Ο Πλούτος κατά τον Ησίοδο είναι θεότητα που προσωποποιούσε τον πλούτο και την αφθονία Γεννήθηκε στην Κρήτη και αναφέρεται ως γιος της θεάς Δήμητρας και του Ιασίωνα. Εμφανίζεται στην ακολουθία της Δήμητρας ή της Περσεφόνης. Απεικονίζεται ως νέος άνδρας, που κρατά το «Κέρας της Αμαλθείας». Μεταγενέστερα ωστόσο, οι δραματουργοί παρουσιάζουν τον Πλούτο ως τυφλό, καθώς διασκορπίζει αδιάφορα τα αγαθά και τα χρήματα. Σύμφωνα με τον Αριστοφάνη ο Πλούτος τυφλώθηκε από τον Δία για να μην καταστρέψει τον κόσμο. Αυτό μας λέει πολλά.Στο προηγούμενο θίξαμε ακροθιγώς την Αρετή.
Κρίθηκε σκόπιμο να γράψουμε και για τον αντίποδα της τον Πλούτο. Οι άνθρωποι εκ φύσεως γεννούνται αγαθοί αλλά αργότερα οι κακίες τους κάνουν κακούς και δόλιους. Ο Πλούτος ασκεί την δυνατότερη έλξη στον άνθρωπο. Η ύλη από την οποία πλάστηκε και συντηρείται στη ζωή τον κάνει κυριολεκτικά δούλο της ύλης. Αυτή δε έχει άπειρα εργαλεία να τον παρασύρει προς την κακία. Φυσικά, οι πλούσιοι δεν γνωρίζουν το αγαθό, διότι ο πλούτος τους απομακρύνει από αυτό. Δεν αφήνει τον άνθρωπο να σκέφτεται και να ερευνά τον εαυτόν του. Για τον πλούσιο τέτοιες σκέψεις είναι χαμένος χρόνος και απώλεια κέρδους. Αυτό τον κάνει εξωστρεφή και εξαρτώμενο από το τυχαίο και εν προκειμένω από τις μεταβολές της Αγοράς. Με την συνεχή αύξηση του πλούτου χάνουν τα λογικά τους και μεταπηδούν σε άλλη διάσταση εκτός πραγματικότητας, κάνοντας «τρελές» πράξεις (όρα Μασκ, Τραμπ κ.α)
Ο Πλούτος είναι επίσης θρασύτατος, δολιότητος, επηρμένος, αλαζών και υπερόπτης. Συνήθως οι πλούσιοι αποκτούν κακές ή και παρά φύση ορέξεις και γίνονται ακόρεστοι σε ανώμαλες απολαύσεις, διότι θέλουν όλα να τα γευτούν στη ζωή τούτη (Επστάιν και η παρέα του). Κατά βάθος όμως εσωτερικά είναι σαν το λαγό διότι σκέπτεται ότι αυτά που απέκτησε την επαύριο μπορεί να αλλάξουν χέρια. Γι' αυτό ποτέ δεν θα τον δείτε εφησυχασμένο. Στην πραγματικότητα είναι δυστυχισμένος και αδυνατεί να απολαύσει αυτά που απέκτησε.
Όταν ο Πλούτος χρησιμοποιείται φέρνει τον όλεθρο και όταν δε χρησιμοποιείται φέρνει την αθλιότητα. Δείτε τι συμβαίνει στην Ουκρανία και στη Γάζα όπου ο πλούτος ετοιμάζεται να εισβάλει για να αποκτήσει νέα πλούτη, αλλά και στις υποανάπτυκτες χώρες που ο πλούτος δεν πηγαίνει και οι λαοί πεινάνε.Κορεσμός για τον Πλούτο δεν υπάρχει. Όσο πιο πολλά αποκτά τόσα περισσότερα θέλει διότι αρχίζει μετά ο ανταγωνισμός με τους ισόπλουτους και τους πλουσιότερους του.
Πάντα βρίσκεται σε στενοχώρια και ανησυχία όταν σκέφτεται τους μεταβλητούς παράγοντες της αγοράς και τους δανειστές του. Για τον δημιουργικό και φιλόπονο άνθρωπο ο Πλούτος είναι σκλαβιά διότι τον μετατρέπει σε υπηρέτη του χρήματος, ενώ θα μπορούσε να ασχοληθεί με κάποια άλλη περισσότερο δημιουργική εργασία. Ο πλούσιος έλκει γύρω του πλήθος ανθρώπων που του κάνουν κολακεία με την ελπίδα κάποιου κέρδους ή για να υπερηφανεύονται ότι έχουν γνωριμίες με λεφτάδες. Ο Πλούτος δεν είναι πράγμα αγαθό, αντιθέτως προκαλεί τον φθόνο των πολλών και όλοι θέλουν να τον αποκτήσουν. Ο πλούσιος στερείται των μέγιστων αγαθών που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Σε βάρος του Πλούτου εξυφαίνονται άπειρες επιβουλές, (δολοφονίες βασιλέων, ολιγαρχών, τραπεζιτών κ.λ.π) και ουδεμία έχουν ασφάλεια και ελευθερία κινήσεων στο βίο τους. Πάντα πρέπει να έχουν συνοδεία για την ασφάλεια τη δική τους και της οικογένειας τους.
Οι πλείστοι πλούσιοι αδιαφορούν για τα πνευματικά αγαθά γιατί αφενός δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με αυτά, αλλά και διότι τα περιφρονούν ως άχρηστα, δεδομένου ότι και χωρίς αυτά έγιναν πλούσιοι. Ο Πλούσιος βλάπτει το σώμα του με την καλοπέραση, άκρατη απόλαυση και τρυφηλότητα διότι συνηθίζει να φορτώνεται με πάσης φύσεως αγαθά που ο απλός άνθρωπος δεν τα αποκτά. Η συνεχής πίεση που ασκεί στον οργανισμό του δημιουργεί ασθένειες και υποσκάπτει την υγεία του. Όμως δεν διανοείται να σταματήσει ακόμη και όταν βρίσκεται σε κίνδυνο, γιατί το κέρδος είναι σαν το ναρκωτικό. Δεν τον αφήνει λεπτό να ησυχάσει. Οσα πιο πολλά βγάζει τόσα πιο πολλά ζητάει και δεν έχει τέλος και κορεσμό. Το χειρότερο ότι του αφαιρεί την σωματική άσκηση, και την ευχαρίστηση της δημιουργικής εργασίας, την περισυλλογή, την κοινωνική δράση, την αγάπη για την πατρίδα, ακόμη και την επαφή με το κοινωνικό σύνολο.
Συνήθως, ο πλούσιος που κάνει το παν για εξασφαλίσει ήσυχο ύπνο δύσκολα κοιμάται και βασανίζεται από αϋπνίες όταν φέρνει στη σκέψη του τα μύρια προβλήματα που επιβουλεύονται τα πλούτη του. Αντίθετα, οι άνθρωποι που δεν έχουν τον πλούτο αλλά έχουν εξασφαλίζει τα προς το ζειν κοιμούνται ήρεμοι τα βράδια, έστω και αν δεν κοιμούνται σε πολυτελή διαμερίσματα και χρυσοποίκιλτα κρεβάτια.
Οι πλούσιοι δεν απολαμβάνουν τη φύση ακόμη και αν ζουν στη φύση, διότι με τα έργα τους θα την έχουν καταστρέψει. Ο πλούσιος γίνεται ευαίσθητος και στο κρύο και στη ζέστη και στις ασθένειες διότι δεν εθίζεται στο φυσικό περιβάλλον και δεν σκληραγωγειται στην ζωή. Και όταν έρθουν τα γεράματα και μεγαλώσουν τα παιδιά του αρχίζουν οι ομηρικοί καυγάδες για την διανομή της περιουσίας. Τότε ο γέρο-πλούσιος ζει την πραγματική τραγωδία. Όλοι έχουν γίνει εχθροί του . Τον περιστοιχίζουν οι κόλακες και όποιος τολμήσει να του πει την αλήθεια τον θεωρεί εχθρό του. Αλλά και τους κόλακες τους υποπτεύεται γιατί φοβάται μήπως τον πλησιάζουν για να του αρπάξουν τα πλούτη. Όλοι περιμένουν να πεθάνει για να μοιραστούν τα ιμάτια του και όταν πεθάνει κανείς πραγματικά δεν τον πενθεί γιατί οι όμοιοι του δεν έχουν αισθήματα.
Οι εθνικοί ευεργέτες έχουν τη δύναμη ένα μέρος του πλούτου τους να το θέσουν για αγαθοεργούς και πολιτιστικούς σκοπούς. Όταν αυτό γίνει όταν ο δωρητής είναι εν ζωή νοιώθει την αγάπη της κοινωνίας. Όμως δωρητής μπορεί να γίνει ο καθένας μας ακόμη και με ένα μικρό ποσό που συμβάλλει στο καλό, αλλά και ο πνευματικός άνθρωπος που εργάζεται αφιλοκερδώς υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Και αυτοί χρήζουν τιμής.
Ολοι ζητούν βοήθεια από τον πλούσιο για διάφορες αιτίες τις οποίες δεν είναι δυνατόν όλες να τις ικανοποιήσει. Επομένως, θα έχει στο βίο του δημιουργήσει αρκετούς εχθρούς που θα τον κατηγορούν σαν φιλάργυρο.
Τελικά, οι περισσότερες κακίες προέρχονται από τον πλούτο και άπειρα κακά δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε πλούτος. Εξαιτίας του γίνονται φόνοι, ιεροσυλίες, παραβιάζεται η φιλία, διαλύονται γάμοι, εταιρείες, γίνονται πόλεμοι, επαναστάσεις, καταστροφές, εκμαυλίζει την κοινωνία και δημιουργεί διαφθορά. Και για όλα αυτά κίνητρο το κέρδος. Προδίδονται ακόμη και πατρίδες και δεν υπάρχει δισταγμός για την διάπραξη και του στυγερότερου εγκλήματος.
Η Ελληνική πλουτοκρατική ελίτ κράτησε υποανάπτυκτη τη χώρα. Φταίει βέβαια και το πελατειακό κράτος. Ο πλούτος θα λέγαμε είναι αναγκαίο κακό διότι έχουμε πλαστεί από ύλη και με ύλη τρεφόμαστε και όταν μας λείπει γινόμαστε ανήμερα θηρία. Ο Πλούτος άλλοτε είναι καλός και άλλοτε κακός, πάντα όμως αναγκαίος στον άνθρωπο και στη ζωή για την πρόοδο και ευημερία. Στη σύγχρονη εποχή μας η ανθρωπότητα έχει πέσει σε κρίση διότι ο άνθρωπος ενώ απέκτησε τα μέσα και τον πλούτο για να κάνει ευτυχισμένο το σύνολο της ανθρωπότητας, στερείται της Αρετής και της Δικαιοσύνης για την υλοποίηση του ονείρου. Οι τρισεκατομμυριούχοι κροίσοι από την μια μεριά και οι πάμπτωχοι, άστεγοι, πεινασμένοι και βομβαρδισμενοι Παλαιστίνιοι από την άλλη, χωρίς πατρίδα και χωρίς μέλλον.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
* Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου