πολυπληθή αόρατα ‘φανταστικά’σωματίδια, τα οποία κανείς δεν μπορεί να μετρήσει . Συνετελειται μία μεταβολη που αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του Δημιουργού. Αυτές είναι και σκέψεις σύγχρονων επιστημόνων, που περιέχονται στα συγγράμματά τους, καθώς προσπαθούν να μελετήσουν το αχανές σύμπαν σε επίπεδο σωματιδίων, με επιταχυντές τύπου CERN.
O Παρμενίδης πιστεύει ότι δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον, αλλά μόνο ένα διαρκές παρόν και το Σύμπαν, γενικώς, ουδέ ονομάζεται, ουδέ λέγεται, ουδέ δοξάζεται, ουδέ γιγνώσκεται, ουδέ αισθάνεται. Το παρελθόν δεν υπάρχει πια, το μέλλον δεν υπάρχει ακόμη. Και ενώ οι σύγχρονοι επιστήμονες, αναζητώντας το μποζόνιο του Θεού, διασπούν με τους επιταχυντές τους τα ύστατα συστατικά της ύλης, ψάχνοντας να βρουν την αρχή του παντός, ο Παρμενίδης , από τα βάθη των αιώνων τους προειδοποιεί επιγραμματικά για το λάθος τους , μεσα από το κοσμογονικό έργο του.
Πριν από δύο μήνες, όταν το βιβλίο αυτό εκτυπωνόταν ήδη, δημοσιεύθηκε μία μελέτη δύο επιστημόνων, που ήρθε να βεβαιώσει πανηγυρικά την θεωρία του Παρμενίδη, καθώς υποστηρίζει ότι το Σύμπαν ενδεχομένως μπορεί να υπηρχε από πάντοτε , ότι είναι δήλαδή αγέννητο , άφθαρτο και αιώνιο , όπως ακριβώς υποστηρίζει ο Ελεάτης φιλόσοφος.
Ο Φυσικός Αχμέτ Φαράζ Αλί από το Πανεπιστήμιο Μπένχα της Αιγύπτου είπε ότι αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα της θεωρίας του Αινστάιν, καθώς οι νόμοι της φυσικής φαίνεται να μην έχουν ισχύ στην στιγμή της μοναδικότητας (singularity).Ο Καθηγητής Αλί μαζί με τον Καθηγητή Σ. Ντας του Πανεπιστημίου Λεθμπριτζ του Καναδά δημοσίευσαν μια έκθεση σύμφωνα με την οποία το πρόβλημα αυτό μπορεί να επιλυθεί με ένα νέο μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο το σύμπαν υπήρχε και θα υπάρχει πάντα, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.
Και ο Παρμενίδης καταλήγει στο εξής¨ «Εί ΕΝ μη ἐστί, οὐδέν εστί» (αν δεν υπάρχει το ΕΝΑ, δεν υπάρχει τίποτα).
Μετά το πέρας της ομιλίας του κ. Κώστα Δουκα, ακολούθησε διάλογος με το κοινό. ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου