Αν ψάξετε να βρείτε παρόμοια εικόνα στε σημερινά ελληνικά σχολεία ...ξεχάστε το.Μετά από μια καταπληκτική εξιστόρηση των γεγονότων της Αλώσεως (που μπορείτε να δείτε ΕΔΩ) στο ιστολόγιο Αγία Σοφία ακολουθεί μια τελευταία ενότητα με "Κρίσεις για το σήμερα". Σας την παραθέτω καθώς νομίζω ότι με εκφράζει απόλυτα και ίσως τους περισσότερους από εμάς. (Οσο κι αν προσπάθησα δεν μπορεσα να βρώ τον συγγραφέ αν κάποιος καταφέρει και τον βρεί ας ενημερώσει).
Eπειδή μελετούμε ιστορία για να γίνουμε καλύτεροι, όπως είπε και ο Πολύβιος, αλλά και επειδή είμαι απογοητευμένος και αηδιασμένος από τη σήψη και τη διαφθορά του συστήματος της σύγχρονης Ελλάδος θεωρώ χρέος μου να γράψω μερικά σχόλια για το σήμερα.
Σήμερα λοιπόν στην πατρίδα μας, μαζί με την σαπίλα και την διαφθορά, βασιλεύει η υποκρισία και η αλαζονεία, χαρακτηριστικά που συναντά κανείς στους ταγούς αυτού του κράτους και στούς λακέδες τους: τους μεγαλοδημοσιογράφους, τους μεγαλοσυνδικαλιστές και άλλα τρωκτικά που ζούν από τα χρήματα που έπρεπε να παίρνει ο μικροσυνταξιούχος, ο υπάλληλος, ο άνεργος, ο εργάτης και η πολύτεκνη μητέρα. Είμαι απογοητευμένος από ένα σύστημα που από τη μία πλουτίζει τους πλουσίους και από την άλλη φτωχαίνει τούς φτωχούς, που από τη μία προβάλλει τους τιποτένιους του τηλεοπτικού θεάματος και από την άλλη συνθλίβει τους έντιμους και τους ευσυνείδητους εργαζομένους, από ένα σύστημα που από τη μία διογκώνει τα ελλείματα του κράτους και από την άλλη φουσκώνει τις τσέπες των διαχειριστών αυτού του κράτους.
Σήμερα για να μην κλωνιστεί αυτό το σύστημα και να μην χάσουν την βολή τους και τον πλούτο τους οι καλοβολεμένοι δισεκατομμυριούχοι πολιτικοί μας, οι μεγαλοεκδότες μας, οι βιομήχανοι μας, και οι μεγαλοδημοσιογράφοι μας αλλά και για να μπορέσουν να κτίσουν την βιλίτσα τους στήν Εκάλη οι φακελάκηδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι μεγαλοεργολάβοι των δημοσίων έργων, οι προμηθευτές του Δημοσίου και οι μεγαλοσυνδικαλιστές μας, προσπαθούν να εξαλείψουν την σκέψη και την κρίση από τον μέσο Έλληνα για να τον εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο, κλείνοντας και άλλα εργοστάσια και άλλες βιοτεχνίες, βουλιάζοντας το μικροεμπόριο, καταστρέφοντας την γεωργία και την παραγωγή αυτού του τόπου.
Στήν Ελλάδα του σήμερα υπάρχουν δύο μέτρα καί δύο σταθμά:
Από την μία εφημερίδες καί ΜΜΕ δείχνουν να κατηγορούν τους Αμερικάνους και από την άλλη υπηρετούν πιστά τα πειθήνια όργανα των Αμερικάνων που είναι οι ηγέτες μας και οι υπουργοί μας, με αποκορύφωμα το σχέδιο Ανάν που το υποστήριζαν όλες οι ψευτοδημοκρατικές εφημερίδες και το οποίο παρέδιδε στην αγκαλιά των Τούρκων και των Αγγλοαμερικάνων την Κύπρο. Τηλεόραση και ραδιόφωνο έχουν κατακλυστεί από αυτούς που προσπαθούν μέ ήπιο τρόπο να μας θέσουν κάτω από την εξουσία της υπερδύναμης, των πολυεθνικών ή με άλλα λόγια της νεοφασιστικής τάξης πραγμάτων.
Από την μία οργανώσεις, κράτος και "προοδευτικά" ή προδοδευτικά κόμματα κόπτονται γιά τους αδυνάτους και τις ξένες μειονότητες στην Ελλάδα και από την άλλη ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την μειονότητα μας στην Πόλη που εξοντώθηκε, για τους σκοτωμένους Κυπρίους του '74, για τους αγνοούμενους ή για τους Κύπριους πρόσφυγες. Ιδιαίτερα οι ψευτοαριστεροί ουδέποτε διαμαρτυρήθηκαν στο φασιστικό κράτος της Τουρκίας για τους χιλιάδες πραγματικούς αριστερούς που τρελλαίνονται στα λευκά κελιά ή για την Κουρδική και Ποντιακή μειονότητα που τρομοκρατείται και φυλακίζεται, αλλά τείνουν χείρα φιλίας σε αυτό το κράτος! Ενώ οι ευαίσθητοι προοδευτικοί (οι οποίοι στην ουσία ενδιαφέρονται μόνο για την πρόοδο της τσέπης τους) δυσφορούν όταν δεν γίνεται το τζαμί στην Αθήνα ή όταν γίνονται σκίτσα με τον Μωάμεθ ή όταν προσβάλλονται οι μουσουλμάνοι της Θράκης (ας θυμηθούμε το τζαμί στην Κομοτηνή) καί απαιτούν να γίνονται σεβαστές οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των λαών. Οι ίδιοι ευαίσθητοι προοδευτικοί πολεμούν με όλη τους την δύναμη την δική μας Εκκλησία. Γράφουν βιβλία που χλευάζουν τον Ιησού, αδιαφορούν για την καταστροφή και βεβήλωση εκκλησιών στην Πόλη και στην Β. Κύπρο, αδιαφορούν όταν καταστρέφονται από τα θεμέλια τα ορθόδοξα μοναστήρια στο Κόσσοβο ή όταν γίνονται καλλιστεία στην Αγία Σοφία. Οταν ξεσηκώνονται οι ορθόδοξοι τους λένε οπισθοδρομικούς και μεσαιωνικούς, όταν ξεσηκώνονται οι μουσουλμάνοι, τότε λένε ότι πρέπει να σεβόμαστε τα ιερά και τα όσια των λαών. Πάλι δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ας έρθουμε και στήν Τουρκία. Η κατάσταση είναι κωμική. Τό σύστημα έστρωσε δουλικά το χαλί στην Τουρκία, με εντολή των Αμερικάνων, για να μπεί το κράτος αυτό στην Ευρώπη, χωρίς μισό αντάλλαγμα. Τό σύστημα συνεργάζεται και κάνει το φίλο με ποιόν; Με τον κατακτητή μας. Και όσοι δεν κάνουν τον φίλο κατηγορούνται από τούς δημοσιογράφους ως ακροδεξιοί.
Γιατί οι συνεργάτες με τον Γερμανό κατακτητή ήταν φασίστες και κατακριτέοι ενώ οι συνεργάτες με τον Τούρκο κατακτητή είναι δημοκράτες και άξιοι επαίνου; Θα πει κανείς ότι τώρα με τους Γερμανούς είμαστε φίλοι και πρέπει να γίνουμε και με τους Τούρκους. Μα γίναμε φίλοι όταν ξεκουμπίστηκαν οι κατακτητές και πήγαν από εκεί που ήρθαν. Με τους Τούρκους κατακτητές τουναντίον και δεν έφυγαν από εκείνα που κατέκτησαν και προσδοκούν και άλλα. Οι φίλοι των Τούρκων δεν δικαιώνουν την πολιτική της εισβολής καί των επεκτατικών πολέμων; Είναι δημοκρατικό το να ξεχνάς μία εισβολή ύστερα από κάποια χρόνια και να κάνεις τον φίλο με αυτόν που άρπαξε εδάφη, έκανε γενοκτονία, παιδωμάζωμα και κατέστρεψε πολιτισμούς; Δηλαδή οι προοδευτικοί μας λένε ότι αν ο Χίτλερ νικούσε, εποίκιζε την Κρήτη για παράδειγμα, θα έπρεπε τώρα να ζούμε αρμονικά με τα παιδιά των εποίκων, γιατί αλλοιώς θα είμαστε ρατσιστές και φασίστες. Αν ο Χίτλερ νικούσε δεν θα ασχολούμαστε με τα 1500 θύματα των Καλαβρύτων όπως δεν το κάνουμε γιά τους 1619 αγνοούμενους της Κύπρου. Δηλαδή η πολιτική του Χίτλερ δικαιώνεται με το πέρασμα του χρόνου; Τί δημοκρατία είναι αυτή!
Εφριξα όταν άκουσα σε ραδιοφωνικό σταθμό, κάποιο δημοσιογράφο, γλύφτη του συστήματος, να κατηγορεί ως ακροδεξιούς όσους αποκαλούνε την Κωνσταντινούπολη, Βασιλεύουσα. Δηλαδή είναι δημοκρατικό να την αποκαλούμε Ιστανμπούλ; Δηλαδή ο Παλαιολόγος ήταν ο ακροδεξιός καί ο Μωάμεθ ο κατακτητής ο αριστερός δημοκράτης;
Αλλες αντιθέσεις έχουν να κάνουνε με τις δικές μας διαμάχες και με τις ταμπέλες του Δεξιού και του Αριστερού που μας κολλήσανε κάποτε και τις οποίες οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι επειδή θέλουν χωρισμένο τον ελληνικό λαό, συνεχίζουν να συντηρούν. Πρέπει να είμαστε χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα ώστε να μην προκόψουμε και για να μην υπάρξει αξιοκρατία σε αυτή τη χώρα. Οι δεξιοί πρέπει να διορίζουν δεξιούς και οι αριστεροί αριστερούς, ώστε οι άξιοι και οι ικανοί να μένουν στο περιθώριο.
Αυτή την κατάσταση την υπέθαλπε καί υποθάλπει το κόμμα που βρίσκοταν είκοσι χρόνια στην εξουσία και χρεωκόπησε το Ελληνικό κράτος. Εδώ πάλι χρησιμοποιούνται δύο μέτρα και σταθμά όπου θυμόμαστε μόνο τα εγκλήματα της δεξιάς την περίοδο 1950 μέχρι 1974, αλλά λησμονούμε τα εγκλήματα και τις σφαγές που έγιναν την περίοδο 1942-1949, από τους αριστερούς αντάρτες. Γιατί κατακρίνουμε τον Παπαδόπουλο και επαινούμε τον Βελουχιώτη που εξόντωσε όλες τις αντάρτικες ομάδες που δεν ήλεγχε, δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί είναι γιορτή Δημοκρατίας αυτή που γίνεται στη Μακρόνησο και γιορτή μίσους αυτή του Γράμμου, πού μας έσωσε από την Σταλινική δικτατορία είναι και αυτό άξιο απορίας. Οσοι υποστηρίζουν τόν Χίτλερ που εξόντωσε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης εκατομμύρια αθώους είναι φασίστες και όσοι υποστηρίζουν τον Στάλιν που εξόντωσε στά γκουλάγκ της Σιβηρίας ίσως περισσότερα εκατομμύρια αθώους, είναι προοδευτικοί. Γιατί ο Μεταξάς ήταν κακός δικτάτορας και ο Κάστρο είναι καλός δικτάτορας; Μάλιστα οι οπαδοί του δικτάτορα Κάστρο μετά βδελυγμίας προσπαθούν να αποκυρήξουν τον δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος πήρε την εξουσία και με την έγκριση του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Αυτοί οι παραλογισμοί συμβαίνουν μόνο στην χώρα μας και όχι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου καταδικάζονται και οι δύο μεγάλοι σφαγείς του εικοστού αιώνα (Χίτλερ, Στάλιν).
Μία άλλη αντίθεση είναι η σχετική με τους ακροαριστερούς τρομοκράτες που σκορπούσαν τον θάνατο για 30 χρόνια και τους ομοϊδεάτες τους που καίνε τον πανεπιστημιακό χώρο καί καταστρέφουν τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα πολιτών. Αυτούς τα ΜΜΕ και διάφοροι προδοδευτικοί δεν τους έχουν αποκαλέσει ποτέ ακροαριστερούς. Δημοσίευαν τις ποτισμένες μέ αίμα προκηρύξεις τους, και έδειχναν να τους συμπαθούν κιόλας. Αν κάποια αντίθετη ομάδα κάνει αντίστοιχες ενέργειες, τότε όλοι τους δείχουν με το δάκτυλο και τους αποκαλούν με πάθος "ακροδεξιούς".
Ενας άλλος σφαγέας που δεν τολμά να καταδικαστεί από το ελληνικό κράτος και τους προδοδευτικούς είναι ο Κεμάλ, ο εμπνευστής του Χίτλερ. Είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ όταν τον ρώτησαν για την κρίση της ιστορίας σχετικά με την εξόντωση των Εβραίων, είχε πεί: "Ποιός θυμάται τούς Αρμενίους;". Ετσι τό κράτος μας μέ τους λακέδες του υπακούοντας τυφλά στό Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εβραίων τιμά τό ολοκαύτωμα των Εβραίων καί αρνείται να τιμήσει την μνήμη των σφαγμένων Μικρασιατών από τον Κεμάλ. Μάλιστα ο "πρίγκηπας" πολιτικός μας έχει καταθέσει και στεφάνι στο μαυσωλείο του σφαγέα των Ελλήνων, στην Αγκυρα. Όποιος αρνείται το ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι ρατσιστής, όποιος αρνείται το ολοκαύτωμα των Ελλήνων σημαίνει ότι "είναι προδευτικός κοιτάζει μπροστά και έχει ξεφύγει από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος". Πάλι δύο μέτρα καί δύο σταθμά.
Κλείνοντας θέλω να ελπίζω ότι τα νέα παιδιά δεν θα υποκύψουν στα πρότυπα που προβάλει η τηλεόραση. Πρότυπα που έχουν να κάνουν με τον εύκολο πλουτισμό, με την ομορφιά του σώματος, με την προστυχιά, με την καλοπέραση και το γλέντι, με την ευτέλεια, με την φιγούρα αλλά θα προστρέξουν στα πρότυπα που μας δίδαξε ο Ομηρος όπως η αγάπη για την οικογένεια και την πατρίδα, στα πρότυπα που μας δίδαξε ο Σωκράτης, όπως η ηθική καί η πίστη στους νόμους, στα πρότυπα του Ρωμανού καί του Παλαιολόγου, όπως η αυτοθυσία για την σωτηρία της πατρίδας, στα πρότυπα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, όπως η αγάπη στον φτωχό και στον πλησίον μας, στα πρότυπα των επαναστατών του '21, όπως είναι η ελευθερία, γιατί σε αυτά στηρίζεται η πραγματική Δημοκρατία.
Eπειδή μελετούμε ιστορία για να γίνουμε καλύτεροι, όπως είπε και ο Πολύβιος, αλλά και επειδή είμαι απογοητευμένος και αηδιασμένος από τη σήψη και τη διαφθορά του συστήματος της σύγχρονης Ελλάδος θεωρώ χρέος μου να γράψω μερικά σχόλια για το σήμερα.
Σήμερα λοιπόν στην πατρίδα μας, μαζί με την σαπίλα και την διαφθορά, βασιλεύει η υποκρισία και η αλαζονεία, χαρακτηριστικά που συναντά κανείς στους ταγούς αυτού του κράτους και στούς λακέδες τους: τους μεγαλοδημοσιογράφους, τους μεγαλοσυνδικαλιστές και άλλα τρωκτικά που ζούν από τα χρήματα που έπρεπε να παίρνει ο μικροσυνταξιούχος, ο υπάλληλος, ο άνεργος, ο εργάτης και η πολύτεκνη μητέρα. Είμαι απογοητευμένος από ένα σύστημα που από τη μία πλουτίζει τους πλουσίους και από την άλλη φτωχαίνει τούς φτωχούς, που από τη μία προβάλλει τους τιποτένιους του τηλεοπτικού θεάματος και από την άλλη συνθλίβει τους έντιμους και τους ευσυνείδητους εργαζομένους, από ένα σύστημα που από τη μία διογκώνει τα ελλείματα του κράτους και από την άλλη φουσκώνει τις τσέπες των διαχειριστών αυτού του κράτους.
Σήμερα για να μην κλωνιστεί αυτό το σύστημα και να μην χάσουν την βολή τους και τον πλούτο τους οι καλοβολεμένοι δισεκατομμυριούχοι πολιτικοί μας, οι μεγαλοεκδότες μας, οι βιομήχανοι μας, και οι μεγαλοδημοσιογράφοι μας αλλά και για να μπορέσουν να κτίσουν την βιλίτσα τους στήν Εκάλη οι φακελάκηδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι μεγαλοεργολάβοι των δημοσίων έργων, οι προμηθευτές του Δημοσίου και οι μεγαλοσυνδικαλιστές μας, προσπαθούν να εξαλείψουν την σκέψη και την κρίση από τον μέσο Έλληνα για να τον εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο, κλείνοντας και άλλα εργοστάσια και άλλες βιοτεχνίες, βουλιάζοντας το μικροεμπόριο, καταστρέφοντας την γεωργία και την παραγωγή αυτού του τόπου.
Στήν Ελλάδα του σήμερα υπάρχουν δύο μέτρα καί δύο σταθμά:
Από την μία εφημερίδες καί ΜΜΕ δείχνουν να κατηγορούν τους Αμερικάνους και από την άλλη υπηρετούν πιστά τα πειθήνια όργανα των Αμερικάνων που είναι οι ηγέτες μας και οι υπουργοί μας, με αποκορύφωμα το σχέδιο Ανάν που το υποστήριζαν όλες οι ψευτοδημοκρατικές εφημερίδες και το οποίο παρέδιδε στην αγκαλιά των Τούρκων και των Αγγλοαμερικάνων την Κύπρο. Τηλεόραση και ραδιόφωνο έχουν κατακλυστεί από αυτούς που προσπαθούν μέ ήπιο τρόπο να μας θέσουν κάτω από την εξουσία της υπερδύναμης, των πολυεθνικών ή με άλλα λόγια της νεοφασιστικής τάξης πραγμάτων.
Από την μία οργανώσεις, κράτος και "προοδευτικά" ή προδοδευτικά κόμματα κόπτονται γιά τους αδυνάτους και τις ξένες μειονότητες στην Ελλάδα και από την άλλη ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την μειονότητα μας στην Πόλη που εξοντώθηκε, για τους σκοτωμένους Κυπρίους του '74, για τους αγνοούμενους ή για τους Κύπριους πρόσφυγες. Ιδιαίτερα οι ψευτοαριστεροί ουδέποτε διαμαρτυρήθηκαν στο φασιστικό κράτος της Τουρκίας για τους χιλιάδες πραγματικούς αριστερούς που τρελλαίνονται στα λευκά κελιά ή για την Κουρδική και Ποντιακή μειονότητα που τρομοκρατείται και φυλακίζεται, αλλά τείνουν χείρα φιλίας σε αυτό το κράτος! Ενώ οι ευαίσθητοι προοδευτικοί (οι οποίοι στην ουσία ενδιαφέρονται μόνο για την πρόοδο της τσέπης τους) δυσφορούν όταν δεν γίνεται το τζαμί στην Αθήνα ή όταν γίνονται σκίτσα με τον Μωάμεθ ή όταν προσβάλλονται οι μουσουλμάνοι της Θράκης (ας θυμηθούμε το τζαμί στην Κομοτηνή) καί απαιτούν να γίνονται σεβαστές οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των λαών. Οι ίδιοι ευαίσθητοι προοδευτικοί πολεμούν με όλη τους την δύναμη την δική μας Εκκλησία. Γράφουν βιβλία που χλευάζουν τον Ιησού, αδιαφορούν για την καταστροφή και βεβήλωση εκκλησιών στην Πόλη και στην Β. Κύπρο, αδιαφορούν όταν καταστρέφονται από τα θεμέλια τα ορθόδοξα μοναστήρια στο Κόσσοβο ή όταν γίνονται καλλιστεία στην Αγία Σοφία. Οταν ξεσηκώνονται οι ορθόδοξοι τους λένε οπισθοδρομικούς και μεσαιωνικούς, όταν ξεσηκώνονται οι μουσουλμάνοι, τότε λένε ότι πρέπει να σεβόμαστε τα ιερά και τα όσια των λαών. Πάλι δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Ας έρθουμε και στήν Τουρκία. Η κατάσταση είναι κωμική. Τό σύστημα έστρωσε δουλικά το χαλί στην Τουρκία, με εντολή των Αμερικάνων, για να μπεί το κράτος αυτό στην Ευρώπη, χωρίς μισό αντάλλαγμα. Τό σύστημα συνεργάζεται και κάνει το φίλο με ποιόν; Με τον κατακτητή μας. Και όσοι δεν κάνουν τον φίλο κατηγορούνται από τούς δημοσιογράφους ως ακροδεξιοί.
Γιατί οι συνεργάτες με τον Γερμανό κατακτητή ήταν φασίστες και κατακριτέοι ενώ οι συνεργάτες με τον Τούρκο κατακτητή είναι δημοκράτες και άξιοι επαίνου; Θα πει κανείς ότι τώρα με τους Γερμανούς είμαστε φίλοι και πρέπει να γίνουμε και με τους Τούρκους. Μα γίναμε φίλοι όταν ξεκουμπίστηκαν οι κατακτητές και πήγαν από εκεί που ήρθαν. Με τους Τούρκους κατακτητές τουναντίον και δεν έφυγαν από εκείνα που κατέκτησαν και προσδοκούν και άλλα. Οι φίλοι των Τούρκων δεν δικαιώνουν την πολιτική της εισβολής καί των επεκτατικών πολέμων; Είναι δημοκρατικό το να ξεχνάς μία εισβολή ύστερα από κάποια χρόνια και να κάνεις τον φίλο με αυτόν που άρπαξε εδάφη, έκανε γενοκτονία, παιδωμάζωμα και κατέστρεψε πολιτισμούς; Δηλαδή οι προοδευτικοί μας λένε ότι αν ο Χίτλερ νικούσε, εποίκιζε την Κρήτη για παράδειγμα, θα έπρεπε τώρα να ζούμε αρμονικά με τα παιδιά των εποίκων, γιατί αλλοιώς θα είμαστε ρατσιστές και φασίστες. Αν ο Χίτλερ νικούσε δεν θα ασχολούμαστε με τα 1500 θύματα των Καλαβρύτων όπως δεν το κάνουμε γιά τους 1619 αγνοούμενους της Κύπρου. Δηλαδή η πολιτική του Χίτλερ δικαιώνεται με το πέρασμα του χρόνου; Τί δημοκρατία είναι αυτή!
Εφριξα όταν άκουσα σε ραδιοφωνικό σταθμό, κάποιο δημοσιογράφο, γλύφτη του συστήματος, να κατηγορεί ως ακροδεξιούς όσους αποκαλούνε την Κωνσταντινούπολη, Βασιλεύουσα. Δηλαδή είναι δημοκρατικό να την αποκαλούμε Ιστανμπούλ; Δηλαδή ο Παλαιολόγος ήταν ο ακροδεξιός καί ο Μωάμεθ ο κατακτητής ο αριστερός δημοκράτης;
Αλλες αντιθέσεις έχουν να κάνουνε με τις δικές μας διαμάχες και με τις ταμπέλες του Δεξιού και του Αριστερού που μας κολλήσανε κάποτε και τις οποίες οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι επειδή θέλουν χωρισμένο τον ελληνικό λαό, συνεχίζουν να συντηρούν. Πρέπει να είμαστε χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα ώστε να μην προκόψουμε και για να μην υπάρξει αξιοκρατία σε αυτή τη χώρα. Οι δεξιοί πρέπει να διορίζουν δεξιούς και οι αριστεροί αριστερούς, ώστε οι άξιοι και οι ικανοί να μένουν στο περιθώριο.
Αυτή την κατάσταση την υπέθαλπε καί υποθάλπει το κόμμα που βρίσκοταν είκοσι χρόνια στην εξουσία και χρεωκόπησε το Ελληνικό κράτος. Εδώ πάλι χρησιμοποιούνται δύο μέτρα και σταθμά όπου θυμόμαστε μόνο τα εγκλήματα της δεξιάς την περίοδο 1950 μέχρι 1974, αλλά λησμονούμε τα εγκλήματα και τις σφαγές που έγιναν την περίοδο 1942-1949, από τους αριστερούς αντάρτες. Γιατί κατακρίνουμε τον Παπαδόπουλο και επαινούμε τον Βελουχιώτη που εξόντωσε όλες τις αντάρτικες ομάδες που δεν ήλεγχε, δεν μπορώ να το καταλάβω. Γιατί είναι γιορτή Δημοκρατίας αυτή που γίνεται στη Μακρόνησο και γιορτή μίσους αυτή του Γράμμου, πού μας έσωσε από την Σταλινική δικτατορία είναι και αυτό άξιο απορίας. Οσοι υποστηρίζουν τόν Χίτλερ που εξόντωσε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης εκατομμύρια αθώους είναι φασίστες και όσοι υποστηρίζουν τον Στάλιν που εξόντωσε στά γκουλάγκ της Σιβηρίας ίσως περισσότερα εκατομμύρια αθώους, είναι προοδευτικοί. Γιατί ο Μεταξάς ήταν κακός δικτάτορας και ο Κάστρο είναι καλός δικτάτορας; Μάλιστα οι οπαδοί του δικτάτορα Κάστρο μετά βδελυγμίας προσπαθούν να αποκυρήξουν τον δικτάτορα Μεταξά, ο οποίος πήρε την εξουσία και με την έγκριση του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Αυτοί οι παραλογισμοί συμβαίνουν μόνο στην χώρα μας και όχι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου καταδικάζονται και οι δύο μεγάλοι σφαγείς του εικοστού αιώνα (Χίτλερ, Στάλιν).
Μία άλλη αντίθεση είναι η σχετική με τους ακροαριστερούς τρομοκράτες που σκορπούσαν τον θάνατο για 30 χρόνια και τους ομοϊδεάτες τους που καίνε τον πανεπιστημιακό χώρο καί καταστρέφουν τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα πολιτών. Αυτούς τα ΜΜΕ και διάφοροι προδοδευτικοί δεν τους έχουν αποκαλέσει ποτέ ακροαριστερούς. Δημοσίευαν τις ποτισμένες μέ αίμα προκηρύξεις τους, και έδειχναν να τους συμπαθούν κιόλας. Αν κάποια αντίθετη ομάδα κάνει αντίστοιχες ενέργειες, τότε όλοι τους δείχουν με το δάκτυλο και τους αποκαλούν με πάθος "ακροδεξιούς".
Ενας άλλος σφαγέας που δεν τολμά να καταδικαστεί από το ελληνικό κράτος και τους προδοδευτικούς είναι ο Κεμάλ, ο εμπνευστής του Χίτλερ. Είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ όταν τον ρώτησαν για την κρίση της ιστορίας σχετικά με την εξόντωση των Εβραίων, είχε πεί: "Ποιός θυμάται τούς Αρμενίους;". Ετσι τό κράτος μας μέ τους λακέδες του υπακούοντας τυφλά στό Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εβραίων τιμά τό ολοκαύτωμα των Εβραίων καί αρνείται να τιμήσει την μνήμη των σφαγμένων Μικρασιατών από τον Κεμάλ. Μάλιστα ο "πρίγκηπας" πολιτικός μας έχει καταθέσει και στεφάνι στο μαυσωλείο του σφαγέα των Ελλήνων, στην Αγκυρα. Όποιος αρνείται το ολοκαύτωμα των Εβραίων είναι ρατσιστής, όποιος αρνείται το ολοκαύτωμα των Ελλήνων σημαίνει ότι "είναι προδευτικός κοιτάζει μπροστά και έχει ξεφύγει από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος". Πάλι δύο μέτρα καί δύο σταθμά.
Κλείνοντας θέλω να ελπίζω ότι τα νέα παιδιά δεν θα υποκύψουν στα πρότυπα που προβάλει η τηλεόραση. Πρότυπα που έχουν να κάνουν με τον εύκολο πλουτισμό, με την ομορφιά του σώματος, με την προστυχιά, με την καλοπέραση και το γλέντι, με την ευτέλεια, με την φιγούρα αλλά θα προστρέξουν στα πρότυπα που μας δίδαξε ο Ομηρος όπως η αγάπη για την οικογένεια και την πατρίδα, στα πρότυπα που μας δίδαξε ο Σωκράτης, όπως η ηθική καί η πίστη στους νόμους, στα πρότυπα του Ρωμανού καί του Παλαιολόγου, όπως η αυτοθυσία για την σωτηρία της πατρίδας, στα πρότυπα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, όπως η αγάπη στον φτωχό και στον πλησίον μας, στα πρότυπα των επαναστατών του '21, όπως είναι η ελευθερία, γιατί σε αυτά στηρίζεται η πραγματική Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου