Whether 'tis Nobler in the mind to suffer
The Slings and Arrows of outrageous Fortune,
Or to take Arms against a Sea of troubles,
And by opposing, end them?
Aye,
there's the rub,
«Hamlet», Shakespeare
Γράφει ο Χρίστος Γούδης
Μέσα στον ορυμαγδό και τα παραληρήματα των οικονομολόγων, μπαρουφολόγων και υπονομολόγων ένθεν κακείθεν των τειχών που υψώνονται ως πλασματικό όριο μεταξύ της επαιτούσης Ελλάδας και της «πλούσιας γηραιάς κυρίας» Ευρώπης (λέγε με Εβραιογερμανία), αλλά και μεταξύ των παλαιάς κοπής εκφραστών των καθ’ ημάς αριστερών και δεξιών αντιλήψεων, κινδυνεύουμε να απωλέσουμε την μεταλλασσόμενη ουσία του πράγματος εάν δεν ιχνηλατήσουμε έγκαιρα την αναδυόμενη αναδιαμόρφωση του πολιτικού άξονα ανταγωνισμών σε μία εποχή ρευστοποίησης αξιών και αντιλήψεων αναφορικά με το κοινωνικό και εθνικό γίγνεσθαι.
Η πτωχοποίηση της χώρας μας, ανεξάρτητα από τα βαθύτερα αίτιά της, καθίσταται καταλύτης σταδιακής διάλυσης του παραδοσιακού άξονα αριστεράς-δεξιάς μέσα από μία μεταβατική κατάσταση με χαρακτηριστικά ρευστοδυναμικής που διέπουν την περίοδο που προηγείται της αντιστροφής των μαγνητικών πόλων του ηλίου ή και της γης. Μια περίοδο επικίνδυνης ασαφούς και χαώδους αναδιατάξεως μέχρις ότου οι προστατευτικές από έξωθεν βομβαρδισμούς δυναμικές γραμμές του μαγνητικού τους πεδίου, μετά από μία αναμόχλευση και περιδίνηση που προσομοιάζει την ανάμιξη που υφίστανται τα μακρόσυρτα μακαρόνια καθώς τα περιστρέφουμε με το πηρούνι, επανέλθουν διατεταγμένες σε μία νέα τάξη πραγμάτων, μέσα από την οποία θα καταστούν ορατοί οι νέοι πόλοι με τα καινούργια παγόβουνα και τους τιτανικούς που θα δημιουργήσουν.
Επί του παρόντος εκείνο που κάποιος μπορεί να παρατηρήσει είναι η αντικατάσταση του ανταγωνισμού αριστερών και δεξιών με εκείνη των «απέξω» με τους «μέσα». Εκείνων που προσπαθούν να αλώσουν το κλειστό σύστημα εξουσίας εκτοπίζοντας τους «άλλους» για να απολαύσουν τα προνόμιά τους. «There is the rub». Εδώ ακριβώς είναι ο σαιξπηρικός κόμπος (στο κτένι). Γιατί, κανείς εκ των εξουσιαστών μας, «αυτών» ή των «άλλων», δεν αισθάνεται την ηθική υποχρέωση να αποποιηθεί των προνομίων του, για να καταδείξει δια του απτού παραδείγματος, την αναγκαιότητα για τις θυσίες που όλοι πρέπει να συνεχίσουμε να υφιστάμεθα για την διάσωσή μας. Επί του παρόντος, όντως η ελπίδα έρχεται, αλλά δυστυχώς μόνο για τους λίγους, που συνεχίζουν να εξαπατούν τους πολλούς (γι’ αυτούς έρχεται η … λεπίδα).
Χρίστος Γούδης
«Hamlet», Shakespeare
Γράφει ο Χρίστος Γούδης
Μέσα στον ορυμαγδό και τα παραληρήματα των οικονομολόγων, μπαρουφολόγων και υπονομολόγων ένθεν κακείθεν των τειχών που υψώνονται ως πλασματικό όριο μεταξύ της επαιτούσης Ελλάδας και της «πλούσιας γηραιάς κυρίας» Ευρώπης (λέγε με Εβραιογερμανία), αλλά και μεταξύ των παλαιάς κοπής εκφραστών των καθ’ ημάς αριστερών και δεξιών αντιλήψεων, κινδυνεύουμε να απωλέσουμε την μεταλλασσόμενη ουσία του πράγματος εάν δεν ιχνηλατήσουμε έγκαιρα την αναδυόμενη αναδιαμόρφωση του πολιτικού άξονα ανταγωνισμών σε μία εποχή ρευστοποίησης αξιών και αντιλήψεων αναφορικά με το κοινωνικό και εθνικό γίγνεσθαι.
Η πτωχοποίηση της χώρας μας, ανεξάρτητα από τα βαθύτερα αίτιά της, καθίσταται καταλύτης σταδιακής διάλυσης του παραδοσιακού άξονα αριστεράς-δεξιάς μέσα από μία μεταβατική κατάσταση με χαρακτηριστικά ρευστοδυναμικής που διέπουν την περίοδο που προηγείται της αντιστροφής των μαγνητικών πόλων του ηλίου ή και της γης. Μια περίοδο επικίνδυνης ασαφούς και χαώδους αναδιατάξεως μέχρις ότου οι προστατευτικές από έξωθεν βομβαρδισμούς δυναμικές γραμμές του μαγνητικού τους πεδίου, μετά από μία αναμόχλευση και περιδίνηση που προσομοιάζει την ανάμιξη που υφίστανται τα μακρόσυρτα μακαρόνια καθώς τα περιστρέφουμε με το πηρούνι, επανέλθουν διατεταγμένες σε μία νέα τάξη πραγμάτων, μέσα από την οποία θα καταστούν ορατοί οι νέοι πόλοι με τα καινούργια παγόβουνα και τους τιτανικούς που θα δημιουργήσουν.
Επί του παρόντος εκείνο που κάποιος μπορεί να παρατηρήσει είναι η αντικατάσταση του ανταγωνισμού αριστερών και δεξιών με εκείνη των «απέξω» με τους «μέσα». Εκείνων που προσπαθούν να αλώσουν το κλειστό σύστημα εξουσίας εκτοπίζοντας τους «άλλους» για να απολαύσουν τα προνόμιά τους. «There is the rub». Εδώ ακριβώς είναι ο σαιξπηρικός κόμπος (στο κτένι). Γιατί, κανείς εκ των εξουσιαστών μας, «αυτών» ή των «άλλων», δεν αισθάνεται την ηθική υποχρέωση να αποποιηθεί των προνομίων του, για να καταδείξει δια του απτού παραδείγματος, την αναγκαιότητα για τις θυσίες που όλοι πρέπει να συνεχίσουμε να υφιστάμεθα για την διάσωσή μας. Επί του παρόντος, όντως η ελπίδα έρχεται, αλλά δυστυχώς μόνο για τους λίγους, που συνεχίζουν να εξαπατούν τους πολλούς (γι’ αυτούς έρχεται η … λεπίδα).
Χρίστος Γούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου