1. Θα αρχίσουμε πηγαίνοντας μια στιγμή πίσω στο χρόνο, στον Απρίλη 2023 στους Δελφούς, στο 8ο Οικονομικό Φόρουμ και στον πολύ Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα Τζορτζ Τσούνη, που ήρθε στην Ελλάδα για να παραστήσει τον Έλληνα ή φιλέλληνα παραμένοντας ωστόσο ένας αποκλειστικά και βαθιά Αμερικανός που εντέλλεται να επιβάλλει το αμερικανικό deal στην Ελλάδα με οδηγό την απόλυτη τουρκική θέση.
Εκεί, είπε μια πολύ βαριά κουβέντα για την Ελλάδα – μια κουβέντα που κανονικά θα έπρεπε να ξεσηκώσει όλο τον ελληνικό πολιτικό και μη κόσμο για να του ζητήσει να πάρτε αμέσως πίσω όσα τόλμησε να ξεστομίσει.
Και δυστυχώς φαίνεται πως κανένας Έλληνας πολιτικός ή/και πολιτικός σχολιαστής, μεταξύ των περιώνυμων κυβερνητικών ή μη και σχολιαστών ή μη δεν έβγαλε άχνα για τα απολύτως απαράδεκτα λόγια του πονηρού Αμερικανού πρέσβη που μας δείχνει πως έχει το ελεύθερο (και οι προκάτοχοί του το ίδιο δεν έκαναν;!) – άλλος Τζέιμς Μποντ της πολιτικής – να πυροβολεί λέξεις και… όποιον πάρει ο χάρος!
«Καμία από τις δύο χώρες δεν έχει το μονοπώλιο του τί είναι σωστό και τί λάθος», με αυτά λοιπόν τα «βαρυσήμαντα» λόγια «βάρεσε» την Ελλάδα και κάλυψε για πολλοστή φορά τη Τουρκία ο άξιος διπλωματικός αντιπρόσωπος της αστερόεσσας βεβαίως γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά τί έλεγε και ακόμη καλύτερα γνωρίζοντας τί ήθελε να επιβάλλει στην Ελλάδα και πώς ήθελε να ξελασπώσει τη Τουρκία, πρωτίστως, και ταυτόχρονα πάλι κάλλιστα γνωρίζοντας ποιος στο Αιγαίο/Αν. Μεσόγειο σπέρνει ζιζάνια και απειλές έξω από κάθε δεδομένο διεθνούς νόμου και ποιος μια ζωή αδρανεί επαναπαυόμενος (τελείως λανθασμένα, κατά τη γνώμη μας) στον σεβασμό αυτού του ίδιου διεθνούς νόμου.
Έτσι, φανερά και απροκάλυπτα πλέον ο Τσούνης (οι ΗΠΑ) απρόσκοπτα συμπαρατάσσεται με τον Ερντογάν (τη Τουρκία) στη συνεχή παραβίαση των διεθνών κανόνων στο Αιγαίο/Αν. Μεσόγειο, καμουφλάρεται σε δήθεν αντικειμενικό Σολομώντα και ξεδιάντροπα εννοεί να σπείρει διχόνοια και αμφιβολία στο ελληνικό στρατόπεδο θέτοντας στο ίδιο επίπεδο την επιτιθέμενη Τουρκία με την αμυνόμενη Ελλάδα, τον αποδεδειγμένα διεθνή ταραξία Τούρκο με τον αποδεδειγμένα ειρηνικό στοχοποιημένο Έλληνα, τον απαιτητικά παράνομο αιτούντα Τούρκο με τον νόμιμο κάτοχο δικαιωμάτων Έλληνα.
Επιχειρεί λοιπόν ο «Έλληνας» Τσούνης να οδηγήσει αδιακρίτως τις δύο χώρες στο βολικό για τις ΗΠΑ ισοπεδοτικό δογματικό αυλάκι βάση του οποίου και η Τουρκία και η Ελλάδα φταίνε για ό, τι συμβαίνει σε Αιγαίο/Αν. Μεσόγειο, ένα αξίωμα εντελώς παρανοϊκό που μόνο ένας Αμερικανός πωρωμένος (αλλά και Γερμανός: πάνε πακέτο, μη το ξεχνάμε) φιλότουρκος θα μπορούσε να διανοηθεί εμμέσως πλην σαφώς απαιτώντας κιόλας την εφαρμογή του!
Σκέτη εσκεμμένη τρέλα.
Και η συνέπεια του «τσουνικού» παραληρηματικού συλλογισμού; Πολύ απλά, αλλά τραγικά: αυτή η δήθεν «έλλειψη μονοπωλίου» στο δίκιο/άδικο που δήθεν ορίζει τα πάντα στ ελληνο-τουρκικά – περισσότερο ως φαίνεται στο ελληνικό δίκιο παρά στο τουρκικό άδικο – αντανακλάται άμεσα στη βασική κατάφαση συνέπεια της οποίας, βεβαίως, «κανένας από τους δύο ’διεκδικητές’ δεν πρέπει να αποκλείει κανένα αντικείμενο συζήτησης/δήθεν λύσης του άλλου», όλες οι συνιστώσες θεματολογίες όντας ισότιμα ισχυρές, μη μπορώντας κανένας να θεωρήσει τον εαυτό του μόνο κάτοχο της αλήθειες σχετικά με ό, τι αμφισβητούμενο.
Όπερ επίσης σημαίνει: «σωστά και συζητήσιμα τα ελληνικά θέματα, αλλά σωστά και συζητήσιμα και τα τουρκικά θέματα», κανένας δεν μπορεί να το αποκλείσει και κανένα θέμα δεν μπορεί να αποκλειστεί!!
Ασφαλώς, υπ’ αυτούς τους όρους χάνεται παντελώς η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο θέσεων, εξαλείφονται οι παράνομες, εξωπραγματικές απαιτήσεις των Τούρκων για εξοντωτικές ελληνικές παραχωρήσεις σε αυτούς σε νόμιμα ελληνικά δικαιώματα κυριαρχίας και ταυτόχρονα εξανεμίζεται η νόμιμη απαίτηση των Ελλήνων να διατηρούν ό, τι νόμιμα απέκτησαν μέσα από ιστορικά και νομικά συμβάντα.
Μια ολοκληρωτική ισοπέδωση των πάντων, για μια «διαπραγματευτική» θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων!
Με αυτόν τον τρόπο εμφανίζεται η δυνατότητα πραγμάτωσης της έκνομης τουρκικής απαίτησης (όνειρο) προέκτασής τους εκεί όπου, νομικά και γεωλογικά, αλλά και γεωγραφικά, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να βρίσκονται και να κατέχουν, τουτέστιν μέσα στο Αιγαίο, ανάμεσα σε όλα τα ελληνικά νησιά, διαλύοντας έτσι τη συνοχή μεταξύ αυτών και της ανατολικής εθνικής επικράτειας!!!
Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως είναι δυνατόν να υπάρχει ένας Έλληνας κυβερνήτης πρόθυμος να δεχθεί αυτό το εφιαλτικά προδοτικό για την Ελλάδα ξεπούλημα εθνικής κυριαρχίας χάριν οποιασδήποτε δήθεν διεθνούς ειρήνης ή «ασφάλειας»!!!
Το «κόλπο» του τουρκικού «πρέπει να πάμε για όλα τα θέματα» είναι γνωστό και ύπουλο. Βάζοντας στη συζήτηση μόνο ελληνικά δικαιώματα και κυριαρχία (αμφισβητούμενη κυριαρχία νησιών, αποστρατιωτικοποίηση νησιών, χωρικά ύδατα, εναέριο χώρο, κλπ.) και κανένα τουρκικό (διότι δεν υφίσταται κανένα νόμιμο τουρκικό δικαίωμα σε όλο το Αιγαίο!!!), αυτομάτως, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, τίθεται σε αμφιβολία και ολόκληρη η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ του Αιγαίου/Αν. Μεσογείου(!!), που – για κοίτα σύμπτωση! – είναι και τα δύο (ένα) μοναδικά αντικείμενα συζήτησης που οι Έλληνες λένε πως δέχονται (αν και πολύ κακώς, κατά τη γνώμη μας, το δέχονται διότι, όπως πλειστάκις έχουμε αποδείξει σε προηγούμενα κείμενά μας, αρκεί και η μόνη συζήτηση για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ σε Αιγαίο για να συμπαρασύρει μια συζήτηση πάλι και μόνο για ελληνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα!!
Θέτοντας σε αμφιβολία, λοιπόν, την ελληνική κυριαρχία νησιών του Αιγαίου αμφισβητούνται συνάμα και οι σχετικές υφαλοκρηπίδες και ΑΟΖ, ακριβώς έτσι όπως θα μπορούσε να γίνει εάν το μόνο θέμα συζήτησης (στη Χάγη) θα ήταν (είναι) η αιγιακή υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ.
Ευνόητο, αν και οι Έλληνες πολιτικοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Επομένως, απ’ τη μια η Σκύλλα κι απ΄ την άλλη η Χάρυβδη.
Και τότε; Είναι φως φανάρι πως οποιαδήποτε συζήτηση στην οποία η Ελλάδα δεχθεί να συρθεί με την Τουρκία με βάση την αμερικανική λαιμητόμο ατζέντα, η ίδια Ελλάδα θα βγει χαμένη, θα χάσει κάτι – μάλλον πολύ – σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, μιας και σε αυτή την θαλάσσια περιοχή οι Έλληνες κυβερνώντες, πιστά υπακούοντας στους υπερατλαντικούς πάτρωνες τους, ήδη προ πολλού απεμπόλησαν ΚΑΙ τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα που απλόχερα τους δίνει η UNCLOS εγκληματικά αρνούμενοι τη πρωταρχική οριοθέτηση ΑΟΖ με Κύπρο.
Βεβαίως, τώρα και να θέλουν να πραγματοποιήσουν αυτή την ΑΟΖ, μετά από το άλλο μέγιστο έγκλημα που διέπραξαν με την μερική ΑΟΖ με Αίγυπτο και προπαντός το τερατούργημα που δέχτηκαν με το άρθρο 1 παράγραφο (ε) που προβλέπει πως σε περίπτωση ελληνικής οριοθέτησης με άλλο κράτος η Ελλάδα υποχρεούται να διαβουλευτεί με την Αίγυπτο(!) – επομένως να έχει και την έγκρισή της, κάτι το άκρως υποθετικό! – και το άρθρο 4 που αποκλείει παντελώς όποια καταγγελία, απόσυρση, αναστολή στις αποφάσεις της Συμφωνίας, δηλαδή στην ουσία οποιαδήποτε νέα ελληνική ΑΟΖ στη περιοχή θα πρέπει να γίνει δεκτή και από την Αίγυπτο(!!!) και η Ελλάδα δεν μπορεί με τίποτα να ακυρώσει τη ζημιά που έχει υποστεί με την Συμφωνία ΑΟΖ με τη «φίλη» Αίγυπτο, η ίδια η Ελλάδα την απέκλεισε με τα ίδια της τα χέρια, δηλαδή το απέκλεισαν οι ίδιοι Έλληνες πρωθυπουργός Μητσοτάκης και ΥΠΕΞ Δένδιας με τα ίδια τους τα χέρια, ένα εθνικό έγκλημα, επαναλαμβάνουμε, ρίχνοντας οι ίδιοι την Ελλάδα μέσα στο λάκκο που ίδιοι έσκαψαν!
Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να το συναντήσει κανείς πουθενά αλλού στο κόσμο!
Και τότε, θυμούμαστε, είχε «βγει» ο Δένδιας για να καυχηθεί πώς «η Ελλάδα μεγάλωσε»!!! Και κανένας λειτουργός δικαιοσύνης (ας πούμε ένας «Di Pietro», λ.χ.) δεν εμφανίστηκε ποτέ να ελέγξει (όπως δικαιούται) και να σταματήσει το ανοσιούργημα πριν οριστοκοποιηθεί δένοντας κυριολεκτικά τα χέρια των Ελλήνων.
2. Ο Κωνσταντίνος Γρίβας, ένας από τους αξιολογότερους, «σωστούς» πολιτικούς αναλυτές, εύστοχα ασκεί κριτική στο δήθεν «καλό κλίμα» με τη Τουρκία ως επιδέξιο/πονηρό «έναυσμα» για «επανέναρξη επαναπροσέγγισης» με την ίδια, η οποία όμως ακάθεκτη δεν παύει να προβάλλει τις αμφισβητήσεις της για την κυριαρχία των ελληνικών νησιών, την παράλογη απαίτηση αποστρατιωτικοποίησης αυτών, τον «μπαμπούλα» του casus belli για το αναφαίρετο ελληνικό δικαίωμα χωρικών υδάτων έως τα 12 ν.μ., κάτι που φαίνεται να φοβούνται πολύ οι Έλληνες που όλο μιλούν για «δικαίωμά» τους το οποίο ωστόσο ποτέ δεν τολμούν να εφαρμόσουν!!
Ο Κ. Γρίβας πάντως κάνει – πιστεύουμε – το λάθος να αισιοδοξεί (υπερβολικά και αδικαιολόγητα, κατά τη γνώμη μας) πως «κανείς Έλληνας πολιτικός [μάλλον εννοώντας τον πρωθυπουργό] δεν θα διανοηθεί οποιαδήποτε υποχώρηση στα ζητήματα [ελληνικής] κυριαρχίας και υπόστασης του ελληνικού κράτους», αναφερόμενος στην «εθνική γραμμή μας» (δηλ. της Ελλάδας) βάση της οποίας η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ – και εδώ κάνει ένα δεύτερο λάθος – κατά την άποψή του «δεν είναι γεωπολιτική διαφορά», ενώ στην πραγματικότητα είναι ακριβώς γεω-πολιτική, υπό την έννοια ότι είναι «γεω-γραφική» αλλά προπαντός «γεω-λογική», όντας σίγουρο πως η υφαλοκρηπίδα επ’ ουδενί λόγω δεν είναι «νομική έννοια».
Όσο για την ΑΟΖ στο Αιγαίο, αυτή είναι μια άλλη, ξεχωριστή «ιστορία».
Τώρα, αν ακούσουμε τον Έλληνα πρωθυπουργό, που κάνει απεγνωσμένες λεκτικές ακροβατικές προσπάθειες για να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό και ταυτόχρονα όμως και να τον αποπροσανατολίσει(!) δηλώνοντας πως «Σε έναν κόσμο ασταθή η σταθερά μας είναι μια: με την πατρίδα δεν παίζουμε», στο προεκλογικό σποτ της ΝΔ που δημοσίευσε στο Twitter στις 18.5.2023, θα μπορούσαμε (πρέπει) να συμπεράνουμε πως θέλει να πει ότι «δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνουμε κάτι που μπορεί με οιονδήποτε τρόπο να βλάψει την πατρίδα μας Ελλάδα», κάνοντας πως ξεχνάμε πως οι προεκλογικές «κορώνες» για να σε «τουμπάρουν» είναι ως επί το πλείστον ψεύτικες, άρα δεν θα πρέπει να πιστέψουμε!
Δυστυχώς πολλά λεγόμενα «φλου» της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας μας δημιουργούν την υποψία ότι καθόλου, μα καθόλου δεν μπορούμε να «ευελπιστούμε», όπως ο κ. Γρίβας, πως στις προσεχείς απ’ τους Αμερικανούς προγραμματισμένες «υποχρεωτικές» – και χωρίς καμία αναγκαία «προετοιμασία»! – ελληνο-τουρκικές όχι «συζητήσεις» αλλά καταλλήλως οδηγούμενες «διαβουλεύσεις» και μάλλον «διαπραγματεύσεις», οι Έλληνες κυβερνώντες, στα εφιαλτικά χνάρια του ολετήρα Σημίτη, δεν θα είναι πάλι εξίσου large ώστε άλλη μια φορά να χαρίσουν στη Τουρκία κι άλλα κι άλλα όχι μόνο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά τώρα και θαλάσσια κυριαρχία στο Αιγαίο, ποιος ξέρει; εν αναμονή, στο λίγο-πολύ άμεσο μέλλον, και κάποιας εδαφικής κυριαρχίας, έτσι άλλωστε όπως προβλέπουν κάτι παλιά, «παράξενα» πάλι αμερικανικά «σχέδια» που οι «αφελείς» τα εντάσσουν «στρουθοκαμηλίζοντας» στη κατηγορία της «παράλογης συνωμοσιολογίας».
Λογικά η Ελλάδα δεν έχει να κάνει καμία συζήτηση με τη Τουρκία για το Αιγαίο γιατί οποιαδήποτε «συζήτηση» κι αν θελήσει να κάνει θα αφορά μόνο ελληνικά δικαιώματα και κυριαρχία μη υπάρχοντας στο Αιγαίο κανένα τουρκικό δικαίωμα και κυριαρχία!!
Η Τουρκία – η φύση-γεωγραφία και η φύση-γεωλογία της – είναι εκεί που είναι και πρέπει να μείνει, δηλαδή πίσω από το τόξο των ελληνικών νησιών Λήμνου-Ρόδου. Δεν έχει κανέναν λόγο και κανένα έρεισμα στο Αιγαίο, ούτε γεωγραφικά ούτε γεωλογικά ούτε και νομικά. Το είπαμε: η Τουρκία έχει μεγάλη ακτή αλλά μικρή θάλασσα. Έτσι την δημιούργησε η «φύση» και οι διεθνείς συμφωνίες. Στο Αιγαίο δεν έχει τίποτα.
Γι’ αυτό, μη τολμήσει κανείς να θέσει σε «διαβουλεύσεις» την ύπαρξη των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα που προκύπτουν όχι μόνο από διεθνείς συμβάσεις απολύτως εν ενεργεία, αλλά και από την ίδια γεωγραφικο-γεωλογική διαμόρφωση όλου του χώρου.
Κατά συνέπεια, εξίσου λογικό είναι οι Έλληνες κυβερνήτες να διαμηνύσουν σε πάσα κατεύθυνση ότι οι τουρκικές φαντασιώσεις περί δήθεν «τουρκικών νησιών στο Αιγαίο», επικουρούμενες από αμερικανικές «υποστηρίξεις», ανήκουν αποκλειστικά στο βιβλίο «1000 και μια νύχτες» με τα σαχλά παραμύθια της Χαλιμάς για τους αδαείς και ανόητους που τα πιστεύουν.
Και μας προκαλεί αλγεινή εντύπωση η επιμονή των Ελλήνων κυβερνητών και παρατρεχάμενών τους για μια ούτε λίγο ούτε πολύ προσφυγή στη δικαιοδοσία του διεθνούς δικαστηρίου, έστω και μόνο γι το «θέμα» συζήτησης που λένε πως είναι η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ του Αιγαίου, που μπορεί κάλλιστα να αποβεί όλη εις βάρος της Ελλάδας με τραγικούς αιγιακούς ακρωτηριασμούς.
Μετά απ’ όλα ετούτα, είναι προφανές πως το πολύ-πολύ η Ελλάδα μπορεί να ανοίξει μια συζήτηση με τη Τουρκία μόνο για την ΑΟΖ (και υποκείμενη υφαλοκρηπίδα βάσει της UNCLOS) του Αιγαίου και αυτό αναφορικά μόνο με τα μοναδικά τρία περάσματα/σύνορα ΑΟΖ που υπάρχουν μεταξύ των δύο χωρών.
Σίγουρα ωστόσο είναι μια συζήτηση που η Τουρκία δεν θα θελήσει ποτέ να αρχίσει γνωρίζοντας ευθύς εξαρχής την τρομερά υποδεέστερη θέση της στον χώρο. Δεν είναι γι’ αυτό άλλωστε που οι Αμερικανοί καρδιακοί φίλοι της μηχανεύονται τώρα να επιβάλλουν στην Ελλάδα αναγκαστικές διαπραγματεύσεις-λεόντεια συμφωνία υπέρ της Τουρκίας με την παραχώρηση σε αυτήν από την Ελλάδα ενός μεγάλου μέρους του Αιγαίου, ίσως και ακριβώς όπως εκείνο που οι Τούρκοι από παλιά είχαν ζητήσει: δηλαδή από νότια της Λήμνου περνώντας ανατολικά της Σκύρου έως τις παρυφές της Σάμου νότια της Λέσβου!
Ουσιαστικά μια περιοχή που «κόβει» τα ελληνικά αιγιακά νησιά κάθετα στα δύο απομονώνοντάς τα με ταυτόχρονη οριζόντια απομόνωση όλου του τόξου Λήμνου-Ρόδου από την ηπειρωτική Ελλάδα!!!
Ένας ακρωτηριασμός απολύτως εξευτελιστικός, απαράδεκτος, εγκληματικός, τραγικός τον οποίο δεν ξέρουμε πώς θα μπορεί να «χωνέψει» ποτέ ο ελληνικός λαός!!
Βέβαια είναι τοις πάσι φανερό πως μια εξέλιξη του είδους μπορεί να εμφανιστεί ακριβώς γιατί οι υπερόπτες υπερατλαντικοί υπερ-πάτρωνες/φίλοι-«συνεργάτες» των Ελλήνων θεωρούν πως η Ελλάδα δεν δικαιούται να διαχειρίζεται μόνη της τα αιγιακά δικαιώματά της – το αμερικανικό «μνημόνιο» εφαρμοσμένο σε ό, τι υπάρχει στην ελληνική θάλασσα, όπως τα γερμανικά μνημόνια εφαρμοσμένα σε ό, τι υπάρχει στην ελληνική στεριά.
Είναι αφάνταστα αποκαρδιωτικό και λυπηρό να (που) τα λέμε όλα αυτά. Υπάρχουν όμως, είναι εδώ, πίσω από τη πόρτα μας, μπροστά στα μάτια μας. Δεν γίνεται να μην τα βλέπουμε.
Αλήθεια, τελικά η εκτελεστική εξουσία είναι τελείως ανεξέλεγκτη; Έχει το ελεύθερο να πράττει ό, τι πιο αλλοπρόσαλλο και εγκληματικό της κατεβαίνει στο μυαλό χωρίς κανείς να μπορεί να ελέγχει τις πράξεις της ή να δέχεται άλλοι να της επιβάλλουν ζημιογόνες εθνικές συμπεριφορές χωρίς κανείς – θεσμοί ή πολίτες – να μπορούν να επέμβουν με κάποιο τρόπο για να το σταματήσουν;
Καμία δυνατότητα δεν υπάρχει κάποιος λειτουργός δικαιοσύνης να επέμβει (ας πούμε πάλι στυλ Ντι Πιέτρο) για έλεγχο ενδεχόμενων «εσχάτων καταστάσεων» ξεπουλήματος σε ξένους βασικών ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας;
Καμία νομολογία δεν προβλέπει καταστάσεις του είδους;!
Κρεσέντσιο Σαντζίλιο
Ελληνιστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου