Μου εστάλλει από αναγνώστη μας και σας το παραθέτω:Έμμεσα μου «ζητήθηκε» να κάνω μια εκτίμηση (ουσιαστικά «βαθμονόμηση της «εντάσεως» εκ των έσω») της παρούσας κοινωνικής κατάστασης ως προς την προοπτική του ξεσπάσματος μιας εμφύλιας ένοπλης σύρραξης. Πιθανότητα/βεβαιότητα που πια έχει πάψει να αποτελεί «θέμα συζήτησης» αποκλειστικά και μόνον κάποιων εξωκοινοβουλευτικών «ακραίων χώρων» - ένθεν κι ένθεν . Θυμίζω ότι ήδη όλο και περισσότεροι παρουσιαστές μεγάλων καναλιών αλλά και πολιτικοί μεγάλων κοινοβουλευτικών κομμάτων εκφράζουν δημόσια το φόβο (βλ. βεβαιότητα) για μια «τέτοια εξέλιξη»...
Ο «τρόπος που μου ζητήθηκε αυτό» κρίνω πως μου δίνει την ευχέρεια να επιλέξω και τον τρόπο που θα πω αυτά που είναι να πω. Επιλέγω λοιπόν να το κάνω δημόσια αντί ιδιωτικά. Εάν δεν αρέσει σε κάποιους αυτός ο τρόπος και θα προτιμούσαν περισσότερη «ιδιώτευση», ας φροντίσουν την επόμενη φορά να μου το ζητήσουν «ευθέως» και να σταθούν «ξεκάθαρα» στο απέναντι κάθισμα.
Θα θυμίσω επίσης ότι όλοι οι «πιθανοί τακτικοί σχεδιασμοί μιας λαϊκής ένοπλης αντικαθεστωτικής αντίδρασης» έχουν αναπτυχθεί λεπτομερώς και επανειλημμένα σε πολλά κείμενά μου δημοσιευμένα όλα τα τέσσερα τελευταία χρόνια τόσο στην «Εφημερίδα Στόχος» όσο και στο διαδίκτυο.
Τώρα, είναι σαν να μου λένε, οκ, μας περιέγραψες τις «τακτικές πιθανότητες» και τις «τακτικές δυνατότητες», αλλά αυτά είναι «θεωρητικά πρωτόκολλα» που ούτως ή άλλως έχουμε επεξεργαστεί κι εμείς σε διάφορα «σενάρια αντιμετώπισης κρίσεων». Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ο «έγκαιρος εντοπισμός» του «αδύνατου κρίκου». Από πού θα μπορούσε να «ξεκινήσει το μπαμ»… για την ακρίβεια «ποιος είναι ο ευαίσθητος κρίκος του συστήματος»; Ποιος είναι ο «κρίσιμος στόχος» του συστήματος που ταυτόχρονα είναι και ο πιο ευάλωττος;
Κύριοι, γνωρίζετε καλά. Απλά, προσπαθείτε να διασταυρώσετε αυτή την «εκτίμηση» των αναλυτών σας με όσο το δυνατόν περισσότερες πηγές.
Φαντάζομαι, η ίδια διασταύρωση γίνεται αυτή τη στιγμή και σε διάφορους «υπόγειους χώρους» της ακροαναρχοαριστεράς.
Δεν έχετε παρά να θυμηθείτε το πώς ξεκίνησε η επανάσταση του 1821. Στην Περαχώρα Κορινθίας σφαγιάστηκαν φοροεισπράκτορες του Σουλτάνου.
Όταν η Πολιτεία ξεζουμίζει μέχρι καταστροφής τους πολίτες της κάποιος έχει τον άχαρο, ανήθικο, αντιλαϊκό ρόλο της αδίστακτης εφαρμογής των φορομπηχτικών πολιτικών του καθεστώτος.
Ποιοι είναι αυτοί;
Πολιτικοί, Υπουργοί, Γραφειοκράτες, Εφοριακοί, δικηγόροι, εισπρακτικές εταιρείες και τα τσιράκια τους οι δικαστικοί επιμελητές.
Αυτοί είναι οι «υποψήφιοι στόχοι».
Ο εξαθλιωμένος πληθυσμός και δη τα πιο «οργισμένα και αποφασισμένα τμήματά του» ξεκινούν από γιαούρτια κι αυγά αλλά πολύ θα ήθελαν να τα μετατρέψουν σε σφαίρες. Και βεβαίως, είναι θέμα χρόνου να γίνει. Ελάχιστου θα έλεγα εγώ.
Από εκεί θα ξεκινήσει λοιπόν.
Χαίρω πολύ θα μου πείτε. Αυτά τα ξέρουμε κι εμείς.
Βεβαίως και τα ξέρετε. Δεν έχετε λοιπόν παρά να κοιτάξετε παρά πάνω και να εντοπίσετε τον «λιγότερο φυλασσόμενο στόχο». Αυτόν που διαρκώς είναι στον δρόμο, αυτόν που έρχεται πιο συχνά (και ξεδιάντροπα) σε επαφή με τον πολίτη. Αυτόν που συχνά συχνότατα «ξεφεύγει» προς «πρακτικές ανθρώπου της νύχτας». Αυτόν που αδίστακτα πάει να «σημειώσει προς κατάσχεση την παμπάλαια τηλεόραση ενός εξαθλιωμένου συνταξιούχου» για να τον υποχρεώσει να πληρώσει την οφειλή του».
Ο «Δικαστικός Επιμελητής».
Αυτός είναι ο «Κρίσιμος Στόχος», ο «αφύλαχτος Στόχος», ο «προκλητικός Στόχος», ο Στόχος από τον οποίο θα ξεκινήσουν τα ΠΑΝΤΑ….
Όπως πάντα συνέβαινε στην ιστορία, έτσι και τώρα….
Καθημερινά αυτές οι «ύαινες» εμπλέκονται σε δεκάδες τραγικές καταστάσεις καταστροφής αναξιοπαθούντων πολιτών. Είναι αδύνατον να έχει ο καθένας τους μια στρατιά αστυνομικών επί 24ώρου βάσεως για να προστατευθούν από τον «αστάθμητο παράγοντα» που λέγεται «εξαγριωμένος πολίτης» που τα έχει χάσει όλα και μαζί μ’ αυτά και την «αυτοσυγκράτησή» του.
Αυτά τα αδίστακτα κοράκια που ζουν από το σκύλεμα των πτωμάτων θυμάτων των αφεντικών τους είναι που πρώτοι θα βιώσουν την «λαϊκή ένοπλη αντίδραση» στο λαιμό τους.
Όταν πέσουν οι πρώτοι, αμέσως κι αυτομάτως οι υπόλοιποι «σκυλευτές δικαστικοί επιμελητές» θα τρομοκρατηθούν και θα πάψουν να συμμετέχουν στο «σκύλεμα της ήδη κατεστραμμένης φτωχολογιάς». Αμέσως, αμέσως το Σύστημα αναγκαστικής συλλογής φόρων και χρεών θα καταρρεύσει.
Η κατάσταση μη πληρωμής χρεών και φόρων αμέσως μετά απ’ αυτό θα γενικευθεί ως «στάση» σε όλο τον πληθυσμό. Έναν πληθυσμό που μετά απ’ αυτό θα «συνειδητοποιήσει τη δύναμή του μέσα από τη δύναμη των όπλων και του αίματος».
Μετά απ΄αυτή τη συνειδητοποίηση και την «Πρώτη Μεγάλη Νίκη», κατά τη γνώμη σας θα σταματήσει εκεί; Ή ο εξαθλιωμένος πολίτης θα «μεθύσει» και θα θελήσει να γευτεί άλλη μια νίκη (πάλι με όπλα και αίμα βεβαίως) και μετά άλλη μια κι άλλη μια….
Μετά φυσικά τα πράγματα θα εξελιχθούν αλυσιδωτά και δη με γεωμετρική πρόοδο, αυτό δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ βεβαίως.
Τι λέτε λοιπόν; Μπορείτε να τους φυλάξετε όλους αυτούς τους «αδίστακτους ανθρώπους της νύχτας» που φοράνε προβιά προβάτου και δηλώνουν πως απλά κάνουν τη δουλειά τους έστω κι αν αυτή είναι η πιο αποκρουστική δουλειά που εφηύρε ο άνθρωπος στην παγκόσμια ιστορία;
Όχι κύριοι. Δεν μπορείτε, αδυνατείτε να τους φυλάξετε όλους.
Και ξέρετε, το περιμένετε πως από «κει» θα αρχίσει η Μέρα της Κρίσης….
Είναι θέμα ελάχιστου χρόνου να αρχίσουν να σφάζονται δικαστικοί επιμελητές από εξαθλιωμένους εξαγριωμένους πολίτες.
Εγώ τουλάχιστον, εαν ήθελα να προκαλέσω ΧΑΟΣ και γενικευμένη εξέγερση από εκεί θα ξεκινούσα.
Αλλά οι στόχοι της Πατριωτικής Πολιτοφυλακής δεν είναι το Χάος. Αντιθέτως, είναι η περιφρούρηση της Εθνικής Ασφάλειας όταν θα ξεσπάσει το Χάος και κάποιοι ένοπλοι Πεμπτοφαλαγγίτες θα επιδιώξουν να το εκμεταλλευθούν.
Βεβαίως, οφείλω να προειδοποιήσω ότι, εάν ξανατολμήσει «άνθρωπος της νύχτας» εκπρόσωπος των εισπρακτικών εταιρειών να πάει σπίτι μου (ώρα που έλειπα βεβαίως οι δειλοί) και να ξανατρομοκρατήσει την οικογένειά μου και τους δικούς μου ανθρώπους, θα βρεθεί με κομμένο το λαιμό κι ότι θέλει ας γίνει. Κι αφού θα έχω πια λερώσει τα χέρια μου με αίμα, μαντεύετε βεβαίως ποια (μόνη) «επιλογή Τακτικής Δράσης» θα μου έχει απομείνει μετά, έτσι;
Ελπίζω να σας λύθηκαν οι απορίες.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου