Δημιούργησε αίσθηση την περασμένη Κυριακή το άρθρο του Διευθυντή της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ κ Παπαχελά που ξεκινούσε με τη πρόταση:
«Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που χρειαζόμαστε «τρελούς αλλά και καθαρούς» σε μερικά κρίσιμα πόστα για να γίνουμε μια κανονική χώρα…»
Στο σημερινό μου άρθρο που φιλοξενείται εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο καταθέτω την προσωπική μου άποψη ως «ενεργός πολίτης» δηλώνοντας ότι ΔΕΝ χρειαζόμαστε «τρελούς αλλά και καθαρούς» σε θέσεις κλειδιά του Πολιτικού μας Συστήματος και της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης αλλά άτομα «Με τσίπα και φιλότιμο…»
Ήταν το 1955, ήμουν μαθητής στο Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης, ξεκινούσε η έξοδος ανέργων Ελλήνων για εργασία στην Δυτική Γερμανία, την Ευρώπη και την Αυστραλία και η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ έστελνε στις Κινηματογραφικές αίθουσες μια κωμωδία (με μπόλικες δόσεις λυρισμού) με τίτλο: «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο»
Ελπίζω να μην «αναστατωθούν» οι ψυχές του Φίνου, του Σακελλάριου, του Φωτόπουλου του Αυλωνίτη, της Καρέζη, του Αλεξανδράκη και άλλων αστέρων που συμμετείχαν στην ταινία η οποία είχε τέτοια επιτυχία ώστε μετά από 2 χρόνια η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ την επανάφερε στις κινηματογραφικές αίθουσες με τίτλο «Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο» καθώς στο σημερινό μου άρθρο υποκαθιστώ εκείνους τους δύο τίτλους με το δικό μου: «Λατέρνα, Τσίπα και Φιλότιμο!..»
Ήμασταν τότε, πολλοί Έλληνες όπως και τώρα, με Μνημόνια, μετά Πανδημία, τώρα Ρώσο-Ουκρανικό πόλεμο, οικονομικά «αδύναμοι» αλλά φροντίζαμε ως «κόρην οφθαλμού» σε Πανελλαδικό επίπεδο, μια έννοια πολύτιμη, τώρα πια δυσεύρετη στην Πατρίδα μας Ελλάδα, την «Τσίπα» μας!
Η «Τσίπα» αναφερόταν στην αίσθηση που είχαμε όλοι οι Έλληνες μεγάλοι και μικροί ότι οι άλλοι θα μας σέβονται εφόσον εμείς φροντίζουμε με την συμπεριφορά μας να μην «Ξετσιπωθούμε…».
Είχαμε τότε στην ΠΑΤΡΙΔΑ μας, πέρα από τα θαλασσόβρεχτα ακρογιάλια, τον καταγάλανο ουρανό, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, και το μοναδικό στην υφήλιο γνώρισμα που δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα όσες προσπάθειες και εάν έγιναν το ΦΙΛΟΤΙΜΟ!..
Γενιές ολάκερες ντόπιων και προσφύγων είχαμε γαλουχηθεί με τούτη τη μοναδική στον κόσμο έννοια, την πλέον δυσνόητη σε κάθε άλλη γλώσσα που μιλιέται στον πλανήτη μας το ΦΙΛΟΤΙΜΟ!..
Από τον Απρίλιο του 2010 και μετά, υπόδουλοι στον Δράκουλα που, πριν την Κυβέρνηση «Πρώτη φορά Αριστερά», άκουγε στο όνομα «τρόικα» και στη συνέχεια μετονομάστηκε και έκτοτε λέγεται «θεσμοί», με τέτοιες «μίζες, διαφθορά και απληστία» φοβάμαι ότι απαξιώνουμε καθημερινά ό,τι υπόλοιπο είχε μείνει από «Τσίπα» και «Φιλότιμο!...»
Τελευταία κάπου τα μπερδέψαμε με τους χρόνους και το συντακτικό, με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες, ντόπιες ή εισαγόμενες, από Εσπερία τώρα και από την Άπω Ανατολή εμπλουτισμένες και με κάποια μοντέρνα συστήματα αξιών και, αναρωτιέται κανείς, εύλογα:
ΦΙΛΟΤΙΜΟ έχουμε; Είχαμε; Μήπως νομίζουμε ότι είχαμε;
«Τσίπα» έχουμε; Είχαμε; Μήπως νομίζουμε ότι είχαμε;
Φίλοι και φίλες του αγαπημένου διαδικτυακού τόπου που με φιλοξενεί δυο φορές κάθε εβδομάδα, ντόπιοι στην Πατρίδα μας και ομογενείς συμπατριώτες όλων των ηλικιών, οι δύο έννοιες δεν είναι μόνο δυσνόητες για τους ξένους, είναι πασιφανώς πλέον «αγαθά σε ανεπάρκεια» δυστυχώς και για εμάς τους ντόπιους…
Τελειώνει ο Αύγουστος του 2023 μετά τον πρωτόγνωρο καύσωνα του Ιουλίου, στάχτες και πάλι η Πατρίδα μας από την Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο και στο ανάμεσα βόμβες να σκάνε στην Αγχίαλο και να δημιουργούν απρόσμενες επικίνδυνες καταστάσεις για την 111η Πτέρυγα Μάχης, την αιχμή του δόρατος της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας…
Μετά και τις φετινές πυρκαγιές, το επαναλαμβανόμενο δράμα της μείωσης του δασικού μας πλούτου, καταστροφής περιουσιών και υποδομών, και απώλειες συνανθρώπων μας, επιτρέψτε μου να καταθέσω δημοσίως σήμερα ότι κάθε φορά που ακούω, διαβάζω ή βλέπω σε Ρ/τηλεοπτικά πάνελ και Συνεδριάσεις της Βουλής τους σημερινούς πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής να παρουσιάζουν τις αντικρουόμενες προσπάθειές τους να μας σώσουν από την «πτώχευση» (αποφεύγοντας το «GREXIT»), από περαιτέρω οικονομική εξαθλίωση και πείνα, σκέφτομαι ότι ίσως μας βοηθούνε έτσι να χωνέψουμε «όσα μαζί φάγαμε», (κατά Πάγκαλο) και έρχονται στα δικά μου, και υποθέτω και στα δικά σας, ποτάμια τα δάκρυα…
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ, όπως τον περασμένο μήνα Ιούλιο μετά το θάνατο των δύο νεαρών πιλότων του «κουρασμένου» πυροσβεστικού αεροσκάφους Canadair στην Κάρυστο, με ποια χρηματικά ποσά αμείβονται οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ κορυφαία στελέχη της ελληνικής δημοσιογραφίας με τα παχυλά, μερικοί με αστρονομικά εισοδήματα ΔΕΝ μας λένε τίποτε σχετικό;
Μας είπανε ποτέ ποιος ήταν ο μισθός των «πεσόντων» της Πολεμικής Αεροπορίας, του Πυροσβεστικού Σώματος ή το μηνιάτικο που παίρνουν οι χήρες και τα ορφανά τους για να το συγκρίνουμε με τις αμοιβές των Βουλευτών και τις ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ τους την ώρα που τις δικές μας συνεχίζουν να τις πετσοκόβουν;
Την ατομική και συλλογική Εθνική «Τσίπα» των Ελλήνων και το ελληνοπρεπές, το μοναδικό ΦΙΛΟΤΙΜΟ, βρε παιδιά, αφήνετε και τα τσαλακώνουν, τα ξεσκίζουν σαν μια σελίδα χαρτιού και τα ποδοπατούν καθημερινά στα κάθε λογής «Euro-Working Groups» σαν σκουπίδια οι Δανειστές μας!
Από τότε που μας σάρωσε η πανδημία covid-19 και έριξε μπρούμητα τη γονατισμένη μας Οικονομία ακούμε για «Ανάκαμψη», ζούνε αμέτρητοι εργαζόμενοι με μηνιαίο επίδομα που θυμίζει χαρτζιλίκι και όχι μισθό, ΕΦΥΓΑΝ από την Ελλάδα και ξενιτεύτηκαν πεντακόσιες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες και καλλιεργείται από Συστημικά Ρ/Τ και έντυπα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) η ψευδαίσθηση ότι σύντομα θα δούμε «φως στο τέλος του τούνελ» που έχει σαρώσει κάθε έκφραση και έκφανση σε κάθε επίπεδο του ψυχό-κοινωνικό-οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι της Πατρίδας μας και της Υφηλίου, με τον Ρώσο-Ουκρανικό (λένε κάποιοι τον Ρώσο-Νατοϊκό πόλεμο) μάλλον θα αργήσει η «Ανάκαμψη»…
Συνεχίζονται οι «κοκορομαχίες» εντός Βουλής και σε ραδιοτηλεοπτικά μπαλκόνια και παράθυρα, ακούμε προτροπές τύπου «παραιτήσου» ή τετριμμένες και χιλιοειπωμένες μεγαλοστομίες τύπου «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο» ή ακόμη «θα χυθεί άπλετο φως» και βαρβαρότητες όπως «θα πέσουν κεφάλια», ενώ το «γάντζωμα σε καρέκλες εξουσίας» αγγίζει πρωτόγνωρα επίπεδα στο πολιτικό στερέωμα…
Αθεράπευτα ρομαντικός «Dum Spiro Spero» (Όσο αναπνέω ελπίζω…)
Ελπίζω, και παρακαλώ μη με παρεξηγήσετε κ Παπαχελά και φίλοι αναγνώστες, ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσει και πάλι στις ψυχές των Πολιτικών, των Μεγαλοεπιχειρηματιών, των Ιδιοκτητών & Στελεχών ΜΜΕ, των Διανοουμένων και άλλων «Παραγόντων» οι δύο κλασικές ελληνικές αξίες το «Φιλότιμο» και η «Τσίπα»!…
Εάν συναντιόμουν, πρόσωπο-με πρόσωπο, με τον κ Παπαχελά ή εσάς θα σας παρακαλούσα να μου πείτε: «Μάταια ελπίζω;»
--------------------------------------------------
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου