Στην ομιλία
του της Τετάρτης 10 Ιουνίου 2015, στο επί της οδού Καλλιρρόης 48 (Στάση Συγγρού
– Φιξ του ΜΕΤΡΟ) Αμφιθέατρο ‘’ΓΡΙΒΑΣ – ΔΙΓΕΝΗΣ’’, ο καθηγητής κ. ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, αναφέρθηκε επίσης στην δράση του
ΚΚΕ κατά την διάρκεια της Κατοχής 1941 – 1944 καθώς και την συνεργασία του με τις Αγγλικές μυστικές
υπηρεσίες.
Η καλούμένη
σύγχρονη ‘’προοδευτική διανόησις’’ δια μέσου των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαχρειώσεως)
εκφράζει, ορθώς, τον αποτροπιασμό της για τις εν ψυχρώ σφαγές των αμάχων, των
αιχμαλώτων κλπ , από τους τζιχαντιστές . Οι αντιστοιχοι φορείς αυτής της
διανόησης ούτε εξέφρασαν, ούτε αισθάνθηκαν ποτέ ανάλογη φρίκη για την
ειδεχθεστάτη σφαγή κατά μάζας, κατά χιλιάδας, αθώων, ανυπεράσπιστων αμάχων,
πολιτών (ανδρών, γυναικών, παιδιών), από τις δολοφονικές, εγκληματικές ορδές
της ΟΠΛΑ, απεναντίας είναι και υπερήφανοι.
Μόνο στην περιοχή της Μεσσηνίας,
κατά το διάστημα της Κατοχής (1943 – 1944 -54 μήνες – 4 ½ χρόνια, ακριβώς), μέχρι της 6ης Σεπτεμβρίου 1944, οι
Γερμανοί εξετέλεσαν περίπου 800 Ελληνες. Ενώ το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ δεν επετέθη κατά των
αποχωρούντων Γερμανών, αλλά επετέθη κατά των ΕΛΛΗΝΩΝ στις απελευθερωθείσες
πόλεις και εφόνευσε εντός 11 ημερών (μέχρι της 27ης Σεπτεμβρίου),
τουλάχιστον 4.000 ΕΛΛΗΝΕΣ. Τις ίδιες μαζικές εκτελέσεις έκαναν
και σε όλη την Ελλάδα: Φενεός, Κιλκίς, Κούκος Πιερίας, και βεβαίως, σε Αθήνα –
Αττική – Λεκανοπέδιο.
Ο όρος ‘’εκτέλεσις’’
είναι κατ’ ευφημισμόν βέβαια, μπροστά σε αυτό το οποίον συνέβη. Αυτουργός ήταν η
διαβόητος Ο.Π.Λ.Α. (Οργάνωσις
Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών), δημιουργηθείσα βάση αποφάσεως της Β’
Πανελλαδικής Συνδιασκέψεως του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1942 – Ιανουάριος 1943), που αποσκοπεί στις μαζικές δολοφονίες πολιτών
στις συνοικίες των Αθηνών και του ευρυτέρου Λεκανοπεδίου, οι οποίες αρχίζουν
πια συστηματικώς από τον Οκτώβριο 1943.
Και τούτο διότι, εν τη πλάνη του, το ΚΚΕ είχε εκτιμήσει, ότι επίκειται
αμεσότατα συμμαχική απόβασις εν Ελλάδι, κατά την αποχώρηση των Γερμανών
και, άρα, απελευθέρωσις της πρωτευούσης και των λοιπών περιοχών.
Έχουν, επίσης,
βάσιμον υπόνοιαν ότι μέρος της συμφωνίας μεταξύ ΤΣΩΡΤΣΙΛ και
ΣΤΑΛΙΝ είναι ότι,
σε κάθε απελευθερωμένη περιοχή, οι
σύμμαχοι θα αναγνωρίσουν την εκ των πράγματων (ad hoc) επικρατήσασα κυβέρνηση
και, επομένως, είναι η ώρα η εσχάτη, όπου πρέπει να δοθεί ο υπερπάντων αγών, εξ
ου και προχωρούν, τούτο μεν, στην εκπόνηση
ενός σχεδίου καταλήψεως της πρωτευούσης, τούτο δε, στην εφαρμογή μεθοδευμένης
εφαρμογής στοχευμένης εκτέλεσης μιας χρήσιμης ομάδας πολιτών.
Ο μέγας δάσκαλος του
γένους, μέγας προοδευτικός, το ίνδαλμα της εκπαιδευτικής και ακαδημαΪκής κοινότητος,
ο Δημήτριος Γλυνός, εκτιμά ότι
«πρέπει να καθαρίσουμε (δηλ. να σκοτώσουμε) ένα 10% των πολιτών, ετσι ώστε,
αποβιβαζόμενες οι Ελληνο - συμμαχικές
δυνάμεις να μην εύρουν πληθυσμό ψυχικώς έτοιμο και βουλόμενο να ανταπολριθεί
εις τα κελεύσματα περί νέας κυβερνήσεως εθνικής ενότητος κλπ. Έτσι, θα έχει ήδη δοθεί το σύνθημα και το
μάθημα θα έχει εξαχθεί και μάλιστα
διορατικώ τω τρόπω. Το 10% θα είναι επιφανή μέλη της κοινωνίας, που μπορούν να
επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Ως γνωστό,
η τρομοκρατία
αποτελεί παγίως συστατικό της αριστεράς πρακτικής από το 1789 (Γαλλική
Επανάσταση) και εντεύθεν.
Κατόπιν αυτού,
η ΟΠΛΑ, μαζι με την Εθνική Πολιτοφυλακή της περιώνυμης Κυβερνήσεως του Βουνού ξεκινά
τις μαζικές εκτελέσεις, οι οποίες μαζικοποιούνται έτι περαιτέρω, μετά την 6η Δεκεμβρίου 1944 και αφού έχει εκραγεί η ένοπλος Δεκεμβριανή κομμουνιστικη ανταρσία.
Είχαν τον πλήρη κατάλογο των εθνικοφρόνων πολιτών στις περιοχές της πρωτεύουσας,
στους οποίους επετέθηκαν αργότερα, αλλά δεν είναι γνωστή η εκτέλεση καποιου
βιομηχάνου ή μεγαλοεπιχειρηματίου. Αν δεν εύρισκαν το πρόσωπο που ήθελαν να
συλλάβουν στο σπίτι του, συλλαμβάνονταν η οικογένεια ή και άτομα από το
συγγενικό του περιβάλλον. Απαντες οι
συλληφθέντες οδηγούντο στους ανακριτές και, πλην ελαχίστων εξαιρέσων,
παρεδίδοντο στους δημίους της ΟΠΛΑ, όπου
κατακρεουργούνταν χωρίς έλεος, με τσεκούρια, μπαλτάδες, μαχαίρια και τα
περιώνυμα κονσερβοκούτια.
Ξεχωριστή
κατηγορία θα αποτελέσουν και οι όμηροι (μιλάμε για 50.000 περίπου πολιτών),
οι οποίοι οδηγούντο κατά φάλαγγας πεζοί, εν μέσω δρυμέω ς ψύχους, πρώτα στον Ασπρόπυργο και από εκεί στα Κρώρα
(σημερινή Στεφάνη), ένα ορεινό χωριό της Βοιωτίας. Οι πλείστοι καταλήγουν στην
πορεία, από το ψύχος και τις κακουχίες, άλλοι σφάζονται από τους
ΕΑΜ-ο-ΕΛΑΣίτες, ΟΠΛΑτζήδες κλπ. Οι όποιοι επιζήσαντες συγκεντρώνονται στην
Αμφισσα και ένας αριθμός εξ αυτών θα απελευθερωθεί στα τέλη Ιανουαρίου 1945,
ενώ οι υπόλοιποι, μετά την συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945).
 |
| Σφαγμένο εξάχρονο παιδί με τον πατέρα του |
Κανείς από τους δολοφόνους της ΟΠΛΑ δεν εκληθη αργότερα να
εκτίσει ποινή για τα εγκλήματά του και βεβαίως, ουδέποτε ζητήθηκε μία συγνώμη δημοσία,
για τα πολλές χιλιάδες αθώα θύματα, από
την διαχρονικη αριστερά. Όχι μόνον αυτό, αλλα σήμερα έχουν αναλάβει τα ηνία της
κυβέρνησης και έχουν περάσει στην κοινωνία και στα νέα παιδιά ότι αυτοί ήσαν εν
δικαίω και οι άλλοι εν αδίκω.
Απέναντι σε
αυτήν την φρικώδη ερυθρά τρομοκρατία, ένας Έλλην ύψωσε το ανάστημα του,ο
Κύπριος αντισυνταγματάρχης Πεζικού, Γεώργιος Γρίβας – Διγενής , που κατέστη ο
φόβος και ο τρόμος των κομμουνιστών, όπως και
η Εθνική Οργάνωσις «Χ», την οποίαν ίδρυσε.
Εχουν γραφεί
διάφορα για τον ρόλο της λεγομένης ‘’γηραιάς Αλβιόνος’’(Βρετανίας),
συμμάχου υποτίθεται της νόμιμης Ελληνικής Κυβερνήσεως, που όμως είχε ύποπτες
δοσοληψίες με τους αντικυβερνητικούς κομμουνιστές αντάρτες, τους οποίους
εφοδίαζε αφειδώς με όπλα και χρυσές λίρες, σύμφωνα με τα επισημα Βρετανικά
αρχεία. Αυτό είχε επισημάνει σε εμπστευτική έκθεσή προς
τους προϊσταμενους του, ο
φιλλέληνας Βρετανός ταγματάρχης David Wallace, ο οποίος είχε αποσταλεί στην Ελλάδα το 1943 και 1944, με εντολη
του Foreign Office (Βρετανικού Υπουργείου
Εξωτερικών), για να δει τι συμβαίνει και να ενημερώσει την υπηρεσία του. Μετά
τις εκθέσεις του αυτές, τον ξανάστειλαν
στα βουνά της Ελλάδας, έφαγε μία σφαίρα από πίσω και έτσι έπαψε να
ενοχλεί την προϊσταμενη αρχή με τις ‘απορίες ‘του.
Ο τότε υπουργός
των Εξωτερικών και αργότερα Πρωθυπουργός Sir Anthony Eden, γράφει, σε μια κρίση ειλικρινείας,
το καλοκαίρι 1944, και ομολογεί την υποστήριξη
αυτή, παρά το ότι το ΕΑΜ –ΕΛΑΣ τους δημιούργησε μόνο ενοχλήσεις, προβλήματα και
έξοδα.
Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί
οι Αγγλοι ακολούθησαν αυτήν την τακτική στη
Ελλάδα. Από πληροφορίες ενός υπεύθυνου Αγγλου ταγματάρχη, αξιωματικού
πληροφοριών, που βρισκόταν στην Ελλάδα το 1940 – 42, πληροφορούμεθα ότι οι
Αγγλοι πράκτορες, ακολουθώντες εντολές
εκ Λονδίνου, είχαν συνεργαστεί, σχεδόν αποκλειστικώς, με πρόσωπα πολιτικώς αντίθετα
προς την τότε Ελληνική κυβέρνηση (βενιζελικοι, αριστεροι), τους οποίους,
μάλιστα, είχαν εκπαιδεύσει για πολεμικές επιχειρήσεις.
Και για τους μεν βενιζελικούς, δεν προξενεί
ιδιαίτερη εντύπωση, λαμβανομένων υποψη των δεσμών του Βενιζέλου με τους
Άγγλους. Αυτό που είναι πράγματι
αξιοπερίεργο είναι η εμμονή με την αξιοποίηση της αριστεράς, και δη, της
κομμουνιστικής.
Και συνεχίζει ο ΄Αγγλος, λέγοντας ότι η Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων,
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ του Foreign Office (και παντός άλλου), στην οποίαν αυτός ενετάχθη,
ήταν συνδεδεμένη με την Βρετανική Πρεσβεία στην Ελλάδα.. Σκοπός της ήταν, όχι
να βοηθήσει την Ελληνική πολεμική προπαρασκευή, αλλά να εκπαιδεύσει Ελληνες, ως χειριστές ασυρμάτων και σαμποτέρ,
προκειμένου να δράσουν στην Ελλάδα, οποτεδήποτε αυτή θα υπέκυπτε εις τον άξονα,
γράφει δε, σχετικά:
«Οι Έλληνες που είχαν επιλεγεί για τη εκπαίδευση αυτή ήσαν αντίθετοι προς την
Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία ήταν σύμμαχος της ημετέρας κυβερνήσεως. Μεταξύ
αυτών υπήρχαν μερικοί παλαιοί βενιζελικοί, μεγαλυτέρας ηλικίας, κυρίως όμως
υπήρχαν κομμουνισταί». Υπέθεσε ότι η Υπηρεσία του είχε παραπλανηθεί, γιατί η Ελλάδα του Μεταξά ήταν η μόνη
σύμμαχος χώρα που τους είχε απομείνει, το 1940, σε όλη την Ευρώπη, και ήταν τουλάχιστον ανακόλουθο οι Βρετανοί να
επιλέξουν συνεργασία με τους εχθρούς μιας τέτοιας κυβέρνησης.
Είναι αυτό που λέει ο Αυστραλός την καταγωγή
και τότε πρέσβης της Βρετανίας στην Ελλάδα, Sir Reginald Leeper, ότι υπάρχει βρετανική
διγλωσσία στην πολιτική περί Ελλάδος:
«Το
μεν Foreign Office επισήμως παρέχει πλήρη υποστήριξη στον
βασιλέα των Ελλήνων και την νόμιμον κυβέρνηση, όμως ο κλάδος των Ειδικών Επιχειρήσεων
υποστηρίζει, με όπλα και χρυσές λίρες, τους χειροτέρους εχθρούς του βασιλέως
και άρα και (του βασιλέως) ημών, στα Ελληνικά βουνά.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΣΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΤΕΘΕΝ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΗΣ:
Αυτό έγινε για να μας σώσουν οι φίλοι και
σύμμαχοι Ἀγγλοι από
τον Φρανκενστάιν που οι ίδιοι κατασκεύασαν στα Ελληνικά βουνά και, στο τέλος
του πολέμου, αντί να πάει η Ελλάδα υπερήφανη, ως νικήτρια πολέμου, στην
Συνδιάσκεψη των Παρισίων 1946, απαιτούσα, ως η πρώτη και η μόνη επί μακρών
δίπλα στην Αγγλία , την Κύπρο, Βόρειο Ήπειρο, διαρρύθμιση συνόρων προς
Ανατολική Ρωμυλία κλπ, κλπ, ζητεί, όπως και σήμερα, κονσέρβες για τα παιδιά που
πεινάνε στην ύπαιθρο, στέγη, σίτιση, τροφή για τους συμμοριοπλήκτους , βοήθεια
«ο,τι έχετε ευχαρίστηση, κύριοι» κλπ, κλπ.
ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου