Μέρες γιορτινές, μέρες που γιορτάζουμε την γέννηση του θεανθρώπου, είναι όμως έτσι; Γιατί αν πάρω ως παράδειγμα το Πεδίον του Άρεως, που είναι καταστόλιστο με λαμπάκια και με μικρά παραπήγματα, όπου μπορείς να βρεις διάφορα στολίδια, τρόφιμα κ.α καθώς και την κεντρική πλατεία της καρδιάς της Ελλάδος αυτή του Συντάγματος, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εορτή αφορά το δέντρο, το οποίο το βλέπουμε όμορφο, στολισμένο, λαμπερό, αλλά δεν βλέπω όμως πουθενά, μα πουθενά αυτόν που τιμούμε την γέννηση του, δεν βλέπω πουθενά να απεικονίζεται ο Χριστός και η Θεοτόκος, δεν βλέπω όπως παλαιότερα κάτω από το δέντρο να υπάρχει μια φάτνη με τα πρόσωπα που προαναφέραμε, λάθος, επίτηδες, παράληψη, άγνωστο, ας το απαντήσουν οι αρμόδιοι που έχουν την ευθύνη τέτοιων εκδηλώσεων. Όσο για το έθιμο του δέντρου, που όντος είναι μια όμορφη συνήθεια και που πολλοί πιστεύουν ότι προέρχεται από την Γερμανία, θα τους διαψεύσω αποδεικνύοντας το μέσα από μια μικρή ιστορική αναδρομή.
Το έθιμο του στολίσματος έρχεται από την αρχαιότητα. Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί είτε ελιάς, είτε αγριελιάς. Το στόλισμα γίνονταν με γιρλάντες από μαλλί κόκκινες και λευκές, επίσης κρεμούσαν διάφορα φρούτα και καρπούς όπως: σύκα, αμύγδαλα, κάστανα, καρύδια κ.α, (ακόμη και σήμερα σε μερικές περιοχές της Ελλάδος θα δούμε να στολίζουν με αμύγδαλα και καρύδια) καθώς και μικρές φιάλες με μέλι και λάδι. Το κλαδί της ελιάς που στόλιζαν ονομαζόταν “Ειρεσιώνη” (έριον=μαλλί) και το κρατούσαν μέχρι την επόμενη χρονιά. Την “Ειρεσιώνη” περιέφεραν στους δρόμους των Αθηνών, την έβδομη ημέρα του Πυανεψίωνος μηνός, με τα σημερινά δεδομένα 22 Σεπτεμβρίου έως 20 Οκτωβρίου, από παιδιά που ήταν “αμφιθαλή”, δηλαδή ζούσαν και οι δύο γονείς τους και τα οποία έψαλλαν “τις καλένδες” (κάλαντα) πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, ενώ ο νοικοκύρης ή η κυρά τους έδιναν το αντίστοιχο φιλοδώρημα.
Στην διάρκεια της βυζαντινής αυτοκρατορίας, θεωρήθηκε το έθιμο ως ειδωλολατρικό και το καταδίκασαν απαγορεύοντας την τέλεση του. Οι Έλληνες όμως εκείνης της εποχής ταξιδεύοντας είχαν αναπτύξει επαφές με τους βόρειους λαούς, στους οποίους μεταλαμπάδευσαν το έθιμο του στολίσματος του δέντρου, και εκείνοι λόγο του ότι δεν είχαν ελαιόδενδρα άρχισαν να στολίζουν κλαδιά δέντρων από τα μέρη τους, όπως είναι τα έλατα που υπάρχουν σε αφθονία σε εκείνες τις περιοχές.
Ένα αμιγώς ελληνικό έθιμο χάθηκε λοιπόν στην διάρκεια των βυζαντινών χρόνων. Είναι έτσι όμως; Σαφέστατα όχι, γιατί αρκετούς αιώνες μετά, το ίδιο έθιμο επανέρχεται στα πατρικά του εδάφη μέσα από τους Βαυαρούς που συνόδευαν τον Όθωνα πρώτο βασιλιά της απελευθερωμένης Ελλάδος, σαν δικό τους πλέον Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Με αυτόν τον τρόπο έγινε η μετάβαση από την αρχαία Ελληνική “Ειρεσιώνη της Ελιάς” στο Ελατό ή κυπαρίσσι της σύγχρονης εποχής. Τα έθνη ευτυχώς έχουν ιστορικές μνήμες στα ήθη και έθιμα τους που όσοι αιώνες και να περάσουν δεν σβήνουν, έτσι και σε μας τους Έλληνες υπήρχαν κατάλοιπα από την "Ειρεσιώνη", για αυτό και αγκαλιάσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, εγκαταλείποντας το καραβάκι της ναυτικής Ελλάδος που όμως ακόμη εξακολουθεί να συνυπάρχει σε πολλά νησιά μας.
Ας επανέλθουμε όμως στο κύριο θέμα μας που δεν είναι άλλο από την αφαίρεση των θρησκευτικών συμβόλων από τα μέρη όπου γίνεται δημόσια ο εορτασμός των Χριστουγέννων, και να ήταν μόνο αυτό; Υπάρχουν εξαιρετικά παραδοσιακά και σύγχρονα τραγούδια που αναφέρονται στα Χριστούγεννα κι όμως αν επισκεφθείτε τις δύο κύριες εκδηλώσεις της πρωτεύουσας, είτε στο Σύνταγμα, είτε στο Πεδίον του Άρεως οι ήχοι της μουσικής που θα ακούσετε απέχει παρασάγγας από το να είναι Ελληνική, ξενόφερτη μουσική κουλτούρα καταλαμβάνει αυτούς τους χώρους δυστυχώς.
Αν ο κος δήμαρχος Αθηναίων και κος περιφερειάρχης Αττικής θέλουν να απομονώσουν και να αποξενώσουν τους πολίτες τους από το θρησκευτικό πνεύμα των εορτών και από τα ελληνικά ακούσματα τους αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί τα καταφέρνουν περίφημα, να κάνουν γιορτές απρόσωπες, μακριά από το πνεύμα του χριστιανισμού και των Ελληνικών ηθών και εθίμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου