1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
· Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, μιλώντας σε γεύμα που παρατέθηκε προς τιμήν του, σε πρόσφατη επίσκεψή του στην Φλώρινα, μεταξύ πολλών είπε: «Η Ελλάδα δυστυχώς έχει μπει στο πνεύμα των «ξενοσπουδασμένων». Δεν είμαστε αντίθετοι στις σπουδές στο εξωτερικό, αλλά όταν βρεθούμε σε θέσεις εξουσίας, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, την παράδοση και τις θεμελιώδεις αρχές και ρίζες της Πατρίδος μας.
· Στην συνέχεια απευθυνόμενος στην καθ’ύλην αρμόδια τότε για την Παιδεία της Πατρίδος μας, είπε:
«Με ποιο δικαίωμα βγάζεις εγκύκλιο, χωρίς να ρωτήσεις αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν σ’ αυτό τον τόπο γι’ αυτό τον χώρο; Ποιο είναι το δικαίωμά σου που εσύ θα αποφασίζεις ότι πρέπει να καταργηθεί η προσευχή και δεν θα εκκλησιάζονται τα παιδιά; Τους ρώτησες τους γονείς;»
· Εμείς έχουμε πατρίδα, έχουμε παράδοση, έχουμε θρησκεία και εκείνοι οι οποίοι θέλουν να εκδίδουν τέτοιες εγκυκλίους ας πάνε όπου θέλουν, είναι ελεύθεροι. Δεν τους διώχνουμε, δεν τους μισούμε, αλλά εδώ δεν μπορούν οι ολίγοι να καταστρέφουν αρχές, αξίες και θεσμούς της Πατρίδος μας, καταξιωμένους στο πέρασμα του χρόνου. Τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε στην ομιλία του, πως υπάρχει ένα είδος ηττοπάθειας στους πιστούς, να μην γίνεται λόγος στο έργο και την προσφορά της Εκκλησίας στην πατρίδα και την ανθρωπότητα.
· Εμείς για τον λόγο αυτό, αξίζει τον κόπο, κόντρα στους καιρούς να μιλήσουμε στο κείμενο αυτό για την προσφορά του Χριστιανισμού.
Επειδή δεν είναι δυνατόν ν’ αναφερθούμε εδώ, έστω και στοιχειωδώς στο έργο της προσφοράς του Χριστιανισμού, θα περιορισθώ επιγραμματικά στους τομείς επέμβασης του Χριστιανισμού:
α. Στην Θρησκεία: Κατήργησε τα είδωλα και μαζί καταργήθηκαν και οι φοβερές και αηδιαστικές θυσίες των ανθρώπων και των ζώων. Στράφηκε η ψυχή του ανθρώπου στους πνευματικούς ορίζοντες και οι προσευχές των ανθρώπων απέκτησαν περιεχόμενο.
β. Στην κατάργηση της Δουλείας: Διότι, προτού έλθει ο Χριστός και κηρύξει την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων ως τέκνα του Θεού, ο θεσμός της δουλείας ήταν καθεστώς, φοβερό και απαίσιο.
στ. Στο Παιδί: Στην αρχαία Κοινωνία το πέταγμα των βρεφών ήταν απόλυτο δικαίωμα των γονέων. Με την επίδραση του χριστιανικού πνεύματος η φοβερή αυτή πράξη επισύρει την εσχάτη των ποινών. Είναι γνωστή η σκηνή εκείνη όταν οι μητέρες της Παλαιστίνης θέλησαν, να φέρουν τα παιδιά τους στο Χριστό για να τα ευλογήσει. Εδώ με την επέμβασή του ο Χριστός καθορίζει την θέση του Χριστιανισμού προς τα παιδιά.
Εκεί, όπου η Εκκλησία εκδηλώθηκε πλούσια ήταν τα ορφανά παιδιά. Σ’ όλη την Βυζαντινή περίοδο την συστηματική επιμέλεια των ορφανών είχε αναλάβει η Εκκλησία, επικεφαλής δε της όλης κινήσεως ήταν ο Επίσκοπος, ο οποίος κατά τον Χρυσόστομο έπρεπε να διακρίνεται από της των ορφανών προνοίας.
ζ. Στη Γυναίκα: Στον προ Χριστού κόσμο, αλλά και στις σύγχρονες μη χριστιανικές θρησκείες, η θέση της Γυναίκας ήταν και είναι άθλια. Οι γυναίκες δεν είχαν δικαιώματα. Ο χριστιανισμός δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ του Άνδρα και της γυναίκας. Η Παναγία κατέχει την πρώτη τιμητική θέση στην Χριστιανική πίστη. Οι Μυροφόρες γίνονται οι πρώτες απόστολοι του γεγονότος της Αναστάσεως του Χριστού. Η Εκκλησία τιμά εξίσου τους μάρτυρες, άνδρες και γυναίκες. Λέει το Ευαγγέλιο: «ουκ ενί άρσεν και θήλυ πάντες γαρ υμείς εις εσταί εν Χριστώ Ιησού».
η. Στην καλλιέργεια της αγάπης μεταξύ των Ανθρώπων: Όταν λέμε αγάπη νοούμε την παρόρμηση να επιθυμούμε το καλό του συνανθρώπου μας. Είναι ψυχική τάση που έχει αναπτυχθεί μέσα στον άνθρωπο και ασφαλώς ακολούθησε την πορεία της πνευματικής του ανάπτυξης. Την αγάπη αυτή παρουσίασε στον κόσμο πρώτος ο Χριστός με την διδασκαλία του, την όλη ζωή του και ιδιαίτερα με την συμπεριφορά του κατά τα άγια πάθη του. Έκτοτε η όψη του κόσμου άλλαξε χάρη στην χριστιανική αγάπη της οποίας οι διάφορες εκδηλώσεις έδωσαν μορφή ανώτερη, ευγενέστερη και αγιότερη στην ζωή της ανθρωπότητας (νοσοκομεία, γηροκομεία, ορφανοτροφεία κ.λπ.).
Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην προς Κορινθίου Επιστολή του εξυμνεί την αγάπη ως εξής: «Αν μιλώ τις Ανθρώπινες γλώσσες ή τις γλώσσες των αγγέλων, δίχως όμως να έχω και αγάπη, δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένα χάλκινο αντικείμενο που βγάζει ήχο, ή ένα κύμβαλο που θορυβεί». «Και αν είμαι προφήτης και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και κατέχω κάθε γνώση και έχω τόση πίστη, ώστε και τα βουνά να μετακινήσω, αλλά δεν έχω αγάπη δεν είμαι τίποτα».
Ο πραγματικός Χριστιανός είναι γεμάτος συμπάθεια, στοργή, ευσπλαχνία, καλοσύνη, αυταπάρνηση, αυτοθυσία και είναι έτοιμος να προσφερθεί χάρη των άλλων.
Αν δια μέσου των αιώνων σημειώθηκαν ορισμένα έκτροπα στο όνομα του χριστιανισμού αυτά προέρχονται από παρεξηγήσεις και δεν είναι παρά εξαιρέσεις, οι οποίες καταδικάζονται από την Εκκλησία και αποδοκιμάζονται ως ξένες συμπεριφορές προς τον χριστιανισμό.
- Είναι γεγονός ότι, δύο θεσμοί ισχυροί, άρρηκτα συνδεδεμένοι στην Ιστορική Πορεία του Ελληνικού Έθνους είναι ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία.
Όμως! Κατά καιρούς έρχεται στην επιφάνεια, συνήθως από τους λεγόμενους «προοδευτικούς», το θέμα του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Και διερωτάται κανείς: Τι είναι αυτό που τόσο τους ενοχλεί ώστε να επιζητούν μετά μανίας την αλλαγή και κατάργηση του νομικού καθεστώτος που διέπει σήμερα τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας; Οι δήθεν «προοδευτικοί» ας μας πουν επιτέλους σε τι έβλαψε η Ορθόδοξη Εκκλησία την πατρίδα μας και ζητούν τον χωρισμό;
Αντιθέτως, εμείς πιστεύουμε ότι η Εκκλησία ωφέλησε τα μέγιστα το έθνος μας. Αρκεί και μόνο να θυμηθούμε ότι κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Εκκλησία κατόρθωσε να διαφυλάξει την ελληνική γλώσσα και συγχρόνως την θρησκευτική και εθνική συνείδηση του υπόδουλου ελληνισμού. Αλήθεια, σκέφτηκε κανείς από τους δήθεν «προοδευτικούς» πως αν χανόταν η ελληνική γλώσσα ίσως σήμερα να μην υπήρχε ελληνικό κράτος;
- Αξίζει τον κόπο στο σημείο αυτό να επισημάνουμε τις δηλώσεις του σημερινού ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, που ας θεωρηθούν συγχρόνως και ως απάντηση στους δήθεν «προοδευτικούς», ο οποίος μεταξύ άλλων λέει τα εξής: «Το μεταρρυθμιστικό ΚΚΡ δεν είναι αντιθρησκευτικό, όπως στο παρελθόν, επειδή σήμερα οι αξίες και η ιδεολογία του απορρέουν από τις ίδιες αξίες και ιδέες της Ορθοδοξίας. Ο ιδεολογικός μας αρχηγός είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο αντίχριστος είναι το νεοφιλελεύθερο κίνημα που υπονομεύει τα χριστιανικά ιδεώδη» («Τα Νέα» 12/12/1998).
Κατά δε την επίσκεψή του στο Βλαδιβοστόκ και μετά την συνάντησή του με τον εκεί Αρχιεπίσκοπο τόνισε μεταξύ άλλων ότι: «Οφείλουμε να αποφύγουμε την οποιασδήποτε μορφής επανάληψη των τραγικών λαθών του παρελθόντος, που οδήγησαν στην διαφωνία και στην αντιπαράθεση των δύο κορυφαίων εθνικών δυνάμεων, Πολιτείας και Εκκλησίας» («Ελεύθερος Τύπος» 20/9/2006). Αντιλαμβάνεται κανείς την σημασία των παραπάνω δηλώσεων, όταν μάλιστα προέρχονται από έναν κομμουνιστή ηγέτη, ο οποίος αναγνωρίζει την Εκκλησία ως κορυφαία εθνική δύναμη της πατρίδος του.
Τα λίγα που στην παρούσα εργασία αναφέρθηκαν είναι τα βασικά, τα θεμελιώδη στοιχεία της προσφοράς του Χριστιανισμού. Οι μεγάλες γραμμές που χάραξε ο χριστιανισμός είχαν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία πολιτισμού με βαθιά εσωτερικότητα και την πνευματική και κοινωνική ανύψωση της ανθρωπότητας στα σημερινά επίπεδα.
· Ο χριστιανισμός εξακολουθεί ως αόρατη και πανταχού παρούσα δύναμη να επιδρά στα ήθη και τους τρόπους ζωής των λαών της Δύσεως και εκεί ακόμη όπου απουσιάζει κάθε ιδέα περί Ευαγγελίου και Ομολογίας και Εκκλησίας. Η προσφορά του Χριστιανισμού δεν αναφέρεται μόνο στο παρελθόν, ούτε αποτελεί θεμέλιο ζωής μόνο μέχρι σήμερα. Ο Χριστιανισμός είναι η ελπίδα, είναι το μέλλον. Είναι εκείνος που μπορεί να στηρίζει τον κόσμο μέχρι το τέλος της υπάρξεώς του. Επειδή, στο πρόβλημα της ενότητας των λαών, ιδιαίτερα η Ορθοδοξία προσφέρει την άριστη επίλυση, διότι δεν προβάλλει τον ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, αλλά την ΑΛΗΘΕΙΑ και την ΑΓΑΠΗ.
Πέρασαν από τη γη μας πολλές θρησκείες και ιδρυτές θρησκειών. Κανείς όμως δεν ήταν τόσο ανθρώπινος όσο ο Ιησούς. Ήρθαν για να δώσουν νόμους διακυβερνήσεως. Εκείνος ήρθε να μας πει πώς να γίνουμε άνθρωποι. Γι’ αυτό εκόμισε στον κόσμο τον αιώνιο και τον πιο ανθρώπινο Νόμο, τον Νόμο της Αγάπης. Μόνο με τον Νόμο αυτό η ζωή εξανθρωπίζεται και επέρχεται η ηθική ημέρωση της παγκόσμιας κοινωνίας. Εάν η κοινωνία, οι άνθρωποι σήμερα σπαράσσονται, είναι επειδή έχουν απομακρυνθεί από το Νόμου Του, το Νόμο της Αγάπης.
Εάν είναι αλήθεια ότι διαφθείραμε την γλώσσα μας, ακρωτηριάσαμε την Ιστορία μας, λοιδορήσαμε την πίστη μας, παραμορφώσαμε την παιδεία μας, θάψαμε το φιλότιμό μας, κατασπιλώσαμε την ταυτότητά μας, ναρκώσαμε την συνείδησή μας με κατανάλωση και συνθλιβόμαστε σ’ ένα κόσμο αισθήσεων και παραισθήσεων, τότε· Ας γονατίσουμε μπροστά στην φάτνη του Χριστού και ας αφήσουμε την καρδιά μας να πλημμυρίσει, από την αγάπη, την χαρά, την ελπίδα, την σοφία, την καρτερία και την υπομονή, για να χαλυβδώσουμε τις ψυχικές μας δυνάμεις, που γεννιούνται μέσα από αυτές.
Έτσι όταν οι βοσκοί γυρίσουν στα κοπάδια τους και οι Μάγοι στις πατρίδες τους, εμείς θα έχουμε ως φάρο τον παγκόσμιο νόμο της αγάπης που τόσο στοργικά και απλόχερα το θείο βρέφος της Βηθλεέμ εδίδαξε, για να μας χαρίσει δια βίου, ανείπωτη χαρά και ελπίδα.
Είναι αλήθεια ότι ο καθένας μας, μπορεί να γίνει ένας άγγελος στη ζωή, αλλά μόνο με ένα φτερό, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να πετάξουμε. Όμως! υπάρχει ένας τρόπος να πετάξουμε, όταν αγκαλιάσουμε με αγάπη, ο ένας τον Άλλο.
Τέλος, το Ελληνικό Έθνος που πολλά οφείλει για την ύπαρξή του και την δόξα του μέχρι σήμερα στην Χριστιανική του πίστη, εάν θέλει να έχει μέλλον, πρέπει να επανέλθει στις ρίζες του και να παραμείνει στην γεμάτη αγάπη θρησκεία του, που επεκτάθηκε όχι γιατί καταπιέζει, αλλά το αντίθετο, γιατί στην ανθρώπινη σχετική ελευθερία, και αγάπη, αντέτεινε την θεία αγάπη και απόλυτη ελευθερία.
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου