Το καθεστώς Άσαντ στη Συρία ανατράπηκε!
Πολύ γρήγορα. Και εντελώς… άδοξα.
Κυριολεκτικά κατέρρευσε.
Πολύ γρήγορα. Και εντελώς… άδοξα.
Κυριολεκτικά κατέρρευσε.
Αλλά ενώ η πενηντάχρονη κυριαρχία της οικογένειας Άσαντ στη Συρία τελείωσε, η πραγματική γεωπολιτική κρίση με επίκεντρο τη Συρία τώρα μόλις ΑΡΧΙΖΕΙ!
Και δεν είναι πια μόνο εσωτερική. Ούτε μπορεί εύκολα να «συγκρατηθεί» για να μην πάρει ευρύτερες – πολύ ευρύτερες – διαστάσεις.
* Σε έναν εμφύλιο Πόλεμο υπάρχουν συνήθως δύο «στρατόπεδα»
Εδώ υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις ή πέντε εντελώς διαφορετικές πλευρές. Το καθεστώς Άσαντ, όσο υπήρχε τους ένωνε. Με το που έπεσε, είναι πρακτικά αδύνατο να συγκρατηθούν οι θανάσιμες έριδες μεταξύ των «νικητών», δηλαδή μεταξύ των εχθρών του Άσαντ – που πια δεν υπάρχει για να τους ενώνει…
* Επίσης σε ένα εμφύλιο Πόλεμο, οι «ξένες επιρροές» είναι συνήθως μοιρασμένες ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες «μερίδες».
Στην τωρινή περίπτωση της Συρίας, οι μεγάλες δυνάμεις και οι περιφερειακές δυνάμεις έχουν εντελώς αντικροούμενα συμφέροντα – που ανά δύο τις φέρνουν σε σύγκρουση. Κυριολεκτικά bellum omnium contra omnes («πόλεμος πάντων κατά πάντων»)…
Είναι δύσκολο να βρει κανείς, στο παρελθόν κάποια αντίστοιχη τοπική σύγκρουση με παρόμοιες σεισμικές αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις πολύ πέραν των τοπικών συνόρων…
Κι ο λόγος ίσως είναι ότι αυτή τη στιγμή στη Συρία ξέσπασαν ταυτόχρονα ΟΛΕΣ οι μορφές συγκρούσεων στην περιοχή τα τελευταία… 1300 χρόνια!
Πράγματι στη Μέση Ανατολή, υπήρξαν πέντε ιστορικές συγκρούσεις.
— Η μεγάλη σύγκρουση μέσα στα πλαίσια του Ισλάμ – μεταξύ Σουνιτών και Σιϊτών.
— Η μεγάλη σύγκρουση, επίσης στο εσωτερικό του Ισλάμ – μεταξύ Αράβων και Μη Αράβων μουσουλμάνων (Περσών, Τούρκων, Μογγόλων, Μαμελούκων κλπ.)
— Η σύγκρουση με επίκεντρο το Κουρδικό, όπου 28 με 37 εκατομμύρια Κούρδοι ζουν διασπασμένοι σε τέσσερα διαφορετικά γειτονικά κράτη:
12 με 17 εκατομμύρια στην Τουρκία,
6,5 με 9 εκατομμύρια στο Βόρειο Ιράκ,
2,2 με 2,5 εκατομμύρια στη Συρία,
και 7 με 9 εκατομμύρια στο βοριοδυτικό Ιράν.
Να σημειωθεί ότι οι αριθμοί αυτοί είναι σύμφωνα με τις «επίσημες απογραφές». Ο πραγματικός αριθμός τους είναι μάλλον μεγαλύτερος. Ίσως και πολύ μεγαλύτερος.
Το Κουρδικό λοιπόν, είναι μακράν το μεγαλύτερο αίτημα ιστορικής θεμελίωσης εθνικού κράτους που μένει ανεκπλήρωτο εδώ και ένα αιώνα περίπου. Παρά το γεγονός ότι οι Κουρδικοί πληθυσμοί στις χώρες αυτές βρίσκονται σε μόνιμη αναταραχή. Για το οποίο δεν μιλάει κανείς – ή μιλάνε ελάχιστα.
— Η σύγκρουση με επίκεντρο το Παλαιστινιακό, η οποία αφορά πολύ λιγότερους, μόλις 5 εκατομμύρια Παλαιστινίους (2,1 εκατομμύρια στη Λωρίδα της Γάζας και 2,9 εκατομμύρια στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη – πάλι κατά τις επίσημες απογραφές, που θεωρούνται αρκετά “αξιόπιστες” στην περίπτωση αυτή) και οι οποίοι είναι πολιτικά διχασμένοι: Η “Παλαιστινιακή Αρχή” στη Δυτική όχθη έχει «διεθνή αναγνώριση», αλλά πάσχει από “εσωτερική νομιμοποίηση” (δεν κάνει εκλογές εδώ και 20 χρόνια). Ενώ η Λωρίδα της Γάζας διοικείται από την οργάνωση Χαμάς η οποία διεθνώς θεωρείται «τρομοκρατική οργάνωση» και λόγω του “ισλαμιστικού” χαρακτήρα της είναι «εκτός νόμου» στις περισσότερες αραβικές χώρες.
— Η σύγκρουση ανάμεσα στους Ισλαμιστές, Σαλαφιστές κλπ., δηλαδή όσους θέλουν να επιστρέψουν στην αυστηρή εφαρμογή του Ισλαμικού Νόμου όπως τον προβλέπει το Κοράνι (Σαρία) και τους «κοσμικούς Άραβες», οι οποίοι διατηρούν τον μουσουλμανικό χαρακτήρα των κοινωνιών τους, αλλά με διάκριση Κράτους-Θρησκείας. Και τους οποίους οι ισλαμιστές τους θεωρούν «προδότες» της Πίστης τους…
Όλες αυτές οι ιστορικές συγκρούσεις λοιπόν, ξέσπασαν ταυτόχρονα στη Συρία – και απειλούν να επεκτάθηκαν πολύ πέραν της Συρίας…
Η κρίση αυτή αιφνιδίασε (στον ένα ή στον άλλο βαθμό) τους πάντες! Εκτός βέβαια από την Τουρκία, η οποία αρχικά την υποκίνησε..
Και φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τους πάντες! Ακόμα και την Τουρκία…
* Όλοι γνώριζαν ότι “κάτι θα γίνει”. Αλλά κανείς δεν περίμενε ότι το καθεστώς Άσαντ θα κατέρρεε μέσα σε… λίγες μέρες!
Η τωρινή κρίση ξεκίνησε με το ισλαμιστικό HTS που κατέλαβε το Χαλέπι και το SNA (Syrian National Army). Και τα δύο είναι δυνάμεις που χρησιμοποίησαν ως “ορμητήριο” περιοχές στο σύνορα Συρίας-Τουρκίας που ελέγχονται από την Τουρκία και βρίσκονται σε απόλυτη συνεννόηση μαζί της (το SNA, πολύ περισσότερο, αποτελείται από Τουρκομάνους και ελέγχεται ευθέως από την Τουρκία).
Ο αρχικός σχεδιασμός φαίνεται πως ήταν να προελάσει το ΗΤS προς Νότον, να “απασχολήσει” τις δυνάμεις του Άσαντ, ώστε, στο μεταξύ, το SNA να χτυπήσει ανατολικότερα στις περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι με τις δικές τους δυνάμεις (DSF – Democratic Syrian Forces).
To HTS πράγματι προέλασε προς νότον πολύ ταχύτερα απ’ ό,τι υπολόγιζαν όλοι. Ακόμα και οι ίδιοι. Γιατί οι δυνάμεις του Άσαντ διαλύθηκαν…
Το SNA προέλασε κι αυτό στα ανατολικά, σε βάρος των Κούρδων, αλλά εδώ υπήρξαν πολύ μικρότερα κέρδη. Τις δυνάμεις των Κούρδων τις στηρίζουν οι Αμερικανοί επί τόπου και τις βοηθούν οι Ισραηλινοί.
Η απροσδόκητη επιτυχία του ΗΤS προς νότον, το οποίο κατέλαβε τη Δαμασκό μέσα σε λίγες μέρες, δημιούργησε πολλαπλά νέα προβλήματα:
— Πρώτον, τέθηκαν σε άμεσο κίνδυνο οι δύο μεγάλες ναυτικές βάσεις των Ρώσων στα βορειοανατολικά παράλια της Συρίας επί της Μεσογείου (απέναντι από την Κύπρο). Αυτό εξόργισε τη Ρωσία, και ανάγκασε την Τουρκία να στείλει τους “δικούς τους”, του SNA, να προστατεύουν τις ρωσικές βάσεις από τις επιθέσεις των τζιχαντιστών, αποδυναμώνοντας έτσι την προέλαση του SNA σε βάρος των Κούρδων στα ανατολικά.
— Δεύτερον, το Ισραήλ, στα νότια, βλέποντας την ραγδαία προέλαση των τζιχαντιστών του HTS και την επικείμενη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ στη Δαμασκό, εισέβαλε στην απο-στρατιωτικοποιημένη ζώνη μέσα στο Συριακό έδαφος, προχώρησε πέρα από τα υψώματα του Γκολάν (που τα έχει κατακτήσει το Ισραήλ ήδη από το 1967) και κατέκτησε το όρος Ερμόν, προελαύνοντας στη συνέχεια μέχρι 20 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό…
— Τρίτον, οι δυνάμεις του HTS όπου επιβλήθηκαν δεν έκρυψαν τον καθαρά ισλαμιστικό χαρακτήρα τους και τις τζιχαντιστικές διαθέσεις τους. Ξέσπασαν σε Χριστιανούς και Αλεβίτες. Στη Δαμασκό κραύγαζαν: “και τώρα έχει σειρά η Ιερουσαλήμ”, δίνοντας πρόσχημα στους Ισραηλινούς να προελάσουν σε βάρος τους.
— Τα υπόλοιπα αραβικά κράτη συνειδητοποίησαν ότι υπάρχει κίνδυνος να αναβιώσει το ΙSIS, το ισλαμιστικό Χαλιφάτο, το οποίο όλα τα καθεστώτα της περιοχής το θεωρούν “θανάσιμο κίνδυνο”: Τα αραβικά κράτη γιατί οι ισλαμιστές τα υπονομεύουν από τα μέσα. Και το Ισραήλ γιατί οι τζιχαντιστές του HTS είναι “αδέλφια” της Χαμάς. Και το Ισραήλ κινδυνεύει να βρεθεί τώρα με μια πολύ μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη Χαμάς βορείως των συνόρων του…
— Τέταρτον, το ίδιο το Ιράν, οι Αλεβίτες της Συρίας (που θεωρούνται από πολλούς συγγενικό δόγμα προς τους Σιίτες), οι Σιίτες του Ιράκ (που αποτελούν και πλειοψηφία της χώρας) και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου (επίσης Σιίτες), που όλοι τους είχαν στηρίξει τις δυνάμεις του Άσαντ κι είχαν πολεμήσει το ΙSIS, θεωρούν την επιτυχία του HTS ως επίσης “θανάσιμο κίνδυνο” και ορκίζονται να πάρουν “εκδίκηση”.
Ο πνευματικός ηγέτης του Ιράν Χαμενεί κατηγόρησε τους “συνήθεις υπόπτους”, ΗΠΑ και Ισραήλ – ότι “υποκίνησαν” την κρίση – αλλά υπέδειξε και τη συνεργασία “μιας άλλης γειτονικής χώρας”, δηλαδή της Τουρκίας…
— Οι ίδιοι οι Αμερικανοί, το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ πράγμα που ήθελαν ήταν να ξεσπάσει τέτοια χαοτική κρίση ΤΩΡΑ (στο “μεσοδιάστημα” πριν αναλάβει το νεοεκλεγείς Τράμπ κι ενώ θα υπάρχει ουσιαστικά ακυβερνησία στην Ουάσιγκτον για ένα μήνα ακόμα). Οι Αμερικανοί λοιπόν:
-στην αρχή χάρηκαν που ανατράπηκε (επιτέλους) ο Άσαντ,
-χάρηκαν επίσης που οι Ρώσοι έφαγαν ένα “χαστούκι” στη Συρία (την ώρα που προελαύνουν στην Ουκρανία),
-αλλά συνειδητοποίησαν ότι ο επόμενος στόχος των ισλαμιστών είναι οι Κούρδοι της Συρίας, τους οποίους οι Αμερικανοί στηρίζουν – και στα εδάφη των οποίων βρίσκονται εγκατεστημένες αμερικανικές δυνάμεις…
* Η Τουρκία που υποκίνησε την εξέγερση (χωρίς να προβλέψει τη ραγδαία επιτυχία της), βρίσκεται τώρα σε μια σειρά διλημμάτων:
— Αν επιτρέψει ή πιέσει να παραμείνουν οι ρωσικές βάσεις στη παράλια της Συρίας, θα προκαλέσει την οργή της Ουάσιγκτον.
— Αν δεχθεί ή (συνηγορήσει για) την απομάκρυνση των ρωσικών βάσεων από τη Συρία, θα εξοργίσει τη Ρωσία (την ώρα που η Ρωσία κερδίζει τον Πόλεμο στην Ουκρανία).
— Η Τουρκία που κατέχει ήδη Συριακό έδαφος άμεσα (με δικές της δυνάμεις) ή έμμεσα μέσω proxies κατηγορεί το Ισραήλ ότι… μπήκε στο Συριακό έδαφος!
Και υπάρχει πλέον ο κίνδυνος άμεσης εμπλοκής δυνάμεων Τουρκίας και Ισραήμέσα στη Συρία! Πράγμα το οποίο η Τουρκία ούτε το θέλει, ούτε το τολμάει.
— Αν η Τουρκία προχωρήσει σε πλήρη σύγκρουση με τους Κούρδους της Συρίας, θα αναγκαστεί να εμπλακεί ευθέως με τις δυνάμεις των Αμερικανών που βρίσκονται εκεί. Πράγμα που θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη θέση της στην Ουάσιγκτον.
Και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βρεθούν να πολεμάνε με τους Κούρδους εναντίον των Τούρκων, οι Αμερικανοί που βρίσκονται επί τόπου, οι Ισραηλινοί, οι Κούρδοι του Ιράκ και οι φιλοίρανοί Σιίτες του Ιράκ (που μισούν και τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς).
— Ταυτόχρονα την επιτυχία των Κούρδων θα την εύχονται και θα την στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα και η Ιορδανία (που με τίποτα δεν θέλει να δημιουργηθεί ξανά νέο Χαλιφάτο ισλαμιστών δίπλα της), ή Σαουδαραβία, τα Εμιράτα, το Ιράν και το Κατάρ που για διαφορετικούς λόγους θα εύχονται να ηττηθεί το νέο Χαλιφάτο και τα σχέδια της Τουρκίας. Αλλά και η Ρωσία πλέον…
Η Τουρκία άνοιξε, πραγματικά, όλα τα μέτωπα – σε βάρος της.
Αναδείχθηκε – στα μάτια όλων πλέον – αυτό που είναι: Ο μεγάλος “ταραχοποιός” της Μέσης Ανατολής.
— Αν το Ισραήλ πολεμάει κατά καιρούς με όλους εναντίον του, το κάνει για λόγους επιβίωσης. Αν ηττηθεί μια φορά θα… πάψει να υπάρχει! Οι αντίπαλοί του θέλουν την “εξαφάνισή του.
— Η Τουρκία ανοίγει όλα τα μέτωπα, προς όλες τις κατευθύνσεις, για λόγους …”Οθωμανικής μεγαλομανίας”! Κι αυτό πολλοί μπορούν να το ανεχθούν όταν δεν τους θίγει. Αλλά τώρα η μεγαλομανία της Τουρκίας θίγει τους πάντες! Άμεσα…
Και της έχουν πολλά μαζεμένα, ΟΛΟΙ. Έτσι κι αλλιώς…
Η Τουρκία προσπάθησε να νικήσει οριστικά τους Κούρδους της Συρίας και κατάφερε να φέρει το Κουρδικό στο προσκήνιο. Όταν 25% των εδαφών της κατοικείται από Κούρδους και 20% του πληθυσμού της (τουλάχιστον) είναι Κούρδοι. Που επί 100 χρόνια οραματίζονται την Απελευθέρωσή τους.
Να σημειωθεί ότι ως πρόβλημα το Κουρδικό είναι έξη με οκτώ φορές πιο σημαντικό από όσο το “Παλαιστινιακό” – αν συγκρίνουμε τους πληθυσμούς.
Τώρα με την κρίση στη Συρία ήλθε οριστικά στο προσκήνιο…
Πράγματι, η Τουρκία πήγε να αιφνιδιάσει τους πάντες – το πέτυχε – τελικά αιφνιδιάστηκε και η ίδια, και πυροδότησε τον χειρότερο εφιάλτη της:
Έφερε το Κουρδικό στο προσκήνιο!
* Το Συριακό πρόβλημα πλέον δεν λύνεται χωρίς τη δημιουργία Κουρδικού κράτους εκεί. Και η δημιουργία Κουρδικού κράτους θα δημιουργήσει αναπόφευκτα domino effect σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Και στην Τουρκία…
Εμείς, για την ώρα είμαστε η μόνη χώρα της περιοχή που έχουμε διακηρύξει τη… “φιλία” μας με τον “μεγάλο ταραξία” της περιοχής μας!
Με το “κράτος ταραξία”, που… εμάς απειλεί πρωτίστως!
Και κινδυνεύουμε, αν δεν αλλάξουμε μυαλά επειγόντως, να χάσει η Τουρκία στο Κουρδιστάν και να την “αποζημιώσουν” σε βάρος μας…
Τελικά η Τουρκία κινδυνεύει να πληρώσει αυτά που κάνει.
Κι εμείς κινδυνεύουμε επίσης, από την “αφασία” μας!
Πέρα από το κράτος ταραξία που, δυστυχώς, βρίσκεται δίπλα μας, υπάρχει και το… “κράτος αφασία”. Που δυστυχώς είμαστε εμείς!
Αν δεν αφυπνιστούμε ΤΏΡΑ, αύριο θα είναι αργά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου