Αντίθετα, μπορεί να έχουν ωκεανούς και τα φεγγάρια μπορεί να είναι ικανά να υποστηρίξουν ακόμη και ζωή, λένε οι επιστήμονες.
Πολλά από τα στοιχεία που γνωρίζουμε γι’ αυτούς συγκεντρώθηκαν από το διαστημικό σκάφος Voyager 2 της NASA, το οποίο τους επισκέφθηκε πριν από σχεδόν 40 χρόνια.
Μια νέα ανάλυση όμως δείχνει ότι η επίσκεψη του Voyager συνέπεσε με μια ισχυρή ηλιακή καταιγίδα, η οποία οδήγησε σε μια παραπλανητική ιδέα για το πώς είναι πραγματικά το Ουρανικό σύστημα.
Ο Ουρανός, ο πιο παράξενος πλανήτης
Ο Ουρανός είναι ένας όμορφος, παγωμένος κόσμος με δακτυλίους στα εξωτερικά όρια του Ηλιακού μας συστήματος. Είναι από τους πιο κρύους πλανήτες. Έχει επίσης κλίση στο πλάι σε σύγκριση με όλους τους άλλους πλανήτες – σαν να τον έχουν ρίξει κάτω – γεγονός που τον καθιστά αναμφισβήτητα τον πιο παράξενο.
Τον είδαμε για πρώτη φορά από κοντά το 1986, όταν το Voyager 2 πέρασε από εκεί και έστειλε συγκλονιστικές εικόνες του πλανήτη και των πέντε μεγάλων φεγγαριών του.
Αλλά αυτό που εξέπληξε τους επιστήμονες ακόμη περισσότερο ήταν τα δεδομένα που έστειλε πίσω το Voyager 2 και τα οποία έδειχναν ότι το Ουρανικό σύστημα ήταν ακόμη πιο παράξενο από ό,τι νόμιζαν.
Οι μετρήσεις από τα εργαλεία του διαστημικού σκάφους έδειξαν ότι ο πλανήτης και τα φεγγάρια του ήταν ανενεργά, σε αντίθεση με τα άλλα φεγγάρια στο εξωτερικό Ηλιακό σύστημα. Έδειξαν επίσης ότι το προστατευτικό μαγνητικό πεδίο του Ουρανού ήταν παράξενα παραμορφωμένο. Είχε συμπιεστεί και είχε απομακρυνθεί από τον Ήλιο.
Το μαγνητικό πεδίο ενός πλανήτη παγιδεύει τυχόν αέρια και άλλα υλικά που προέρχονται από τον πλανήτη και τα φεγγάρια του. Αυτά μπορεί να προέρχονται από ωκεανούς ή γεωλογική δραστηριότητα. Το Voyager 2 δεν βρήκε κανένα, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο Ουρανός και τα πέντε μεγαλύτερα φεγγάρια του δεν ήταν στείρα και ανενεργά.
Όμως η νέα ανάλυση έλυσε το μυστήριο δεκαετιών. Δείχνει ότι το Voyager 2 πέρασε από εκεί σε μια «κακή» μέρα.
Υπάρχει πιθανότητα για ζωή στο σύστημα του Ουρανού
Σύμφωνα με το BBC, η νέα έρευνα δείχνει ότι ακριβώς την ώρα που το Voyager 2 πέρασε από τον Ουρανό, ο Ήλιος «αγρίευε», δημιουργώντας έναν ισχυρό ηλιακό άνεμο που μπορεί να παρέσυρε το υλικό και να παραμόρφωσε προσωρινά το μαγνητικό πεδίο.
Έτσι, για 40 χρόνια είχαμε μια λανθασμένη εικόνα για το πώς είναι κανονικά ο Ουρανός και τα πέντε μεγαλύτερα φεγγάρια του, σύμφωνα με τον Dr. William Dunn του University College του Λονδίνου.
«Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι το σύστημα του Ουρανού θα μπορούσε να είναι πολύ πιο συναρπαστικό από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Θα μπορούσαν να υπάρχουν φεγγάρια εκεί που θα είναι πιθανό να έχουν τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για τη ζωή, θα μπορούσαν να έχουν ωκεανούς που κάτω από την επιφάνεια θα μπορούσαν να ξεχειλίζουν από ψάρια!».
Η Linda Spilker ήταν μια νεαρή επιστήμονας που εργαζόταν στο πρόγραμμα Voyager όταν έφτασαν τα δεδομένα για τον Ουρανό. Τώρα εξακολουθεί να υπηρετεί ως επιστήμονας του προγράμματος για τις αποστολές Voyager. Η ίδια δήλωσε ότι χάρηκε πολύ όταν έμαθε για τα νέα αποτελέσματα, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature Astronomy.
«Τα αποτελέσματα είναι συναρπαστικά και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη που βλέπω ότι υπάρχει πιθανότητα για ζωή στο σύστημα του Ουρανού», δήλωσε στο BBC News.
«Χαίρομαι επίσης πολύ που γίνονται τόσα πολλά με τα δεδομένα του Voyager. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι επιστήμονες εξετάζουν τα δεδομένα που συλλέξαμε το 1986 και βρίσκουν νέα αποτελέσματα και νέες ανακαλύψεις».
Η Dr. Affelia Wibisono του Dublin Institute of Advanced Studies, η οποία είναι ανεξάρτητη από την ερευνητική ομάδα, χαρακτήρισε τα αποτελέσματα ως «πολύ συναρπαστικά».
«Δείχνει πόσο σημαντικό είναι να κοιτάμε ξανά τα παλιά δεδομένα, γιατί μερικές φορές, πίσω από αυτά κρύβεται κάτι νέο που πρέπει να ανακαλυφθεί, το οποίο μπορεί να μας βοηθήσει να σχεδιάσουμε την επόμενη γενιά αποστολών εξερεύνησης του διαστήματος».
Αυτό ακριβώς κάνει η NASA, εν μέρει ως αποτέλεσμα της νέας έρευνας.
Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από την τελευταία φορά που το Voyager 2 πέρασε από τον παγωμένο κόσμο και τα φεγγάρια του. Η NASA σχεδιάζει να εκτοξεύσει μια νέα αποστολή, το Uranus Orbiter and Probe, για να επιστρέψει για μια πιο προσεκτική «ματιά» σε 10 χρόνια.
Σύμφωνα με τον Dr. Jamie Jasinski της NASA, του οποίου η ιδέα ήταν να επανεξετάσει τα δεδομένα του Voyager 2, η αποστολή θα πρέπει να λάβει υπόψη τα αποτελέσματά του κατά τον σχεδιασμό των εργαλείων της και τον προγραμματισμό της επιστημονικής έρευνας.
«Ορισμένα από τα εργαλεία για το μελλοντικό διαστημόπλοιο σχεδιάζονται σε μεγάλο βαθμό με ιδέες από αυτά που μάθαμε από το Voyager 2 όταν πέρασε από το σύστημα όταν αυτό βίωνε ένα ανώμαλο γεγονός. Πρέπει λοιπόν να ξανασκεφτούμε πώς ακριβώς θα σχεδιάσουμε τα εργαλεία της νέας αποστολής ώστε να μπορέσουμε να καταγράψουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την επιστήμη που χρειαζόμαστε για να κάνουμε ανακαλύψεις».
Το σκάφος της NASA για τον Ουρανό αναμένεται να φθάσει μέχρι το 2045, οπότε οι επιστήμονες ελπίζουν να ανακαλύψουν αν αυτά τα μακρινά παγωμένα φεγγάρια, που κάποτε θεωρούνταν νεκροί κόσμοι, μπορεί να έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου